Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Ελληνική παράδοση & Λαογραφία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

 
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 26-09-06, 19:20
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Τα έθιμα μας

Τα έθιμα μας

Όσο νοσταλγικά γυρίζω πίσω, πονάει πολύ βλέποντας τα έθιμα μας αλλοιώνονται, μένουν πια μόνο σε αφηγήσεις ορισμένων μεγάλων ανθρώπων, ή στις εικόνας που ένας συγγραφέας αφήνει να φανούν.

Δεν θα κάνω μεγάλη εισαγωγή, θα ξεκινήσω να σας αναφέρω εικόνες δικές μου, από χρόνια όμορφα και ανέμελα που δυστυχώς δεν θα τις ζήσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

Ελάτε και εσείς και δώστε τις δικές σας εικόνες, με απλά λόγια, χωρίς περίτεχνες λογοτεχνικές εκφράσεις.

Η παραμονή του Αϊ Γιάννη (23 Ιουνίου) ήταν μία από τις πιο αγαπημένες μου μέρες, γιατί όλοι μαζί μικροί μεγάλοι γιορτάζαμε το κάψιμο των πρωτομαγιάτικων στεφανιών. Τώρα θα μου πείτε ποιων στεφανιών; Μαζεύαμε παλιές καρέκλες, ξύλα, παλιά χαλασμένα τραπέζια, ότι χαρτικά από εφημερίδες ακόμα και κακομεταχειρισμένα βιβλία (δυστυχώς), μέρες ολόκληρες πριν. Καταπιέζαμε τους δικούς μας για ότι μπορούσε να καεί και τα μαζεύαμε. Το απόγευμα της παραμονής, οι μεγαλύτεροι που είχαν και τον απόλυτο έλεγχο της φωτιάς, φτιάχνανε ένα σορό που μερικές φορές ξεπερνούσε το μπόι τους σε ύψος, το περιλούζαμε με φωτιστικό οινόπνευμα και το πανηγύρι ξεκίναγε. Ε πάνω πάνω βάζαμε και τα στεφάνια …

Που να πλησιάσουν οι μικρότεροι, οι πιο τολμηροί ξεκίναγαν τα πηδάνε μετά από μία ώρα και τι περηφάνια νοιώθαμε σε κάθε πήδημα, έστω και αν είχαν λίγο τσουρουφλιστεί μερικές τρίχες μας.

Εκείνη την μέρα δεν είχε αυστηρότητα στην ώρα του ύπνου, μέχρι πια να δυσαρεστηθεί κανείς μεγάλος και να σβήσει το υπόλοιπο της φωτιάς με κανένα λάστιχο νερού.

Τα έθιμα των γιορτών, έθιμα πλημμυρισμένα με μυρωδιές που σου σπάγανε την μύτη και εσύ να κάνεις νηστεία για να μεταλάβεις και το μαρτύριο της εγκράτειας να γίνεται πολύ μεγαλύτερο. Τα Χριστούγεννα η Γιαγιά μου με τις κόρες της (και η Μητέρα μου φυσικά μαζί) έκαναν πολλές μέρες πριν τις προετοιμασίες. Τι καλό φρέσκο βούτυρο θα πάρουν, που θα βρουν το καλύτερο αλεύρι, να πάνε και στην ψησταριά της γειτονιάς να προμηθευτούν και την στάχτη για τα γλυκά.
Η Γιαγιά σαν πιο έμπειρη έδινε την έγκριση της για κάθε υλικό και αλίμονο στην κόρη, που δεν είχε ψωνίσει το καλύτερο :-)

Τώρα μιλάμε για τέσσερις κόρες αποκατεστημένες, αλλά τα γλυκά αυτά γινόντουσαν μόνο με την υψηλή επιστασία της Γιαγιάς, στο δικό μας σπίτι που έμενε και η Γιαγιά.

Τα γλυκά των Χριστουγέννων ήταν φυσικά τα Σμυρναίικα μελομακάρονα, καμιά σχέση, να σας το πω απλά, με ότι έχετε φάει από μη Σμυρνιά. Η Γιαγιά έδινε την έγκριση της να σταματήσει το ζύμωμα, όταν τα έπιανε στα χέρια της και καταλάβαινε ότι ήταν εντάξει.

Τα αγόρια είχαν φροντίσει τα φέρουν από τον φούρνο τα μεγάλα ταψιά, τους λεγόμενους ταβάδες. Όλα τα γυναικεία χέρια από 12 ετών και άνω, έπαιρναν μέρος στην μυσταγωγία της μορφοποίησης των μελομακάρονων, χρησιμοποιώντας την παλάμη τους και να τους δώσουν το σχήμα και μετά να τα ακουμπήσουν στην ξύστρα, για να πάρουν αυτό το ανάγλυφο σχήμα.

Εμείς τα αγόρια τα μεταφέραμε στον φούρνο, αφού η Γιαγιά μεταβίβαζε με εμάς στον Φούρναρη, την απειλή μην τολμήσει και τις τα κάψει.

Μετά από μιάμιση ώρα ξεκινούσε η αντίστροφη μεταφορά των ταβάδων από τον φούρνο στο σπίτι. Η Γιαγιά έκανε πρώτη την επιθεώρηση, έσπαγε ένα το δοκίμαζε στην γεύση και συγκατάνευε ότι ήταν καλό, αυτό σήμαινε ότι και εκείνη την φορά, όποιος έτρωγε μελομακάρονο έγλυφε και τα δάκτυλα του :-)

Είχαν ετοιμάσει μεγάλες πήλινες λεκάνες με το μέλι, και με μια μεγάλη τρυπητή κουτούλα βαπτίζανε τα μελομακάρονα για ελάχιστα δευτερόλεπτα μέχρι να τα απλώνουν στις πιατέλες να τα πασπαλίζουν ψιλοκομμένο καρύδι.

Ένα άλλο γλυκό που το κάναμε παραμονές πρωτοχρονιάς, ήταν τα βασιλοπιτάκια και από το ίδιο υλικό η παραδοσιακή τραγανή Βασιλόπιτα.

Στα Βασιλοπιτάκια τα έκαναν τα παιδιά έστρωνε η Μητέρα μας την ζύμη στο τραπέζι και με διάφορες μεταλλικές φορμίτσες δίναμε σχέδια ζώων και πουλιών στα πιτάκια.
Η Μητέρα μας πρόσθετε ένα γαρύφαλλο στην νοητή θέση του ματιού και τα άλειφε με κρόκο αυγού.

Υπόλοιπα έθιμα έρχονται.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
 


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 18:50.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.