Περί Κρίσνα

[Kiwi]

Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας νεαρός πρίγκηπας, που κυβερνούσε μια φυλή αγελαδοτρόφων, στις πεδιάδες του Ινδουστάν. Το όνομά του ήταν Κρίσνα και ήταν υπερβολικά όμορφος. Το σώμα του είχε το χρώμα του λυκοφωτός, το πρόσωπό του ήταν σαν τη λαμπερή σελήνη, και έπαιζε ένα μαγικό αυλό που αιχμαλώτιζε τις καρδιές των ανθρώπων και των ζώων, όπως οι ύμνοι των θηλυκών κενταύρων κατακτούν τη θάλασσα και τον ουρανό, ή οι δονήσεις της ετοιμοθάνατης αστραπής υποδουλώνει τις καρδιές των βουνών.

Όλες οι κόρες εκείνης της γης συντηρούσαν μέσα τους την κρυφή επιθυμία να γίνουν οι αγαπημένες του. Όταν του κρατούσαν συντροφιά, είχαν τα μαλλιά τους στεφανωμένα με γιασεμί, τους λαιμούς τους φορτωμένους με κασσία, και στα χέρια τους κρατούσαν γλυκούς λοτούς στην απόλυτα λευκή τους άνθιση, αθώους όπως και οι ευγενικές τους καρδιές που ξεχείλιζαν από λατρεία.

Η Ράντα, μια χαριτωμένη υπηρέτρια, ήταν η επιλογή του Κρίσνα. Η πίστη της σ’ αυτόν ήταν τόσο βαθιά και έντονη που ο Κρίσνα μπορούσε, λέει, να τη δει, όπως κάποιος άλλος θα μπορούσε να νιώσει το άρωμα ενός λουλουδιού από τη γύρη του. Έτσι την παντρεύτηκε, και την πήρε για να ζήσει μαζί του σ’ ένα όμορφο παλάτι, όπου οι ταράτσες ήταν στρωμένες με κρύσταλλα, και περικυκλωμένες από λίμνες που αντανακλούσαν τ’ αστέρια.

Κάποια μέρα μια γριά ζαρωμένη γυναίκα ήρθε και κτύπησε την πόρτα του παλατιού του Κρίσνα. Με το που μπήκε μέσα ρώτησε αν θα μπορούσε να πιάσει εκεί δουλειά, μια και ήταν πεινασμένη και φτωχή και δεν είχε που να πάει. Η Ράντα τη λυπήθηκε. Της έδωσε ρούχα και φαγητό και την προσέλαβε για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Αλλά, δεν ήξερε ότι η γριά ήταν μια μάγισσα που καθηλώθηκε από την ομορφιά του Κρίσνα και έτσι αποφάσισε να να γίνει αυτή γυναίκα του στη θέση της Ράντα.

Πέρασαν λίγες μέρες. Στη διάρκειά τους, η γριά απέκτησε πολύ καλή γνώση των τρόπων και των συνηθειών του παλατιού. Και έτσι σκέφτηκε ότι είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της. Σύμφωνα με το σχέδιό της, τη Ράντα θα τη σκότωνε ο ίδιος ο Κρίσνα. Έτσι, πήγε και έσφαξε μια κατσίκα, και τη νύχτα μπήκε κρυφά στο δωμάτιο όπου κοιμόταν η Ράντα και έβαψε το πρόσωπο της πριγκίπισσας με το αίμα του ζώου. Στη συνέχεια περίμενε μέχρι να έρθει η αυγή. Με το που βγήκε το πρώτο φως του ήλιου πήγε στον Κρίσνα και του είπε να πάει μαζί της για να δει ότι η γυναίκα που παντρεύτηκε ήταν ένας δαίμονας που έτρωγε τους ανθρώπους και τα ζώα, ενώ βρίσκονταν ακόμη εν ζωή. Ο Κρίσνα με το που είδε το αίμα στο πρόσωπο της Ράντα, πίστεψε ότι στ’ αλήθεια είχε παντρευτεί ένα δαίμονα, και τραβώντας το σπαθί του την έκοψε κομματάκια, και μετά την έθαψε σ’ ένα πυκνό δάσος.

Τώρα, η ψυχή της Ράντα ήταν καθαρή και καθαγιασμένη, σαν ένα ναό. Έτσι, μετά το φονικό πήρε τη μορφή ενός όμορφου παλατιού. Τα χέρια και τα πόδια της έγιναν μαρμάρινες κολώνες. Το κεφάλι της έγινε ένας τρούλος όπου οι μαύρες της κοτσίδες, στεφανωμένες με λουλούδια, χάραζαν την πορεία τους σαν όμορφα αναρριχητικά, ενώ το υπόλοιπο κορμί της μετατράπηκε σε μια λίμνη από καθάριο κρυστάλινο νέκταρ, όπου ολόκληρος ο ναός αναπαυόταν. Τα μάτια της μετατράπηκαν σ’ ένα ζευγάρι περιστέρια που κάθονταν στη βεράντα εκείνου του κτηρίου μέσα στην ερημιά, γουργουρίζοντας απαλά όλη μέρα.

Ο Κρίσνα πήγε για κυνήγι στο δάσος κάποια μέρα. Έχοντας απομακρυνθεί από τους συντρόφους του, χάθηκε ανάμεσα στην πυκνή και μπερδεμένη βλάστηση που τον περιτριγύριζε. Καθώς έπεφτε το βράδυ, συνέχισε την περιπλάνηση μέχρι που, με μεγάλη του έκπληξη, είδε ένα όμορφο ναό να αναδύεται μέσα από τη ομίχλη της ερημιάς. Σκέφτηκε να αναπαυτεί εκεί έως την επόμενη μέρα. Αφού έδεσε το άλογό του σ’ ένα δέντρο και του έδωσε αρκετό σανό για να φάει, μάζεψε και ο ίδιος και έφαγε φρούτα από τα δέντρα. Μετά πήγε στο ναό και ξάπλωσε κάτω από τη βεράντα για να κοιμηθεί. Δεν πρόλαβε καλά καλά να κλείσει τα μάτια του όταν άκουσε φτερουγίσματα πάνω από το κεφάλι του. Κοιτώντας προς τα εκεί, είδε δυο ευγενικά περιστέρια να έρχονται και να κάθονται δίπλα δίπλα το ένα από το άλλο πολύ κοντά του, και να πιάνουν την κουβέντα:

“Αυτός είναι ο άκαρδος άνθρωπος που έκοψε τη γυναίκα του κομματάκια,” άκουσε το αρσενικό περιστέρι να λέει, “απλά και μόνο επειδή μια κακιά μάγισσα πήγε και του είπε ένα ψέμα.”

“Αλλά, δεν μπορεί να βρει τη γυναίκα του ξανά;” ρώτησε το θηλυκό. “Απλά ήταν εύπιστος. Τον εξαπάτησαν, κι έτσι το φταίξιμο δεν είναι αποκλειστικά δικό του.”

“Έχεις δίκιο, δεν φταίει μόνο αυτός” απάντησε το αρσενικό. “Πράγματι εξαπατήθηκε. Και ίσως να μπορεί να βρει τη γυναίκα του, αλλά δεν ξέρει πως.”

“Πες μου, λοιπόν, πως μπορεί να τη βρει,” απαίτησε το θηλυκό με ευσπλαχνικό ύφος.

“Εντάξει” απάντησε το αρσενικό. “Η γυναίκα του και η συντροφιά της έρχονται για μπάνιο στη λίμνη με το νέκταρ τα μεσάνυχτα. Αυτή φοράει ένα κατακόκκινο σαρί, ενώ οι φίλες της φορούν ρόμπες στο χρώμα του κρόκου. Αν πάει και κλέψει τα ρούχα τους και αρχίσει να τις πειράζει, η γυναίκα του θα καταλάβει απ’ τα παιχνιδιάρικα κόλπα του ότι είναι ο άντρας της, και θα τον παντρευτεί ξανά.”

Ο Κρίσνα άκουσε προσεκτικά κάθε λέξη που είπε το αρσενικό. Παρέμεινε ξαπλωμένος εκεί, μετρώντας ανήσυχα τα λεπτά, μέχρι που έφτασαν τα μεσάνυχτα. Τότε πήγε στις πύλες του ναού και κρύβοντας τον εαυτό του από πίσω τους, πράγματι είδε τη Ράντα με τις υπηρέτριές της να έρχονται, γελώντας και τραγουδώντας. Ξέδεσαν τις ζώνες τους, έβγαλαν τα σαρί τους και πετώντας τα ανέμελα, βούτηξαν μέσα στη λίμνη με το νέκταρ. Η αγάπη ξύπνησε μέσα στον Κρίσνα τον πόθο, ο οποίος νυχοπατώντας στις άκρες της λίμνης πήγε εκεί που ήταν πεταμένες οι ρόμπες, τις μάζεψε και στη συνέχεια σκαρφάλωσε σ’ ένα δέντρο, που βρισκόταν εκεί κοντά. Τότε, έβγαλε το φλαούτο του και με τις μελωδίες του κατάφερε να γοητεύσει τις καρδιές των γυναικών που τον κοιτούσαν έκπληκτες, με ντροπή. Αναγνώρισαν τον Κρίσνα, τον αγαπημένο τους.

Με ενωμένα τα χέρια και τα μάτια χαμηλωμένα από τη ντροπή, με δειλά χαμόγελα σχηματισμένα στα χείλη, τον ικέτευσαν: “Ω δώσε μας πίσω τα ρούχα μας, που κρέμασες στα κλαδιά του δέντρου, αγαπημένε.”

Αλλά αυτός απλά τους πέταξε τρυφερά κλαδάκια, και τις πείραξε παίζοντας ακατανόητους μικρούς σκοπούς στο φλαούτο του.

“Ω δώσε μας πίσω τα ρούχα μας, αγαπημένε, και θα σου δώσουμε την αγάπη μας,” ξεφώνισαν, όταν κατάλαβαν ότι είχε όρεξη για παιχνίδια.

“Ένα φιλί από κάθε υπηρέτρια είναι τα λύτρα που ζητάω, ενώ τη Ράντα τη θέλω για να την παντρευτώ,” τους τραγούδησε.

Οι ζώνες των υπηρετριών κουδούνιζαν καθώς χορεύαν, και τα χέρια τους δεν κουράζονταν από τα παιχνίδια της αγάπης, καθώς, στη διάρκεια της φεγγαρολουσμένης νύχτας, έπρεπε να πληρώσουν τα λύτρα του ενός φιλιού στον Κύριό τους, προτού τον δουν να παντρεύεται με τη Ράντα ξανά...

[Diamond]

Πάντα είχα την απορία...
Περίπου τι πιστεύουν οι Χάρε Κρίσνα και γυρίζουν γύρω γύρω με τις κελεμπίες;

Κάτι σαν αίρεση του βουδισμού μου κάνει... Κάτι σε Ταοϊσμό μου φέρνει...

[Gildor]

Νομιζω ο Κρισνα ειναι αβαταρ του Βισνου... οι 'χαρε κρισνα' ειναι θρησκεια του ινδουισμου που εξαπλωθηκε

http://en.wikipedia.org/wiki/Interna..._Consciousness

[purple anemone]

Θυμίζει κλασσικό παραμύθι όπου οι ήρωές του περνούν δια πυρός και σιδήρου μέχρι την τελική κι ολοκληρωτική ευτυχία.
Δυστυχώς πολύ μακριά από την πραγματικότητα όπου συνήθως μένει μόνον το πυρ και το σίδηρο.
Μ' άρεσε πάντως...

[Endelva]

"Το σώμα του είχε το χρώμα του λυκοφωτός, το πρόσωπό του ήταν σαν τη λαμπερή σελήνη, και έπαιζε ένα μαγικό αυλό που αιχμαλώτιζε τις καρδιές των ανθρώπων και των ζώων, όπως οι ύμνοι των θηλυκών κενταύρων κατακτούν τη θάλασσα και τον ουρανό, ή οι δονήσεις της ετοιμοθάνατης αστραπής υποδουλώνει τις καρδιές των βουνών."

Υπάρχει λάθος στην πρόταση με τα πλάγια γράμματα. Θα έπρεπε να είναι "υποδουλώνουν τις καρδιές των βουνών", ή να έχει "πού" πριν το "κατακτούν" στην προηγούμενη πρόταση, και πριν το "υποδουλώνει" σε αυτήν με τα πλάγια γράμματα.

Μου άρεσε ως ιστορία, ως πλοκή δηλαδή, και είχε και κάποια θετικά συγγραφικά στοιχεία, ωραία επιλογή λέξεων π.χ. - αλλά κάτι δεν πάει καλά στη στίξη και στον τρόπο γραφής. Είναι μήπως μετάφραση κάποιου ινδικού παλαιότερου κειμένου; Αν ναι, είναι επαγγελματική μετάφραση;

Μου αρέσουν γενικά οι θρησκευτικές ιστορίες, έχουν αυτόν τον μυθολογικό, παραμυθικό χαρακτήρα που με ελκύει.

Γιατί υπέθεσες πως έχει να κάνει με τους Χάρε Κρίσνα, Diamond; Ο Κρίσνα ως ένα από τα πρόσωπα του Θεού είναι πολύ παλαιότερος του συγκεκριμένου κινήματος, οι Χάρε Κρίσνα [International Society for Krishna Consciousness] είναι μόλις εβδομήντα ετών κίνημα που έχει να κάνει με την προσπάθεια για εξάπλωση της Μπάκτι Γιόγκα στη δύση.

[Diamond]

Αρχική Δημοσίευση από Endelva Γιατί υπέθεσες πως έχει να κάνει με τους Χάρε Κρίσνα, Diamond;

Δηλώνω άγνοια.
Το μυαλό μου πήγε εκεί λόγω... συνωνυμίας;

[papa]

[tertios]

.........

[mystakid]

...Αταλάντη χαίρε. Αν δεν σου κάνει κόπο, (και τάχεις πρόχειρα) κάνε μου σε παρακαλώ μια αντιστοίχιση των 7 τσάκρας και ειδών γιόγκα, ώστε αφενός να υπάρχουν εδώ αρμοδίως και αφετέρου να συνεχίσουμε τη συζήτηση, μιας και άνοιξε το θέμα.

[Diamond]

Τα τσάκρα είναι 10 αλλά επειδή δεν ασχολούμαι με γιόγκα δεν μπορώ να τα αντιστοιχήσω σε συστήματά της.
Απλά τα αναφέρω, και αν θέλετε μπορώ να σας τα αντιστοιχήσω σε κρυστάλλους.

- Άνω τσάκρα της κορυφής
- Τσάκρα της κορυφής
- Τσάκρα του τρίτου ματιού
- Τσάκρα του λαιμού
- Άνω τσάκρα της καρδιάς
- Τσάκρα της καρδιάς
- Τσάκρα του ηλιακού πλέγματος
- Ιερό τσάκρα
- Τσάκρα της βάσης
- Τσάκρα της γης.

Επίσης δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει αυτό με τον Κρίσνα.

[mystakid]

7δική αναλογία ως ενεργειακά κέντρα, επί του όλου ανθρώπου:
- υπόφυση (αυτό που λες τρίτο μάτι)
- επίφυση
- θυρεοειδής (αυτό που λες τσάκρα λαιμού)

ήτοι, 3 κέντρα στην κεφαλή - γνώση (Μαχατσόχαν)

- καρδιά - αγάπη (Βουδισάτβα)

- ηλιακό πλέγμα
- ομφαλός
- βάση της σπονδυλικής στήλης (ενεργοποίηση της κουνταλίνι)

άλλα 3 κέντρα στο σώμα - δύναμη (Μανού)

3 (κεφαλή) - 1 (καρδιά) - 3 (σώμα) = 7, υπό το 3 (Γνώση - Αγάπη - Δύναμη). Κι εκεί που φαίνεται νάναι ενεργειακά απρόσωπα, 3 πρόσωπα (Μανού Μαχατσόχαν Βουδισάτβα) καταλαμβάνουν τα όρια (της ανατολικής σκέψης - φιλοσόφησης, βούδας = φωτισμένος και με πρώτη αρχή στην μπαγκαβάτ γκιτά... τα πάντα είναι ''μάγια'' (σανσκριτική λέξη = πλάνη) που ως αντανακλαστήρες, ελκύουν - φωτίζουν με το (μερικό τους φως, ο καθένας ξεχωριστά) τους ιδεαλιστές, μαθητές υπό δοκιμασία, δεκτούς μαθητές και μύστες...

Αν συνυπολογίσεις ότι ''γιόγκα'' σημαίνει ''ένωση'', η όλη προσπάθεια εντάσσεται στον δρόμο ''ένωσης με το θείο''.

εδώ εντοπίζεται και η ...σχέση των ατραπών και του Δρόμου που ''οδηγούν'' ( ; ) (το ερωτηματικό προς θεολογικό προβληματισμό) στην πανανθρώπινη αίτηση και υλοποίηση ανάτασης - ανάστασης...

---

Περί κραδασμών, τσάκρας και ΣΤΑΥΡΟΥ

[Diamond]

Το τσάκρα της γης (ισορροπία) και το άνω τσάκρα της κορυφής (ασπίδα ενέργειας) είναι και αυτά βασικά όμως και δεν αναφέρονται...

Επίσης το άνω τσάκρα της καρδιάς είναι από τα πιο χειροπιαστά. Αν κάποιος ασκήσει πίεση σε αυτό ο εγκέφαλος κλειδώνει και δίνει σήμα ότι το σώμα πονάει (δοκιμασέ το, βρίσκεται ανάμεσα στη θηλή του στήθους και την κλείδα).

[purple anemone]

Αλλάξαμε θέμα ή εγώ τα 'χω παίξει τελείως;

[Diamond]

Αρχική Δημοσίευση από Diamond Επίσης δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει αυτό με τον Κρίσνα.

Και εγώ το ανέφερα αλλά υποθέτω ότι ο Mystakid ξεκίνησε κάποιο συλλογισμό ώστε να καταλήξει εκεί.

[mystakid]

Άννα, συνειρμικές σκέψεις εξάγονται από κάθε ‘’παραμύθι’’. Άλλωστε, αυτός ήταν πάντοτε και ο ρόλος της συγγραφικής και λογοτεχνίας, να μην μένει κάποιος στα χρησιμοποιούμενα σχήματα, αλλά να εμβαθύνει στα νοήματα.

Με κύριο όχημα αυτό του μύθου ή των παραβολών μεταγγίζονται ενέργειες ψυχ-αγωγικές, ηθοπλαστικές. Κι αν αυτό ισχύει από εμάς, πολύ περισσότερο και καθαρότερα ισχύει στα θρησκολογικού περιεχομένου κείμενα.

Ας παραθέσω εν συντομία τα κλειδιά (του πρώτου κειμένου που ανέβασε ο Κωστής – συμπτωματικά την Ανάσταση) που οδηγούν στην τελευταία μου διαπίστωση (που ήταν και η αιτία να θεωρήσεις ότι το έστριψα τεχνηέντως ‘’αλλού’’) περί της κοινής και πανανθρώπινης αίτησης ανάτασης και ανάστασης.

Έχουμε το πρώτο κάλλος του Κρίσνα και την ωραιότητα της Ράντα.

Από την ευπιστία του πλανάται από την μάγισσα και κατακόπτει σε πολλά μέρη την ίδια του την αγαπημένη Ράντα.

Το σώμα της επαναδομείται σε ναό.

Δύο ευγενικά περιστέρια τον επιτιμούν ως άκαρδο άνδρα και συγχωρώντας τον κάπως (ότι δεν φταίει μόνο αυτός που πλανήθηκε) τον ενημερώνουν πως θα την ξαναβρεί και θα την ξαναπαντρευτεί (ενωθούν αιώνια).

Έχουμε κι εμείς το πρώτον αλλά απωλεσθέν κάλλος. Από ευπιστία δεν πλανηθήκαμε; Αυτοχειρούμε και σπάζουμε το ‘’πήλινο’’ σώμα σε πολλά κομμάτια, το οποίο και θάπτεται σε τόπο σκιερό (στο δάσος, ανάμεσα σε δέντρα). Το σώμα είναι ναός του πνεύματος (και όχι ‘’φυλακή’’). Εκεί (εντός εαυτού) θα προχωρήσουμε στην ανάταση – ανάσταση, ερχόμενοι εις γάμου κοινωνία (ένωση), ΑΝ αποκτήσουμε καρδιά από την πρώτη ακαρδία. ΑΝ συγχωρεθούμε για την πλάνη μας.

Και το κείμενο, …μας έβαλε μέσα στο ναό, δλδ μέσα στο σώμα μας, για να επιτευχθεί η ‘’ένωση’’.

Στις ανατολικές θρησκείες, γιόγκα είναι ένωση. Έτσι, αφού συνεισήλθαμε (εκτιμώ όχι μόνο συναισθηματικά) με τον πρωταγωνιστή μέσα στο ναό (σώμα) αφήνει ο συγγραφέας την τελευταία πράξη της ένωσης και ανάστασης να πλανάται.

Γιαυτόν τον λόγο συνέχισα με τα 7 τσάκρας (ενεργειακά κέντρα, γιατί μέσω αυτών ο άνθρωπος δυνητικά μπορεί να ενωθεί.

Κι ενώ αυτή η δυνατότητα εξαντλείται στις ανατολικές θρησκείες στο μυστικό (ενεργειακό) και μόνο σκέλος, επιτυγχανόμενη η ανάταση, η Ορθοδοξία προσθέτει και το Μυστηριακό.

Το επαναλαμβανόμενο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, όπου, …ο τρώγων μου την Σάρκα και πίνων μου το Αίμα, εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ.

Και Ο Κύριος διαμελίζεται (μυστηριακά) για να δώσει σε εμάς τους διαμελισμένους (με διάχυτες και μη συγκεντρωμένες τις δυνάμεις μας εντός εαυτού), την θεία μερίδα, ώστε μαζί με την (μυστική) άσκηση της προσευχής του Ιησού να κοινωνήσουμε/κοινωνούμε, να μείνουμε/μένουμε και να συμμετέχουμε στην Ζωή της Αγίας Τριάδος και ψηλαφητά – αισθητά (όπως έγινε και εχθές κατ΄οικονομία με τον Απ. Θωμά) στο Αναστάσιμο Σώμα Χριστού.

Κι ας μην ισοπεδώνουμε το ‘’ομοιάζει’’ με το ‘’είναι’’ γιατί η αληθοφάνεια, δεν συγκρίνεται με την Αλήθεια.

Συγκρίνεται το κέρινο ομοίωμα ενός ανθρώπου με τον άνθρωπο; παρότι πανομοιότυπο εξωτερικά; διαφορά το αίμα, η ζωή. Το κίβδηλο νόμισμα από ένα αληθινό; διαφορά; η αξία της Ουσίας. Η όαση από τον πανομοιότυπο αντικατοπτρισμό της μέσα στην έρημο; η προσέγγιση – η μετοχή θα αποδείξει την αξία των υποσχόμενων…

Σε μας εναπόκειται η σύγκριση, ενεργοποίηση της ‘’λογικής’’ μας κρίσης προς διάκριση και βιωματική ΜΕΤΟΧΗ. Σε θεωρία ΚΑΙ πράξη.

οι επόμενες σκέψεις που υποβάλλω προς κρίση και συζήτηση, δεν αφορούν φυσικά, μόνο τον Μιχάλη… απλά είναι λίγο εξειδικευμένες.

Η αιτία που ανέβασα απάντηση είναι γιατί εμπεριείχε αρκετά εμφανή τα σημεία – κλειδιά και ικανά να ‘’δείξουν’’ κάτι.

Βέβαια, αν αντί: την έκοψε σε κομματάκια και την έθαψε και το σώμα της έγινε ναός και ευγενικά περιστέρια τον συγχώρεσαν - νουθέτησαν για να την ξαναβρεί… είχε το κείμενο την έκαψε, το σώμα έγινε κέντρο διασκεδάσεως, μπούφοι κράζανε… μπορεί πάλι να έλεγα πως είναι αυτοκίνητο, αλλά …με τετράγωνες ρόδες, ευχόμενος στους επιβάτες, καλή δύναμη. Καλή συνέχεια.

Αρκεί να κινείται; αρκεί να κινείται...