Ομηρική γλώσσα

[Xenios]

Σχόλιο : Θα πρέπει να παραδεχτώ ότι τα επιχειρήματα είναι αρκετά πειστικά δεν ξέρω σε ποιο βαθμό.

---

Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά...ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού...

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: "θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ".

AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!

BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.

BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.

BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.

BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.

CARE = από το καρέζω.

COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.

DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.

DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ

DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.

EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.

EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε

FATHER = από το πάτερ (πατήρ).

FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.

FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).

GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.

HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.

HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).

ILLUSION = από το λίζει = παίζει.

KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).

KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( ...;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).

LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).

LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω ' σημαίνει "θέλω πολύ".

MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.

MATRIX = από το μήτρα.

MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.

MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.

MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.

MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.

MENACE = από το μήνις.

MENTOR = από το μέντωρ.

MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).

MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το ...; menu!

MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).

MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.


MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).

MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.

MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου.

MOW = από το αμάω = θερίζω.

NIGHT = από το νύχτα.

NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ("νέ τρώει, νέ πίνει"), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.

PAUSE = από το παύση.

RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.

RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.

RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.

SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.

SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.

SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).

SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.

SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).

TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.

TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.

YES = από το γέ = βεβαίως.

WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.

Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών»

[Gildor]

Το έχω ξαναδεί αυτό το κείμενο. Θα ήθελα να μάθω καταρχάς ποιανού είναι η εργασία και κατα πόσο ειναι βασισμένη στη μελέτη της κας Γονέου ή αν είναι θεωρίες του συντάκτη, που προφανώς είναι κάποιος μαθητής.

Θα μιλούσαμε για "επιχειρήματα" εαν αποδεικνύοταν φιλολογικά οι συσχετισμοί που κάνει. Τώρα κάποιος θα πει "αφού μοιάζει προφορικά και σημαίνει το ίδιο". Αυτό όμως δεν αποτελεί απόδειξη.

Όπως είχα αναφέρει και σε μια παρόμοια συζήτηση: όταν μια λέξη μοιάζει με μια άλλη δεν σημαίνει υποχρεωτικά οτι η μεν την δανείστηκε απο τη δε. Σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι, αν όχι συνωνυμία, τουλάχιστον κοινή ρίζα.

Ας αναφέρω μερικά από τα πιο καραμπινάτα λάθη:

• Πώς το Αγγλικό amen προέρχεται από το Ομηρικό η μην; Αφού ιστορικά προέρχεται από το Εβραϊκό αμέν, και αυτό φαίνεται σε ομόρριζες λέξεις στα Ασσυριακά και τα Αραβικά (amin).
• Το lord πώς προέρχεται από το λαρς αφού στην Αγγλοσαξονική γραμματεία φαίνεται να είναι απλοποίηση του hlaford που σημαίνει "ο οικονόμος του ψωμιού"; (Το συγκεκριμένο παράδειγμα το είχα αναφέρει και στο προηγούμενο μήνυμα)
• Πώς το day "προέρχεται από" το -δια- εφόσον στα Αγγλοσαξονικά είναι dage, συγγενικό με το Γερμανικό tag? Και τα δύο προέρχονται από το Τευτωνικό daggaz που θα μπορούσε να ειναι ομόρριζο μεν με το -δια- (και το Λατ. dies), αλλά πολύ διαφορετικό για να είναι δάνειο.
• Επίσης από πότε η δασεία προφέρεται σ- ωστε το έρπω να "γίνει" serpent? Απλώς τα Λατινικά έχουν διατηρήσει το αρχικό s- το οποίο έχει χαθεί στις αντίστοιχες Ελληνικές λέξεις: απο μόνο του αυτό αποδεικνύει οτι η λέξη δεν προήλθε απο τα Ελληνικά.
• Πώς αποδεικνύεται οτι το humor "προέρχεται από" το χυμός (κοτσάροντας και την Ευβοϊκή διάλεκτο για να εξηγήσουμε το τελικό -ρ), και γιατί τότε δεν γράφεται chymor, κατα τους κανόνες των Ελληνικών δανείων στα Λατινικά; Το χέω (από όπου βγαίνει ο χυμός) δεν είχε καμία σχέση με το Λατ. umere (από όπου βγαίνει το humor).
• Παρομοίως, αν το transfer προέρχεται από το φέρω γιατί δεν γράφεται transpher? Πολύ απλά επειδή το Λατ. fero είναι ομόρριζο με το φέρω, δεν είναι δάνειο.

Δεν είναι μυστικό οτι τα Ελληνικά, τα Λατινικά και τα Αγγλικά είναι συγγενείς γλώσσες. Δεν θέλει ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβει κανείς οτι mayr (Αρμένικα), mathir (Κέλτικα), mōdēr (Τευτωνικά), mā́tṛ (Σανσκριτικά), mater (Λατινικά), ματαρ (Φρυγικά), mātā (Πέρσικα), mati (Σλάβικα) που σημαίνουν όλα "μητέρα", είναι ομόρριζες λέξεις. Αυτό με μια πρώτη ματιά δείχνει οτι ένας ανώτερος πολιτισμός (δηλαδή εμείς) πήγαν στους πρωτόγονους και έδωσαν τη γλώσσα. Στην πραγματικότητα όμως αυτό δείχνει οτι κάποιες πρωτόγονες φυλές, πριν χωριστούν, είχαν παρόμοια γλώσσα, στην οποία η μητέρα ήταν κάτι σαν μ-τ-ρ.
Και όχι, σε εκείνη την τόσο αρχαία εποχή αυτό δεν είχε καμία σχέση με το ποιανού ο πολιτισμός μετά έγινε ο ανώτερος: οι προγόνοι μας είχαν κοινή γλώσσα με τους βαρβάρους Κελτες και Τευτωνες, οι οποίοι απέκτησαν γραφή μια χιλιετία μετά απο μας, αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα απο την αξία και σημασία του πολιτισμού μας.

Ο τύπος έκανε μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια να βρει Αγγλικές λέξεις που προέρχονται απο τα Ελληνικά, και μάλιστα έμαθα πράγματα που δεν ήξερα... αλλά μέσα έμπλεξε και λέξεις που δεν είναι δάνεια, αλλά ομόρριζες. Χώρια κάποια καραμπινάτα λάθη Ισχυρισμοί όπως "Water: από το ύδωρ" θα έπρεπε να γίνουν "Water: ομόρριζο με το ύδωρ" και θα ήταν μια όμορφη μαθητική εργασιούλα (αν και δεν λέει κάτι που δεν είναι κοινώς γνωστό σε κάθε φιλόλογο). Έτσι όμως δεν θα μπορούσε να αποδείξει αυτό που θέλει, οτι δηλαδή ο ανώτερος Ομηρικός πολιτισμός γύρισε τον κόσμο και "έσπειρε" ρίζες παντού

Τα Ελληνικά είναι μια σημαντική γλώσσα που αδιαμφισβήτητα έδωσαν εκατοντάδες ή χιλιάδες λέξεις σε όλο το δυτικό κόσμο, αλλά αυτό έγινε τουλάχιστον σε δύο στάδια: την κλασσική εποχή μέσω των Λατινικών καθώς και της Κοινής του Ευαγγελίου, και αργότερα στην Αναγέννηση.

Πράγματι, το Αγγλ. amen προέρχεται από το Ευαγγελικό αμήν. Αλλά αυτό με τη σειρά του προέρχεται από τα Εβραϊκά, όχι απο την Ομηρική διάλεκτο.

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία της γλώσσας μας και δεν έχει ανάγκη απο μας να ξαναεφεύρουμε τον τροχό και να "αποδείξουμε" οτι "το mother προέρχεται από το μητέρα" και άλλα κομπογιαννίτικα.

[Xenios]

«Ίλιγγος λέξεων που μόνο τα ελληνικά μπορούν να προσφέρουν, γιατί μόνο αυτά εξερεύνησαν, κατέγραψαν, ανέλυσαν τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσας, όσο καμμιά άλλη γλώσσα… Εδώ πάνω σ’ αυτήν την γη… έχουν γεννηθεί οι λέξεις, τα εντυπώματα και οι κατηγορίες του πνεύματος» Ζακ Λακαρριέ «Το ελληνικό καλοκαίρι».

Η ελληνική γλώσσα, οι απαρχές της οποίας χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν, γονιμοποίησε με το πλήθος λέξεων, όρων, σημαινόντων και σημαινομένων τον παγκόσμιο λόγο σε κάθε επίπεδο, σε κάθε επιστήμη, σε κάθε τέχνη…

Η Ελεονόρα Ζέελινγκ παροτρύνει τους Ευρωπαίους στο βιβλίο της «Μια πεντάρα να σωθεί η Ελλάδα» να δίνουν 5σέντ κάθε φορά που χρησιμοποιούν μία ελληνική λέξη. Τα ποσά που θα προέκυπταν σε μία τέτοια περίπτωση; Υπέρογκα…

Έχοντας «χάσει» όμως το 93% της ελληνικής γραμματείας, δεν μπορούμε παρά να ανατρέξουμε στον Όμηρο ως πατέρα της παγκόσμιας γλωσσικής δημιουργίας.

Άπειρες οι λέξεις που «έχουν ταξιδέψει» στην Δύση και κάποιες έχουν επιστρέψει στην «βάση» τους παραμορφωμένες. Ας πάρουμε μία γεύση από τα αναρίθμητα παραδείγματα, όπως τα καταγράφει ο Κ. Δούκας στο βιβλίο του: «Ομηρικόν λεξικόν διεθνών λέξεων»

Αγγλικά - Γαλλικά

ἀγνοέω-ῶ Ignor - Ignorer

ἀγκών\ Angle - Aigullé

ἂγκυλος

ἀνήρ Andragogy,android.. – Androgynie

βέλος Velocity (ταχύτητα) Véloce

γιγνώσκω Know, gnomolody- Connaisance

γυνή Gynecic, gynecology -gynécologie

γένος Genetic,generation – géniteur

δυσ- Dysbasia,dystropic - dysgénésie

ἐγώ\ἐμοῖ Egotize,egocentric – Moi

ἐρεείνω (ρωτώ) rogate - Interroger

ἣρως Hero – Héros

ἲστημι Station,stature- Statue

κίρκος Circle,circumstance- Cirque

κοῦρος Courier -Couper

Καταρρέζω (χαιδεύω) Care (φροντίζω)- Caresse

Λέγω Law,lexico,logic- Légiste

νή No -Ne

Μέγας Megalopolis-Majesté

Ποινή punish - Punirité

ρῖγος (F)ριγ- fridge -frigid

Ρικνός (ζαρωμένος) Wrinkle - Ridé

Τάλας Tolerate – Tolérer

ὠκύς\ταχύς acute – Acuité

ὑγιής Hygiene- Hygiéne

(F)ὓδωρ Water -Hydrique

χαμαί Humiliate -Humilier

ὣρη Hour- heure

Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ αναφέρει χαρακτηριστικά σε ομιλία της στην Πνύκα ότι «όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά, για τι αυτή η γλώσσα μας βοηθά πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα». Αλλά και το περιοδικό Le Figaro (7-3-92) γράφει: «Οι γλώσσες δεν εμφανίζονται απ’ το χάος.. όλοι γνωρίζουμε ότι η γαλλική είναι κόρη της λατινικής και της αρχαίας ελληνικής», αναφέροντας παραλληλα ότι οι Γαλάτες (>γάλα, επειδή ήταν πολύ άσπροι) χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο ακόμη και σε δημόσια και ιδιωτικά επίσημα ή ανεπίσημα έγγραφα.

Πλήρες άρθρο εδώ.

[Gildor]

Φοβάμαι οτι ο κ. Δούκας κάνει το ίδιο "κόλπο" με το προηγούμενο κείμενο: ανακατεύει λέξεις που όντως οι ξένοι πήραν απο μας (άνδρας-android), μαζί με λέξεις που δεν πήραν απο μας και απλά είναι ομόρριζες (γιγνώσκω-know), μαζί με άλλες αυθαίρετες ετυμολογήσεις που βασίζονται μόνο στην ομοιότητα (το velocite προέρχεται από το Λατ. volo (πετάω) και όχι από το βέλος, οπότε και θα ήταν belocite).

Ας καταλάβουμε επιτέλους οτι οι Άγγλοι δεν κατάγονται απο πιθηκοειδή που ζούσαν στα δέντρα όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αλλά από τους Τεύτονες (500 πΧ) οι οποίοι μπορεί να μην είχαν γραφή, αλλά είχαν γλώσσα πολύ πριν μπορέσουν να φανταστούν οτι κάποιος Όμηρος έγραφε έπη. Και ναι, ήδη είχαν "ανακαλύψει" μόνοι τους το νερό το οποίο αποκαλούσαν "watōr" χωρίς να διδαχτούν το "Fύδωρ" από εμάς.

Ή αυτό, ή και το kimono βγαίνει από το "χειμώνας", όπως έλεγε στο My Fat Greek Wedding.

Όπως είπα και στο προηγούμενο σχόλιό μου, η ιστορία μας, η γραμματεία μας και η προσφορά τους στο λεξιλόγιο και τον πολιτισμό της Ευρώπης είναι τεράστια. Αλλά και πάλι δεν μας φτάνει αυτό και κάποιοι θέλουν να την παρουσιάσουν ως ακόμα πιο τεράστια απο ότι είναι. Πετάμε πολύ κοντά στον ήλιο και φοβάμαι οτι θα καούμε όμως.

[Xenios]

Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ακόμα και οι Μινωίτες ναυτικοί, επισκέφτηκαν σαφώς τα παράλια της Νορβηγίας και ίσως αρκετοί άλλοι μεταγενέστερα.

Ότι μερικοί συλλογισμοί είναι υπερβολικοί, όπως το water πχ, είναι έτσι.

Όπως δεν γνωρίζουμε την αλληλοεπίδραση της Ελληνικής γλώσσας, αλλά και άλλων γλωσσών στην Ελληνική.

[Gildor]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Όπως δεν γνωρίζουμε την αλληλοεπίδραση της Ελληνικής γλώσσας, αλλά και άλλων γλωσσών στην Ελληνική.

Βεβαίως, ένα παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι οτι τα Αγγλικά έχουν δύο λέξεις για την κάνναβη, cannabis και hemp.

Το cannabis είναι πρόσφατο δάνειο, απευθείας από το Ελληνικό "κάνναβις", λέξη που κατά τον Ηρόδοτο την πήραμε από τους Σκύθες.

Το hemp όμως δεν είναι δάνειο, προέρχεται απο Αγγλοσαξονικούς και Τευτονικούς τύπουςhænep και hanapiz. Το hanapiz με τη σειρά του είναι απευθείας δάνειο από τους Σκύθες (με τους οποίους οι Τεύτονες μαλλον είχαν επαφή), από τους οποίους και εμείς έχουμε πάρει τη λέξη "κάνναβις".

Οπότε η κάνναβη έφτασε στα Αγγλικά μέσω δύο δρόμων. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα όλο αυτό μου φαίνεται μαγικό

Με το παραπάνω θέλω να πω οτι τα δάνεια και οι γεωγραφικές επιρροές θολώνουν κάπως το γενεαλογικό δέντρο, αλλά κάποιες φορές η γλωσσολογία μπορεί να δει πέρα από αυτή τη θολούρα. Στα νέα Ελληνικά για παράδειγμα, τόσο η γραμματική όσο και το συντακτικό, έχουν κανόνες που δεν είναι αμιγώς ελληνικοί, αλλά προκύπτουν από επιρρόη των Γαλλικών, των Τούρκικων αλλά και των γλωσσών των Βαλκανίων.

[Xenios]

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα».

Γιώργος Σεφέρης

Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα;

Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη;

Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

Για του λόγου το αληθές θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.

Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.

Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.

Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.

Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.

Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.

Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.

Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.

Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.

Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.

Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.

Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».

Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, το άστυ έγινε πόλη, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.

Από τη λέξη χειρ έχουμε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.

Από το ύδωρ έχουμε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.

Από τη λέξη ναυς έχουμε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Από τη λέξη άστυ έχουμε: αστυνομία, αστυνομικός, αστυφιλία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι: Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.

Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά.
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις.

Η γνώση των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε τη γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε πολλές χιλιετίες πριν από αυτόν.

Προσθέστε και εσείς τις δικές σας γνώσεις που να σχετίζονται με το θέμα.

Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε τις έννοιες των λέξεων για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα. Παλαιότερα όταν έλεγαν μια λέξη καταλάβαιναν όλοι το ίδιο. π.χ για τη λέξη αρετή ήξεραν ότι είναι η μεσότητα ανάμεσα σε δύο υπερβολές. Σήμερα ο καθένας για την ίδια λέξη εννοεί και κάτι διαφορετικό.

Πηγές: Απολλώνιου Σοφιστού Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδύσσειας Εκδόσεις Ηλιοδρόμιο.

[Gildor]

Ο πυρήνας του κειμένου είναι πολύ ενδιαφέρουσα λίστα.

Τα "συμπεράσματα" στον πρόλογο και στον επίλογο του κειμένου είναι άλλη ιστορία

[Gildor]

Επαναφέρω αυτή τη συζήτηση, με σκοπό να αντιπροβάλω τις "κομπογιαννίτικες" θεωρίες (οπως παραπανω) με την πραγματική, ιστορική δύναμη της γλώσσας μας.

Είναι αδιαμφισβήτητο οτι σε πολλά στάδια της ιστοριας η Ελληνική δάνεισε λέξεις σε άλλες γλώσσες. Αυτά όμως τα στάδια είναι επι το πλείστον ανιχνεύσιμα, σε αντίθεση με τις παραπανω θεωρίες οτι δώσαμε λέξεις στους "αρχαίους Άγγλους".

Κάτι που προσωπικά δεν διδάχτηκα στο σχολείο ήταν η ύπαρξη του Ινδοελληνικού βασιλείου λίγο μετά τα Ελληνιστικά χρόνια. Αυτό το βραχύβιο βασίλειο άφησε κάποια κληρονομιά, όπως λέξεις, νομίσματα, τέχνη, ένα μικρό ποσοστό Ευρωπαϊκού DNA στο Παντζάμπ, καθώς και θεμελίωση σχέσεων μεταξύ Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Ινδίας.

Οι λέξεις που άφησαν τα Ελληνικά στη Σανσκριτική γλώσσα:

• melā, μελάνι
• kalamo, κάλαμος (γραφής)
• pustaka, πύξινον (βιβλίο)
• khalina, χαλινάρι
• kendram, κέντρο
• ara, πλανήτης Άρης
• surunga, σύριγγα
• barbara, βάρβαρος
• cambuka, σαμβύκη (κοχύλι)
• samita, σεμίδαλις (αλευρι)
• jamitra, διάμετρος
• jyau, πλανήτης Δίας
• dramma, δραχμή
• heli, ήλιος
• stratego, στρατηγός

Για να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό όποιων σκεφτούν "Ορίστε φτάσαμε μέχρι την Ινδία, τους δώσαμε τις δραχμές, τους μάθαμε και τον ήλιο!!".

Τα παραπάνω είναι επι το πλείστον τεχνικοί όροι. Οι Ινδοί είχαν αρκετά ανεπτυγμένη φιλολογία και δεν περίμεναν απο το Ινδοελληνικό βασίλειο να έρθει για να τους διδάξει τη "διάμετρο, το "κέντρο"... ή τον ήλιο . Εννοείται οτι είχαν ήδη εφεύρει το χαλινάρι, αλλά δανείστηκαν το khalina, προφανώς για να περιγράψουν άλλο τύπο χαλιναριού, ή κάτι άλλο, μεταφορικά. Επίσης το οτι πήραν τη dramma στο λεξιλόγιό τους για να αναφερθούν στο ελληνικό νόμισμα (όπως εμείς τη λέξη "δολλάριο"), δε σημαίνει οτι το υιοθέτησαν στον πολιτισμό τους.






Το θέμα όμως είναι οτι βλέπουμε αυτά και σκεφτόμαστε "Αφού το Ινδικό barabara σημαίνει 'βάρβαρος' και βγαίνει από το βάρβαρο, οπότε το areto που σημαίνει 'ψωμί' στη γλώσσα των Σαμόα θα βγαίνει από τον άρτο. Οπότε οι Ελληνες δεν πηγαν μόνο στην Ινδία αλλά και στην Πολυνησία".


Η διαφορά όμως είναι οτι το Ινδοελληνικό βασίλειο είναι ιστορικό, και η παρουσία της Ελληνικής γλώσσας καταγεγραμμένη ενώ στην Πολυνησία όχι. Η γλωσσολογία δεν βασίζεται μόνο σε ομοιότητες, ακόμα κι αν δύο παρόμοιες λέξεις έχουν ίδιο νόημα*. Υπάρχουν συγκεκριμένες "διαδρομές" που μπορεί να παρει μια γλώσσα στην πάροδο του χρόνου και η συστηματικη μελετη δειχνει ποτε μιλαμε για συμπτωση.


* πχ. Αγγλ. much και Ισπ. mucho ειναι σχεδον ιδιες λεξεις και σημαίνουν και οι δύο "πολύ" αλλά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, και ούτε την πήρε ο μεν από τον δε. Είναι καθαρή σύμπτωση.

[Χαος]

Όλη αυτή η γλωσσολογική "επιστημονική" πρεμούρα του κυρίου "Γκίλμπορ", έχει να κάνει σαφώς με μετακινήσεις ανθρώπων και λαών στο, πέρα για πέρα λανθασμένο μοτίβο "ινδοευρωπαϊκής γλώσσας" και "ινδοευρωπαϊκής καταγωγής".
Μου κάνει εντύπωση στο σχόλιό του για τον "μεγάλο ινδικό πολιτισμό" (και λίγο ειρωνικό για τον ελληνικό, την γλώσσα, τα ευρωπαϊκά τα αντιπαρέρχομαι), παρακάμπτωντας τελείως την αξία των Ελληνιστικών χρόνων και προσωπικά τον Αλέξανδρο. Και, βεβαίως, θα γνωρίζει ότι η "Παντζάπ" των Ινδιών που αναφέρεται, είναι παραφθορά της ελληνικής λέξεως "Πενταποταμία" (φωνάζει κι από στρέμματα μακρυά, δεν έχει ανάγκη καμιάς άλλης "επιστημονικής αναλύσεως"), την οποία ίδρυσε ο Αλέξανδρος.
Όσο για τους ισχυρισμούς της εισόδου κάποιων λέξεων βαρβαρικών στην ελληνική γλώσσα, πως ήταν δυνατόν οι Έλληνες στον κολοφώνα της δόξης των, να ενσωματώνουν λέξεις βαρβαρικής γλώσσας, την οποία απεχθάνονταν και κορόιδευαν τα μέγιστα;
Πολλές φορές η ετυμολογία μιας λέξεως σε βάση λογικής, και όχι επιστημονικής, λύνει καλύτερα τον γρίφο της μεταφοράς της από μια γλώσσα σε άλλη. Όλοι, μας μιλούν περισπούδαστα για κάποιες "σανσκριτικές" ρίζες (μπαρούφες), αλλά ποτέ κανείς δεν μας είπε, ποια είναι αυτή η "σανσκριτική" γλώσσα, γραφή, που ομιλείται, που ομιλήθηκε, και τι πρόσφερε στην εξέληξη των γραμμάτων και τεχνών; Αφού ήταν και τόσο σπουδαία!
Εξ' άλλου, νέες ανακαλύψεις και νέες, ακλόνητες θεωρίες για μετακινήσεις λαών, μαζών, ανθρωπολογικές κυρίως, μας οδηγούν στα αυταπόδεικτα, δηλαδή, ότι η Ελλάς, είναι το "Λίκνον του Ανθρωπίνου Γένους" και από εδώ εκπορεύτηκαν τα ΠΑΝΤΑ. Οι ελληνικές, σίγουρα, λέξεις και λαλιές, δεν ταξίδεψαν κάποια εποχή στην Αμερική (ήπειρο) και Αυστραλία, ούτε δια μέσω των αιθέρων, ούτε με τις εξωγήινες μπαρούφες του Ντένινγκεν. Κάποιοι από εδώ, τις πήγαν.
Το λάθος που κάνουμε νομίζω, το κάνουν και οι γλωσσολόγοι "επιστήμωνες", είναι ότι θέλουν να περιορίσουν την Ελληνική γλώσσα σε χρονική διάρκεια 2-3 χιλιετιών. Η Ελληνική γλώσσα απαριθμεί δεκάδες χιλιάδες χρόνια ζωής, και για τελειώσω με τους γλωσσολόγους επιστήμονες, αυτός που έσπασε την "Γραμμική Βήτα" (Μάικλ Βέντρις), δεν ήταν ούτε καν αρχαιολόγος! Για να ξεσηκώσει παντού στην υφήλιο, την μήνιν και τον φθόνον των μεγαλόσχημων αρχαιολόγων...
Επομένως, κύριε "Γκίλμπορ", σε μια Ελληνική γλώσσα με μαθηματικές δομές (πυθαγπορας) και λογική (γλώσσα=λογικό, Αριστοτέλης), μη μας πουλάτε τόσο επιστημονιλίκι, το χορτάσαμε σε πολλούς τομείς, γιατί έχουμε και κάποια ηλικία.

[Gildor]

Αρχική Δημοσίευση από Χαος Όλη αυτή η γλωσσολογική "επιστημονική" πρεμούρα του κυρίου "Γκίλμπορ", έχει να κάνει σαφώς με μετακινήσεις ανθρώπων και λαών στο, πέρα για πέρα λανθασμένο μοτίβο "ινδοευρωπαϊκής γλώσσας" και "ινδοευρωπαϊκής καταγωγής".

Πραγματι η πρεμούρα μου κινείται πάνω σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο. Ειναι η γενικοτερα αποδεκτη θεωρια από τους "ορθόδοξους" ιστορικούς και γλωσσολόγους, οπως είναι αντιστοιχως και η θεωρια του Μπιγκ Μπανγκ ή η θεωρία της Εξέλιξης.

Το κατα ποσο αυτο ειναι "πέρα για πέρα λανθασμένο" ειναι αλλο θεμα. Δεν αποκλειεται ολες αυτες οι θεωριες να ειναι λανθασμενες και να αναθεωρηθούν 50 χρονια αργοτερα, αφού αλλωστε μιλαμε για επιστημη και οχι για δογμα.

Φυσικα ο καθε ανθρωπος εχει καθε δικαιωμα να πιστευει οτι η Ελληνικη γλωσσα ειναι αυτοφυής, νοηματική, μαθηματική και μοναδική, εαν αυτο τον κανει να νιωθει καλυτερα. Μπορει επισης να πιστευει οτι το "επιστημονιλίκι" είναι εκ του πονηρού και εχει σκοπο να υποβιβασει τον Ελληνισμο. Επισης εχει δικαιωμα να πιστευει οτι ο ανθρωπος καταγεται απο τον Αδαμ και την Ευα και οτι η Γη ειναι ηλικιας 6000 ετων, και οτι το "επιστημονιλίκι" εχει σκοπο να καταργησει το Θεό και το Χριστιανισμό. Έτσι έχουμε πχ τους Αμερικάνους ευαγγελιστές που ψαχνουν για "αποδειξεις" και "επιχειρήματα" για να αποδείξει πόσο λάθος είναι η επιστήμη, οτι οι πιθηκάνθρωποι δεν υπήρξαν και οτι η Γη είναι όντως 6000 ετών.

Αυτο οmως δε σημαινει οτι ο εραστης της Ιστορίας, της Βιολογίας ή ο χομπίστας αστρονόμος, ο γλωσσομαθής κλπ πρεπει να αφησει να κυκλοφορουν κομπογιαννιτικες θεωριες, απο τις οποιες βριθει το διαδικτυο, μη τυχον και τους χαρακτηρισουν αθεους, αντιχριστους, ανθέλληνες κλπ.

Μου κάνει εντύπωση στο σχόλιό του για τον "μεγάλο ινδικό πολιτισμό" (και λίγο ειρωνικό για τον ελληνικό, την γλώσσα, τα ευρωπαϊκά τα αντιπαρέρχομαι), παρακάμπτωντας τελείως την αξία των Ελληνιστικών χρόνων και προσωπικά τον Αλέξανδρο.

Ανεφερα οτι ο Ελληνισμος εφτασε μεχρι την Ινδια. Απο κει και περα υπηρχε ηδη ανεπτυγμενος πολιτισμος και γραμματεια στην Ινδια. Που φανηκε οτι ειμαι ειρων;

Και, βεβαίως, θα γνωρίζει ότι η "Παντζάπ" των Ινδιών που αναφέρεται, είναι παραφθορά της ελληνικής λέξεως "Πενταποταμία" (φωνάζει κι από στρέμματα μακρυά, δεν έχει ανάγκη καμιάς άλλης "επιστημονικής αναλύσεως"), την οποία ίδρυσε ο Αλέξανδρος.

Παντζαπ ειναι Περσικο ονομα και πραγματι σημαινει "πεντε ποταμια". Το παντζ (پنج) ειναι ο Περσικος αριθμός πέντε. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η επισημη επιστημη δεχεται οτι αυτη η λεξη ειναι συγγενικη με τη λέξη "πεντε".

Εποενως η λεξη "Παντζαμπ" δεν ειναι παραφθορα της "Πενταποταμιας", οπως και το Γαλλικό un δεν ειναι παραφθορα του Ισπανικου un, όπως το oeuf δεν ειναι παραφθορα του huevo, το eau δεν ειναι παραφθορα του agua.

Το να λεμε (επειδη ειμαστε Ελληνες) οτι ολες οι συγγενικες γλωσσες ειναι παραφθορες των Ελληνικων, δεν διαφερει απο εναν Ισπανο που υποστηριζει οτι ολες οι Λατινογενείς γλωσσες ειναι παραφθορες των Ισπανικών.

Φυσικα αυτο μπορει να το αγνοησει οποιος εχει κουραστει απο το "επιστημονιλικι" και, για οποιουσδηποτε λογους, πιστευει οτι η ΙΕ θεωρια ειναι "πέρα για πέρα λανθασμένη"

Όσο για τους ισχυρισμούς της εισόδου κάποιων λέξεων βαρβαρικών στην ελληνική γλώσσα, πως ήταν δυνατόν οι Έλληνες στον κολοφώνα της δόξης των, να ενσωματώνουν λέξεις βαρβαρικής γλώσσας, την οποία απεχθάνονταν και κορόιδευαν τα μέγιστα;

Ο "κολοφώνας της δόξης" δεν έχει καμια σημασια. Εαν ερθει ενας πρωτόγονος με ένα εξωτικό φρούτο που δεν εχω ξαναδει, και μου πει οτι το λενε "μάνγκο", εγώ δεν θα το πω "μήλο" ή "αχλάδι", θα το πω κι εγώ "μάνγκο" και αυτή η λέξη θα μπει στη γλώσσα μου. Αυτο συμβαίνει με όλες τις γλώσσες του κόσμου σε όλη την ιστορία του κόσμου, και η Ελληνική δεν είναι εξαίρεση γιατί δεν είναι θεϊκή γλώσσα, αλλά ανθρώπινη. Και τα αρχαία εμπλουτίζονταν με ξένες γλώσσες, έτσι έχουμε τον χιτώνα απο τα σημιτικά (Ακκ. kitinnu) τον παράδεισο από τα Περσικα (pairidaeza), τον έβενο από τα Αιγυπτιακά (hebeny) κλπ.

Όλοι, μας μιλούν περισπούδαστα για κάποιες "σανσκριτικές" ρίζες (μπαρούφες), αλλά ποτέ κανείς δεν μας είπε, ποια είναι αυτή η "σανσκριτική" γλώσσα, γραφή, που ομιλείται, που ομιλήθηκε, και τι πρόσφερε στην εξέληξη των γραμμάτων και τεχνών; Αφού ήταν και τόσο σπουδαία!

Εδω δεν καταλαβαινω ακριβως την απορία. Η Σανσκριτική είναι η λόγια γλώσσα των αρχαίων Ινδιών, η ιερή γλώσσα του Ινδουισμού και σε αυτήν έχουν γραφεί έπη όπως το Μαχαμπχαράτα και οι Βέδες. Εχουν συγγενεια με τα Περσικα, τα Ιρανικα, τα Κουρδικά, τα Αρμενικα και τις Ευρωπαϊες γλωσσες συμπεριλαμβανομενων των Ελληνικων. Περα απο αυτο δεν υπηρξε (απ' όσο ξέρω) επικοινωνια με τα Ελληνικα, περα απο τον ερχομο του Αλεξανδρου και το Ινδοελληνικό βασίλειο που ανέφερα παραπάνω.

Σήμερα όμως χρησιμοποιούμε καθημερινά σανσκριτικές λέξεις, συνηθως μυστικιστικες ορολογιες, όπως πχ. "γκουρού", "γιόγκα" ή "κάρμα".

Εξ' άλλου, νέες ανακαλύψεις και νέες, ακλόνητες θεωρίες για μετακινήσεις λαών, μαζών, ανθρωπολογικές κυρίως, μας οδηγούν στα αυταπόδεικτα, δηλαδή, ότι η Ελλάς, είναι το "Λίκνον του Ανθρωπίνου Γένους" και από εδώ εκπορεύτηκαν τα ΠΑΝΤΑ.

Ολοι ξερουμε οτι απο εδω ξεκινησαν τα παντα, εννοώντας το δυτικό (και όχι μόνο) πολιτισμό. Απο κει και περα ομως αυτο δε μας δινει το δικαιωμα να θελουμε να εχουμε εφεύρει τον τροχό, να χουμε ανακαλύψει τη φωτία, να είμαστε οι πρώτοι homo sapiens ή και να καταγομαστε απο το πρωτο κυτταρο που σχηματιστηκε στη Γη.

Το λάθος που κάνουμε νομίζω, το κάνουν και οι γλωσσολόγοι "επιστήμωνες", είναι ότι θέλουν να περιορίσουν την Ελληνική γλώσσα σε χρονική διάρκεια 2-3 χιλιετιών. Η Ελληνική γλώσσα απαριθμεί δεκάδες χιλιάδες χρόνια ζωής

Ειτε αυτο, ειτε οι ελληνοκεντριστές κανουν το λάθος να θέλουν να επεκτείνουν τη χρονική της διάρκεια πέρα απο το πλάισιο που προβλέπει η επίσημη ιστορία, κατι που φυσικα δεν ειναι πρωτοφανες: Ο Ινδοκεντρισμος θελει την Ινδια τον αρχαιοτερο πολιτισμο της ανθρωπότητας, ο Σινοκεντρισμος θελει την Κινα κεντρο του κοσμου, ο Αφροκεντρισμος θελει τους μαυρους περιούσιο λαό κλπ.

Εχουμε κάθε δικαίωμα να πιστεύουμε το ίδιο για εμάς, πόσο μάλλον σε καιρούς κρίσης οπότε και χρειαζόμαστε τονωτικές ενέσεις πατριωτισμού, αλλά αυτό δεν είναι επιστήμη.

Επομένως, κύριε "Γκίλμπορ", σε μια Ελληνική γλώσσα με μαθηματικές δομές (πυθαγπορας).

Ας εξηγηθει επιτέλους τι ειναι οι "μαθηματικές δομές" γιατι δεν ειναι γλωσσικός όρος, δεν το έχω δει σε καμία γραμματική και σε κανένα επιστημονικό κείμενο. Όλες οι γλώσσες που ξέρω έχουν κανόνες και γραμματική και ταξινομούν τον κόσμο με συστήματα που θα μπορούσαν να περιγραφούν με μαθηματικούς τύπους. Απο κει και περα καμια γλωσσα δεν εχω ακουσει να ειναι "μαθηματική" με την έννοια που θέλει ο αστικός θρύλος με τον Μπιλ Γκειτς που δηθεν ειπε οτι ειναι η "γλωσσα των υπολογιστων". Μια δηλωση που ουδεποτε ειπωθηε γιατι καμια σχεση δεν εχει με γραμματική ούτε με πληροφορική.

...και επισης ο Πυθαγορας δεν ηταν γλωσσολογος.

[Χαος]

Χαίρουμε ιδιαίτερα κύριε "Γκίλντορ", που προσεγγίσατε λέξη προς λέξη το μικρό κειμενάκι μου, στο οποίο θα έλεγα και ότι συμφωνείτε πλήρως. Εξακολουθώ να καταθέτω ότι η "παντζάπ" είναι "πενταποταμία" χωρίς καμιά, απολύτως... σανσκριτική υποστήριξη, γιατί έτσι την ονόμασε (ελληνικά), αυτός που την έκανε. Την δημιούργησε. Από τους πέντε ποταμούς. Εδώ δεν χωράει καμιά επιστήμη. Το περσικό σας "πέντε", μου θυμίζει λίγο το αρχαιότατο ειρωνικό "αίθουσα των οκταγωνικών ασπίδων" στην Κνωσσό, όταν οι "επιστήμονες" σήμερα, μας μαθαίνουν ότι το "οκτώ" είναι... αραβικός αριθμός. (σ.σ.: οι Άραβες αυτό που εμείς αποκαλούμε επίσημα αραβικά ψηφία, αυτοί τα ονομάζουν "ίντι").
Απ' ότι κατάλαβα, είσαστε θιασώτης και υποστηρικτής του "Μπιγκ Μπάμ". Και εγώ του επιστημονικού, επιστημονικοτάτου και αληθούς "Αέναου". Ελληνικού. Αυτή την θεωρία (του Αέναου, είναι ελληνική αρχαιοτάτη), την οποία ενστερνίστηκε τελευταίως, πλήρως, και η ΝΑΣΑ, παραδέχεται και μεγάλος διακεκριμένος ανά τον κόσμον (ανήκει στους 4-5) Έλληνας ανθρωπολόγος. Αυτός πιστεύει ακόμα, επιστημονικά επιστημονικότατα, ότι όλα στον ανθρώπινο παράγοντα, άρα και η γλώσσα, η ομιλία, ξεκίνησαν από ένα μικρό χωριό της Χαλκιδικής, που σήμερα λέγεται Πετράλωνα. Το "Λίκνον του Ανθρωπίνου Γένους" και του "Ορθίου Ανθρώπου" πριν από αυτό. (Οι εγγλέζοι εβραιομασόνοι πιστεύουν ότι το λίκνον είναι η Λούση)
Κάποτε, σε μια διάλεξη στο πνευματικό κέντρο "Νόησις" της Θεσσαλονίκης, ο καθηγητής κύριος Παπαμαρινόπουλος του πανεπιστημίου Πατρών, μας είπε ότι ο άνθρωπος ξεκίνησε από την "Λούση" (η Λούση δεν είναι Χόμο Σάπιενς, είναι Χόμο Ερέχθους), και εξελίχθηκε-μετακινήθηκε μέχρι το Ισραήλ. Όταν ρωτήθηκε από την σοφή ομήγυρη (όλοι είχαν κάποια πτυχία): "Γιατί μέχρις εκεί; τι ξέρετε για τον "Πετραλώνειο" ή τον "Χόμο Τριλιένσις"; Αρκέστηκε να απαντήσει ξερά. "Μέχρι το Ισραήλ πήγε (Λούση)". Περιττό να σας πω, ότι εκεί έληξε και το καθηγητιλίκι του κ. Παπαμαρινοπούλου, όπως και αντιλαμβάνεστε, νομίζω.
Όσο για τις ομοιότητες, και όχι "ρίζες", ή άλλα κατασκευασμένα περί σανσκριτικής μπούρδας και ινδικού υψηλού πολιτισμού -το επαναλαμβάνω, μπούρδας- βεβαίως, σήμερα που ο καθένας έχει την λέξη "μητέρα" (σε μια γλώσσα, εννοώ), μπορεί να την καπηλεύεται όπως θέλει. Όπως του γουστάρει.
Ένα είναι γεγονός, για να τελειώνω, η ελληνική γλώσσα είναι η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ των πολιτισμένων γλωσσών. Αυτό δεν δέχεται απολύτως καμιά επιστημονική παρερμηνεία, ούτε ακούγεται υπερ-εθνική κορώνα. Ει μη μόνον δόλο και ύποπτη "άγνοια" η αμφισβήτησίς του. Από αυτήν γλωσσολογικά ήρθαν, και εκπορεύτηκαν τα ΠΑΝΤΑ. Τελεία και παύλα.-
Για την "μαθηματική δομή" της Ελληνικής γλώσσης, λυπούμε, αλλά είστε αδιάβαστος, σας παραπέμπω και πάλι στον Πυθαγόρα και τους Πυθαγορείους. Φυσικά ο Πυθαγόρας δεν ήταν γλωσσολόγος...

[Gildor]

Κύριε Χάος, αντιπαρέρχομαι το κάπως επιθετικό σας ύφος, και σας παρακαλώ να ανεχτείτε μια ακόμα απάντηση μου για να ξεκαθαρισουμε καποια πραγματα.

Εαν εκφραζετε καποια συγκεκριμενη πεποιθηση ή ιδεολογια, πχ. Ελληνοκεντρική είναι δικαίωμά σας και δεν έχω καμία πρόθεση να επιτεθώ σε αυτή. Οι αποψεις σας ειναι παγιωμενες μιας και ετσι εκφραζετε την αγαπη σας στην Ελλαδα (και πιστευετε οτι ειναι ο μονος σωστος τροπος). Όμως στο διαδίκτυο υπάρχουν άτομα που ψάχνονται, και μέσα σε όλο αυτό το εθνικιστικό ρύπο που βασίζεται σε παρερμηνείες και θεωρίες συνωμοσίας, χρειάζεται και καποιος αντιλογος.

Ο Ελληνοκεντρισμός λοιπόν για να αποδειξει την τυχόν ανωτερότητα του Ελληνικού λαού και της Ελληνικής γλώσσας βασίζεται σε αρχές οι οποίες ουδόλως ενδιαφέρουν την γλωσσολογία, όπως αρχαιότητα, αυτοχθονία, καθαρότητα κλπ. Όμως η αξία και η κληρονομιά της Ελληνικής γλώσσας είναι ήδη ιστορικά δεδομένη. Δεν εχει σημασια αν είναι 10000 ετών ή 5000, αν ανήκει στην ΙΕ ή στην πχ Καρτβελιανή οικογενεια, αν πήρε λέξεις και γράμματα από τους Σημίτες ή όχι, αν αποτελειται απο 4δισ. λεξικους τυπους, η λιγοτερους.

Κατα την ταπεινη μου γνωμη η Ελληνική γλώσσα δεν εχει να κερδίσει τίποτα με το να θέλει κάποιος να αποδείξει οτι απο αυτην ξεκινησαν "τα πάντα", πόσο μάλλον χρησιμοποιώντας ψευδοεπιστημονικά στοιχεία, παρετυμολογήσεις και επιθέσεις σε όσους έχουν αντίθετη (δηλ. την ορθόδοξη) άποψη. Με το να θελω να ξεκαθαρίσω γιατί η παρούσα γλωσσολογία δεν δέχεται οτι το Night προήλθε απο τη "νυξ", δεν το κανω για να μειωσω την Ελληνική γλωσσα, αλλα για να δειξω οτι αυτο δεν εχει καμια σημασια για την αξια της Ελληνικής γλωσσας.

Και τελος, η λογικη του μαυρου-ασπρου ειναι πολυ απλοϊκή. Είναι γνωστή η τακτική του Ελληνοκεντρικου δόγματος, την οποια συναντω παντου στο διαδικτυο, να καταφευγουν οι εκφραστες της σε συνωμοσιολογίες και κατηγορίες όποιου διαφωνεί μαζι τος εκφράζοντας την ορθόδοξη επιστήμη. Το οτι λειτουργουμε σαν "απολογητές" της ορθόδοξης γλωσσολογίας και ανταπαντούμε σε παρερμηνείες και παρανοήσεις, δε σημαινει οτι είμαστε ύποπτοι, ούτε οτι ανηκουμε σε καποιο αντιπαλο ρευμα παγκοσμιοποίησης ή ανθελληνισμού ή ξερω γω τί άλλο. Ετσι το δογμα αυτο αποκλειει εξ αρχης καθε διαλογο αφού ο,τι επιχειρημα και να παρουσιαστει, θα θεωρειται εκ του πονηρου, ύποπτο, ή προϊον προπαγάνδας και συνομωσίας. Παροτι θα ηταν βολικο κατι τετοιο, δυστυχως θα σας απογοητευσω, και σας ενημερωνω οτι δεν εκπροσωπουμε καμια παγκοσμιοποιημενη ιδεολογια και καμία ανθελληνική συνωμοσία

Όπως θα επέμβω όταν διαβάσω να αποκαλείται ο Μ. Αλέξανδρος "αρχαίος Σκοπιανός", έτσι θα επέμβω όταν διαβάζω τερατολογίες για την Ελληνική γλώσσα. Και δε θα νιωσω καθολου οτι την "μειωνω", γιατι αυτο το εξωπραγματικό/υπεράνθρωπο/εξωγηινο/Ατλαντιδικό/προκατακλυσμιαίο πράγμα, ηλικιας 5000 ετων με τους 4 εκατομμυρια λεξικους τυπους που παρουσιάζεται στο διαδικτυο και χαφτουν και αναπαραγουν οι μαθητες και οι Ελληναράδες συνωμοσιολογοι, δεν ειναι η Ελληνική, ουτε καμια αλλη ανθρωπινη γλώσσα.

Απο κει και περα θεωρώ φασιστικό να θεωρειτε ανθελληνες ολους οσους δεν αποδεχονται τις τραβηγμενες θεωριες που θελουν να ξαναγραψουν την Ιστορια απο την αρχη, και να εχετε την απαιτηση να σιωπουμε οταν βλεπουμε τερατολογίες μόνο και μονο επειδη δηθεν "μειωνουμε" αυτο που εσεις θεωρειτε Ελληνική γλωσσα. Μπορουμε να αγαπαμε την Ελλαδα και τη γλωσσα χωρις να πιστευουμε οτι ειναι η γλωσσα των θεών, χωρις να πιστευουμε οτι εχει μαθηματικη δομη, χωρίς να πιστευουμε οτι ειναι καποια Μητερα Γλωσσα. Επιτρεψτε μας λοιπον να την αγαπαμε κι εμεις με το δικο μας τροπο, στο πλαισιο το οποιο θεωρουμε ρεαλιστικο και ορθολογικο, αυτο που διδαχθήκαμε και σπουδάσαμε. Η μόνη μας αμαρτια είναι οτι δεν το επιδεικνύουμε δεχόμενοι θεωρίες που δεν δεχόμαστε.

[mirni]

Gildor, Γκίλντορ, έκανα λογαριασμό μόνο και μόνο για να πω ότι θαυμάζω τη νηφαλιότητα τού λόγου σας. Είναι γνωστό ότι έτσι ήρεμα μιλούν οι άνθρωποι που γνωρίζουν για ποιο πράγμα μιλάνε, αλλά σπάνια το έχω συναντήσει στη ζωή μου.

Εγώ πάλι, ακριβώς επειδή οι γνώσεις μου δεν είναι τόσο στέρεες, εξοργίζομαι με τους ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν λογικοφανή επιχειρήματα για να πείσουν για τις δογματικές τους απόψεις, ανεξαρτήτως πεδίου.

Για να προσθέσω όμως και κάτι στην από καιρό κλειστή συζήτηση, θα ήθελα να σχολιάσω το εξής που έγραψε το Χάος: "Όσο για τους ισχυρισμούς της εισόδου κάποιων λέξεων βαρβαρικών στην ελληνική γλώσσα, πως ήταν δυνατόν οι Έλληνες στον κολοφώνα της δόξης των, να ενσωματώνουν λέξεις βαρβαρικής γλώσσας, την οποία απεχθάνονταν και κορόιδευαν τα μέγιστα;"

Οι Έλληνες, στον κολοφώνα της δόξας τους, ποτέ δεν δίστασαν να ενσωματώσουν οτιδήποτε ξένο, και όχι μόνο στη γλώσσα. Το φαινόμενο είναι ιστορικά επαναλαμβανόμενο. Όλοι οι λαοί στον κολοφώνα ακριβώς της δόξας τους ενσωματώνουν πλήθος στοιχείων από τους άλλους λαούς, ακόμα κι αν τους απεχθάνονται και τους κοροϊδεύουν τα μέγιστα. Το έκαναν οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Οθωμανοί, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί, οι Αμερικάνοι. Ειδικά οι Άγγλοι, με την παγκόσμια και μεγάλης διάρκειας αυτοκρατορία τους, με το πάρε-δώσε που είχαν με εχθρούς, συμμάχους και υποτακτικούς, έχουν αμέτρητες επιρροές στη γλώσσα τους, στην κουζίνα τους, στην ένδυσή τους, στη λογοτεχνία τους, στην επιστήμη τους, από λαούς τους οποίους μισούσαν, τους οποίους περιφρονούσαν, με τους οποίους πολεμούσαν ή από άλλους τους οποίους είχαν υποδουλώσει και εκμεταλλευόντουσαν χωρίς έλεος.

Γι'αυτό εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους που επιμένουν ότι τα πάντα είναι ελληνικά και τα πάντα προέρχονται από την Ελλάδα, γιατί ονειρεύονται μία ελληνικότητα περίκλειστη, απομονωμένη, χωρίς καμία επαφή με την ανθρωπότητα και με αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη, στο όνομα μίας καθαρότητας που ποτέ δεν υπήρξε.

Μακάρι περισσότεροι άνθρωποι να αγαπούσαν τη σκέψη, τη γλώσσα, τη γλώσσα τους και την πατρίδα τους με τον τρόπο που αγαπάτε εσείς.

-m-

[Moai]

Πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Εδώ και καιρό ήθελα να σχολιάσω.

Ειναι γνωστή αυτή η ανέκδοτη διαφωνία μεταξύ επιστήμης και των θεωριών που συναντά κανείς σε πατριωτικούς κύκλους (βλ. περιοδικό Δαυλός, Ελλήνων Ιστορία, συγγράματα της κας. Τζιροπούλου-Ευσταθίου, του κου Τσατσόμοιρου, διάφορα blogs κ.ο.κ.). Η επίσημη επιστήμη δεν αποδέχεται τις θεωρίες αυτές σαν επιστημονικές, ενώ οι συγγραφείς αυτοί θεωρούν τις αντίπαλες θεωρίες ως προδοτικές και ανθελληνικές, οπότε δεν έχει νόημα κάποιος διάλογος σε επιστημονικό επίπεδο.

Αυτο που μπορει να γίνει κατα τη γνώμη μου, είναι να ενημερωθούμε κατα πόσο η κάθε θεωρία είναι πιθανή και εαν οντως έχει η καθε μία να κάνει με πατριωτισμό ή ανθελληνισμό.

Η αρχή του θέματος έχει να κάνει με την ομοιότητα μεταξύ γλωσσών. Οι ομοιότητες έχουν τις εξής εξηγήσεις:

• Δάνειο: Αυτό είναι μάλλον το πιο προφανές και έχει να κάνει με πολιτισμούς που ήρθαν σε επαφή
• Γενετική συγγένεια: λέξεις διαφορετικών γλωσσών ή διαλέκτων που, σε βάθος χρόνου, προέρχονται απο μια αρχαιότερη.
• Απλή σύμπτωση: Μέσα στους άπειρους συνδυασμους φθόγγων και εννοιών όλων των γλωσσών παγκοσμίως, είναι πιθανό μια λέξη μιας γλώσσας να τύχει να ομοιάζει με μια λέξη μιας άλλης γλώσσας, με ίδια ή παρόμοια σημασία.

Πολλές φορες είναι ευκολο να διαπιστώσουμε τα παραπάνω, αφου στη γραμματεία μιας αρχαίας γλώσσας μπορουμε να δουμε την εξελιξη μιας λέξης ή και ολόκληρης της γλώσσας.
Την Ελληνική μπορούμε να την παρατηρήσουμε απο τις επιγραφές της Γραμμικής Β' μέχρι σήμερα, και να φτιάξουμε το γενεαλογικό δέντρο των διαλέκτων. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία οτι τα Κρητικά και τα Κυπριακά είναι διάλεκτοι της ίδιας γλώσσας. Ούτε οτι τα Ιταλικά και τα Ισπανικά έχουν γενετική συγγένεια (=κατάγονται απο τα Λατινικά) αφου όλη η διαδρομή τους είναι παρατηρήσιμη.

Τί συμβαίνει όμως πιο πριν, όταν δεν υπήρχε γραφή; Ακομα και η παλαιότερη μορφή των Ελληνικών που ξέρουμε, η Μυκηναϊκή, είχε αρχαιότερες μορφές που ομιλούντο απο πρωτόγονες φυλές αιώνες πριν καταγραφεί στη Γραμμική Β'.

Το ίδιο ισχύει με πολιτισμους που απέκτησαν γραφή πολύ αργότερα, οπως τα Κελτικά, τα Γερμανικά, ή τα Σλαβικά φύλα. Ενώ δηλαδή μπορούμε να συγκρίνουμε τις λατινογενείς γλώσσες με τον πρόγονό τους, δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με τις κελτικές ή τις γερμανικές γλώσσες, αφου ο κοινός πρόγονός τους, δεν έχει καταγραφεί. Ή ακόμα πιο πρόσφατα, οι ιθαγενείς λαοί της Αμερικής ή του Ειρηνικού. Επι αιώνες είχαν προφορικό πολιτισμό μέχρι που οι γλώσσες τους καταγράφηκαν απο τους ιεραποστόλους και τους αποίκους, πολύ πρόσφατα.

Απο εκείνο το σκοτεινό σημείο και πέρα, μπορεί ο καθένας να κάνει κάθε είδους υποθέσεις. Αυτό που ο πολύς κόσμος βλέπει, είναι τα εξής δεδομένα:

• Ξέρουμε οτι κατα τη Μυκηναϊκή και την Αρχαϊκή περίοδο η Ελλάδα είχε ισχυρή παρουσία στη Μεσόγειο, με αποικίες και εμπόριο. Η επιροή αυτή έφτανε μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Β. Ευρώπη (εχει βρεθει ενα Μυκηναϊκο σπαθι σε αρχαίο αγγλικό τύμβο).
• Η κλασσική γλώσσα έδωσε πολλά δάνεια στα Λατινικά, και οι δυο μαζί έδωσαν στις γλώσσες του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Διεθνείς ορολογίες έχουν τη ρίζα τους στα Ελληνικά και μπορούμε να τις βρούμε και σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε. Πρβ. Αραβικά falsafa (φιλοσοφία) ή Σουαχίλι jiometri (γεωμετρία). Απο την οπτική γωνία του Έλληνα λοιπον, μια αναγνωρίσιμη λέξη φέρνει στο νου την έννοια του δανείου.
• Κοιτάζοντας την ιστορία της Ελλάδας, πάλι απο τη δική μας οπτική γωνία, θεωρούμε ως φυσιολογικό το εξής μοτίβο: οτι οι πολιτισμοί κατάγονται απο έναν ισχυρότερο και ενδοξότερο. Ο φίλος Χάος επίσης εκφράζει μια ενδιαφέρουσα άποψη, οτι ο ισχυρός πολιτισμός πάντα δίνει στον "κατώτερο", αφού ο ισχυρός δεν έχει κανένα λόγο, ή απαξιεί ρατσιστικά, να πάρει απο τον "κατώτερο".

Πώς εξηγείται λοιπόν, οτι, όπως με πολλές συγγενικές γλώσσες, υπάρχουν κοινά στοιχεία σε αρχαίες και φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους γλώσσες; Έχουμε λοιπόν στα Ελληνικά πατήρ, και Λατινικά pater, Αγγλικά father, Γερμανικά Vater, Ιρλανδικά 'athair, Περσικά pedar. Ή στα Ελληνικά δύο, Λατινικά duo, Αγγλικά two, Ιρλανδικά dhá, Ρωσσικά dva, Αλβανικά dy κ.ο.κ. Υπάρχουν φυσικά οι συμπτώσεις, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά σε πυρηνικό λεξιλόγιο (μέλη της οικογένειας, μέλη του σώματος, αντωνυμίες, φυσικά φαινόμενα, αριθμοί 1-10) παρατηρείται μια μεγάλη στατιστικά συσχέτιση.

Αυτό λοιπόν που εντικτωδώς τείνει να πιστέψει ο μέσος Έλληνας, είναι οτι σε κάποιο μη καταγεγραμμένο σημείο της αρχαϊκής εποχής, οι Έλληνες έμποροι ή άποικοι, με τον ανώτερό τους πολιτισμό, επηρέασαν τη ζωή των πρωτόγονων ιθαγενών. Μπορούμε να φανταστούμε οτι ένας Έλληνας άποικος της Ιταλίας συνάντησε μέλη των λατινικών φύλων που μιλούσαν μια εντελώς άσχετη και βάρβαρη γλώσσα. Το πατήρ το έκαναν pater στην πρωτόγονη γλώσσα τους, το έν(ας) το έκαναν unus, το δύο το έκαναν duo κ.ο.κ. Είναι ένα σενάριο που ταιριάζει πολύ με την κοσμοθεωρία που έχει ο μέσος Έλληνας για τη σχέση του με τους άλλους λαούς.

Αυτή όμως η ερμηνεία προσωπικά δεν με πείθει. Οι ομοιότητες δεν υπάρχουν μόνο στις γλώσσες της Μεσογείου ή της Ευρώπης, αλλά και της Ασίας, όπως τα αρχαία Περσικά και τα Σανσκριτικά, στις οποίες ο πατέρας είναι pedar και pitr αντίστοιχα. Να υποθέσουμε οτι σε εκείνο το σκοτεινό άγνωστο παρελθόν οι Πελασγοί πήγαν μέχρι τα βάθη της Ασίας να σπείρουν τη γλώσσα τους στους εκεί βαρβάρους; Ή μήπως οι ομοιότητες αυτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ειναι προϊόν συμπτώσεως;

Ένας άλλος λόγος που δεν με πείθει αυτή η θεωρία, είναι οτι οι λέξεις στις οποίες παρατηρούμε αυτές τις ομοιότητες, είναι, όπως είπα, επι το πλείστον πυρηνικό λεξιλόγιο, δλδ καθημερινών εννοιών. Αντιθέτως, τα δάνεια γίνονται υπο συγκεκριμένες πολιτισμικές συνθήκες και προϋποθέσεις, όπως το εμπόριο, ή εκτενή πολιτισμική ανταλλαγή ή μακραίωνη γειτνίαση/συνύπαρξη. Αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να γίνουν δάνεια σε καθημερινές λέξεις όπως "πατέρας", "δύο", "χέρι", "ποιός", "νερό". Αυτό πρέπει να είναι προφανές σε εμάς τους Έλληνες που υπερηφανευόμαστε οτι σπείραμε τόσες τεχνικές λέξεις υψηλού διανοητικού επιπέδου. Διάβασα παραπάνω οτι δήθεν η λέξη water προέρχεται από το ύδωρ. Προφανώς αυτός που συνέταξε τη θεωρία αυτή θεώρησε οτι οι προϊστορικοί βάρβαροι πρόγονοι των σημερινών Βρετανών συνάντησαν εμπόρους ή αποίκους της ανώτερης αρχαϊκής Ελλάδας, και επειδη δεν... γνώριζαν το νερό, έπρεπε να δανειστούν τη λέξη απο την ανώτερη γλώσσα των ξένων!

Παρόμοιο με το παραπάνω, οι ομοιότητες μεταξύ των Ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, γλωσσών, υπάρχουν στη γραμματική και τη μορφολογία, που δεν γίνεταινα αποτελούν δάνεια. Για παράδειγμα η δική μας κατάληξη -ος, -ον με των Λατινικών -us, -um. Το ίδιο βλέπουμε με τη μορφολογία ρημάτων όπως το δικό μας εστί με Λατινικά est, Γερμανικά ist, Περσικά ast, Σανσκριτικά asti. Ακόμα και αν δεχτούμε τα δάνεια στο πυρηνικό λεξιλόγιο, η μορφολογία ιας γλώσσας επηρεάζεται μόνο μετά απο μακραίωνη και καταπιεστική αποίκηση ή κατάκτηση. Ακόμα και αν δεχτούμε οτι υπήρχε αυτή η επιρροή με τους γειτονικούς μας Λατίνους, δεν υπάρχει κάποιο αρχαιολογικό εύρημα που να δείχνει οτι είχαμε τέτοια εξάπλωση και τέτοια στενή σχέση με τόσους λαούς ταυτόχρονα.

Επίσης, ας λάβουμε υπόψη οτι κάποιες γλώσσες έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους που δεν εμφανίζονται στα Ελληνικα. Για παράδειγμα Αγγλικά door και Περσικά dar. Έχουμε τη δική μας θύρα, αλλά αν τα Αγγλικά προήλθαν απο τα Ελληνικά, τότε γιατί μοιάζουν πιο πολύ με τα Περσικά; Ή Αγγλικά chin και Περσικά chaneh. Ή Λατινικά mortus και Περσικά morduh.

Τέλος, όσοι διατείνονται τη θεωρία των αρχαϊκων δανείων, πρέπει να συνθέσουν ένα περίπλοκο παζλ ομαλών και επαναλαμβανόμενων αλλαγών. Η δήθεν θεωρία πατήρ = father, πούς = foot μας δείχνει οτι το ελληνικό π θα έπρεπε να γίνεται f στα Αγγλικά. Όμως η λίστα παραπάνω μας δείχνει οτι πόττις = boss. Γιατί όχι "foss";



Ένα τόσο μεγάλο και συνεχές μωσαϊκό ομοιοτήτων δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων αλλά ούτε και δανείων απο κάποια δήθεν προκατακλυσμιαία μορφή των Ελληνικών. Επομένως η μόνη άλλη εξήγηση είναι οτι πρόκειται για γενετική συγγένεια, που ξεκινάει και πάλι απο κάποιο σημείο του σκοτεινού παρελθόντος (= πριν την εφεύρεση της γραφής). Όπως λοιπόν οι λατινογενείς γλώσσες έχουν σημείο εκκίνησης την αρχαία Λατινική γλώσσα, όπως οι σλαβικές γλώσσες διακλαδίζονται απο την άγνωστη πρωτο-σλαβική γλώσσα, έτσι και όλες αυτές, μαζί με τα Ελληνικά, κατάγονται απο μια πρωτόγονη γλώσσα της προϊστορίας.

Για όποιον ενδιαφερεται, αυτό το βίντεο είναι αρκετά ευχάριστο και διαφωτιστικό.
https://www.youtube.com/watch?v=SqK7XXvfiXs