Η ελληνική γλώσσα «υπάρχει» και στα κρητικά ιερογλυφικά

[befaios]

H ομοιότητα δεν υπάρχει μόνο στις δύο Γραμμικές αλλά αρχίζει από την Ιερογλυφική και περνά στην Γραμμική Ά και από εκεί στη ΄Β.

Όποιος παρακολουθήσει μερικά βιντεάκια που έδωσα (πάνω από 90 συνολικά πλέον) θα δει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
https://www.youtube.com/channel/UCab...IX8O3Ng/videos)

Μάλιστα συνεχώς παρουσιάζει τον πίνακα με τις αντιστοιχίες στην Ιερογλυφική και φαίνονται συχνά οι όποιες ομοιότητες με τις Γραμμικές γραφές.
Εξάλλου και στην Βικιπαιδια αναφέρει για την κρητική Ιερογλυφική:

Πολλά από τα σύμβολα ομοιάζουν στην Γραμμική Α, έτσι που οι ειδικοί μπαίνουν στον πειρασμό να δίνουν την αντίστοιχη φωνητική αξία της Γραμμικής Β

Δεν ξέρω αλλά ο συγκεκριμένος με πείθει και φαίνεται ότι από πολύ παλιά είναι σε αυτή την έρευνα όπου έχει γαλουχηθεί και έχει παρακολουθήσει πολλούς ερευνητές όπου ταυτοποίησαν τις αντιστοιχίες των ήχων όπως ο Πολ Φωρ, ο Βέντρις, ο Τσάβγουίκ, ο Πέλμε, ο Καρατέλι, ο Σχηστόπουλος και τους αναφέρει σε αυτό το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=3vkNk2Rtms8
Όποιος θέλει μπορεί να παρακολουθήσει από το 2ο λεπτό μέχρι το 4:40 όπου δείχνει και έναν πίνακα 15 Ιερογλυφικών και την ομοιότητά τους με τις Γραμμικές.
Αλλά και στο 17:00 μέχρι το τέλος έχει σημαντικά πράγματα που αναφέρει.


Τώρα αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Γραμμική Ά είναι άγνωστη σε αυτούς και ξένη ως προς την Γραμμική ΄Β και κάποιοι άλλοι παρουσιάζουν πράγματα και θάματα, θα παρακολουθήσω αυτούς που έχουν κάτι να δείξουν, τους άλλους δεν γίνεται να τους παρακολουθήσω.

[befaios]

Θα ήθελα να αναφέρω ότι στα κείμενα που παρουσιάζει ο κ. Πολύμερος και είναι πολλά, ότι υπάρχουν πάντα οι κανόνες των γραφών αυτών.
Δηλαδή και στις τρεις γραφές υπάρχει κανόνας αν μια λέξη τελειώνει σε φωνήεν και η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν, αυτό θα πρέπει πάντα να παραλείπεται.
Το ίδιο και αν μια λέξη βρίσκεται τελευταία και καταλήγει σε φωνήεν, αυτό το φωνήεν δεν αναγράφεται πάλι.
Επίσης ποτέ δεν υπάρχουν διπλά φωνήεντα (όμοια) ακόμα και μέσα στις λέξεις, είναι ίσως και ο ίδιος κανόνας παντού.
Στη Γραμμική ΄Β πάντως υπάρχει π.χ. το du-e-la =δούλα, αλλά σε ανόμοιο φωνήεν και δεν ξέρω αν παρουσιάζεται μόνο στη Γραμ.΄Β αυτό το φαινόμενο των δύο φωνηέντων μαζί (ανόμοιων).
Όλα αυτά λοιπόν φαίνονται σημαντικά για να πάρει κάποιος στα σοβαρά ότι παρουσιάζεται.

[befaios]

Eπειδή θα καταλάβουν όλοι λάθος όπως κατάλαβα και εγώ και έγραψα λάθος.
Δεν ισχύει ότι όταν μια λέξη τελειώνει σε φωνήεν και η επόμενη λέξη αρχίζει από φωνήεν, αυτό θα πρέπει πάντα να παραλείπεται.

Υπάρχουν λέξεις όπου τελειώνουν σε φωνήεν και η επόμενη αρχίζει πάλι από φωνήεν.
Υπάρχουν λέξεις όπου τελειώνουν σε σύμφωνο και η επόμενη αρχίζει πάλι από σύμφωνο.
Απλά μερικές φορές πρέπει οπωσδήποτε να παραλείπεται και το σύμφωνο και το φωνήεν, λόγο του ελαττώματος να μην υπάρχουν καθαροί ήχοι συμφώνων.
Δηλαδή αν κάποιος θέλει να γράψει μόνο τον ήχο π.χ. «Κ» δεν μπορεί παρά μόνο ως ΚΑ, ΚΕ, ΚΙ, ΚΟ, ΚΟΥ και ούτω καθεξής για όλα τα σύμφωνα...
Μόνο τα φωνήεντα μπορούν να γραφτούν και μόνα τους.

Παράδειγμα μια λέξη είναι το: «Άρακον» = αρακάς
Αυτή η λέξη σπάνια μπορεί να γραφτεί με το «ν» στο τέλος γιατί θα πρέπει να επιλεχτεί ένα από τα «ν» που υπήρχαν, δηλαδή ΝΑ, ΝΕ, ΝΙ, ΝΟ, ΝΟΥ.
Αν η επόμενη λέξη αρχίζει από ένα από τα παραπάνω φωνήεντα (α, ε, ι, ο, ου) έχει καλώς, αν όμως δεν αρχίζει τότε παραλείπεται.

Π.χ.: Α-RΑ-ΚΟ-ΚU-PA = άρακο(ν) κούπα
Eδώ η λέξη «άρακον» γράφεται ως «άρακο» γιατί η επόμενη αρχίζει με το ΚU

Άλλο παράδειγμα με φωνήεν:
SI-TA-E-PO-NI-STA = Σίτα επ' ονιστά.
Το «επί» γράφεται ως «επ» επειδή η επόμενη λέξη είναι το «ονιστά» και αρχίζει με «Ο».
Το «PO» χωρίζεται σε δύο λέξεις όπου το «P» Πάει στην πρώτη λέξη και το «O» πάει στην επόμενη λέξη.


Kαι θα πει κάποιος ότι στην περίπτωση του «SI-TA-E-PO-NI-STA» μπορεί να γίνει: «SI-TA-E-PI-O-NI-STA» αφού πρέπει να γραφτεί έτσι.
Σωστό, αλλά και σήμερα ενώ μπορούμε να γράψουμε «και ήρθε», γράφουμε: «κι' ρθε» οπότε αν τα γράφανε έτσι μερικά δεν σημαίνει κάτι.
Εξάλλου οι κομμένες λέξεις ήταν κάτι υπερβολικά συνηθισμένο και στην δεύτερη περίπτωση πρέπει κάποιος να προσθέσει ένα γράμμα παραπάνω, κάτι που πολλές φορές δεν χρειαζόταν γιατί οι λέξεις ήταν πολύ γνώριμες ή δεν έφτανε πολλές φορές ο χώρος του γραψίματος.

Από την άλλη στο «Α-RΑ-ΚΟ-ΚU-PA » δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα με καμία άλλη παραλλαγή.
Το φαινόμενο λοιπόν να κόβουνε τις λέξεις ήταν πάρα πολύ συνηθισμένο.

[Moai]

Αρχική Δημοσίευση από befaios Τώρα αν κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Γραμμική Ά είναι άγνωστη σε αυτούς και ξένη ως προς την Γραμμική ΄Β και κάποιοι άλλοι παρουσιάζουν πράγματα και θάματα, θα παρακολουθήσω αυτούς που έχουν κάτι να δείξουν, τους άλλους δεν γίνεται να τους παρακολουθήσω.

Δεν ακουσα κανέναν να λέει κάτι τέτοιο. Ειναι αποδεκτό οτι η Β είναι θυγατρική της Α και οτι η Α ειναι θυγατρικη των ιερογλυφικών. Η Α ομως εχει περισσοτερους γλυφους, που δεν υπαρχουν δηλαδη στη Β και ειναι αγνωστοι. Οσον αφορα τους γνωστους, δεν ειναι σιγουρο οτι εχουν την ιδια αξια στα 2 συστηματα.

[befaios]

Nαι φυσικά λένε ότι οι γραφές έχουν μια χρονική ιστορική πορεία ως προς τα σύμβολα μόνο, την ίδια στιγμή δεν υπάρχει καμία παραδοχή συσχέτισης των γραφών ως προς την έννοια, δηλαδή μας λένε ότι δεν είμαστε σίγουροι για τίποτα.
Μέγα νεφέλωμα αγνωσίας σκεπάζει τα πάντα...
Μάλιστα έχω διαβάσει ισχυρισμούς ότι η Ιερογλυφική και η Ά αντιπροσωπεύουν λογικά μη ελληνικές γλώσσες, εξάλλου γι΄ αυτό το λόγο άρχισε και το παρόν νήμα και γίνεται αναφορά πάνω σε αυτά που λέει ο Τσικριτσής.
Όταν κάποιος όμως βγάζει γύρω στα 100 βίντεο και δείχνει ότι οι γραφές είναι αναγνώσιμες και από πίσω του υπήρξαν τόσοι και τόσοι ερευνητές (όπως ο Σταματάκος που αναφέρει συνέχεια), δεν γίνεται να ισχύουν τα δεν ξέρουμε τίποτα.
Τουλάχιστον όπως είπα, από αυτόν θα ακούσω και κάτι.
Τώρα από εκεί και πέρα για να καταλάβει κάποιος τι λέει ο Πολύμερος, πρέπει να καθίσει να τον παρακολουθήσει.

[befaios]

Από κάποια βίντεο έχω συλλέξει τις έννοιες και μπορώ να τις δώσω για να διαβάσει όποιος θέλει.
Δεν ξέρω αν είναι όμως παράνομο, γι' αυτό ας με ενημερώσετε πρώτα.

[befaios]

O δίσκος της Φαιστού σύμφωνα με το βίντεο λέει αυτά:
https://www.youtube.com/watch?v=nCGCSzPv1Ok

Α πλευρά
Ιέρεια ανακτορική φώναξε δυνατά για να γίνω καλά.
Ιερά ιμάτια έφερα δω πάνω σ' εσένα.
Σεβαστή, σφάγια τέλεια, για τα ανάκτορα έφερα εδώ πάνω για σένα, ιερά με γαϊδουράκια έφερα εδώ επάνω.
Η Πυθία μου είπε να έρθω σε σένα κι αφού κάνω μεγάλο ιλασμό να θυσιάσω δέκα γίδες στην κοιλάδα και θα φύγω πεζή, αναστηθήσα.
Ολα σου δίνω τα νοσήλεια και θα σου δώσω άλλα τόσα. Και γίνε μου εύφορη γη, θεραπεύτρια της αρρώστιας μου.

Β πλευρά
Το κάλιστο δίνω και μάλιστα έφιππη. (λόγω αναπηρίας)
Το κάλιστο δώρο δίνω για σένα γη και ας λάβω την προστασία σου σοφή γη,
Γη προστασίας έχω ανάγκη συμπόνιας, λυπήσουμε εσύ που κατοικείς στα φαράγγια και στις ρεματιές,
Γη προστασίας βάζω τον εαυτό μου μπροστά σου έφιππη (λόγω αναπηρίας),
Γη προστασίας έχω ανάγκη συμπόνιας, παντρόφε γη, εσύ που είσαι εύφορη, έρχομαι σε σένα και προστασία δώσε, εσύ που δεν νοσείς, εσύ που δίνεις την υγεία, σφάγια και 2 βόδια όλα τα δίνω γη.

(πάντα με την προϋπόθεση ότι ο δίσκος διαβάζεται σύμφωνα με τους ήχους που έχει η Γραμμική ΄Β και από μέσα προς τα έξω)
Αν παρατηρήσει κάποιος τα κεφάλια που αποδίδουν τον ήχο «Α» κοιτάνε προς τα δεξιά, το ίδιο και τα ανθρωπάκια που αποδίδουν το ήχο «DE» περπατάνε κατά την ίδια φορά.
Αλλά οι αποδείξεις ότι διαβάζεται από μέσα προς τα έξω βρίσκονται και αλλού.
Σε αυτό το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=Su0dm45i-SE&t=528s
Στο 2:50 εξηγεί ή μάλλον αποδεικνύει το προφανές με το στρίμωγμα των γραμμάτων.
Υπάρχουν 4 καθαρά σημεία όπου η γραφή ξεκινάει άνετα και στο τέλος στριμώχνονται γιατί δεν έγινε καλός υπολογισμός (συνηθισμένο φαινόμενο και σήμερα και πάντα)
Αν ο γραφέας τα έγραφε ανάποδα δεν θα υπήρχε αυτό το φαινόμενο κατά αυτή την φορά, αλλά την αντίθετη.

[befaios]

A
Iarea natoruka iato te woa.
Iara imati(a) (a)noiagoga sa.
Eratoja iareja telaja (a)natorupi (a)noiagoga sa iareja d(e) onoka (a)noiagoga.
de Pitia me ipe te wo te miga lasusta teso eeqa(s) deka napi puqojo poeza (a)nastedisa.
Ola dedo iat(r)a mi i dedo da (a)la tosa. ke (e)so emi pinasa ketodia tejarapi japusa qea.

B
Kalesto dedo si det(a) epipi qea.
Kalesto te dato dedo qea ke ioqu dapolawo (e)pilape sufi qea.
ioqu qea deo latosto napia.
ioqu qea tomi pu si di epipi qea.
ioqu qea deo latosto napia qatope qea zapuode te (o)dao qea, te ioqu pilawe qea nosupi qejrapi mi pu noa qea lukaka jariqa ke wu e Ola dedo qea.



Διότι σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση...

[befaios]

Για να γίνουν κάποια πράγματα απλά στη εξήγηση μιας και ο πολύς κόσμος απαιτεί μασημένη τροφή, γιατί νομίζω κανείς αλλιώς δεν δίνει σημασία.
Βέβαια θα το επισημάνω ξανά, ότι άλλος σαν τον Πολύμερο, δεν έχει δώσει τόσο όγκο αποκρυπτογράφισης και όλα με αποδείξεις.


https://youtu.be/TkdMbv9d7Lw?t=1168

Είναι μια παράσταση με δύο άνδρες καθιστούς σε ένα μεγάλο καζάνι.
Σύμφωνα με τον κ. Πολύμερο το κείμενο έχει ως εξής:

Ύσσωπε, την ασθένεια «σίκχιν», αφού εξατμιστείς όσο πρέπει, θεράπευσε - μαλάκωσε.
Siki sis usupe pepes oso
Σίκχιν σις Ύσσωπε πέπεις όσον.

Siki = σίκχις ή σίχις σήμερα το λέμε ως σιχαίνομαι με την ένοια του αποτροπιασμού, τότε η λέξη είχε την σημασία του υποχόνδριου ανθρώπου ο οποίος πχ. αν τον ακουμπούσε κάποιος, έφευγε και πήγαινε στο σπίτι του ή αλλού και έκανε εξαγνισμούς.
Ή αν έβλεπε κάτι στο φαγητό, τότε μπορούσε και να κάνει αμέσως εμετό.
Ήταν μια νευραασθένεια με το όνομα «σίκχις» ή «σίχις»

Sis = από το ρήμα σίζω, δηλαδή από τον ήχο που κάνει το πυρωμένο σίδερο όταν μπεί απότομα στο νερό.
(υπάρχει η άποψη ότι το τελικό «ς» που μπαίνει στο τέλος των ονομάτων, μπαίνει όπως η τελευταία πράξη όταν μπαίνει το πυρωμένο σίδερο στο νερό και τελειώσει η δημιουργία του)

Pepes = βγαίνει από το ρήμα πέπω, δηλαδή μαλακώνω, αμβλύνω, θερμαίνω

Usupe = το φυτό «Ύσσωπος» το οποίο είχε την ιδιότητα να γιατρεύει.
Η αλόγιστη χρήση του Υσσώπου επέφερε θάνατο σε όποιον το είσπνεε.
Στον 50ο ψαλμό του Δαυΐδ αναφέρει: «Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι».

Οso = όσο χρειάζεται (στη δοσολογία που πρέπει)




https://youtu.be/1imqP6Dz_UE

Είναι μια παράσταση με ένα ζώο το οποίο φαίνεται σκοτωμένο και με πολλά αγκάθια γύρω του.
Σε άλλη πλευρά της σφραγίδας δείχνει έναν καθιστό άνδρα που σημαίνει τον ήχο SI, αλλά γιατί βάζει αυτό το σύμβολο ένω υπάρχουν και άλλα σύμβολα όπως το σκαμπό που πάλι έχουν τον ίδιο ήχο;
Προφανώς γιατί ο σκυφτός άνδρας είναι πιο ταιριαστός στο νόημα...

Θα τον δείρω φοβερά (μέχρι θανάτου).

Desus imasu
Δεισώς ιμάσω.

Desus = φοβούμαι, τρομοκρατούμαι - φοβερά, τρομερά

Ιmasu = από το ρήμα ιμάσσω, ιμάς είναι το λουρί, το μαστίγιο χωρίς την λαβή του, ο ιμάντας.




https://youtu.be/GhDZZhh76mg

Παράσταση με ένα αρσενικό τράγο ο οποίος είναι σε στύση. (στο 11:33 φαίνεται καθαρά)

Ro(k)ma(s) Mest Uk Arokejo(n) Stuios Tostui Okewe
Λόχμας μήστ΄ ουκ αλόχειον στύιος τόστω οχεύει.

Επιστάτη, παρ΄ότι ο Λόχμας είναι υπερβολικά διεγερμένος, αρνείται να ζευγαρώσει με την θηλυκιά.

Rokmas = Λόχμας: ο αγριότραγος που ζούσε ελεύθερος και θεωρούνταν ο ιερός τράγος που χρησιμοποιούταν για μαντεία σχετικά με την ευφορία της γής.

Mesta = Μήστας ή μήστωρ είναι ο επόπτης

Uk = ουκ, ουχ, δεν

Arokejo(n) = Αλόχειον ή άλοχος είναι η σύζυγος (εδώ σημαίνει την θηλυκιά)

Stuios = Στύιος σημαίνει σε κατάσταση στύσης

Tostui = Τόστωι ή τοσούτωι σημαίνει τόσο πολύ, υπερβολικά
Βέβαια η λέξη είναι «τοσούτω» και το «ι» είναι το γαϊδουράκι που μπαίνει κάτω από το «ω» σαν πνεύμα.

Okewe = Οχεύει σημαίνει ερωτική συνεύρεση, συνουσία




Σε αυτά τα τρία βίντεο υπάρχει η ίδια λογική.
Είναι η ίδια λογική σε απόκρυφα μηνύματα για να μην γίνονται αντιληπτά από τους πολλούς, για ευνόητους λόγους αφού πρόκειται για θυσία.
Παρατηρείται ότι υπάρχει ένας νοητός «σταυρός» πάντα, μήπως αυτό έχει σχέση με την μετέπειτα συνήθεια του σταυρικού θανάτου.
Νομίζω ο Μέγας Αλέξανδρος εφάρμοσε πρώτος τη σταύρωση, που την είδε; μήπως έτσι συμβολίζονταν οι θυσίες, με + και Χ και ήταν γνωστό μέχρι τον Μ. Αλέξανδρο;

https://www.youtube.com/watch?v=rtEzUFrjxVI
https://www.youtube.com/watch?v=A1JSRyVmvOc
https://www.youtube.com/watch?v=Yila_qRhuIo

[befaios]

Θα μπούνε μερικά ακόμα παραδείγματα όπου η απεικόνιση παραπέμπει σε έννοιες σχετικές με το κείμενο που προκύπτει.
Πρώτα όμως θα γίνει μια αναφορά σε κείμενο του Αισχύλου γιατί έχει σημασία στην κατανόηση.

Σε αυτό το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=12l_W5fLhXc&t=774s
στο 6:50 αναφέρει:
Αισχύλος (Ικέτες 890 - 892)

Μα Γά, μα Γά βοάν
φοβερόν απότρεπε,
ω βά Γάς παί Ζεύ
Δηλαδή:
Μάνα Γη, μάνα Γη
τον φοβερό κράχτη,
Δια γιέ της Γης, απέτρεψε.

Το παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό γι'αυτά που συναντούνται στα ιερογλυφικά κείμενα.


https://www.youtube.com/watch?v=12l_W5fLhXc&t=774s
Σύμφωνα με το κείμενο αναφέρεται το όνομα «Λυκάδης» και υπάρχει η απεικόνιση ενός ανθρώπου με κεφάλι λύκου.

Μάνα Γη ο Λυκάδης ο ίδιος εμφανίστηκε.
Ka ma Lukades ojos oso
Γά μα Λυκάδης οίος ο(π)σός.

Ka = Γά (η γή)
ma = μάνα
Lukades = κύριο όνομα
ojos = μόνος ή (ο ίδιος)
oso = ο(π)σός από το όψομαι που σημαίνει εμφανίζομαι



https://www.youtube.com/watch?v=SGtinLxt8e4
H σφραγίδα δείχνει δύο ανθρώπους όπου ο ένας προσφαίρει κάτι στον άλλον, ο οποίος έχει και αυτός σηκωμένο το χέρι χωρίς να διακρύνεται αν κάνει χειρονομία άρνησης ή αποδοχής.

Δόθηκαν σε σένα, αλλά τα ξοδεύει η Αλαστώ.
Deda te ede d' Arastu
Δέδα τε έδει δ' Αλαστώ.

Deda = αυτά που δώθηκαν (πληθυντικός)
te = σε σένα (δωρική μορφή του ιωνικού «σε»)
ede = έδει δηλαδή τα κατανάλωσε, τα ξόδευσε, τα σκόρπισε
Arastu = Θεότητα της καταστροφής, πρόκειται για τα πολλά ονόματα, ιδιότητες της μεγάλης θεάς της γής, «Γαίας».
Στην αρχαιότητα υπήρχε ο κακός δαίμων με το όνομα «Αλάστωρ», εδώ βλέπουμε μια θηλυκή θεότητα μιας και πριν το δωδεκάθεο κυριαρχούσαν οι γυναικείες θεότητες.
Η θεότητα της μεγάλης μητέρας θεάς είχε και αρσενικούς ακολούθους όπως ο Φόβος, ο Δείμος και ο Κυδοιμός.




https://www.youtube.com/watch?v=x8--D8lpmpw
Υπάρχει μια απειλητική απεικόνιση με πολύ αιχμηρή μορφή.

Να εμποδιστεί το το βρόμικο στόμα των κουμαστών.
Stuma stustu kumastu stun aroro
Στύμα στουστου κουμαστου στουν αλοτρο

Stuma = στόμα (η αιωλική ονομασία είναι «στύμα»)
stustu = στώσθω (εμποδίζω)
kumastu(n) = Κωμαστών (σε γενική πτώση), Ο Αμειψίας ήταν κομικός που μπόρεσε να νικήσει και τον Αριστοφάνη με τα έργα του «Κωμασταί» και με ένα άλλο που λεγόταν «Κόννος». Οι κωμαστοί ονομάζονταν αυτοί που δια της κάλυψης εθύμου γυρνάγανε με σατυρική διάθεση και σχολίαζαν ότι και όποιον θέλανε.
aroro = άλουτρο (βρόμικο)




https://www.youtube.com/watch?v=rJEUq5h_LV8
Απεικονίζεται ένα ελάφι μέσα σε ένα δάσος

Τον τεμαχίζοντα το δάσος σου, θέρισε τον Δασώ (θεά) των δασών.
So daso dasod ama dasu da
Σον δάσος δάσοντ(α) άμα Δασώ δα.

So = σός (το δικό σου)
daso = δάσος (από την ένοοια δασύς δηλαδή πυκνός)
dasod = από το ρήμα «δαίω» που σημαίνει διαιρώ χωρίζω, μοιράζω
ama = αμάω (κατακόπτω, κατασφάζω, θερίζω)



https://www.youtube.com/watch?v=PveznASOZTA&t=16s
Απεικονίζεται ένα ζώο να προσκυνά σαν δέηση σε έναν άνθρωπο.

Μάνα δέξου τα.
Ma deku ta
Μα δέχου τα

Ma = Μάνα - μητέρα
deku = δέξου



Υπάρχουν φυσικά και σφραγίδες όπου δεν μπορεί πάντα να αποδοθεί κάποιο μήνυμα από τα σύμβολα οπότε ότι βγαίνει είναι από την ανάγνωση.
Μερικά παραδείγματα:

https://www.youtube.com/watch?v=ZEuMcq0aBUY

Αιχμαλώτιζε, φεύγω για την δέρκιο γη.
Dede demijohn da kisu
Δεδε Δερκίον Δαν κίσω

Δέδε = αιχμαλώτιζε, δέσε
Δερκίον = Δέρκη (όνομα Ασυριακής πόλης)
Δα = χώρα, εξού και Ελλάδα, Ορεστιάδα, Φιλιππιάδα κτλ όπου γίνονται και Ελλάς, Ορεαστιάς, Φιλιππιάς κτλ.
κίσω = από το «κίω» που σημαίνει πάω, πορεύομαι



https://www.youtube.com/watch?v=arKXErNn5Is

Ο Στύβης γρήγορη θυσία γίνεται για το στερέωμα του Δαίδαλου στο θώκο.
Stuwes tust uκes tu dadaros tuku sturostu da
Στύβης θυστ' ωκεσ τω Δαίδαλο θώκο στυλόσθω. Δα.

Stuwes = κύριο όνομα
tust = θυσιαστεί
uκes = ταχύς, γρήγορα
tuku = ο θόκος, ο θρόνος
sturostu = στυλωθεί, στερεωθεί
da = γη