Γραμμική ΄Β και αρχαία προφορά

[befaios]

Τυχαία σήμερα έπεσα σε κάτι που δεν γνώριζα, την Αρχαιοακουστική!
Στην ουσία είναι η δυνατότητα να ακουστούν αρχαίοι ήχοι από τα κεραμικά αγγεία κτλ.
Μάλιστα υπάρχει και το πείραμα του Γκράχαμ Μπελ όπου μετά από έναν αιώνα κατάφεραν να ακούσουν την ηχογράφησή του.

Αν είναι έτσι πιστεύω ότι μπορούμε να ακούσουμε ομιλίες αρχαίων όταν κατασκεύαζαν τα αγγεία τους.
Οπότε κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί και η τότε προφορά!

Από wikipedia:
https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχαιοακουστική

Η αρχαιοακουστική περιλαμβάνει επίσης την ανάκτηση ήχων από εποχές πριν την εφεύρεση της ηχογράφησης. Αυτό σημαίνει ότι οι εν λόγω ήχοι θα είχαν καταγραφεί κατά λάθος, ενώ ο σκοπός ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάποια πειράματα επιχείρησαν να αναπαραγάγουν τις συνθήκες στις οποίες τέτοιες ηχογραφήσεις θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί.

Τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενθαρρυντικά για να ακουστούν οι ήχοι της αρχαιότητας. Η ανάλυση της γραφίδας έδειξε ότι η μέγιστη δύναμη σε μια πιθανή γραφίδα (στην προκειμένη περίπτωση ένα φτερό που χρησιμοποιήθηκε για να διακοσμήσει ένα αγγείο) θα μπορούσε να εμφανιστεί σε υψηλές συχνότητες, που μεταφέρουν τα σύμφωνα της ομιλίας και έτσι το μέγιστο αριθμό πληροφοριών.

[befaios]

Όποιος ενδιαφέρεται βρίσκει...

Έπεσα σε μια αρχαία ποιήτρια, την Κόριννα (6ος-5ος αι. π.Χ.) από την Βοιωτία.
Ήταν σύγχρονη του Πίνδαρου και σύμφωνα με την παράδοση τον είχε νικήσει σε δημόσιες ποιητικές αναμετρήσεις πέντε φορές αναφέρει το λεξικό της Σούδας και μια ο Πλούταρχος.
Ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας αναφέρουν μάλιστα ότι ήταν δασκάλα του Πίνδαρου.
Η ίδια κατέκρινε τον Πίνδαρο γιατί έγραφε στην δωρική ενώ η ίδια στην ντόπια της Θήβας.
(Ο Πίνδαρος ήταν αυτός όπου το σπίτι ήταν το μοναδικό όπου σεβάστηκε ο Μ. Αλέξανδρος κατά την ολοκληρωτική καταστροφή της Θήβας)

Στο βιβλίο «Ιστορία της ελληνικής γλώσσας» σελ 105 του HOFFMANN DEBRUNNER SCHERER
Εκδόσεις Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη, 1997, σε μετάφραση Χαράλαμπου Π. Συμεωνίδη.

Ως προς την γραμματική της Κόριννας γράφει τα εξής σημαντικά:

Η αντί ΑΙ
Πής αντί παίς
Κη αντί και
Όμημων αντί όμαιμων
Ελέσθη αντί ελέσθαι
Λούπησι αντί λύπαισι

Ι αντί ΕΙ
Έχι αντί Έχει
Κρατούνι αντί κρατύνει

ΕΙ αντί Η
Ειμιθείων αντί Ημιθέων
Πεντείκοντα αντί πεντήκοντα
πατείρ αντί πατήρ


Μόνο στραβός δεν μπορεί να δει ότι το ΑΙ είχε προφορά Ε και όχι ΑΪ.
Επίσης βλέπουμε ότι το Υ είχε (και) προφορά ΟΥ.
Η Κόριννα στα ποιήματά της το Υ σε άλλες περιπτώσεις το έγραφε ΟΥ και σε άλλες το άφηνε ως έχει Υ.
Ίσως όπου το άφηνε ως έχει να είχε την σημερινή του προφορά.
Το ΕΙ για μια ακόμα πολλοστή φορά... είναι ήχος Ι.
Όσον αναφορά τώρα για την αλλαγή του Η σε ΕΙ, εκεί δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν αναπαριστούσε ήχο Ι ή Ε.
Και αυτό γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου το ΕΙ είναι Ι και το Η είναι Ε.
Αλλά θυμίζω τον Σωκράτη που έλεγε:
«νυν δε αντί μεν του ιώτα ή ει ή ητα μεταστρέφουσιν.... οίον οι μεν αρχαιότατοι ίμέραν την ήμέραν έκάλουν, οι δε έμέραν, οί δε νυν ήμέραν».
«Κρατ.» 418b-c

Όποιος θέλει μπορεί να δει από το 8ο μέχρι το 14ο λεπτό
https://www.youtube.com/watch?v=t06OugrtdDA


Επί τη ευκαιρία θέλω να απαντήσω με ρητορική ερώτηση όσον αναφορά τους ήχους των β, γ, δ.
Αυτό που μπορεί κανείς να ρωτήσει είναι από την στιγμή που τα
Φ δεν ήταν το σημερινό Φ αλλά ένα ΠΦ (ph)
Θ δεν ήταν το σημερινό Θ αλλά ένα ΤΘ (th)
Χ δεν ήταν το σημερινό Χ αλλά ένα ΚΧ
Γιατί τότε και τα β, γ, δ, να είναι τα σημερινά λατινικά ή και τα σύγχρονα ελληνικά...;

[befaios]

Kαι θα βάλω και κάτι ακόμα που βρήκα για το «δ».
Υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα η εναλλαγή του «δ» με το «λ».
Προσωπικά δεν το ήξερα αυτό και πολλά παραδείγματα δεν έχω παρά μόνο στο όνομα Οδυσσέας.
Το όνομά Οδυσσέας έχει αρκετές εκδοχές: Ολυσσεύς, Ουλιξεύς, Ουλίξης, στα Λατινικά είναι γνωστός ως Ulysses ενώ στη Ρωμαϊκή μυθολογία έχει το όνομα Ulixes.
Τέλος πάντων αν ισχύει γενικά και αλλού το φαινόμενο αυτό, τότε το «δ» δεν είχε την προφορά «d» μιας και δεν γίνεται το «d» να σχετίζεται με το «λ».

[befaios]

Θα ήθελα να μπουν στα στοιχεία που έχουν αναρτηθεί ήδη και αυτά τα σημαντικά από την Γραμμική ΄Β.
Είναι από το βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=IotBsINAn5s
Από το 10:15 έως το 16:00
Ουσιαστικά εδώ φαίνεται ότι είναι αμφισβητήσιμες κάποιες αντιλήψεις ως προς την δασεία και αν όντως προφερόταν.
Τα συμπεράσματα δικά σας.


Py Ae 303 (Πύλος)
Puro ijereja doera eneka kurusojo (Ένεκα)
Mετάφραση:
H ιέρεια της Πύλου, δούλη ένεκα χρυσού
Το ένεκα παίρνει κανονικά δασεία αλλά όπως φαίνεται δεν έχει αναγραφτεί Ηeneka αλλά Eneka.


Kn Sd 4422 (Κνωσός)
Quqe anima posi eesi ouqe peqato upo (Άνια), (υπό)
Το ανία σημαίνει εννέα (τον αριθμό) παίρνει δασειά, έπρεπε να υπάρχει έστω ένα ημίφωνο αλλά δεν έχει τίποτα.
Στο (υπό) ακριβώς το ίδιο ενώ παίρνει δασεία (h) εδώ το γράφουν χωρίς.


Py Τn 316 (Πύλος)
.......Ε(r)maa areja... (Eρμάαι)
Mετάφραση:
Ιερό (του) Ερμή
Όπως ξέρουμε το όνομα Ερμής παίρνει και αυτό δασεία (h) αλλά ούτε εδώ παρουσιάζεται κάτι.
Στα λατινικά όλοι σχεδόν ξέρουμε ότι εμφανίζεται ως: Hermes


Py An 657 (Πύλος)
.....Eqeta...... (επέτα)
Ο (επέτης) τότε ήταν αυτός που ακολουθούσε τον άρχοντα, από το ρήμα έπομαι, πήρε την σημερινή του έννοια από εκεί λοιπόν.
Ούτε εδώ ενώ παίρνει δασεία δεν αναγράφεται.


Kn Sd 4409 (Κνωσός)
.....iqija..... (ιππία)
Είναι ο ίππος δηλαδή το άλογο, ούτε εδώ καμία δασεία, ενώ στα λατινικά ξέρουμε γράφεται (hyppos)


Kn Sd 4409 (Κνωσός)
....opiiapi..... opi+iapi = οπί+ίαφι
Το οπί είναι πρόθεση όπως το επί, σήμερα έχει διασωθεί στο όπισθεν.
Το ιαφί σημαίνει ιμάντας, λουρί.
Το iapi - ίαφι παίρνει δασεία αλλά και εδώ δεν υπάρχει.
Mάλιστα θα διευκόλυνε να έμπαινε η δασεία για να μην ακουμπάνε τα δύο ii μαζί αλλά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.


Py Τn 316 (Πύλος)
.....Dirimijo Diwo ijewe.....
Mετάφραση:
Υιός του Δριμίου Διός
Το ijewe σημαίνει υιός αλλά αλλού εμφανίζεται με jo.
Το σημαντικό είναι ότι δεν υπάρχει ύψιλον (Υ).
Οπότε η πρακτική στο ερασμικό (ούιος) δεν καθιστά πανάκεια.

[Moai]

Μα ειναι γνωστο οτι στη Γραμμική Β' κατα κανονα δεν δηλωνεται η δασεια. Δηλωνεται κατ' εξαιρεση σε ελαχιστες περιπτωσεις, οπου νομιζω χρησιμοποιειται ξεχωριστο συμβολο για καποιο αρχικο ha- αντι για το κοινο, οποτε θεωρειται οτι ειναι ενα ειδικο συμβολο για το α με δασεια.

Αραγε η δασεια ειχε ηδη απαλειφθει απο την προφορα της συγκεκριμενης διαλεκτου; Η μηπως δεν τη δηλωναν χαριν απλοτητος;

[befaios]

Πιθανές εξηγήσεις είναι ότι μπορεί να υπήρχε ένας υπόκωφος ήχος ή μια υπόνοια ήχου όπου κάποια στιγμή με το νέο αλφάβητο υπήρχε πρόθεση να αποτυπωθεί.
Το ότι στα μετέπειτα χρόνια εξαλείφθηκε η δασεία δείχνει ότι μάλλον δεν προφερόταν, ή προφερόταν από μερικούς και μόνο.
Το γεγονός ότι στη Γραμμική Β' κάποιες φορές υπάρχει, δηλώνει προφανώς ότι υπήρξε μια εξέλιξη και η αρχή ήταν από τότε.
Απλά άρχισε να πολλαπλασιάζεται το φαινόμενο της δασεία και αλλού.
Το μήπως δεν την δήλωναν χάριν απλότητας δεν έχει πολλές πιθανότητες, αλλά κανείς δεν είναι σίγουρος.