Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Αξιολόγηση: | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Έθεσες ένα όμορφο θέμα, που δεν το καταδεχτήκανε οι φίλοι μας.
Εγώ θα σου περιγράψω μια βδομάδα που έχει μείνει για πάντα στην μνήμη μου. Από περιγραφή φίλου, πήγαμε συστημένοι. Ηταν τέλος Σεπτεμβρίου πριν 16 χρόνια περίπου. Φτάσαμε με αεροπλάνο στην Μίκρα και νοικιάσαμε τζιπάκι. Προορισμός μας ήταν η Χαλκιδική, ένα απομονωμένο μέρος που αν θυμάμαι καλά λεγόταν Άγιας Ανδρέας. Τότε για να φτάσουμε εκεί είχε ενα πολύ χάλια δρόμο, αλλά το τζιπάκι μας έβγαλε παλικάρια. Βρεθήκαμε σε μια παραλία που τα πεύκα απείχαν 5-6 μέτρα όσο ήταν η παραλία με το ψιλό βοτσαλάκι. Τριά σπίτια όλο κι όλο και πήγαμε να συστηθούμε με τον Μπαρμπα Λάμπρο και την Κυρά Γεωργία, που νοίκιαζαν ένα σπιτάκι με δυο δωμάτια και παραδίπλα είχαν το μαγαζάκι τους, κάτι σαν καφενείο που ήταν απ όλα. Είμαστε δύο ζευγάρια και ίσως να φταίει που εκείνη την εποχή ήμουν φουλ κτυπημένος και ήταν οι πρώτες διακοπές με την κοπέλα μου. Ο Μπάρμπα Λάμπρος κάθε πρωί τα ξημερώματα έβγαινε με την βαρκούλα του να ρίξει το δίχτυ του. Ότι ψάρευε μας το μαγείρευε επι τόπου η Κυρά Γεωργία .... Να έχεις μια παραλία μόνος σου, να σου φέρνει η κυρά Γεωργία ουζάκι με αγγουράκια και ντομάτες που έκοβε από το μποστανάκι της, μαζί με ότι έμεινε από την προηγουμένη. Εδικά εκείνο το γιδοτύρι της, μας ανάγκαζε να τρώμε όλο το ψωμί που ζύμωνε και έψηνε μέρα παρα μέρα. Όταν γύριζε ο Μπάρμπα Λάμπρος έτρεχα να τον βοηθήσω, πιο πολύ για να δω τι θα φάμε το μεσημέρι παρά για να βοηθήσω. Λιθρινάκι; Τσιπούρες; Μπαρμπούνι; Κολιός; Χταποδάκι κάθε μέρα λες και ειχε ραντεβού μαζί του. Να τα καθαρίζει στην θάλασσα και να τα ρίχνει στο τηγάνι η κυρα Γεωργία και να μοσχοβολάει ο κόσμος. Το βραδάκι, μιας και το μέρος δεν είχε φως, ο Μπάρμπα Λάμπρος ήθελε να μας φέρει στην παραλία που καθόμαστε την λάμπα λουξ και τον κυνηγούσα να την σβήσει Και η κυρά Γεωργία να μας φέρνει το χταποδάκι άλλοτε ψητό στα κάρβουνα άλλοτε βραστό και άλλωστε στιφάδο. Και μια μέρα με άσχημο καιρό ο κυρ Λάμπρος δεν έπιασε τίποτα και στεναχώρια και οι δυο τους πήγαιναν να πεθάνουν.... Τότε μας έκανε αυγά μάτια, πατάτες τηγανητές, αγγουροντομάτα, έψησε και το κατσικίσιο και εγινε μούρλια και κάναμε το καλύτερο φαγητό και να στεναχωριέται η κυρα Γεωργία και να θέλει να σφάξει μια απο τις δέκα κοτούλες και να την κυνηγάω να μην το κάνει Μια βδομάδα στο πουθενα, μακριά από τον πολιτισμό, ζήσαμε το όνειρο, ένα όνειρο που κάνει τις αναμνήσεις να πονάνε που αυτές οι στιγμές έρχονται ίσως μια φορά στην ζωή σου. Λόγω δουλειάς έχω πάει σε πολλά μέρη του κόσμου, έχει μείνει στα πιο ντελουξ ξενοδοχεία, εκείνη η εβδομάδα ήταν μοναδική.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#3
|
|
||||
Σήμερα είχαμε θέμα στο Γνωρίστε την Ελλάδα, την Νάουσα της Πάρου. Από εκεί έχω μια πολύ αστεία ιστορία.
Όπως θα ξέρετε όσοι έχετε πάει, η Νάουσα είναι αμφιθεατρικά κτισμένη, με κέντρο το λιμανάκι της που εκτός από τα ψαράκια της, ειδικά τις γούνες (μεγάλες γοπες λιασμένες αντικρυστά), έχει πολλά και ωραία ουζερί. Εχμμ εκτός απ αυτά είχε και ένα μαγαζί με θεικές μπουγάτσες που τις έβγαζε πρωι πρωί. Ήταν να μην το μάθω.. Είχαμε πιάσει ένα σπίτι ψηλά και κάθε πρωί κατά τις 7 ενώ όλη η φύση ησυχάζει, εγω κατέβαινα στα δαιδαλώδη δρομάκια της, με πορεία προς το λιμανάκι και τις μπουγάτσες. Αφού τιμούσα μια δυο τρεις, έτσι για να στανιάρω έπαιρνα και μαζί μου για το πρωινό της παρέας. Για να θυμηθώ τον δρόμο της επιστροφής. σε κάθε γωνιά άφηνα και ενα κέλυφος φυστικιού αιγίνης (Ναι ξέρω σας θυμίζει γνωστό παραμύθι) .... αλλά ήταν αδιανόητο να βρω διαφορετικά τον δρόμο Μια γιαγιά με πλησίασε και με ρωτάει γιατί αφήνω το τσόφλι εκεί, της εξήγησα και την έπιασαν τα γέλια. Κάθε πρωί περνούσα από την γιαγιά και πιάναμε την κουβέντα. Μια μέρα με κάλεσε στο αυλιδάκι της και με κέρασε βύσσινο γλυκό και εγω την επόμενη της πήγα μερικές μπουγάτσες. Η γιαγιά πρέπει να είχε πει την ιστορία και στις γειτόνισες και όποτε με έβλεπαν κρυφογελούσαν
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#4
|
|
||||
Οπου Παει αυτο το παιδι αφηνη εποχη.......
__________________
Varthol On Line |
#5
|
|
|||
θέλω να πάω ....
κάπου κοντά, γιατί με τον μπόμπιρα ποτέ δεν ξέρεις. κάπου όπου ακόμα και τον Αύγουστο, το μόνο εμπόδιο για να κοιμηθεί κανείς το μεσημέρι να είναι η φασαρία των τζιτζικιών σε μια παραλία, που ακόμα και τον Αύγουστο, να είμαστε τρεις και ένας κούκος σε μια παραλία που να μην έχει σκουπίδια, πλαστικά και τα νερά να είναι διάφανα κάπου που όσες φορές και αν πάει κανείς, να υπάρχουν πάντα πράγματα που δεν έχει δει κάπου που ακόμα και όταν το κέντρο βουλιάζει από τουρίστες να υπάρχουν γειτονιές που μπορείς να φας σε μια αυλή με βουκαμβίλιες, και πέντε τραπεζάκια. (εννοείται το φθηνά και καλά). αλλά ξέχασα.... δεν θέλω απλά να πάω.... θα πάω :-) (και φεύγω την Παρασκευή :-)))))))))))))) |
#6
|
|
||||
Ειμασταν πολυ παλια 5 ζευγαρια που καθε Πα,Σα,Κυ. φευγαμε με Αντισκηνα σε κοντινες παραλιες που επρεπε να απεχουν το πολυ δυο ωρες διαδρομη απο Αθηνα για ελευθερο καμπινγκ.Σε καποια εξοδο μας αποφασισαμε ολοι να φτασουμε με το φερρυ Στειρα ευβοιας και να ξεκινησουμε τον ψαξιμο νεας παραλιας περνωντας το δρομο που ενωνη Στειρα-Αιδιψο.Ειχαμε δεσει σαν παρεα παρα πολυ και παντα περναγαμε καταπληκτικα και γυριζαμε Αθηνα με τις καλητερες των εντυπωσεων....Κεινη την φορα υπηρξαν αναποδιες που μας ειχαν καθυστερηση και ειμαστε βιαστηκοι στο να βρουμε τον χωρο και να στησουμε σκηνες πριν πεσει το φως...Ετσι πεσαμε απο τα συννεφα οταν φτασαμε σε ενα καταπληκτηκο ορμο περιπου 25 λεπτα απο τα Στειρα που δεν υπηρχε ψυχη και ολα εμοιαζαν ονοιρικα...Το Προγραμμα ελεγε στησημο σκηνων οι αντρες και οι γυναικες στρωσημο στρωσιδιων μετα ωστε να ειναι ετοιμη η καθε σκηνη για να κοιμηθουν τα παιδια..Την ωρα που οι γυναικες εστρωναν ξαμωλιωμαστε οι αντρες για μαζεμμα ξυλων και η φωτια της παρεας ηταν ετοιμη να μας δωση φως και θρακα για ψησιμο των ψητων που εφερναν αργοτερα οι γυναικες...Αλλοι εφερναν λουκανικα και μπριζολες αλλοι χταποδια,και ψαρακια.Αρχιζαμε να πινουμε παγωμενες μπυρες ..Αφου στεκωμαστε πρωτα να πιουμε μια μπουκαλα ουζο...που ηταν παντα κανονας να ειναι μονο μια...και μεις καλαμπουρια μεζεδακια και κοιταγμα το ηλιοβασιλεμα...Η ωρα ωπως καταλαβαινεται περναγε ευχαριστα και αφου καναμε κανα νυχτερινο μπανακι κατα τις 11.οο σβηναμε την φωτια με θαλασσα και ο καθενας αποσυρωταν στην σκηνη του για υπνο..Κεινη την φορα μου λεει η πρωην γυναικα μου ακουω θορυβους και συρσηματα εξω και αναψα τον φακο για ελενχο μιλωντας στους αλλους και τοτε ειδα πανω στην σκηνη δεκαδες μαυρα στιγματα να περπατουν...βγηκα εξω και τοτε καταλαβα γιατι αυτα τα υπεροχα αλμυρικια τοσο κοντα στην θαλασσα και η στρωμενη με ψιλη ασπρη αμμο παραλια ηταν αδεια..Τους ξυπνησα με τροπο ολους και κοιμηθηκαμε κεινο το βραδυ οπως οπως στα αυτοκινητα γυναικες και παιδια.....και οι αντρες σκοπια και κοντα στην φωτια που κεινο το βραδυ ξαναναψε και εκαιγε μεχρι το πρωϊ.Το Πρωϊ που μετακινηθηκαμε ξεστραβωθηκαμε και ειδαμε στην εισοδο του ορμισκου μια μικρη ως πολυ μικρη ταμπελα που εγραφε "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΚΟΡΠΙΟΙ"
__________________
Varthol On Line Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη varthol : 29-07-08 στις 10:44 |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | Αξιολογήστε αυτό το θέμα |
|
|