Όταν ο δημοσιογράφος κάνει σωστά την δουλειά του κινδυνεύει...

[Xenios]

Δολοφονίες, φυλακίσεις και διώξεις περιλαμβάνονται στη λίστα των πιθανών συνεπειών από την εξάσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, αναγάγωντάς το σε ένα από τα πλέον επικίνδυνα επαγγέλματα στον κόσμο

ΜΕ ΤΡΕΙΣ σφαίρες στο κεφάλι κόπηκε το νήμα της ζωής του Αρμένιου δημοσιογράφου και εκδότη Χραντ Ντινκ, έξω από τα γραφεία της εφημερίδας του στην Κωνσταντινούπολη. Ο νεαρός, που φέρεται ως δράστης, διαφωνούσε με τις ιδέες του δημοσιογράφου και έτσι αποφάσισε να τον δολοφονήσει, ενώ - κατά την προσαγωγή του στο δικαστήριο - απείλησε και το νομπελίστα λογοτεχνίας Ορχάν Παμούκ. Η θυσία που απαιτείται για να κλείσουν τα στόματα, εκτός από το πλήγμα στη δημοκρατία και την ενημέρωση, ενίοτε περιλαμβάνει και την απώλεια ανθρώπινης ζωής. Η δολοφονία του Χραντ Ντινκ υπενθυμίζει για ακόμα μια φορά την ανάγκη προστασίας του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και θωράκισης της ελεύθερης έκφρασης.

Το περασμένο έτος καταγράφηκε ως μια από τις πιο αιματηρές χρονιές για τη δημοσιογραφία. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, 155 άνθρωποι του Τύπου δολοφονήθηκαν. Σε αυτόν τον αριθμό θα πρέπει να προστεθούν και 22 θάνατοι από ατυχήματα εν ώρα καθήκοντος. Η δραματική έξαρση θανάτων ανάγκασε τον ΟΗΕ, για πρώτη φορά, να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία καταδικάστηκαν οι επιθέσεις κατά δημοσιογράφων και ζητήθηκε αναζήτηση και απόδοση ευθυνών.

Το 2006 έκλεισε με τη δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου Άννας Πολιτκόφσκαγια, η οποία είχε ασχοληθεί με τον πόλεμο της Τσετσενίας και είχε απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη. Βάσει νέων στοιχείων που παρουσίασε η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων, υποψίες για το φόνο πέφτουν σε συγκεκριμένους αξιωματικούς της αστυνομίας στην Τσετσενία. Στην υπόθεση Πολιτκόφκαγια, όπως και στις περισσότερες δολοφονίες δημοσιογράφων, είναι ξεκάθαρο πως ο στόχος δεν είναι ποτέ το άτομο προσωπικά, αλλά οι πληροφορίες και ιδέες που διακινεί.

Αιματηρή στατιστική

Οι περισσότεροι θάνατοι σημειώνονται σε εμπόλεμες ζώνες, με το Ιράκ να αποτελεί σήμερα το πιο επικίνδυνο σημείο για δημοσιογράφους. Πάνω από 170 εργαζόμενοι της ενημέρωσης έχασαν τη ζωή τους, μετά την εισβολή του 2003. Το 57,8% των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια ήταν συντάκτες εντύπων, το 26,3% εργάζονταν για την τηλεόραση, το 17,7% για το ραδιόφωνο και 1,1% για το διαδίκτυο. Όπως καταγράφει η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων (CPJ), η πλειοψηφία είναι άντρες (93%) που δολοφονήθηκαν στη χώρα τους (85,2%). Το 72,6% έπεσαν θύματα οργανωμένης δολοφονίας, το 17,6 σκοτώθηκε σε αντικρουόμενα πυρά, το 9,7 κατά τη διάρκεια άλλων επικίνδυνων αποστολών ενώ το 0,1 δεν έχει προσδιοριστεί. Το 44,6% κάλυπτε πολεμικές συγκρούσεις, το 34,5% πολιτικά θέματα, το 29,7% θέματα διαφθοράς, το 18,5% εγκλήματα, το 18,9% θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το 5,4% αθλητικά/πολιτιστικά και το 2,2% οικονομικά.

Οι ύποπτοι για τις δολοφονίες είναι οι πολιτικές ομάδες (26,7%), άτομα της κυβέρνησης (20,1%), οργανωμένες εγκληματικές ομάδες (12%), παραστρατιωτικοί (8,4%), ντόπιοι κάτοικοι (1,5%), όχλος (1,1%), ενώ στο 23,4% των περιπτώσεων δεν έχει διευκρινιστεί. Μόλις στο 6,6% των φόνων έχει αποδοθεί πλήρης δικαιοσύνη. Μερική δικαιοσύνη έχει αποδοθεί στο 7,7% των περιπτώσεων, ενώ για το 85,7% των φόνων παραμένει πλήρης ατιμωρησία.

Διώξεις

Οι επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, ιδιαίτερα όταν ζουν και εργάζονται σε χώρες με δημοκρατία αμφιβόλου ποιότητας, πολλές φορές εμφανίζονται υπό τη μορφή επίσημων δικαστικών διώξεων και φυλακίσεων. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Χραντ Ντινκ πριν τη δολοφονία του, είχε καταδικαστεί σε έξι μήνες φυλάκισης βάσει του άρθρου 301 για «προσβολή της τουρκικής ταυτότητας».

Για δραστηριότητα στο διαδίκτυο διώκεται ο ένας στους τρεις δημοσιογράφους που βρίσκονται στην φυλακή. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση 100% στις φυλακίσεις δημοσιογράφων του internet, σε σχέση με τα άλλα μέσα. Η οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» καταγράφει τους 13 «εχθρούς του διαδικτύου» παγκοσμίως: Λευκορωσία, Βιρμανία, Κίνα, Κούβα, Αίγυπτος, Ιράν, Β. Κορέα, Σ. Αραβία, Συρία, Τυνησία, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν και Βιετνάμ.



Σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής Προστασίας Δημοσιογράφων, για το τέλος του περασμένου έτους καταγράφηκαν 134 περιπτώσεις φυλακισμένων δημοσιογράφων. Αν και η μεγαλύτερη μερίδα εξ' αυτών είναι εργαζόμενοι σε έντυπα (67 δημοσιογράφοι), παρατηρείται αύξηση διώξεων σε διαδικτυακούς συντάκτες. Ειδικότερα, από τους φυλακισμένους δημοσιογράφους οι 67 δούλευαν σε έντυπα, 49 στο internet, 8 στην τηλεόραση, 8 στο ραδιόφωνο και δύο ήταν κινηματογραφιστές. Οι περισσότεροι εξ αυτών φυλακίστηκαν σε αφρικανικές χώρες, στην Κίνα και στην Κούβα.

Πηγή : kathimerini.gr