''20 Ιουλίου 1054'' οριστικό σχίσμα

[mystakid]

20 Ιουλ 1054

Το σχίσμα της Ανατολικής με την Δυτική Εκκλησία οριστικοποιήθηκε, την 20 Ιουλ 1054.

Η πίστη σώζει και αυτή επαινείται, ενώ η γνώση, μόνο αν βοηθήσει στην εδραίωση της πίστης, επαινείται και αυτή στην προβλεπόμενη θέση (απαγορευμένης της θεοποίησής της) δλδ ως μέσο και όχι ως σκοπός. Γιαυτό το λόγο παρατίθεται η παρούσα σημειολογική γνώση. Για να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο υλικό πίστης και εμπιστοσύνης.

20 Ιουλίου γιορτάζει ο προφήτης Ηλίας και ο οποίος είναι, ο της δευτέρας παρουσίας Του Κυρίου, πρόδρομος. (Το είπε ο ίδιος Ο Κύριος).

Κανείς δεν έχει αμφιβολία, ούτε και να έχει, πως η εποχή που ζούμε, ολοέν πλησιάζει στη Δευτέρα Παρουσία. Οι αγιορείτες μιλούν για την παράταση που ζούμε, από την αγάπη και τη μεσιτεία της Παναγίας μας.
Όποιος άνθρωπος, τολμά και προσθέτει γραφίδα (υπογεγραμμένη), ένα απλό γιώτα στην Αγία Γραφή, (όπως συνέβη με το ΟΜΟΟΥΣΙΟΝ (σωστό) και ΟΜΟΙΟΥΣΙΟΝ (λάθος), την Αποκάλυψη, την ορθή πίστη (Γραπτό και Φυσικό Νόμους), του προστίθεται βάσανος. Όποιος αφαιρεί γραφίδα, του αφαιρείται ζωή.

Μιλώντας όμως για πρόσθεση και αφαίρεση ζωής, δεν εννοούμε βιολογικής, αλλά για έναν πολλαπλασιασμό Ζωής και αρμονίας, σε όποιον τηρεί το πνεύμα απαραχάρακτο, και αντίθετα, για έναν πολλαπλασιασμό φθοράς, κατά την επιθυμία της καρδίας του, σε όποιον αλλοιώνει και φθείρει την παράδοση, αιρετικά και κατά το δοκούν, υπογράφει ή συνυπογράφει οικουμενιστικά αντίθετα δόγματα που θέσπισαν και όρισαν οι θεοφόροι Πατέρες… (τους οποίους εμπιστευόμαστε, γιατί τα δικά μας μέτρα και αισθητήρια, είναι μικρά για αυτά τα σπουδαία έργα και νοητικές συλλήψεις – αντιλήψεις του θείου).

Οι επιλογές μας λοιπόν πρέπει να είναι ξεκάθαρες, καθώς τα αποτελέσματα που θα αποκομίσουμε – αποκομίζουμε (ενεστώτα διαρκείας), αναλύθηκαν και αυτά με ευκρίνεια. Ή προσαρμοζόμαστε στην Εκκλησία, στο Ένα Σώμα, δεν αλλοιώνουμε τα μηνύματά της και σωζόμαστε, ή προσαρμόζουμε την εκκλησία στα μέτρα και τα σταθμά των μικροϋπολογισμών και εγωιστικών (συνήθως φίλαρχων) διαθέσεών μας, οπότε χανόμαστε.

Συγγνώμη που το επαναλαμβάνω, αλλά είναι σημείο αναφοράς, το άθροισμα των γραμμάτων της λέξεως ‘’ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ’’ κατά το α=1, β=2, γ=3,… ι=10, … ρ=100,… είναι 999, ήτοι, η απόλυτη τρισυπόστατη αρμονία. Ελληνικότατα, λοιπόν, όπου το 9 είναι η αρμονία και το 6 η επιθυμία, ο πεπτωκός και αποστάτης από εγωισμό, εωσφόρος, χξστ’ είναι το 666. Με το σχίσμα, ο προφήτης Ηλίας ως πρόδρομος, της δευτέρας του Χριστού παρουσίας, εξουσιοδοτείται διαχρονικά (στον αιώνα αυτό, προ του Η’) να κατεβάζει ‘’πυρ εξ ουρανού’’ στους ανόμους και ‘’ευλογία βροχής’’ στους εννόμους. Κάτω από αυτόν τον φυσικό ήλιο που ζούμε, ο ως εν ουρανώ αναληφθείς Ηλίας, στον έναν πολλαπλασιάζει το 9 και στον άλλον το 6, (6 Χ 9 = 54).

Οι καταστάσεις που ζούμε, υπέχουν το ρόλο της αφυπνιστικής πρόγευσης των μελλόντων, ώστε ο καθένας να διαλέξει τον δρόμο του, γνωρίζοντας από πιο μπροστά, το κόστος των επιλογών του. Να αποφύγει το σχίσμα, γιατί το προκαλούμενο εξ αυτού, πυρ εξ ουρανού, δεν το αξίζει κανένας άνθρωπος.

Ο τρόπος που ο καθένας μπορεί να αποφύγει την δίκαιη οργή του Θεού, οπότε και να αποκομίζει στον αιώνα ευλογία, είναι το διαχρονικό της πρώτης του Χριστού παρουσίας, ‘’μετανοείτε, ήγγικεν η Βασιλεία…’’, η οποία προσθέτει Φως ευθές. Φαντάζουν αμετανόητοι, λόγω εγωισμού, μόνο ο διάβολος και οι υπηρέτες του, που κύριο έργο τους είναι η αμετανοησία, η πρόσθεση φανταστικής ορθότητος Αληθείας και Αγάπης, αντικαθιστώμενα τα αληθινά ψυχικά και πνευματικά, με τα αληθοφανή αποτυπώματά τους, συναισθηματικά και διανοητικά, με επόμενο την απομάκρυνση των ανθρώπων από την Αγάπη, την Αλήθεια, το Φως του Τριαδικού, ορθόδοξα προσκυνούμενου και προσεγγιζόμενου Θεού, που από τη Δύση και δύση του, καλείται να προσανατολιστεί προς Ανατολάς και ανατολή του, βαδίζοντας βιωματικά τον δρόμο από ΙΟΝΙΟ προς ΙΩΝΙΑ… με στοιχεία όπως καταγράφηκαν στο thread του θείου έρωτα, στην ενότητα φιλοσοφία…. Ο -------->Ω (κατ’ εικόνα προς καθ’ ωμοίωσιν) και Ο ------>Α (ο σπόρος Αγάπης και Αληθείας που έχει ο καθένας μας, να εκδηλωθεί και να λάμψει σε πλήρη δόξα, κατά το θέλημα του Θεού: θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν…)

Είθε ο καλός Θεός, να μας δίνει φώτιση να συνειδητοποιούμε τα μηνύματά Του και δύναμη να εργαζόμαστε φιλοπόνως και ταπεινά, πάνω στο τάλαντο που μας δόθηκε… Με τα παραπάνω δεδομένα, ήταν σύμπτωση ότι το σχίσμα οριστικοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 1054 και όχι άλλοτε;

Ένα από τα ερωτήματα που θα μπορούσαν να μας προβληματίσουν είναι: να τηρούμε ανατολική στάση ζωής και φιλοσόφησης, φαινομενικά αγενή, (σε σχέση με τον δυτικό καθωσπρεπισμό), φαινομενικά πλήρους επάρσεως (με κόστος την εκ του ‘’κόσμου’’ υποτίμηση, ότι τάχα είμαστε με παρωπίδες) για την κατεχόμενη Αγάπη και Αλήθεια, της Μίας Αγίας με Αποστολική διαδοχή συνέχεια Εκκλησίας, ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΣΩΜΑ, ΥΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΚΕΦΑΛΗ - ΧΡΙΣΤΟ, (…ο Χριστός (είναι η) Κεφαλή της Εκκλησίας, και Αυτός είναι Σωτήρ του Σώματος… Εφεσ. ε’23).

ή δυτική στάση ζωής ευγενής και συμπαθής (κατά κόσμον), έμπλεως συναισθηματικής αγάπης και διανοητικών γνώσεων αληθείας, αλλά πλήρους επάρσεως και εγωισμού (λόγω αλλοίωσης των θεοπαράδοτων αγιογραφικών δεδομένων, εκ του σχολαστικισμού και εκ του κατά δοκούν μεταφράσεων - παραφράσεων), ως άλλο σώμα (κοσμική εκκλησία), υπό άλλην (κοσμική αλάθητη) κεφαλή (πάπα); με κόστος την εκ του ‘’Θεού’’ υποτίμηση;

Υπάρχει δρόμος ένωσης. Είναι η προσανατολισμένη πορεία από ΙΟΝΙΟ προς ΙΩΝΙΑ, με συνοδοιπόρο το Άγιο Πνεύμα. (όρα το σχήμα με τον χάρτη της ευλογημένης Ελλάδος). Αμήν να εύχεστε, να φωτίζει και τους μεγάλους εργάτες αυτής της ‘’παγκόσμιας’’ ένωσης με πλήρη φωτισμό, και μας τους μικρούς… φιλοσοφίσκους, με μικρές ακτινούλες, ικανές όμως να φωτίσουν το φτωχικό μας νου…, τους συμμετέχοντες σε αυτό το πλούσιο (δόξα τω Θεώ και τους εργαζόμενους για αυτό) φόρουμ

Υπάρχει γέφυρα μεταξύ του παράλογου απρόσωπου και του Υπέρλογου Προσώπου. Το λογικό σημείο και σχήμα.

Για να μην αφήσω να πλανάται η παραπάνω θέση (και παρεξηγηθεί) αναφέρω (λιτά) το τι εννοώ, ώστε από εκεί και πέρα να επιλέξουμε την συνέχιση χρησιμοποίησης ή κατάργησης αυτής της γέφυρας επικοινωνίας.

Προσεγγίζοντας ένας άνθρωπος Τον Άνθρωπο, προς συνάντησή τους, στο ‘’προκαθορισμένο σημείο’’ επαφής, μέσω της αμοιβαίας προς αυτό, κίνησής τους, οι φάσεις, είναι τρεις.

Στην πρώτη φάση, ένας άνθρωπος, όταν είναι σε μεγάλη απόσταση από τον άλλον άνθρωπο, τον βλέπει σαν μια απρόσωπη κουκίδα, σαν μια αμελητέα ποσότητα. Όσο όμως πλησιάζει, και πριν αναγνωρίσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πλησιάζοντος προσώπου, περνά στην δεύτερη φάση που είναι η αντίληψη του σχήματος. Με ανοιχτά τα χέρια σε έκταση σαν Τ, σαν Σταυρός, με αγκυλωμένα προς τα κάτω όπως το χίπικο σύμβολο της ειρήνης ή του Μωυσή… πριν την στήριξη από το Α και Ω, στην προσευχητική ανάταση Υ … ανάποδα με κεφαλή προς τα κάτω και σπονδυλική στήλη σαν 6, ορθός με κεφαλή άνω, 9 κλπ. στοιχεία όμως ως μέσα… και όχι ως σκοπός που ΔΕΝ αναπαύουν τους ποθούντες να συναντηθούν πρόσωπο προς πρόσωπο με το Θεό και να περάσουν στην τρίτη και τελεία φάση, της οικείωσης, της μετοχής στην ζωή της Αγίας Τριάδος, της ακριβούς γνώσης του Θεού. Της μετοχής στο Θείο Σώμα (Ουσία - Ορθόδοξη) σε σχέση με την μετοχή στην Ενέργεια εκ του Σώματος (Καθολική) Εκκλησία.

Γιαυτό και ομολογούμε καθημερινά βαδίζοντες νοερώς, (εν προσευχητική στάση σώματος) αυτόν τον δρόμο, προσανατολιζόμενοι οι παλαιοί και πεπτωκότες, προς τον νέο ΑΔΑΜ, Γεννηθέντα και Αναστάντα Σωτήρα μας, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ:

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. (κάπως απρόσωπη προσέγγιση του θείου, που μπορεί να διακρίνει όλους τους θρησκευόμενους που πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού δλδ όσους δεν θεωρούν τα θεία ως αμελητέα ποσότητα… και αξίζει προς τα εκεί να προσανατολιστούν και να κινηθούν).

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω Βασιλεί ημών Θεώ. (αντιλαμβανόμαστε Τον εν ‘’σχήματι’’ ανθρώπου, Ιησού Χριστό, ως Θεό, αναφερόμενη αυτή η στάση σε όλους τους χριστιανούς, ανεξαρτήτως δόγματος).

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών. (…τότε πρόσωπον προς Πρόσωπον τότε η τελείωσις της μη εκπίπτουσας Αγάπης εν ημίν…).

…Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει• τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή• είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει• είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν• όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην• ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου. Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον• τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην. Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μεγαλυτέρα δε τούτων είναι η αγάπη. (Α’ Κορινθ.ιγ)…
του έως και τρίτου ουρανού αναβάντος πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου…

http://users.otenet.gr/~mystakid/love.htm

Πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα, ίσως αυτό το καρδιακά απαγγελόμενο ‘’δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία’’… νάχει μεγαλύτερη αξία, από πολλά άλλα, αν όχι από όλα! βίωμα ειρήνης που όχι μόνο εύχεται, αλλά ιδίως πραγματώνεται σε τελεία μορφή, στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

…δι ευχών πάντων των αγίων και εξαιρέτως της Θεοτόκου, καλά, ψυχωφελή, πνευματικά, γεμάτα ‘’ειρήνη’’ Χριστούγεννα!

[nromel]

Δεν καταλαβαίνω καλά το νόημα σε όλο του το εύρος και πλάτος αλλά καταλαβαίνω ότι κάτι κάτι σημαντικό εμπεριέχει που εάν το έπιανα θα ήμουν και διαφορετικός

[mystakid]

Νικολή, αν μου επιτρέπεις δύο (εκτιμώ πιο διευκρινιστικές) σκέψεις. Προηγήθηκε το θέμα: Βήμα επαναπροσέγγισης των δύο Εκκλησιών. Πάνω σε αυτό, προσθέτω το: ‘’20 Ιουλίου 1054’’ οριστικό σχίσμα.

Στον τίτλο, έβαλα το ‘’20 Ιουλ 1054’’ μέσα σε εισαγωγικά και το οριστικό σχίσμα, εκτός αυτών.

Υπάρχουν θρησκευόμενοι και από τις δύο πλευρές, που καταλαμβάνοντας τα άκρα, θεωρούν πως το σχίσμα ήταν/είναι οριστικό, άρα κατά την γνώμη τους, αγεφύρωτο.

Δεν θα ήθελα να μιλήσω για αυτούς τους δύο πόλους, (θέμα που ασχολούνται οι ειδικοί) και που όντως, η με κοσμικά δεδομένα επαφή τους (συμπροσευχή – συλλείτουργο) λόγω συναισθηματικής και διανοητικής θέλησης ‘’ένωσης’’ και όχι υπό πνευματικούς όρους και προϋποθέσεις, προκαλεί ‘’κεραυνούς’’ και στα δύο μέλη. Θα ήθελα να πω δυο κουβέντες, για την γέφυρα που απλώνεται για να κινηθούν οι άνθρωποι επί αυτής, από το ένα μέρος στο άλλο.

Ποια είναι η συμφερότερη φορά (κατεύθυνση); ας το κρίνει ο καθένας.
- Από το 6 προς το 9 ή αντίθετα; (αφαιρώντας Πνεύμα, 9-3=6 ή προσθέτοντας Άγιο Πνεύμα (με μετοχή) 6+3=9)
- από την εμβρυακή (ανάποδη, κεφαλή προς τα κάτω) στάση ζωής προς την όρθια και ανδρική (σοφή) στάση ζωής;
- από τη γη στον ουρανό ή αντίθετα;
- από το παράλογο - απρόσωπο (…δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω βασιλεί ημών Θεώ) προς Το Υπέρλογο - Πρόσωπο (…δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Αυτώ Χριστώ τω βασιλεί και Θεώ ημών) ή αντίθετα;

Επειδή ο καθένας ή αληθώς ή ψευδώς εκτιμά πως βρίσκεται πρόσωπο προς Πρόσωπο, γιαυτό και παρενέβαλα, κατέθεσα αλλά και ανέλυσα τα βρισκόμενα στο μέσον σχήματα… που είναι η καθ’ ύλην ‘’λογική’’ γέφυρα.

Χαιρετίζοντας την Θεοτόκο: … χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός, χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν… συνεχίζοντας σε άλλο στίχο: …χαίρε η τα εναντία εις το αυτό αγαγούσα… χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε… καταδεικνύεται ότι όσο ζούμε, αγεφύρωτο χάσμα δεν υπάρχει, όσο έχουμε μεσσίτρια την Κυρία Θεοτόκο, Της οποίας Την χάρι επιζητούμε. Να ισχύσει το διαχρονικό, αλλά και το προσεγγιζόμενο μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως των Χριστουγέννων, …χαίρε δι ής η χ-αρά εκλάμψει, χαίρε δι ης η αρά εκλείψει.

… Έτσι, με τα λιτά παραπάνω δεδομένα σε συνδυασμό με τα εκ του προφήτη Ηλία (εορτάζοντος 20 Ιουλίου) τελειολογικά δρώμενα (αναφερόμενα στις Γραφές η εν λόγω εξουσιοδότηση Του Τριαδικού Θεού στον προφήτη…), είναι καθαρά δική μας επιλογή: ‘’πυρ εξ ουρανού’’ πραγματική αρά, ή ‘’ευλογία βροχής’’, αληθινή φυσικοπνευματική χαρά.

Αν κατάλαβα καλά την παρατήρησή σου, λες ότι αυτό που θα μπορούσε να σε/μας κάνει διαφορετικούς είναι η γνώση των βαθύτερων νοημάτων. Είναι θελκτικό, αλλά όχι αναγκαίο.

Αυτό που ειλικρινά μας μεταμορφώνει και αλλοιώνει θετικά και θεϊκά, Νικόλαε, είναι το διαπνέον ‘’θαβώρειο φως’’. Η πλήρωση της ζωής μας, με Αυτό. Η ενοίκηση Του Θεού, κατά το ...ελθέ και σκήνωσον εν ημίν...

Το βίωμα της Αλήθειας που είναι μετοχή του κτιστού στο άκτιστο, και που μας κάνει καθημερινά πιο αληθινούς, και όχι η απλή θεωρητική (διανοουμενίστικη) γνώση της, που μας τελματώνει στην αληθοφάνεια. Η Αλήθεια, η εμφανιζόμενη στους προκρίτους μαθητές στο μέτρο του δυνατού, και σε μας, ανάλογα της ετοιμότητάς μας, στο μέτρο του ειλικρινούς πόθου μας και του φιλότιμου αγώνα προς την Αγάπη και την Αλήθεια στον Ένα Τριαδικό Θεό.

Το απολυτίκιο, το αναφέρει καθαρά…: ‘’Μετεμορθώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοις Μαθηταίς σου την δόξαν σου, καθώς ηδύναντο, λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φως σου το αϊδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα Σοι’’.

Η μεταμόρφωσή μας, έχει δύο παραμέτρους, ανάλογους των παραστατών της Θείας Μεταμορφώσεως: την πνευματική γνώση του Γραπτού Νόμου (κατά αντιστοιχία του προφ. Μωυσή) και της πνευματικής γνώσης των λόγων της Φύσης (κατά αντιστοιχία του προφ. Ηλία).

Επειδή όμως η αγάπη, ουδέποτε εκπίπτει, κέντρο της μεταμορφώσεώς μας, είναι και πρέπει να είναι το βίωμα της Αγάπης, στο οποίο μακάρι να μην υστερήσουμε και αποδειχτούμε ελλιπείς, κι ας μην έχουμε κατανοήσει βαθειά νοήματα. Αν βοηθούν οι παραπάνω ‘’λογικές’’ εξηγήσεις, οι ενδιάμεσες ‘’σχηματικές’’ ενδεικνύουσες σκέψεις ως ‘’οδοδείκτες’’ του Ενός Δρόμου από το παράλογο στο Υπέρλογο, από την γη στον ουρανό, από το 6 στο 9, δι Αγίου Πνεύματος (6+3=9), από την αρά, στην χαρά, δια του τελείου αγιοπνευματικού σκεύους της Θεοτόκου (της γέφυρας) έχει καλώς. Αν όχι… πραγματικά δεν πειράζει και συγγνώμη αν γράφοντας το πρώτο κείμενο, σου προκάλεσα άθελά μου, αμηχανία. Ειλικρινά συγγνώμη!


ΥΓ. Χρόνια πολλά, ευλογημένα, καλοφωτισμένα για την αυριανή σου ονομαστική εορτή… 06 Δεκ, να χαίρεσαι την οικογενειούλα σου και ο άγιος Νικόλαος να σας χαρίζει υγεία και δύναμη!!!