Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#31
|
|
||||
Τα ρέστα μου. |
#32
|
#33
|
|
||||
Με ένα ψέμα βολικό θα ξεχαστώ.
Με σερπετάδα κι’ ένα σέρτικο τσιγάρο σελφ σέρβις σ’ όνειρα παλιά, διαλέγω ένα ψέμα το φουμάρω γράφω στους τοίχους με μπογιά, πρωταπριλιά. Δυο ποτηράκια και σηκώνω παραγάδι από μια θάλασσα απύθμενη μοιραία γυρίζει ο ήλιος και του λέω καλό βράδυ επαναστάτης μα με χάρτινη ρομφαία. Να ξεχαστώ απ’ της ζωής το καρναβάλι μια λίρα κάλπικη για λίγα γιασεμιά ένας μποέμ στις αναμνήσεις που προβάλει μια ζωγραφιά σ’ ένα χαρτί μια ερημιά. Σφίγγω το χέρι και συνθλίβω το ποτήρι τρέχει το αίμα γράφω σ’ αγαπώ κι’ αν λες ζωή να κάνω χαρακίρι τα δέντρα ορθόκορμα πεθαίνουν θα σου πω. Γράφω στους τοίχους με μπογιά λόγια αστεία του χρόνου τα τερτίπια πολεμώ απ’ την οδύσσεια SMS σε μια κυρία ένα σφηνάκι ακόμα και παράγινε μελό.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#34
|
|
||||
Είδα τα μάτια της
Είδα τα μάτια της μια Κυριακή πρωί μέσα απ’ τους μύθους μιας οδύσσειας τα γραμμένα σ’ ένα βιβλίο που το λέγανε ζωή να σβήνουν στίχους από χρόνια περασμένα. Σε γκρεμισμένους ψάχνω τώρα Παρθενώνες τα μάτια μιας αρχέγονης θεάς να ξαναδώ μα μέσα στους βοριάδες τους τυφώνες στο άγνωστο να φτάσω ορρωδώ. Είδα τα μάτια της στης Κίρκης τα παλάτια με διαβατάρικα πουλιά να σεργιανούν σε θάλασσες να ψάχνουν μονοπάτια από τη νύμφη του Θερμαϊκού ν’ αγαπηθούν. Μέσα από όνειρα που κρύβουν εφιάλτες της Σαλονίκης το βαρδάρη πολεμώ μη τα πληγώσει να μη γίνουν ποτέ στάχτες προσεύχομαι στο σύννεφο που ξέρουν το λευκό.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#35
|
|
||||
Μάτια του χτες. Σαν κοιτάζω τα μάτια του χτες, τα μεγάλα μιας θάλασσας κύματα, μοιάζουν της νύχτας παρθένες σκιές, που μου στέλνουν αγάπης μηνύματα. Ένα δάκρυ αμίλητα λόγια, στα λιμάνια θλιμμένες μορφές, αγέρωχοι φάροι στου χρόνου τα βόλια, τα μινόρε των γλάρων, αναμνήσεις θολές. Μα είναι τα ίδια του κόσμου στολίδια, που στο βαλς και του τώρα μεθούνε καρδιές, πιο γλυκά σε καινούργια παιχνίδια. οι ριπές τους ανάβουν ακόμα φωτιές. κι' αν περάσαν χειμώνες εκείνα υπάρχουν, των ονείρων στενές επαφές, άγονη γραμμή τα καράβια δε θά 'ρθουν, μα εγώ 'χω για φάρο, τα μάτια του χτες.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:02 |
#36
|
|
||||
Ονειροπόληση μιάς βραδιάς....
(Οδοιπορώντας) στο άγνωστο, πέρα από τον αισθητό κόσμο. Στη σκιά μιάς ανώτερης πραγματικότητας. Στη θαλπερότητα, στο φως μιάς ιδεατής εποχής. Στην αγκαλιά μιάς αρχέγονης άνοιξης, χωρίς τις αφηνιασμένες ομίχλες του σύγχρονου κόσμου. (Απόδραση) από το ψέμα, το οργισμένο παρόν. Από την υπεξούσια ζώνη, την αταξία, το χάος. Από το φτώχεμα των οραμάτων. Μπελ επόκ Στη Μπελ επόκ ουράνια λουλούδια του ονείρου του έρωτα αμάραντα μιας εποχής. Θαλασσινά περάσματα, φεγγάρια του απείρου τα μάτια σου εβένινες εικόνες προσευχής. Μέσα στην άλικη σιωπή των αστεριών σκιές παρθένες τα φιλιά σου. Στο παίξιμο το μεθυσμένο των κεριών ανάλαφρα συμπλέγματα με φούξιες τα μαλλιά σου. Μια εποχή αλλοτινή, ερωτική Σιβυλλικές αγγέλων παραστάσεις Του Αϊ-Γιάννη οι φωτιές, εικόνα μαγική. Καιρός για άλλες της ζωής επαναστάσεις.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:02 |
#37
|
|
||||
Στίχοι-προσφορά στο βωμό του Ρομαντισμού.
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα: | ||
justin (22-06-10) |
#38
|
|
||||
Μου αρέσει πολύ η "Ονειροπόληση μιας βραδιάς" Το όραμα, μεγάλο πράγμα στη ζωή μας είτε προσωπική είτε επαγγελματική και αλίμονο αν φτωχύνουμε από οράματα... Θέλω να πιστεύω ότι ατομικά, αλλά και σαν λαός, έχουμε ακόμη οράματα. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην christi για αυτό το μήνυμα: | ||
justin (22-06-10) |
#39
|
|
||||
Ένα ψέμα μια αλήθεια
Σ’ ένα πεντάγραμμο διαβάζω σ’ αγαπώ την αμφισβήτηση πιο κάτω πολεμάω για μια αλλοιώσιμη αλήθεια τι να πω πως μ’ ονειδίζουν οι ματιές της και πονάω. Σύννεφα άλικα απ’ τ’ ουρανού τα στήθη προβάλλουν με τις γκρίζες στάχτες των καιρών καινούργιο γράφουν δίχως θέμα παραμύθι λένε η αλήθεια του παρόντος είναι απόν. Δυσαρμονίας όνειρα, έργα παραφροσύνη φάλτσες αγάπες, ένα ψέμα η ζωή θεριά που νέμονται το φως και σβήνει αναπολήματα του χτες δίχως πνοή. Μες στο απύθμενο το άγνωστο το χάος ανύπαρκτος φαντάζει ο λογισμός δεν είμαι εγώ μα κάποιος άλλος σπασμένα είδωλα ψευτιάς, καταιγισμός. Ερημητήριο ο χρόνος μου, μιας άχρονης ημέρας πως να μαντέψεις τα δικά της πελαγίσια μυστικά είναι απροσπέλαστος ο κόσμος, ένα τέρας γίναν καρδιές και τάλιρα, τρύπιες δεκάρες, ψιλικά.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#40
|
|
||||
Το παιχνίδι.
Στου ήλιου το χαμόγελο είχα θαρρέψει, κι’ είχα μεθύσει απ’ τα φιλιά του την αυγή, βιαζόμουν λέει το παιχνίδι ν’ αντρειέψει, της ολοκλήρωσης να νιώσω την κραυγή. Βίρα τις άγκυρες, κόντρα στο άγριο κύμα, πρόσω με τους τυφώνες, ολοταχώς, κανακεμένα όνειρα, μα δίχως ρίμα, αδιαφορώντας για το αύριο, το προσεχώς. Το ρίσκο όμως, στην απειρία του χρόνου, έφερε δρόλαπα άγριο και πλήρη υποταγή, ελεύθερο πνεύμα μα στα δίχτυα του φθόνου, αντικατοπτρισμός και η δροσάτη πηγή. Κι’ ήρθε ο χειμώνας μ’ αλαλαγμούς, την νίκη του λέει για να γιορτάσει, ενοίκια να εισπράξει, λογαριασμούς, απ’ τον χιονάνθρωπο που’ χε ξεχάσει.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#41
|
|
||||
Μες στον καθρέφτη μου κι απόψε σε θωρώ,
πως εισ’ εγώ μη λες δεν το μπορώ, δε σε γνωρίζω, δε σε ξέρω, δε θυμάμαι, τώρα δεν είμαι φίλος σου λυπάμαι. Κι’ αν όπως λες είσαι η αλήθεια κι’ ότι δε ζεις στα παραμύθια, τότε είμαι εγώ επαναστάτης κι’ είσαι ένας άλλος αποστάτης. Εισ’ ένα σώμα κάλπικο και ξένο κι εγώ ψυχή που τη ζωή δεν τη χορταίνω, εισ’ ένα όνειρο παλιό που έχω ξεχάσει κι’ εγώ η καρδιά σου που δε λέει να γεράσει εισ’ ένα ψέμα που οι χειμώνες του το δέρνουν κι εγώ τα μάτια σου που ερωτευμένα παραμένουν. Όμως δε θέλω στη θολούρα του καθρέφτη να σ’ αφήσω, άσε το δάκρυ σου μ’ αγάπη να σκουπίσω, είμαι εσύ, το χρόνο που ποθεί να σταματήσει, ποιός δε λαχτάρισε δυό ζάλα πίσω να γυρίσει.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:03 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (10-01-11) |
#42
|
|
||||
Οι ψυχές δε γερνούν, ναι.
|
#43
|
|
||||
Γεια σου Πηνελόπη, σ’ ευχαριστώ.
Ας πούμε όμως καλύτερα για τις καρδιές, αυτό το ατιθάσευτο διαβολομηχάνημα, γιατί για τις ψυχές, ποιος ξέρει…
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν |
#44
|
|
||||
Η επιθυμία δε γερνά ποτέ. Για τις ψυχές και τις αβύσσους τους πολλά έχουν ειπωθεί. Έχεις δίκιο όμως. Ας μη μιλάμε με πεποίθηση για "κάτι" που δεν έχει καν ορισμό. |
#45
|
|
||||
Μια αλήθεια που γερνά…
Πεθαίνουν τραγουδώντας τα πουλιά, έχουνε πει, μ' αγκάθια που το στήθος τους πληγώνουνε μοιραία, άρπες ουράνιες, ακόρντα αγγέλων, μια αναλαμπή, ασμάτων άσμα το στερνό, λίγο πριν πέσει η αυλαία. Τα αηδόνια τραγουδάνε την αυγή ηδονικά, μεθάνε με το νέκταρ της αιώνιας αγάπης, λίγο προτού χαθούνε απ' τη ζωή, έτσι απλά, κι' εμείς φευγάτοι της δικής μας αυταπάτης. Δεν έχει νόημα χαρά μου, μια αλήθεια που γερνά, είναι ένα ρεύμα στην ελεύθερη μας πτώση, σε σύμπαντα κενά, αλαργινά και ''ωσαννά'' βάτος φλεγόμενη, τ' αγκάθια της ζωής ν' αποψιλώσει. Στης μοίρας τ' αναπόφευκτο ρεσάλτο αδιαφορώντας, σε λαξεμένα απολιθώματα του προσεχώς, μ' απόσταγμα ρακής και φάλτσα τραγουδώντας, πεθαίνουν κελαηδώντας τα πουλιά η ''επωδός''
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 13:04 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα: | ||
jimil (07-09-10) |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 6 (0 μέλη και 6 επισκέπτες) | |
|
|