Θεολογία και επιστήμες

[mystakid]

-συνέχεια- από κάποιο ''ιστορικό'' δέντρο μεταφυτευθέν σε θεολογικό έδαφος.

Kiwi …Όταν μία θρησκεία αναφέρεται και αναλύεται ώς ένα μέρος μίας κοινωνίας της εκάστοτε περιόδου, τότε η ανάλυση αυτή εμπίπτει στην επιστήμη της Ιστορίας. Όταν η ίδια θρησκεία αναφέρεται και αναλύεται εκ των έσω, δηλαδή αναφέρονται ως αυτοφυή τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της, τότε εμπίπτει στην Θεολογία.

Πριν μερικές ημέρες Κωστή, ζήτησες τον ορισμό της θεολογικής ‘’επιστήμης’’. Να που τον ορίζεις (σχεδόν) εύστοχα.

Επειδή σε κάποιους έχω γίνει ενοχλητικός (και συγγνώμη), δυο κουβέντες μόνο και να αποσύρομαι σιγά σιγά. Ευχαριστώ για την φιλοξενία. :-

Οι δύο κύριες απόψεις επιστημονική και θεολογική μοιάζουν με δύο άκρα.
Η μεν επιστημονική ως χωροχρονικά περιορισμένη, εξωτερική – αναλυτική και αποκομμένη από το όλο η δε θεολογική, όπως το συνέλαβες, εσωτερική, συνθετική και διαχρονική, που ως Αλήθεια διαπερνά τους ‘’διάφορους επιστημονικούς’’ χώρους. Ως (σύνολο) Αλήθειας όχι μόνο δεν τους κάνει κακό, αλλά απεναντίας, τροφοδοτεί – νοηματοδοτεί την μερική τους αλήθεια (υποσύνολο και μέρος).

Άμεσα, αναπτύσσεται μία σχέση (ένας λόγος) μεταξύ των δύο άκρων. Η ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός, είναι εκείνος ο ρυθμιστής που τελικά από την αντιμετώπιση εξάγεται και η στάση ζωής. Σύνθεση αλήθειας και Αλήθειας, μέρους και Όλου, σχήματος και Ουσίας ή αντίθεση επιστήμης – θεολογίας, (και σε συνάφεια με το νήμα) Ελλάδος - Ορθοδοξίας.

Πάλι από την ιδιαιτερότητα του καθενός, αν η ανεύρεση της αλήθειας είναι πηγαία κλίση και κλήση, ενώ ο στόχος είναι κοινός, στην ουσία, η μεθοδολογία και η αφετηρία διαφέρουν. Υπό αυτήν την έννοια, ο κοινός πόθος αντίληψης – βίωσης της αλήθειας, καλό θα ήταν να ενώνει τους ανθρώπους, παρά να τους διαχωρίζει.

Άνθρωποι που καταλαμβάνουν τα άκρα και υπεραμύνονται υπέρ του ενός σημείου ή του άλλου, πολεμώντας ως ‘’εχθρό’’ την άλλη θέση (επιστημονική αλήθεια ή θρησκολογική) μονοδιάστατα, κατά την γνώμη μου, ζουν αντι-κείμενοι (αντί συγ-κείμενοι - συνοδοιπόροι) και δρουν δυσαρμονικά και με ταραχή (αντί χαράς).

Μεταξύ των δύο άκρων, υπάρχει μια ‘’ενωτική’’ γραμμή, που όπως λέει και η Ζήνα είναι για: καθαρά "ιδιωτική" θεολογική χρήση’’. Η δε όλη μου σχετική αναφορά έχει ενημερωτικό χαρακτήρα για το άγνωστο βάθος της σοφίας και απευθυνόμενος κατά το πλείστον σε ‘’Έλληνες και Ορθοδόξους’’ ούτε καν με περνάει από το μυαλό ο προσηλυτισμός. (που; στους Έλληνες για την Ελλάδα; στους χριστιανούς για τον Χριστό; (όχι βέβαια... τζάμπα παρεξήγησις). Μια απλή έκφραση γνώμης.

Όσο ο άνθρωπος, διακατέχεται από φιλαλήθες επιστημονικό και αναλυτικό πνεύμα, διακρίνει αλήθειες θεολογικές στις μελετούμενες επιστήμες.

Αντίστοιχα, όσο ο άνθρωπος διακατέχεται από φιλαλήθες θεολογικό και συνθετικό πνεύμα, διακρίνει αλήθειες επιστημονικές στις μελετούμενες θρησκείες.

Κατά τον Απόστολο Παύλο, τα πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε. Μοιάζει με την ‘’σύνθεση που κάνει η μελισσούλα, από διάφορα άνθη’’.

Για να μην παρεξηγηθώ, ΔΕΝ εννοώ τον παθητικό (δεν βαριέσαι όλα ίδια είναι, ισοπεδώνοντας αλήθεια και ομοιάζουσα αληθοφάνεια) οικουμενισμό και πανθρησκεία, αλλά την διάκριση Αυτής σε άλλα σχήματα, ώστε να υπάρχει ‘’σημείο επαφής’’.

Και άλλα πρόβατα έχω (ομιλεί σχηματικά – συμβολικά ως Καλός Ποιμήν που δεν θέλει να χαθεί ΚΑΝΕΙΣ και όχι σε υποδεέστερα προβατάκια μπεεεε ) ά ουκ εστιν εκ της αυλής ταύτης.

Θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν. …κι η γνώσις της Αλήθειας, ελευθερώνει.

Με απλή ‘’λογική’’ – αναγωγική αναλογική μεθοδολογία, ΑΝ θέλει, τις ενώνει με την όλη Αλήθεια (ένωση υποσυνόλου με το σύνολο). Υλοποιούμενοι αυτοί οι δεσμοί, οριοθετούν έναν Δρόμο Αληθείας που ενώνει το ίχνος (του μέρους) και το Όλον.

Ενούμενη η γη (ίχνος) με τον ουρανό (Ουσία) η κλίμαξ γίνεται βατή και άγγελοι ανεβοκατεβαίνουν.

Χαιρετούμε την Θεοτόκο, ως την τα εναντία εις το αυτό αγαγούσα… χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανόν. Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.

Αυτή η ίδια κλίμαξ προτυπώθηκε στο Σινά ως φλεγόμενη και μη καιόμενη βάτος. Είναι ο βατός δρόμος που μας μετουσιώνει και μας δίνει την δυνατότητα μετοχής στο θείο πυρ της Αληθείας.

Αφού ο Ιακώβ διείδε τους αγγέλους να ανεβοκατεβαίνουν η κατεύθυνση κίνησης, έχει δευτερεύουσα σημασία, σε σχέση με την ‘’ενωτική γραμμή’’ των δύο άκρων - πόλων. Αποτυπωμένης στη γη επιστημονικής – θρησκολογικής αλήθειας (αιτιατό) και ουράνιας ουσίας Αυτής (θεολογικού πρώτου αιτίου).
Τόδωσα κι άλλη φορά ώστε να γίνω κατανοητός στην διαφοροποίηση θρησκείας – Ορθοδοξίας (θεολογίας) λεξαριθμικά Ο ΘΕΟΣ = 354 (κύκλος σεληνιακού έτους από ετερόφωτη πηγή που το φως της πολώνει σε θρησκευόμενους, ψυχρό και εκ διαχύσεως) – ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999 (αυτόφωτο, θερμό, ζωογονητικό και ευθές φως).

Στο thread περί φυσικής μεταφυσικής και ‘’φωτισμού’’ αλλά και σε άλλα κατά καιρούς ποσταρίσματα, συνέδεσα ‘’επιστημονικές γνώσεις’’ με ‘’θεολογικές αλήθειες’’, όπως για την διττότητα του φωτονίου με την σωματιδιακή και κυματοειδή του φύση, περί AIDS, για τον άνθρακα με τις πνευματικές τους αναγωγές, ΦΩΣ- ΟΦΙΣ… ΓΝΩΣΗ – ΓΝΩΜΗ, νους - χους… σώμα - χώμα και πολλά άλλα.

Άλλος ξεκινά από πάνω προς τα κάτω διακρίνοντας δλδ το ίχνος που εν-τυπώνει στην επιστήμη η Αλήθεια καταντώντας την μερική αλήθεια οδοδείκτη, και άλλος ακολουθεί βατά το μίτο από κάτω (τον λαβύρινθο) προς τα άνω και έξοδο από το υπόγειο στο επίγειο, επιτελούμενη η ανάταση του ανθρώπου δια του ελληνικού πνεύματος και από εκεί στο υπέργειο ως βίωμα ανάστασης δια του ορθοδόξου πνεύματος (στο σύνολο ενός πανίσχυρου παιδαγωγικού (επιμένω ‘’άγνωστου’’ σε πολλούς) ελληνορθοδόξου πνεύματος).

Η χάραξη αυτής της γραμμής μεταξύ των δύο πόλων, νόησης – πίστης, Ελλάδος – Ορθοδοξίας, είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
Μετά την χάραξη... ακολουθούν δύο ''προσωπικές'' και απόλυτα σεβαστές επιλογές. Η σύνθεση είναι πρόκληση – πρόσκληση συνοδοιπορίας και επίτευξης ενότητας, όντας ΧΑΡΑ και ειρήνη, η δε αντίθεση και η εμμονή παραμονής στο ‘’οικείο’’ του στρατόπεδο ο κατ’ ευφημισμόν ‘’πιστός’’ που πολεμά την επιστήμη ο δε, πάλι κατ’ ευφημισμόν ‘’νοήμων’’ που πολεμά την πίστη ας διακρίνει την ‘’πολεμική’’ ΑΡΑ

Χωρίς να το κάνω εσκεμμένα (δλδ να ενοχλώ, και ζητώ ειλικρινά συγγνώμη) εύχομαι ολόψυχα, ομοϊδεάτες και μη, αλλά ΟΛΟΥΣ εκ των πραγμάτων φιλαλήθεις και κατ’ εμέ συνοδοιπόρους, να βιώσουμε την χαρά της Αναστάσεως. .-