Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 20-02-07, 17:05
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
τζίνι Νο2 (γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου...)

Αφού προς στιγμή σοκαρίστηκα με την άρνηση του πνευματικού κόσμου, αν μου επιτρέπετε να επανέλθω στο αναβαθμισμένο έργο… ‘’τζίνι 2’’… με πρωταγωνιστές …εμάς (ποιους άλλους) και τα επιδεχόμενα ευστοχία... ‘’θέλω’’…

Ο Δημιουργός, γνωρίζεται ως Ποιητής, ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Είναι φυσικό επόμενο, αφού η συχνότητα όρασής μας περιορίζεται μεταξύ υπέρυθρου και υπεριώδους, σε αυτήν την λεπτότατη σχισμή αντίληψης, να ΜΗΝ γίνονται ορατά τα πάντα.

Έτσι, θα ήταν παράλογο, να πιστεύει κάποιος ΜΟΝΟ σε αυτά που βλέπει. Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τον διάλογο του Αϊνστάιν με τον καθηγητή του. Εκτιμώ ότι έχουμε ικανή οξύτητα του νου, να νοήσουμε τα αυτονόητα. Υπάρχουν ‘’πολλά’’ πέραν αυτών που ακούμε, πέραν αυτών που βλέπουμε, πέραν αυτών που αντιλαμβανόμαστε βιολογικά αισθητηριακά. Κάποιοι θα τον βάφτιζαν φαντασία… κλείνοντας γρήγορα την πόρτα…

Θέλουμε δεν θέλουμε, και πέραν των επιστημονικών δυνατοτήτων αντίληψης, πέραν των ορατών φαινομένων, υπάρχει και το αόρατο που τα διαπερνά, αλλά και η Αιτία κάθε Αιτίας, που συνέχει τα πάντα δυναμικά. Ο Άναρχος Λόγος.

Μπορεί στα ελληνικά, με αναλυτικό τρόποπροσεγγιζόμενα, τα δομικά στοιχεία να είναι η φωτιά, το νερό, η γη, ο αέρας και ο αιθέρας, αλλά γνωρίζουμε ότι αν δεν συντεθούν τα αντίθετα, ζωή, δεν θα υπάρξει. Αν αφαιρεθεί ο αέρας από τη φωτιά, αυτή σβήνει. Αν το νερό, δεν συναντήσει τη γη, αυτό δεν θα σταματήσει να πέφτει.

Η απλή (επιβαλλόμενη για ύπαρξη ζωής) σύνθεση νερού και γης, μας δίνουν την λάσπη. Κι η σύνθεση φωτιάς, αέρα και αιθέρα ως πεμπτουσίας, μας δίνει την θεία πνοή. Φωτιά, του θείου πυρός, αέρας η πνοή και αιθέρας ως πνοή ζώσα. Ψυχή, το άλλο και ουσιώδες απάρτιο του διττού (με σώμα και ψυχή) ανθρώπου.

Η σύνθεση των αντιθέτων, διαγράφει τις διαγώνιες του τετραγώνου και ΜΟΝΟ στην τομή τους ανευρίσκεται η πεμπτουσία. ΜΟΝΟ δια σταυρού μπορεί να εντοπισθεί η συνέχουσα τα πάντα πρώτη αιτία. Μπορεί ο καθένας στην ζωή του να αυθαιρετεί και να δογματίζει ότι νομίζει πως είναι η πεμπτουσία της ζωής… αλλά σε αυτόν τον κόσμο της φαινομενικής αναρχίας, ο Λόγος, ο Σταυρός, ο Εσταυρωμένος Λόγος φέρνει την τάξη της αντικειμενικής γνώσης από το χάος των υποκειμενικών γνώμεων.



Αμέσως μετά την ανεύρεση του πρώτου (επί γης) ίχνους πεμπτουσίας, αναπτύσσεται ένας ολόκληρος δρόμος ανάστασης και ανάληψης από τη γη, που οδηγεί στον ουρανό. Συνακολουθούν ΟΛΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑ, δλδ κι αυτή η όραση. ΟΣΑ ευλογούνται και ΟΣΑ επιτρέπεται να ‘’δει’’ και να ‘’ακούσει’’ ο άνθρωπος.

Γιαυτό και μέσα στην Αγία Γραφή βλέπουμε να αναφέρεται πως οι ταπεινοί, τον Θεόν όψονται. Η ταπεινότητα και η υπακοή, η καθ’ ύλην σταυρική υπακοή, ΚΑΡΔΙΑΣ και ΝΟΥ, διανοίγει τους νοητούς οφθαλμούς της καρδίας.

Επειδή μία εικόνα είναι ίση με χίλιες λέξεις… επαναπροτείνω την παραπάνω, όσον αφορά την όραση. Πιστεύω να γίνεται ευκολονόητη η σχηματική απεικόνιση, και ότι στις τέσσερις ακμές αναπτύσσονται τα ορατά κατά τάξη στοιχειακά ‘’πνεύματα’’ – ενέργειες - θελήματα. Αν ο άνθρωπος ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ, βλέπει τζίνις και πνεύματα γενικώς και αορίστως, χωρίς να έχει διάκριση ποιος ‘’αιθέρας’’ τα υποκινεί. Καθ’ ύψος όμως, ο άνθρωπος μπορεί με την χάρη του Θεού, να διακρίνει τις δύο όψεις - τάξεις πνευμάτων – αγγέλων, που συνοδεύουν τον άνθρωπο και υποκινούν όλα τα ορώμενα - φαινόμενα. Ω γλυκεία και ποθητή ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ… μητέρα των αρετών, κόρη όμως της υπακοής και ταπεινότητος…. όχι φανταστικά, αλλά πραγματικά όπως συμβολικά προσεγγίζεται ο (υπάκουος και ταπεινός, σταυρωθείς για την σωτηρία μας, Ιησούς Χριστός) Αμνός, (κατά την Αποκάλυψη) ο έχων 7 μάτια... και το ουδέν κρυπτόν από τον ήλιον (εννοείται πνευματικό).

Ο καλός Θεός, να μας δίνει χάρη καθ’ ημέρα να μας δυναμώνει την θέληση, να Τον ακολουθούμε. Να συσταυρωνόμαστε για να συναναστηθούμε, βαδίζοντας με σταθερότητα πάνω στο Δρόμο του Ανεσπέρου Φωτός, όπου διακρίνονται ευκρινώς οι συνοδοιπορούντες λειτουργοί άγγελοι Του Κυρίου, που ποιούν το άγιο και πάνσοφο θέλημά Του. Πορεία νικηφόρα, που τους χαροποιεί, καθώς μας προστατεύουν και μας χειραγωγούν από τη γη στον ουρανό, προσθέτοντάς μας βιώματα αυτογνωσίας (5) και θεογνωσίας (7). Εύχεσθε…
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 20-02-07, 18:34
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Ο Δημιουργός, γνωρίζεται ως Ποιητής, ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων [..]

Θέλουμε δεν θέλουμε, και πέραν των επιστημονικών δυνατοτήτων αντίληψης, πέραν των ορατών φαινομένων, υπάρχει και το αόρατο που τα διαπερνά, αλλά και η Αιτία κάθε Αιτίας, που συνέχει τα πάντα δυναμικά [..]

γνωρίζουμε ότι αν δεν συντεθούν τα αντίθετα, ζωή, δεν θα υπάρξει [..]

Η σύνθεση των αντιθέτων, διαγράφει τις διαγώνιες του τετραγώνου και ΜΟΝΟ στην τομή τους ανευρίσκεται η πεμπτουσία. ΜΟΝΟ δια σταυρού μπορεί να εντοπισθεί η συνέχουσα τα πάντα πρώτη αιτία
Για να δανειστώ τα λόγια σου, αυτά δεν είναι εκφράσεις "αυθαίρετου δογματισμού";

σε αυτόν τον κόσμο της φαινομενικής αναρχίας, ο Λόγος, ο Σταυρός, ο Εσταυρωμένος Λόγος φέρνει την τάξη της αντικειμενικής γνώσης από το χάος των υποκειμενικών γνώμεων
Στον φυσικό κόσμο (που υποτίθεται ότι προκύπτει από τα 4 στοιχεία που αναφέρεις αμέσως πιο πάνω) κάθε άλλο παρά αναρχία επικρατεί. Σίγουρα πάντως δεν υφίσταται "χάος υποκειμενικών γνώμεων".

Επιπλέον, υπάρχουν σαφώς και άλλοι τρόποι που φέρνουν "την τάξη της αντικειμενικής γνώσης από το χάος των υποκειμενικών γνώμεων". Π.χ. μαθηματική απόδειξη, φυσικοί νόμοι, πείραμα.

Αν ο άνθρωπος ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ, βλέπει τζίνις και πνεύματα γενικώς και αορίστως, χωρίς να έχει διάκριση ποιος ‘’αιθέρας’’ τα υποκινεί. Καθ’ ύψος όμως, ο άνθρωπος μπορεί με την χάρη του Θεού, να διακρίνει τις δύο όψεις - τάξεις πνευμάτων – αγγέλων, που συνοδεύουν τον άνθρωπο και υποκινούν όλα τα ορώμενα - φαινόμενα.
Η διάκριση δεν μπορεί να προέλθει από τον ίδιο τον άνθρωπο, με μόνη χρήση της λογικής του σκέψης; Επίσης, "όλα τα ορώμενα-φαινόμενα" δεν μπορούν να υπάρχουν ανεξάρτητα από τις "δύο όψεις πνευμάτων";
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 20-02-07, 21:45
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
Για να δανειστώ τα λόγια σου, αυτά δεν είναι εκφράσεις "αυθαίρετου δογματισμού";
Ποιο Δημήτρη, είναι αυθαίρετος δογματισμός;
- ότι υπάρχει Δημιουργός, Ποιητής ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων; ή ότι γνωρίζεται;

Πέσμου σε παρακαλώ την γνώμη σου, εκτιμάς ότι ΔΕΝ υπάρχει; ή ότι ΔΕΝ γνωρίζεται;

Θεωρείς δογματική αυθαιρεσία μου που είπα, ότι υπάρχει το αόρατο; και ότι η επιστήμη ΔΕΝ μπορεί να αντιληφθεί; ΟΛΑ τα βλέπουμε; (ή όλα θα τα δούμε; ) ΟΛΑ τα αντιλαμβάνεται η επιστήμη; (ή όλα θα τα αντιληφθεί; )

Είναι αυθαίρετο ή πειραματικά αποδεδειγμένο ότι αν αφαιρεθεί ο αέρας από τη φωτιά, αυτή σβήνει; ή ότι το νερό πρέπει να συναντήσει γη για να σταματήσει;

Όσον αφορά τις χαοτικές υποκειμενικές γνώμες περί πεμπτουσίας, όταν ΔΕΝ υπάρχει ΣΤΑΥΡΟΣ, (όπως φαίνεται στο σχήμα) να κάνω τον κόπο να παραθέσω μερικές;;;;
π.χ. του μάγκα μηχανόβιου: μεγάλε!!! πεμπτουσία της ζωής είναι να πηγαίνεις με 1000 και να, και να…
του φιλήδονου: πεμπτουσία της ζωής είναι να πηγαίνεις με 10 συγχρόνως και η μία να σου και ο άλλος να σου, και να… και να…
του ναρκομανή: πεμπτουσία της ζωής είναι να ρουφάς και να τη βρίσκεις, και να…

με γνωστό επίλογο... αν δεν τόχεις κάνει αυτό... τι ζεις ρε!!! ΔΕΝ ξέρεις ΤΙΠΟΤΑ!!!

Είναι λογικές ή αυθαίρετες αυτές οι τοποθετήσεις; για να εκπαιδεύσουν, να νουθετήσουν και να χειραγωγήσουν στο καλύτερο, τις νέες γενεές;

Αυτήν την μη αναρχία, που κι εσύ διακρίνεις, που την αποδίδεις; στη σύμπτωση;


Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
Επιπλέον, υπάρχουν σαφώς και άλλοι τρόποι που φέρνουν "την τάξη της αντικειμενικής γνώσης από το χάος των υποκειμενικών γνώμεων". Π.χ. μαθηματική απόδειξη, φυσικοί νόμοι, πείραμα.
Δημήτρη, δεν ξέρω πόσα από όσα έχω ανεβάσει, έχεις διαβάσει, αλλά η γενική μου θέση είναι, πως ο άνθρωπος εξάγεται από το παράλογο κατ’ αρχάς δια του λογικού, αλλά δεν σταματά εκεί.

Κατά την γνώμη μου, ‘’ανορθώνεται’’ εκ του παραλόγου στο λογικό δια της (γενικής έννοιας της ‘’λογικής’’) ελληνικής παιδείας και ‘’ανασταίνεται’’ ειδικά και μόνο δια της (υπερλόγου) ορθοδόξου παιδείας.

Για να μην μακρυγορώ, γράφω επί λέξει, όπως ακριβώς το παραθέτεις:

Αν ο άνθρωπος ΔΕΝ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ, βλέπει τζίνις και πνεύματα γενικώς και αορίστως, χωρίς να έχει διάκριση ποιος ‘’αιθέρας’’ τα υποκινεί. Καθ’ ύψος όμως, ο άνθρωπος μπορεί με την χάρη του Θεού, να διακρίνει τις δύο όψεις - τάξεις πνευμάτων – αγγέλων, που συνοδεύουν τον άνθρωπο και υποκινούν όλα τα ορώμενα - φαινόμενα.
και ρωτάς:
Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
Η διάκριση δεν μπορεί να προέλθει από τον ίδιο τον άνθρωπο, με μόνη χρήση της λογικής του σκέψης; Επίσης, "όλα τα ορώμενα-φαινόμενα" δεν μπορούν να υπάρχουν ανεξάρτητα από τις "δύο όψεις πνευμάτων";
Η απάντηση είναι στα έντονα γράμματα και αφορά ειδικά και συγκεκριμμένα για τα αναφερόμενα.

Ο καλός Θεός, μας έδωσε την λογική για να διακρίνουμε. Όταν όμως παρουσιαστεί σε κάποιον ένας άγγελος φωτός, με την λογική του, ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ, ΔΕΝ μπορεί να διακρίνει αν είναι φως, ή αν το παίζει… ωχριά η λογική μπροστά στο Φως του Σταυρού και Λόγου, όπως ωχριά το φως των αστέρων μπροστά στο φως του ήλιου...
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 22-02-07, 01:59
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Όσοι βαριούνται το μπλαμπλα μπορούν να πάνε κατευθείαν στο συμπέρασμα :-)

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Ποιο Δημήτρη, είναι αυθαίρετος δογματισμός; ότι υπάρχει Δημιουργός, Ποιητής ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων; ή ότι γνωρίζεται; Πέσμου σε παρακαλώ την γνώμη σου, εκτιμάς ότι ΔΕΝ υπάρχει; ή ότι ΔΕΝ γνωρίζεται;
Το συγκεκριμένο είναι κεντρικό ερώτημα από τις αρχές της ανθρωπότητας και σίγουρα πολύ πέρα από το παρόν. Θεωρώ ότι η ύπαρξη ενός "δημιουργού" του κόσμου γίνεται δεκτή αξιωματικά και η γνώμη του οποιουδήποτε δεν είναι τίποτα περισσότερο από ακριβώς αυτό: γνώμη.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Είναι αυθαίρετο ή πειραματικά αποδεδειγμένο ότι αν αφαιρεθεί ο αέρας από τη φωτιά, αυτή σβήνει; ή ότι το νερό πρέπει να συναντήσει γη για να σταματήσει;
Αυτό σαφώς δεν είναι αυθαίρετο. Βρίσκω όμως αυθαίρετη την παρακάτω γενίκευση που κάνεις:

{η σύνθεση των δύο αντίθετων "στοιχείων", της φωτιάς και του αέρα, είναι απαραίτητη για το φαινόμενο της καύσης}==>{γνωρίζουμε ότι αν δεν συντεθούν τα αντίθετα, ζωή, δεν θα υπάρξει}

Το δεξί τμήμα της συνεπαγωγής δεν στηρίζεται στο αριστερό, εξ ου και ο αρχικός μου χαρακτηρισμός "αυθαίρετο". Με άλλα λόγια, χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη λογική συσχέτιση αέρα-φωτιάς ή νερού-γης για να συμπεράνεις λογικά ότι η ζωή προέρχεται από σύσταση αντιθέτων.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Όσον αφορά τις χαοτικές υποκειμενικές γνώμες περί πεμπτουσίας, όταν ΔΕΝ υπάρχει ΣΤΑΥΡΟΣ, (όπως φαίνεται στο σχήμα) να κάνω τον κόπο να παραθέσω μερικές;;;; π.χ. του μάγκα μηχανόβιου
Ο συλλογισμός σου φαίνεται πως είναι:

{δεν υπάρχει σταυρός}==>{υπάρχουν "χαοτικές υποκειμενικές γνώμες περί πεμπτουσίας", όπως πχ του μηχανόβιου}

Το δεξί τμήμα αποτελεί αυθαίρετη γενίκευση. Υπάρχουν κάποιες "υποκειμενικές χαοτικές γνώμες" που προέρχονται από την έλλειψη σταυρού, όμως δε σημαίνει ότι όλες έχουν αυτή την ιδιότητα.

Επιπλέον, εφόσον η παραπάνω συνεπαγωγή δεν είναι λογικά σωστή, δεν είναι ούτε η (με τον κανόνα της αντιθετοαντιστροφής) ισοδύναμή της:

{δεν υπάρχουν "χαοτικές υποκειμενικές γνώμες περί πεμπτουσίας"}==>{υπάρχει σταυρός}

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Είναι λογικές ή αυθαίρετες αυτές οι τοποθετήσεις; για να εκπαιδεύσουν, να νουθετήσουν και να χειραγωγήσουν στο καλύτερο, τις νέες γενεές;
Χρησιμοποιείς ένα, ας πούμε, "συναισθηματικό επιχείρημα", που στην περίπτωσή μας είναι ασθενές.

p=μια χαοτική γνώμη, πχ "η χαοτική γνώμη του ναρκομανή"
q="η p δεν ειναι κατάλληλη να εκπαιδεύσει, να νουθετήσει και να χειραγωγήσει στο καλύτερο τις νέες γενεές"
r="όταν ΔΕΝ υπάρχει ΣΤΑΥΡΟΣ υφίσταται η p"
s="η πρόταση r είναι αυθαίρετη"

Εγώ υποστηρίζω το s, το οποίο δεν αντικρούεται με οποιοδήποτε λογικό συνδυασμό από τις παραπάνω προτάσεις p, q, r, s.

Με άλλα λόγια, η καταλληλότητα ή μη μιας γνώμης για την εκπαίδευση των νέων δεν έχει καμία λογική σχέση με την προέλευση αυτής της γνώμης.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτήν την μη αναρχία, που κι εσύ διακρίνεις, που την αποδίδεις; στη σύμπτωση;
Ως αναρχία δεν νοείται, φαντάζομαι, η πληθώρα γνώμεων (πχ. του μηχανόβιου ή του ναρκομανή), καθώς αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί το ίδιο καλά "ελευθερία άποψης".

Αυτό που παρατήρησα είναι ότι το πείραμα είναι μία μέθοδος η οποία φέρνει "την τάξη της αντικειμενικής γνώσης από το χάος των υποκειμενικών γνώμεων". Επειδή δεν έχω αρκετά στοιχεία, δέχομαι ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες μέθοδοι που κάνουν το ίδιο, πχ ο "Εσταυρωμένος Λόγος". Εφόσον όμως έχω βρει το αντιπαράδειγμα του "πειράματος", είναι λογικά προφανές ότι ο "Εσταυρωμένος Λόγος" δεν είναι η μοναδική μέθοδος με την οποία κανείς φέρνει την τάξη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Με λογικές συνεπαγωγές και κανόνες (ομολογώ λίγο χονδροειδώς, χάριν παραδείγματος) έδειξα γιατί κάποια από τα λεγόμενά σου τα θεωρώ αυθαίρετα συμπεράσματα, βασισμένος πάντα σε αυτά που λες. Πιστεύω ότι η επιλεκτική χρήση της λογικής (η οποία έχει πολύ συγκεκριμένες μεθόδους, πχ της αντιθετοαντιστροφής που ανέφερα) μπορεί να οδηγήσει σε νοηματική παραπλάνηση. Ένας επιφανειακός "λογικός" συλλογισμός προσδίδει στα επιχειρήματά μας αληθοφάνεια άλλα δεν τα καθιστά περισσότερο (ή λιγότερο) αληθή.

Η ιστορία της ανθρώπινης σκέψης είναι γεμάτη από παραδείγματα προβληματικών λογικών συνειρμών. Ορισμένοι ταλαιπώρησαν τον κόσμο για αιώνες, όπως πχ κάποιες από τις θεωρείες του Αριστοτέλη έγιναν αιτία να παγώσει η επιστημονική πρόοδος για χίλια χρόνια. Ακόμα χειρότερα, άλλοι οδήγησαν σε απίστευτες φρικαλεότητες, όπως πχ η πίστη ότι "ο θεός είναι μόνο μαζί μας" (άρα όχι με άλλους), η οποία οδήγησε και οδηγεί στη σφαγή των άλλων.

Η σημερινή κατάσταση στον κόσμο δείχνει πως λείπει τραγικά η κατανόηση. Δυστυχώς, όταν δεχόμαστε ότι μόνο μια άποψη είναι σωστή, πχ "ο άνθρωπος ανασταίνεται ειδικά και μόνο δια της ορθοδόξου παιδείας", δεν αφήνουμε κανένα λογικό περιθώριο να έχουμε κάνει το οποιοδήποτε λάθος: αν ισχύει το παραπάνω, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναστηθεί με κανέναν άλλο τρόπο. Ερχόμαστε έτσι αυτόματα σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες απόψεις, μια αντίθεση που μπορεί να εκφραστεί με τρόπους απρόβλεπτους, ανησυχητικούς και (τελικά) πολύ επικίνδυνους για όλους.
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 23-02-07, 00:29
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Θα προσπαθήσω να απαντήσω, σε όλα τα θέματα που έθεσες, όσο πιο λιτά και με σαφήνεια, μπορώ.

1. Αν η ύπαρξη του Δημιουργού είναι θέμα αξιώματος, υπάρχουν 2 περιπτώσεις. Ή να το αποδεχτεί κάποιος και να προχωρήσει στην ζωή του Με Αυτόν, ή να μην το αποδεχτεί.

Στην πρώτη περίπτωση, ο άνθρωπος με την αποδοχή, δεν αναλώνεται να ψάχνει να βρει ΑΝ υπάρχει, αλλά προσπαθεί να ρυθμίσει την ζωή του σύμφωνα με το θέλημά Του, με βαθύτερη έννοια του σταυρού, την υπακοή, το ‘’γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου’’. Στην δεύτερη περίπτωση, μπορεί κάπου βαθύτερα να τον ψάχνει γνωστικά, αλλά περισσότερο προβάλλεται το ‘’λογικό’’ ως η μόνη λύση ανόρθωσης από το παράλογο, που ταλανίζει τον κόσμο.

Προσωπικά, δεν μιλάω, γενικά για θεό/θεούς και χίλιες μύριες θρησκείες - προσεγγίσεις, με διιστάμενες επιταγές που φέρνουν σε αντιπαλότητα τους ανθρώπους, αλλά για την Ορθοδοξία και τον Λόγο Χριστό. Κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω, ότι με την ελληνική αρίθμηση, α=1, β=2, γ=3… ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, ενώ Ο ΘΕΟΣ = 354 (όσες και οι ημέρες του σεληνιακού έτους). Έχει σημασία η τοποθέτηση, καθώς όταν ο άνθρωπος εμμένει να φωτίζεται γενικά από τον θεό και όχι από τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, λαμβάνει φως εξ αντανακλάσεως (σαν από σελήνη) με επόμενο το φως αυτό να είναι πολωμένο (όπως μας εξηγεί η επιστήμη) και έχοντας ως αποτέλεσμα την πόλωση των ανθρώπων μεταξύ τους.

Μιλάω για το ευθές φως της Τρισηλίου Θεότητος της Ορθοδοξίας που ενώνει, θερμαίνει, φωτίζει, αποδιώκει τις σκιές και όχι το πολωμένο (των διαφόρων θεών) εξ αντανακλάσεως, που γεννά τις πολώσεις, προάγει σκιές κι είναι ψυχρό.

Κοντά σε αυτήν την συναισθηματική τοποθέτηση ‘’πίστης’’ (του θεούμενου-θρησκευόμενου που φωτίζεται γενικώς από θεό/θεούς) συμβιώνει επικίνδυνα κι η ‘’ψυχρή’’ λογική, (του άθεου-άθρησκου) όπου η λογική του ενός, αντιτίθεται στην λογική του άλλου.

Εκτιμώ, πως μιλώντας για ‘’λογική και κατανόηση’’, δεν αναφέρεσαι στην παραπάνω ψυχρή ατομικιστική λογική, που μόνο κατανόηση και συγ-χωρετικότητα δεν επιδεικνύει.

Στην Ορθοδοξία, η ‘’ισχύουσα λογική’’ είναι σύμφυτη με την συγχωρετικότητα. Αν αυτή η συγκεκριμμένη λογική, είναι επιζητούμενη από ανθρώπους που έχουν κλείσει το παράθυρο στην Ορθοδοξία, ισοπεδώνοντάς την, λόγω απογοήτευσης από τις υπόλοιπες ‘’πολώνουσες τους πιστούς τους’’ θρησκείες, ή αγνοίας της Ουσίας της, ας συνεχίσουν το ψάξιμο. Μελετάτε τας γραφάς, αιτείτε και δοθήσετε… άλλωστε, Ο Κύριος, ο Λόγος, τρέφει και τους 4000 με 7 άρτους και περισσεύουν σπυρίδες 7, αλλά και τους 5000 με 5 άρτους και 2 ιχθείς και περισσεύουν κοφίνια 12.

Ο Λόγος - Χριστός, ΔΕΝ καταργεί τον λόγο του ανθρώπου, ούτε φυσικά και την λογική του. Απεναντίας, τροφοδοτεί τον άνθρωπο, με λόγο σοφίας (άρτους), είτε αυτός βρίσκεται στα 4 άκρα (αρνούμενος το σταυρό), είτε βρίσκεται στον πόδα του σταυρού και αιθέρα (5) του παραπάνω σχήματος, όπου τρέφεται και με άρτο αλλά κοινωνεί και ΙΧΘΥ (Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ), το 2ο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, εξού και 5 άρτοι και 2 ιχθείς.

Όλη αυτή η παροχή, είναι για να ανδρωθεί και να πλησιάσει – συγχωρεθεί ο κάθε λόγος στον Λόγο. Να εγγίσει την Αρχή, η οποία, δεν είναι φιλολογικό πρόβλημα, αλλά υπαρξιακό και συγχρόνως μακάριο πέρας, με μια διαγραφόμενη πορεία από το Α έως το Ω, τον ίδιο Δρόμο - Χριστό, που αυτοαποκλήθηκε Εγώ ειμί η Οδός, εγώ ειμί το Α και το Ω….

Απόδειξη της συγχωρετικότητος της Ορθοδοξίας, διαφαίνεται στο γεγονός, ότι στον κήπο της Γεθσημανής, λίγο πριν την προδοσία, όταν ο Απ. Πέτρος έκοψε το δεξί ωτίον του δούλου του αρχιερέα Μάλχου, Ο Κύριος το επανακόλλησε. Αν παρατηρήσεις το αυτί, μοιάζει με έμβρυο και είναι μαλακός χόνδρος. (μαλ-χο). Πως θα είχε κάποιος την απαίτηση, ο άνθρωπος να ωριμάσει, να γίνει άνδρας (σοφός) αν αποκοπεί το μέρος από το Όλον; (αυτί από το σώμα) αν καταργηθεί (εκκοπεί) το έμβρυο από το σώμα (μήτρα) που προς στιγμήν τα βλέπει ανάποδα (6) και μέσα από την περιβάλλουσα μήτρα τα πράγματα, αν δεν του δοθεί ο χρόνος και η νουθεσία – τροφή, να γεννηθεί και να σταθεί όρθιος; (9).

Μένω στην Θράκη, και βιώνω την διαφορετικότητα και λογική συγχωρετικότητα. Προτείνω ΟΠΟΤΕ έχετε χρόνο και διάθεση, την ανάγνωση του προτεινόμενου στο τέλος δεσμού, που αφορά τις (3 σε γενικές γραμμές) αντιμετωπίσεις των ανθρώπων, όταν προσβάλλεται η πίστη τους.

Όταν ο άνθρωπος είναι αποκομμένος από το όλο, ή από ένα σύνολο, εκφέρει την προσωπική του (καθ’ όλα ελεύθερη και σεβαστή) γνώμη, όταν όμως είναι ενωμένος, η γνώμη, αντικατοπτρίζει την συλλογική γνώμη - γνώση. Ένας ενημερωμένος γιατρός, δικηγόρος ή όποιος ‘’επαγγελματίας’’ κι όχι κομπογιαννίτης ή ερασιτέχνης, αυτό που εκφράζει, είναι γνώμη ή γνώση; κι αν για τους ανθρωποσύστατους οργανισμούς η αλήθεια τους επιδέχεται βελτίωση προς αντικειμενοποίηση, Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ο ίδιος ο Χριστός, παρέδωσε Τον εαυτό Του, στο θεοσύστατο Σώμα Του. Την Ορθόδοξη Εκκλησία. Σε μας εναπόκειται η οικείωση και η ακριβής θεογνωσία.

2.
Το δεξί τμήμα της συνεπαγωγής δεν στηρίζεται στο αριστερό, εξ ου και ο αρχικός μου χαρακτηρισμός "αυθαίρετο". Με άλλα λόγια, χρειάζεται κάτι περισσότερο από τη λογική συσχέτιση αέρα-φωτιάς ή νερού-γης για να συμπεράνεις λογικά ότι η ζωή προέρχεται από σύσταση αντιθέτων.
Αν χαρακτηριστικό της ζωής είναι η κίνηση, ζητώντας μου περισσότερες συσχετίσεις σύνθεσης των αντιθέτων, σου αντιπροτείνω ένα – δυο μικρά παραδείγματα, με επιφύλαξη και άλλων.
Το δεξί μέρος του εγκεφάλου, ελέγχει, πληροφορείται (ως αμφίδρομη επικοινωνιακή νευρική σχέση) και κινεί το αριστερό μέρος του σώματος. Αντίθετα, το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, κινεί το δεξί μέρος του σώματος. Αν διακοπεί αυτή η χιαστί σύνδεση (αντιθέτων), σταματά η κίνηση.

Κι ο σταυρός, δεν είναι μόνο η αιτία της ζωής, αλλά και η παροχή υγείας. Ενδεικτικές ‘’κινήσεις’’ ισορροπίας, μπορούμε να διακρίνουμε στον βιολογικό οργανισμό. π.χ. Αν εισέλθει μικρόβιο, ο οργανισμός σαν άμυνα, αναπτύσσει θερμοκρασία (πύρωση) για να σταματήσει τον πολλαπλασιασμό του. Αυτή η αύξηση, αν δεν σταματούσε, θα δημιουργούσε πρόβλημα. Γιαυτό, αντιπαραβάλλει κάτι αντίθετο και ξεκινά την εφίδρωση, για να τον επιστρέψει στα φυσιολογικά. Εκκρίνει και ινσουλίνη, αλλά και γλυκογόνο, για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό…. Ένα ανέρχεται και ένα κατέρχεται και στη μέση συναντώνται, σε ισορροπία ζωής και υγείας. Στα πνευματικά, των οποίων τα βιολογικά είναι ίχνη αντίληψής τους, η καλή μας Παναγία χαιρετάτε … η τα εναντία, εις το αυτό αγαγούσα. Η παρθενίαν και λοχείαν ζευγνύσα… ώστε να γεννηθεί εξ Αυτής, ο Ζωοδότης και Μεσσίας Ιησούς Χριστός.

3. Στην αρχαία Σπάρτη, οι δικαστές φορούσαν αγκυλωτό σταυρό, με την έννοια, ότι αν η ισορροπία του σταυρού διασαλευόταν από μία άνομη – άστοχη πράξη ενός μέλους της κοινότητάς τους, ο δικαστής έφερνε την τάξη από την (προς στιγμήν ισχύουσα) αταξία. Η ‘’κίνηση’’ που δείχνει να κάνει ο αγκυλωτός σταυρός, είναι ροπή – τάση προς αποκατάσταση.

Στις ανατολικές θρησκείες υπάρχει πάλι ο αγκυλωτός σταυρός (κίνηση προς…) με δύο αντίθετες φορές (δεξιόστροφα – αριστερόστροφα). Το ένα το ονομάζουν κάρμα (με την έννοια της αποκατάστασης της ισορροπίας) και το άλλο δάρμα (με την έννοια του κατάλληλου πλαισίου που δημιουργείται, για να λάβει χώρα η αποκατάσταση). Όλη αυτή η κινητικότητα, σηματοδοτεί αποκατάσταση τάξης, κίνηση προς επίτευξη του ισόρροπου σταυρού.

Σε ατομικό επίπεδο, κατά κάποιο τρόπο, ο δικαστής φέρνει την τάξη από την προηγούμενη αταξία. Μία τάξις όμως, που επιδέχεται αμφισβήτηση τελειότητος, γιατί ο δικαστής ως άνθρωπος, ΔΕΝ έχει όλα τα δεδομένα και μπορεί, διαφεύγοντας της αντίληψής του, κάποια ουσιώδη στοιχεία, να μην αποκαταστήσει πλήρως την τάξη, αλλά κατά το ‘’λογικό δοκούν’’.

Με αυτό το λογικό αιτιατό (αποτέλεσμα) να γίνεται αφετηρία (ως άλλη αιτία) νέου κύκλου προσπάθειας αποκατάστασης της τάξης. κοκ. κύκλος ατέρμονων αιτιών – αποτελεσμάτων, όσο υφίσταται έλλειψη τελειότητος Λόγου, που αποκαθιστά ‘’δυναμικά και κινητικά’’ την τάξη.

Μπροστά λοιπόν στην αποκατάσταση τάξης που επιβάλλει
α. ο άνθρωπος (με μικρό άλφα)
β. η φύση (μπαζωμένα ρέματα, καύσεις δέντρων, διατάραξη χλωρίδας – πανίδας, τρύπα όζοντος … με οικολογικά επόμενα ‘’αντίδρασης’’ κλπ)
γ. Ο Άνθρωπος "Εσταυρωμένος Λόγος"
συμφωνώ μαζί σου, πως
ο "Εσταυρωμένος Λόγος" δεν είναι η μοναδική μέθοδος με την οποία κανείς φέρνει την τάξη.
αλλά!!! υπάρχει αλλά; δικαίως; λογικώς; στηριγμένοι και ατενίζοντες ως πανάκεια την ανθρώπινη λογική και δικαιοσύνη; (που είναι δομημένη καλώς λίαν) ή την άριστη Ανθρώπινη ‘’λογική’’ εκ του Τελείου Λόγου και ‘’δικαιοσύνη’’ εκ της Δικαίας Κρίσης, η οποία έρχεται (διαχρονικά και τελειολογικά) από τον Εσταυρωμένο Λόγο;

Επιλογή, καθαρά δική μας, αρκεί να διακρίνουμε τι μας συμφέρει και τι ποθούμε. Βέβαια, είναι θέμα βιωμάτων και ετοιμότητος....

Εκεί όμως εκατέρωθεν του Τιμίου Σταυρού, πλην Του Κυρίου, είναι συσταυρωμένοι κι οι δύο ληστές, που στην κυριολεξία, είναι και η συμπύκνωση ΟΛΩΝ μας.

Και γιατί όλων μας; γιατί ο κάθε λόγος είναι εσταυρωμένος. Το τετραδιάστατο του χωροχρόνου, βιώνεται ως σταυρός. Πίσω μας έχουμε αφήσει την βιολογική μας γέννηση και προχωράμε μπροστά, προς το βιολογικό μας πέρας. Άμεσα, το οριζόμενο ευθύγραμμο τμήμα, (με το μπροστά – πίσω) είναι οριζόντιο. Ο χρόνος.
Όσον αφορά τον χώρο, κι αυτός βιώνεται ως ευθύγραμμο τμήμα, αλλά αυτή τη φορά κάθετα, καθώς, επάνω μας έχουμε τον μακρόκοσμο και κάτω μας τον μικρο-μικρόκοσμο, ανεξάρτητα αν στεκόμαστε στο βόρειο ή νότο ημισφαίριο…. Στο σύνολό του, ο χωροχρόνος είναι ένας σταυρός.

Κι ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του, την πεμπτουσία της φύσης του, μόνο στην οικείωσή του με τον σταυρό και δι αυτού βρίσκει τον Θεό της Αγάπης και της θυσίας. Της κατανόησης και συγχώρεσης, που του έχει αφήσει Δρόμο μυστικών και μυστηριακών βιωμάτων ολοκλήρωσής του. Ανάστασής του.

ΥΓ. http://users.otenet.gr/~mystakid/spmaxkomp.htm

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 14-06-13 στις 11:00
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 24-02-07, 06:54
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Αυτό που προσπάθησα να εξηγήσω είναι ότι οι συλλογισμοί σου είναι λογικά ελλιπείς και αυθαίρετοι, πράγμα που έρχεται σε αντίφαση με τον απαξιωτικό τρόπο που αναφέρθηκες στον καθένα που μπορεί πχ "στην ζωή του να αυθαιρετεί και να δογματίζει ότι νομίζει πως είναι η πεμπτουσία της ζωής". Δεν εξετάζω καθόλου την αλήθεια ή μη του αν ετούτη ή η άλλη πίστη είναι σωστή, καλή, αγαθή, θεόπνευστη ή κακή, στραβή κι ανάποδη. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης απλά δε με ενδιαφέρει (είναι τεράστιο θέμα από μόνο του).

Μερικά ενδεικτικά σημεία μόνο:

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Στην δεύτερη περίπτωση [..] περισσότερο προβάλλεται το ‘’λογικό’’ ως η μόνη λύση ανόρθωσης από το παράλογο
Αυτό είναι αυθαίρετο. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν δηλαδή κάποιος δεν αποδέχεται την ύπαρξη του (Χριστιανικού) "Δημιουργού", μπορεί κάλλιστα να μη δέχεται το λογικό ως μόνη λύση ανορθωσης από το παράλογο. Καλό το παράδειγμα των αρχαίων ημών προγόνων, οι οποίοι αν και ουδεμία σχέση είχαν με το Χριστιανισμό, υπήρξαν φωτεινοί στοχαστές που δημιούργησαν το υπόβαθρο στο οποίο έκτοτε κινείται η δυτική (τουλάχιστον) σκέψη. Σημείωσε πως μόλις σου έφερα ένα αντιπαράδειγμα, για να αποδείξω τη δική μου θέση: υπάρχει ένας τουλάχιστον τρόπος στοχασμού, εκτός "Ορθοδοξίας", που οδηγεί σε "φωτεινά" μονοπάτια.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω, ότι με την ελληνική αρίθμηση, α=1, β=2, γ=3… ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ = 999, ενώ Ο ΘΕΟΣ = 354 (όσες και οι ημέρες του σεληνιακού έτους). Έχει σημασία η τοποθέτηση, καθώς όταν ο άνθρωπος εμμένει να φωτίζεται γενικά από τον θεό και όχι από τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ, λαμβάνει φως εξ αντανακλάσεως (σαν από σελήνη) με επόμενο το φως αυτό να είναι πολωμένο (όπως μας εξηγεί η επιστήμη) και έχοντας ως αποτέλεσμα την πόλωση των ανθρώπων μεταξύ τους.
Επειδή το έχεις αναφέρει τόσες και τόσες φορές, μπήκα στον κόπο να αναλύσω αυτό που έγραψες. Ο συλλογισμός σου είναι:

1. Ο αριθμός-άθροισμα μιας λέξης έχει σχέση με το νόημα που αντιπροσωπεύει αυτή η λέξη.

2. Τα νούμερα που αντιστοιχούν στα γράμματα 'Τ','Ρ','Ι','Α','Δ','Ι','Κ','Ο','Σ','Θ', 'Ε','Ο','Σ' αθροίζουν 999, άρα βάση του [1] ο αριθμός 999 σχετίζεται με τον Τριαδικό Θεό.

3. Ομοίως, στη λέξη "ΘΕΟΣ" αθροίζουν 354, άρα βάση του [1] ο αριθμός 354 σχετίζεται με τον (όχι τριαδικό) θεό.

4. Ο αριθμός των ημερών του σεληνιακού έτους είναι 354, άρα ο αριθμός 354 σχετίζεται με τη Σελήνη.

5. Από τα [3] & [4] προκύπτει ότι ο (όχι τριαδικός) θεός και η Σελήνη σχετίζονται μεταξύ τους.

6. Όταν φωτιζόμαστε απευθείας από τον Ήλιο (δηλ. το άστρο στο ηλιακό μας σύστημα) λαμβάνουμε φως απευθείας.

7. Όταν φωτιζόμαστε από τη Σελήνη λαμβάνουμε φως (του Ήλιου, από το [6]) εξ αντανακλάσεως.

8. Από το Χριστιανικό Θεό ή τους άλλους θεούς φωτιζόμαστε πνευματικά.

9. Επειδή ο (όχι τριαδικός) θεός και η Σελήνη σχετίζονται μεταξύ τους ([5]), το πνευματικό φως που λαμβάνουμε από τον (όχι τριαδικό) θεό είναι πνευματικό φως εξ αντανακλάσεως.

10. Το φυσικό φως εξ αντανακλάσεως είναι πολωμένο.

11. Από το [9] και το [10] προκύπτει ότι το πνευματικό φως εξ αντανακλάσεως που λαμβάνουμε από τον (όχι τριαδικό) θεό είναι πολωμένο.

12. Το πολωμένο φυσικό φως σχετίζεται με την έννοια της "πόλωσης", δηλαδή το διαχωρισμό σε πόλους, δηλαδή την δημιουργία αντιθέσεων.

13. Από το [11] και το [12] προκύπτει ότι και το πνευματικό φως που λαμβάνουμε από τον (όχι τριαδικό) θεό δημιουργεί αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Τα περισσότερα από τα παραπάνω βήματα είναι αυθαίρετα ή ξεκάθαρα λάθος. Γενικά λαμβάνεις δεδομένα "κατά πως βολεύει"..

Ενδεικτικά, το σεληνιακό έτος έχει 354.37 ημέρες, γιατί κόβεις τα δεκαδικα; Το φυσικό φως εξ αντανακλάσεως προφανώς και δεν είναι υποχρεωτικά πολωμένο (εκτός συγκεκριμένων περιπτώσεων), άρα τι ακριβώς "μας εξηγεί η επιστήμη";

Σε κάποια άλλα σημεία, πχ. το 5, εκμεταλλεύεσαι επιφανειακές ομοιότητες τυπογραφικών συμβόλων, αρχαίων αριθμών, αφηρημένων εννοιών και αστρονομικών παρατηρήσεων για να φτάσεις σε συμπεράσματα γοητευτικά μεν, αστήρικτα δε. Αν εγώ χρησιμοποιήσω μόνο τα αραβικά αριθμητικά ψηφία δε θα λάβω ποτέ τέτοια μηνύματα. Ο Θεός μιλάει μόνο ελληνικά;

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Στην Ορθοδοξία, η ‘’ισχύουσα λογική’’ είναι σύμφυτη με την συγχωρετικότητα. Αν αυτή η συγκεκριμμένη λογική, είναι επιζητούμενη από ανθρώπους που έχουν κλείσει το παράθυρο στην Ορθοδοξία [..] λόγω απογοήτευσης από τις υπόλοιπες ‘’πολώνουσες τους πιστούς τους’’ θρησκείες, ή αγνοίας της Ουσίας της, ας συνεχίσουν το ψάξιμο.
Ας υποθέσουμε ότι με το "Ορθοδοξία" αναφέρεσαι σε κάποια θεωρητική, ιδανική θρησκεία, χωρίς την ερμηνεία που αυτή έλαβε και λαμβάνει από τους ανθρώπους - οπότε ας δεχτούμε τη "συγχωρετικότητα". Γιατί οι υπόλοιπες θρησκείες είναι "πολώνουσες τους πιστούς τους"; Πρέπει να τις εξετάσεις όλες ως προς το αν το κάνουν για να αποφανθείς κάτι τέτοιο, αλλιώς μπορεί να υπάρχουν και θρησκείες που η "ισχύουσα λογική" να είναι επίσης σύμφυτη με τη συγχωρετικότητα.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Απόδειξη της συγχωρετικότητος της Ορθοδοξίας, διαφαίνεται στο γεγονός, ότι στον κήπο της Γεθσημανής, λίγο πριν την προδοσία, όταν ο Απ. Πέτρος έκοψε το δεξί ωτίον του δούλου του αρχιερέα Μάλχου, Ο Κύριος το επανακόλλησε
Εδώ δεν τα γράφεις σωστά! Αυτό που πρέπει να πεις είναι ότι στην Αγία Γραφή αναφέρεται αυτό το γεγονός. Υπάρχουν όμως και άλλα σημεία στην Αγία Γραφή που κάθε άλλο παρά συγχωρετικότητα προωθούν, εκείνα τα περί "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Συνεπώς δεν υπάρχει απόδειξη, εκτός αν κάποια εδάφια των ιερών κειμένων είναι καταλληλότερη απόδειξη από κάποια άλλα.

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
Αν χαρακτηριστικό της ζωής είναι η κίνηση, ζητώντας μου περισσότερες συσχετίσεις σύνθεσης των αντιθέτων, σου αντιπροτείνω ένα – δυο μικρά παραδείγματα, με επιφύλαξη και άλλων.
Μπορείς να αντιπροτείνεις όσα παραδείγματα θέλεις, αλλά πάλι δεν αποδεικνύεται κάτι, για τον εξής λόγο: Η ζωή έχει πρακτικά αμέτρητα χαρακτηριστικά, ενώ εσύ λαμβάνεις πχ ένα εξ αυτών για να βγάλεις το αρχικό συμπέρασμα ότι "αν δεν συντεθούν τα αντίθετα, ζωή, δεν θα υπάρξει". Μάλιστα, αρχικά μιλάς πολύ συγκεκριμένα για δομικά στοιχεία, φωτιά, νερό, λάσπη, αιθέρα (τι είναι αυτό; ) κλπ, όχι για κίνηση.

Όπως και να'χει, μπορείς να συνεχίσεις να βρίσκεις παραδείγματα χαρακτηριστικών (μέσα στα αμέτρητα) που να στηρίζουν αυτή την άποψη. Να κι άλλα: έχουμε δύο αυτιά σε αντίθετα σημεία της κεφαλής, τα δύο χέρια μας εκτείνονται σε αντίθετες κατευθύνσεις, το κεφάλι μας βρίσκεται "πάνω" και τα πόδια "κάτω", ζούμε τόσο στο κρύο όσο και στη ζέστη κλπ. Βγαίνει από αυτά το λογικό συμπέρασμα ότι "αν δεν συντεθούν τα αντίθετα, ζωή, δεν θα υπάρξει";

Εγώ μπορώ πάντα να βρω κάποιο άλλο χαρακτηριστικό, πχ ότι η ζωή εξαρτάται από την ηλιακή ακτινοβολία για να λάβει την απαραίτητη ενέργεια (μήπως είχαν δίκιο οι αρχαίοι που λάτρευαν τον ήλιο; ) ή ότι όλη η ζωή βασίζεται στον άνθρακα, και να φτάσω έτσι σε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Όπως ανέφερα και στην αρχή, αμφισβητώ τη συλλογιστική σου μέθοδο, όχι τα συμπεράσματα. Παραθέτεις απλά ένα μίγμα από πίστη και νοητικά άλματα που φυσικά δε μας λέει τίποτα για το αν αυτά τα συμπεράσματα ισχύουν ή δεν ισχύουν.

Γενικά το μίγμα δεν είναι κακό - γιατί να μην αγαπάμε τους άλλους; Κάποια σημεία όμως είναι κατακριτέα, όπως:

α) Θεωρείς πως τα πιστεύω άλλων ανθρώπων, που επίσης μπορεί να χρησιμοποιούν πίστη και νοητικά άλματα, είναι κατώτερα (πχ. οι άλλες θρησκείες πολώνουν τους πιστούς και η ψυχρή λογική είναι ατομικιστική).

β) "Σφετερίζεσαι" σημαντικές έννοιες ως μοναδική κτήση της Ορθοδοξίας (πχ. υπάρχει "απόδειξη" για τη συγχωρετικότητα, η ΑΛΗΘΕΙΑ παρεδόθει μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, μόνο η Ορθοδοξία ανασταίνει τον άνθρωπο).

γ) Μπλέκεις θέματα της επιστήμης (πχ αυτά περί χωροχρόνου, πυρετού, πολωμένου φωτός, σεληνιακού έτους) για να εμφανιστούν πιθανόν τα υπόλοιπα γραφόμενα ως περισσότερο "εγκυρα".
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 24-02-07, 23:54
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Από το πρώτο σου ποστ αλλά και το συμπέρασμα 1, διέκρινα (και με χαροποίησε) η λεπτομερή αναλυτική σου τοποθέτηση/εις και μια λογική διάθεση, αποφυγής νοηματικής παραπλάνησης.

Συμφωνούμε στην αποστασιοποίηση
από τους επιφανειακούς "λογικούς" συλλογισμούς που προσδίδουν στα επιχειρήματά μας αληθοφάνεια, αλλά δεν τα καθιστούν περισσότερο (ή λιγότερο) αληθή
….
Παρότι αναφερόσουν σε μένα, ότι τάχα με τις επιφανειακούς ‘’λογικούς’’ συλλογισμούς μου, αυθαιρετώ, δογματίζω και προσφέρω αληθοφάνεια, παραπλανώντας σας νοηματικά (αλήθεια που διέκρινες εκ της ‘’λογικής’’ οπότε και εφιστάς την προσοχή στους λοιπούς αναγνώστες) και πως, ο λόγος μου δεν προσφέρει, βαθύτερη Αλήθεια, αντιπαρερχόμενος λοιπόν αυτήν την παραπάνω άμεση μομφή, γενικά χαίρομαι να εντοπίζω ‘’φιλαλήθη’’ στάση ζωής, ‘’προσοχή’’ και ‘’τάση εμβάθυνσης’’, καθώς είναι τα κοινά σημεία επαφής, όλων όσων ψάχνουν την Αλήθεια, το Φως, την αρμονία, την ειρήνη, την κατανόηση…

Στον κύκλο της Γνώσης, στον κύκλο της Δύναμης, (εννοώντας το συνολό τους υπό μαθηματική άποψη, όπου ο καθένας κατέχει μικρά έως απειροελάχιστα υποσύνολα με μέρος γνώσης εκ της Παντογνωσίας, μέρος δύναμης εκ της Παντοδυναμίας, μέρος αγάπης εκ της Παναγαθότητος…) φυσικά και έχει τη δυνατότητα να ενώσει το υποσύνολό του με το Σύνολο, και να μην μείνει ως αποκομμένο ‘’εγώ’’ και δυσλειτουργικό.

Κι η δυσλειτουργία του εγώ και του εσύ, ανθρώπων χωρίς την μυστική ''ένωση'' (ακόμη και των αντιθέτων υπό Μία Σκέπη Ζωής, όπως μπορεί πχ να παρατηρηθεί στις αντίθετες ενέργειες μέσα στο βιολογικό σώμα με την έκκριση γλυκογόνου - ινσουλίνης...), εντοπίζεται στο συμπέρασμα 2, που αρχίζει να διαφαίνεται, μια αντιφατικότητα στην διάθεση ανεύρεσης της αλήθειας, καθώς (συ είπας) δεν σε ενδιαφέρει τόσο πολύ αν είναι αλήθεια ή όχι η ύπαρξη του Τριαδικού Θεού, του ορθόδοξα προσεγγιζόμενου και γνωριζόμενου, αλλά ότι η συλλογιστική μου ‘’λογική’’, πως είναι αυθαίρετη και πως αυτό περισσότερο από τα άλλα, σε ενδιαφέρει δλδ να αποδείξεις το αυθαίρετο του συλλογισμού μου. Ταμπελοποίησες την σκέψη μου δογματική, αυθαίρετη, επικίνδυνη, σφετεριστική… και ‘’ένοχη’’ με συνοπτικές διαδικασίες….

...Όσον αφορά το υπαρξιακό και καθόλου φιλολογικό θέμα της Αλήθειας, θα μπορούσε αυτή η έννοια, να σχεδιαστεί σαν σφαίρα, με το εξώτερό της μέρος, την αληθοφάνεια, που ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ, αλλά σαν κάλυμμα, επιδερμίδα και επιφάνεια, πλανά και είναι αποφευκτέα, το μέσο χώρο να κατέχει η μερική αλήθεια, που ''κάπως'' ενδεικνύει την Αλήθεια και πυρήνα, το ΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ. Κέντρο, που ''σαν'' φωτιά, ρεύμα, ενέργεια, προσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες του καθενός, καλύπτοντάς του τις ανάγκες, εξού και το υπαρξιακό και όχι φιλολογικό της υποθέσεως.

Εφόσον όμως η επανάπαυση είναι κάτι το παθητικό και η υγιής τελειομανία, ενεργητικός και εφικτός (κατά ετοιμότητα) στόχος ζωντανών ανθρώπων, ο φιλαλήθης άνθρωπος καλείται να ξεφύγει από την ανούσια περιφέρεια, την αληθοφάνεια και να κατευθυνθεί στο κέντρο, την όντως Αλήθεια. Έτσι, η συγκεκριμμένη στάση ζωής, μέσα στον κύκλο της Ζωής, στον κύκλο της Γνώσης, στον κύκλο της Δύναμης,… δεν είναι κυριολεκτικά στάση, δλδ ακινησία, αλλά δυναμική κίνηση, ανθρώπων, ανεξάρτητα σημείου αφετηρίας, εκ της περιφερείας προς το Ένα Κέντρο, ακτινοειδώς. Κίνηση που ενεργοποιείται από την κεντρομόλο δύναμη (μεταστροφή του νου στο Νου) (ορισμός της μετάνοιας) και ζωή, που συμπορεύεται με την Ζωή.

...Ο καθένας ζει και εκφράζει την προσωπική του αλήθεια, ζώντας μεταξύ αληθοφάνειας και Αλήθειας. Έτσι, όλες αυτές οι εκφραζόμενες αλήθειες (δια των λόγων και έργων) μπορεί να είναι ‘’λογικές’’ εκ των λόγων - ανθρώπων, αλλά ΔΕΝ έχουν την ίδια δυναμική αξία, εξαρτώμενη η αξία, από την εγγύτητά της, ακόμη και την ταυτότητά της, με την Αλήθεια.

Αν ισοπεδωθεί η γνώμη με την γνώση, αν τάχα, ισοδυναμούν (για χάριν της ελευθερίας έκφρασης) η αληθοφάνεια με την Αλήθεια, τότε το κίβδηλο δλδ αυτό που ‘’μοιάζει με το αληθινό’’ αλλά ΔΕΝ είναι αληθινό, έρχεται σε ίση μοίρα με το αληθινό. Αυτό, δεν είναι ούτε λογικό, ούτε δίκαιο, όχι μόνο στα πνευματικά που συζητάμε, αλλά ούτε και στα φυσικά. Έχει παραδείγματος χάριν, κάποιος 1000 κίβδηλα νομίσματα, που ‘’μοιάζουν’’ με αληθινά στο θησαυροφυλάκιό του και κάποιος άλλος ένα και μόνο, αλλά αληθινό. Ποιος είναι πιο πλούσιος;

Σε κάποια στιγμή, ρωτάς τι είναι αιθέρας; τι είναι πεμπτουσία; σε άλλη φάση, με μικρά γράμματα αναπαραγάγεις λεξαριθμικές ταυτότητες, οι οποίες κατατέθηκαν ακριβώς γιαυτόν τον λόγο: ως ‘’ενδεικνύοντα λογικά σχήματα’’, ίχνη της υπέρλογης Ουσίας, με όλη την ελληνική παιδεία να υπέχει ρόλο οδοδείκτη Σοφίας και Φωτός, ανορθώνουσα τον κόσμο από τον χώρο του παραλόγου.

Ας καταλάβουν οι οδοδείκτες, την θέση που τους αρμόζει. Ερέθισμα… έτσι απλά για προβληματισμό... είναι τυχαία ''σύμπτωση'' το ένα, ''σύμπτωση'' το άλλο... ή τελικά, ένδειξη της άνω τάξης, που σαν αόρατος μαγνήτης ''διευθετεί με το πέρασμα - παρουσία Του, τα άτακτα ρινίσματα σιδήρου''....

Ένα κοινό ερώτημα, που ταλαιπωρεί όσους βλέπουν τα πράματα αμιγώς χρονικά, είναι το πως είναι δυνατόν να αναφέρομαι σε προχριστιανικά ή εξωχριστιανικά (με την ευρεία έννοια) δεδομένα, ελληνικά γράμματα, αριθμούς, ή άλλες μερικά αληθείς προσεγγίσεις και να μπλέκω (με ασθενείς συναισθηματικούς δεσμούς) επιστημονικά και θέματα πίστεως, για να ‘’αποδείξω’’ την ελληνορθόδοξη Αλήθεια, που επανατοποθετούμαι την ορίζω, ως συμμαχία λογικού και Λόγου, συζυγία που η μεν ανορθώνει και η δε ανασταίνει τον άνθρωπο από το παράλογο.

Απαντώ, ως προς το πριν και το μετά της Αλήθειας… (την ανακάλυψη και αποκάλυψή Της). Εκτιμώ, πως ιδεατώς, είναι δεκτό, ότι Αλήθεια = Φως.

Όλοι γνωρίζουμε τα φωσφορούχα ταμπελάκια, που συναντάμε στον δρόμο κινούμενοι με το αυτοκίνητο τη νύχτα. Είναι και φυσικός νόμος, που το αποδεικνύει, πως κάθε ετερόφωτο, ΔΕΝ ΦΩΤΙΖΕΙ από μόνο του… αν ΔΕΝ έλθει το Φως, να το λαμπρύνει. Τα ταμπελάκια στο δρόμο προϋπάρχουν (χρονικά) αν όμως το Φως δεν έλθει, αυτά ΔΕΝ αποδίδουν τον φωτισμό που τους αναλογεί, για να γίνουν ευκρινείς οδοδείκτες στους οδοιπορούντες, ώστε να μην χάσουν τον δρόμο τους.

Αν το Φως είναι η Οδός, (και το ποθούμενο) όλα τα φωσφορούχα ετερόφωτα χρονικά προηγούμενα, είναι οδοδείκτες, του επομένου ερχομένου Φωτός, που χωρίς την έλευσή Του, δεν θα είχαν καμμία απολύτως αξία. Είναι η προετοιμασία των 14 γενεών (τρις) ως σπερματικός Λόγος στην Π. Διαθήκη. Η ένσαρκη παρουσία των 33 χρόνων επί της γης και των 33 ωρών υπό της γης, και μετά την Ανάσταση, Ανάληψη και Πεντηκοστή (Κ. Διαθήκη) και εφεξής ύπαρξη του Φωτός το ''σημείο επαφής'' και Αποκάλυψη, της κοσμικής σοφίας και της θείας. [ίσως άλλη φορά (κι αν το επιθυμεί κάποιος) θα αναφερθώ στην ερμηνεία της παρουσίας του Εσταυρωμένου Λόγου (ως Αλήθειας) και προ της ένσαρκής Του παρουσίας, ως Ιησούς Χριστός].

Το πιο προηγείται και το πιο έπεται, είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Ισχύει, ότι: όσο πιο έντονο είναι το φως, τόσο πιο έντονες είναι κι οι σκιές. Πίσω από κάθε αδιαφανές αντικείμενο, πίσω από το παραπέτασμα, προηγείται η όραση της αύξησης της σκιάς. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι και αληθινά, η σκιά προηγείται του φωτός, γιατί αν το φως ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟ, ΟΥΤΕ ΚΙ ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΟΥΣΑΝ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΕΣ. (χαρακτηριστικά, αναφέρεται η σχέση αιτίας - αιτιατού, στο μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα).

Βιολογικά, στα δίδυμα, γεννιέται πρώτο (άρα φαίνεται στον κόσμο μας) αυτό που συνελήφθη δεύτερο και γεννιέται δεύτερο, (δλδ φαίνεται δεύτερο) αυτό που στην πραγματικότητα, συνελήφθη πρώτο. Κι αν ο όρος είναι σωστός, ο άνδρας γεννά κι η γυναίκα τίκτει, λαμβάνουμε τον τόκο ως πρώτο, αντί της γέννησης...

Πνευματικά, αυτήν την τάξη, την βλέπουμε στα δίδυμα Ησαύ και Ιακώβ. Ενώ γεννιέται πρώτος ο Ησαύ, με τον Ιακώβ, να εξέρχεται της μήτρας δεύτερος με ‘’επειλημμένη τη χείρα επί της πτέρνας του Ησαύ’’, ο Ιακώβ συλλαμβάνεται πρώτος, οπότε του αρμόζουν τα πνευματικά πρωτοτόκια.

Αλήθεια λοιπόν, και όχι αληθοφανή, προηγείται το φως και έπεται η σκιά, όντας αυτή η ορθή τάξη, ρίχνοντας τα σημάδια του, πίσω από τα αντικείμενα, προς ιχνηλασία. Από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος, τα πράγματα, ‘’φαίνονται’’ ανάποδα. Προηγούνται χρονικά οι οδοδείκτες, τα ίχνη και έπεται η οδός και το Φως, όπως λογικά, προηγούνται οι ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου το μέρος της Αλήθειας (ως ενδείξεις του ερχόμενου Όλου) και έπεται ο ήλιος. Αν όμως ΔΕΝ υπήρχε ο ήλιος, θα υπήρχαν ακτίνες;;; Αν δεν υπήρχε η Σοφία, θα υπήρχαν οι σοφοί; Αν δεν υπήρχε το Φως, θα υπήρχαν φωτισμένοι; Και το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή και η Οδός και η Ανάσταση, είναι ο Χριστός.

Προσανατολισμένοι λοιπόν ορθά, οι προ Χριστού ‘’φωτισμένοι’’ άνθρωποι, με το φιλόθεο και φιλαληθές πνεύμα τους, αντικατοπτρίζουν και ενδεικνύουν το Ερχόμενο Φως, που αν Αυτό ΔΕΝ ερχόταν, κι ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ… αλήθεια, πως θα φώτιζαν;;; πως συνεχίζουν να φωτίζουν;

Η Αλήθεια φυσικά και έχει δύο σπουδαίες παραμέτρους. Την θεωρία και την πράξη. Την γνώση και το βίωμα, με το ένα σκέλος μεταγγιζόμενο, ενώ το άλλο, όχι.

Η ‘’γνώση’’ της Αλήθειας, προσδίδει ναι μεν, κάποια εφόδια, αλλά το ‘’βίωμα’’ της Αλήθειας είναι αυτό που κυριολεκτικά ελευθερώνει, γιατί είναι παρατηρημένο, πως, ενώ υπάρχουν άνθρωποι που υποτίθεται ξέρουν την αλήθεια, όσο δεν την εφαρμόζουν, δεν ελευθερώνται πραγματικά. Αυτή η γνώση, είναι επιδερμική, θεωρητική, χωρίς πράξη και φυσικό αντίκρυσμα. Αυτή είναι ‘’διανοουμενίστικη και όχι αληθής γνώση’’. Ο όλος Δρόμος της Αλήθειας, είναι ένας δρόμος προς την ελευθερία. Όχι επικίνδυνος αυτός καθαυτός, ΚΑΘΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ... αλλά οι παράπλευρες εκφερόμενες νοηματικές πλάνες, (στις οποίες δεν συμμετέχω) αναστολές πραγματικής προόδου και απαξίωσής Του.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 25-02-07 στις 00:01
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 25-02-07, 08:25
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Το τζίνι πάλι στη μπουκάλα :)

Αρχικά θέλω να επισημάνω κάτι σημαντικό: Οι προ Χριστού "φωτισμένοι" άνθρωποι έλαμψαν με το δικό τους φως και θα συνέχιζαν να λάμπουν αν δεν ερχόταν το "Ερχόμενο Φως". Το ίδιο κάνουν επίσης και όλοι οι "φωτισμένοι" που δεν έχουν αποδεχθεί τη χριστιανική κοσμοθεωρία. Αυτό αποτελεί θέμα για άλλο thread (στη Φιλοσοφία), οπότε δε δίνω συνέχεια εδώ.

Επί της ουσίας:
Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
Δεν εξετάζω καθόλου την αλήθεια ή μη του αν ετούτη ή η άλλη πίστη είναι σωστή[..] Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης απλά δε με ενδιαφέρει (είναι τεράστιο θέμα από μόνο του).
Αρχική Δημοσίευση από mystakid Εμφάνιση μηνυμάτων
αρχίζει να διαφαίνεται, μια αντιφατικότητα στην διάθεση ανεύρεσης της αλήθειας, καθώς (συ είπας) δεν σε ενδιαφέρει τόσο πολύ αν είναι αλήθεια ή όχι η ύπαρξη του Τριαδικού Θεού, [..], αλλά ότι η συλλογιστική μου ‘’λογική’’, πως είναι αυθαίρετη και πως αυτό περισσότερο από τα άλλα, σε ενδιαφέρει δλδ να αποδείξεις το αυθαίρετο του συλλογισμού μου. Ταμπελοποίησες την σκέψη μου δογματική, αυθαίρετη, επικίνδυνη, σφετεριστική… και ‘’ένοχη’’ με συνοπτικές διαδικασίες….
Με ενδιαφέρει να δείξω ότι χρησιμοποιείς λανθασμένες λογικές διεργασίες και νοητικά άλματα, που καθιστούν τα συμπεράσματά σου το ίδιο αυθαίρετα με εκείνα που αρχικά κατέκρινες. Το αν είναι αληθή ή όχι δεν το εξετάζω στην παρούσα συζήτηση. Υπάρχουν σωστές λογικές διεργασίες που καταλήγουν σε αναληθή συμπεράσματα, όπως υπάρχουν και λάθος λογικές διεργασίες που "καταλήγουν" σε αληθή συμπεράσματα. Εξετάζω λοιπόν τη μέθοδο, όχι το αποτέλεσμα.

Βλέπω όμως ότι μάλλον δεν το παρουσιάζω με κατανοητό τρόπο και εφόσον δύο αρκετά μεγάλα και πολύ αναλυτικά μηνύματα είναι "συνοπτικές διαδικασίες", δε νομίζω ότι μπορώ πλέον να προσθέσω κάτι περισσότερο
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 25-02-07, 22:37
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
...Για ένα τόσο μεγάλο (ομολογουμένως) θέμα, φυσικά και δύο αναλύσεις είναι ‘’συνοπτικές διαδικασίες’’. Συγγνώμη που επιμένω, αλλά, δεν είναι ούτε λάθος λογικοί συνειρμοί με ορθά συμπεράσματα, ούτε ορθοί (λογικοφανείς) συνειρμοί με λάθος συμπεράσματα. Είναι ‘’αναλογικοί’’ συνειρμοί, φωτός και Φωτός, ορατού κι αοράτου… που αν κάποιος δεν τους έχει εντάξει στην φιλοσόφησή του, δυσκολεύεται να τους κατανοήσει, καθώς η αυστηρά κοσμική παιδεία, δεν έχει συνηθίσει ή αδυνατεί να χρησιμοποιεί γιατί απλά, ΔΕΝ της χρειάζεται να ‘’ενδείξει’’ δια αυτής της μεθοδολογίας, κάτι που ‘’μάλλον’’ αρνείται.

Αλλά, αλήθεια; από πού αντλούν οι σοφοί (στους αιώνες) την αντικειμενική σοφία; από την Σοφία, από που αλλού. Από που ερανείζονται οι δυνατοί την πραγματική και όχι φανταστική δύναμη; από πού οι γνώστες την αληθινή γνώση; από πού οι αγαπώντες την αγάπη; από που οι ειρηνοποιοί την ειρήνη; ποιο ετερόφωτο σώμα θα φωτίσει από μόνο του χωρίς την (μυστική ή φανερή) (προτιμώμενη άμεση και όχι έμμεση) σχέση του με το Φως; απλά μαθηματικά σχέσεων υποσυνόλου - Συνόλου, με ορθό συλλογισμό και ορθό συμπέρασμα. Τέλος πάντων.

Δυο τελευταίες σκέψεις. Ο λόγος που το ονόμασα ‘’τζίνι Νο 2’’ με πρωταγωνιστές εμάς (ποιους άλλους ) ήταν για την αναβάθμιση των επιθυμιών μας. Το τζίνι Νο1, υποκλίνεται στον άνθρωπο και προσφωνώντας του ‘’γενηθήτω κύριε το θέλημά σου’’ είναι έτοιμος να κινήσει γη και ουρανό (μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του) για να εκτελέσει το ανατιθέμενο έργο – επιθυμία του ανθρώπου, που είναι το κέντρο του κόσμου.

Είναι το κέντρο του κόσμου, αλλά προς τα έξω. Προς τον εσωτερικό του κόσμο, το κέντρο του κόσμου, είναι η ψυχή του, η πνοή, η ζωή που τούδωσε ο καλός Θεός. Έτσι, η λογική τάξη είναι πως ο ‘’άνθρωπος’’ βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου και στο κέντρο του ανθρώπου, είναι ο Θεός. Χωρίς τα ισόρροπα εσωτερικά και εξωτερικά βιώματα, ένας ανθρωπισμός χωρίς Θεό, δεν έχει προοπτική, όπως είναι ακόμη πιο άστοχος και προκλητικός, ένας απάνθρωπος θεϊσμός. Μεταξύ Θεού και ανθρώπου, παρεμβάλλεται ο Μεσσίας ‘’Άνθρωπος’’, έχοντας αφήσει ίχνος – σημείο προς ακολούθησή Του.

Η Βασιλεία του Θεού, εντός ημών εστίν, και ο Κύριος, δια του Σταυρού, είναι το Α και το Ω, είναι η Οδός και το Φως, και η Αλήθεια και η Ζωή και η Ανάστασις.



Ο ΑΔΑΜ, με ένδειξη τα αρχικά του, διαχρονικά είναι εκτεινόμενος από Ανατολάς έως Δυσμάς και από Άρκτου έως Μεσημβρίας. Έτσι, ένας απόλυτα εξωστρεφής, απλώνεται χωρίς πολλούς συνειδησιακούς περιορισμούς στον κόσμο ‘’εγωκεντρικά’’ με τα θέλω του, υποχρεώνοντας - προσηλώνοντας τους άλλους στην εκτέλεση του θελήματός του. Αντίθετα, ένας πνευματικός άνθρωπος, που ενδιαφέρεται για την ψυχή του και την αρτιότητα – ολοκλήρωση του εσωτερικού του κόσμου, προσηλώνει ο ίδιος τον εαυτό του στο θείο θέλημα.

Αυτή είναι η έννοια του Σταυρού. Η προσήλωσις στο θείο θέλημα, στο ‘’γενηθήτω Κύριε το θέλημά Σου’’, με σταυρικά βιώματα, που οδηγούν αψευδώς στην Ανάσταση, αλλά και χωρίς αυτά, ας μην αμφιβάλλει κανείς. Είναι αδύνατον να δομηθεί το θείο οικοδόμημα, όπως και για κάθε φυσική οικοδομή, δεν μπορεί να χτιστεί ένας υψηλότερος όροφος, αν δεν προϋπάρχει ο αμέσως προηγούμενος, αν δεν υπάρχουν θεμέλια...

Από τον καθένα ξεχωριστά (κατά ετοιμότητα) εξαρτάται η διαρκής (δυναμική και κινητική) μεταστροφή της καρδιάς και του νου (μετάνοια) με τις επιθυμίες και σκέψεις τους, σε εκείνο το ‘’σημείο’’ όπου η δύναμίς του, εκπληρώνει τις συμφέρουσες επιθυμίες, με τον τελειότερο τρόπο, όχι κατά το δοκούν και το άστατο και άσοφο του κόσμου (δλδ ένα τυφλό εξωστρεφές ‘’θέλω’’), αλλά το πάνσοφο και πανάγαθο και αγιαστικό θέλημα του Θεού. Τον Σταυρό. Με πίστη και την ορθή τύπωση του σημείου, διακρίνουμε άμεσα ή μακροπρόθεσμα κι αν το θέλημά μας, είναι θέλημα Θεού, ώστε να πορευόμαστε και με υπομονή αντοχής αλλά και με δύναμη αντίδρασης (ΟΠΟΤΕ και ΑΝ χρειαστεί)....

Σταυρωνόμαστε και προχωράμε. Είναι λογικό να έχουμε διάφορες επιθυμίες. Έτσι, ζωντανά πράματα... λέμε θάθελα αυτό, θάθελα εκείνο, καταλήγοντας όμως… αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως θέλεις εσύ Κύριε. Μια δικλείδα ασφαλείας και εμπιστοσύνης όχι στο άστατο και όχι πάντα ( ;! ) σοφό θέλημα του εγώ, αλλά σε Ένα θέλημα ΣΙΓΟΥΡΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ, καθώς, Ο Θεός, θέλει τους πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν Αληθείας ελθείν. που είναι έτοιμος να κινήσει γη και ουρανό (μέσα στα άπειρα όρια των δυνατοτήτων Του, της Παντοδυναμίας, Παντογνωσίας και Παναγαθότητός Του) για να βοηθήσει τον άνθρωπο, σε κάθε αγαθό έργο και σκοπό του, ώστε να τον επαναφέρει στην θέση που του ανήκει. Στο κέντρο του κόσμου. Όχι του φθαρτού, αλλά του παραδείσου. Όχι κατέναντι και απέναντι... αλλά μέσα στον λογικό παράδεισο, στον Λόγο.

Κι αυτή η δύναμις είναι ενέργεια λογική εκ του Λόγου (άρα άριστη), κι η δύναμις, δύναμις του Λόγου (άρα πανσθενής) είναι ζωή, ζωή του Λόγου (άρα τέλεια) από συλλήψεως έως αποκαλύψεως και κίνησις από το α-νόητο στο Νου (γιαυτό και το ονόμασα τζίνι…). Από τη γη στον Ουρανό. Από την περιφέρεια με τα τέσσερα ορατά στοιχεία, στο κέντρο και αόρατη πεμπτουσία την δια του Σταυρού, αυτογνωσία, και πάλι με το ίδιο ‘’εργαλείο’’ στην ακριβή θεογνωσία και κορυφή της Δημιουργίας (όπως καταδείχθηκε στο πρώτο κι όλας σχήμα, την πυραμίδα).

Με την πρώτη μου απάντηση, είπα πως θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ΟΛΑ, κατά το δυνατόν με λιτό και σαφή τρόπο. Συγγνώμη, που κι εγώ δεν τα κατάφερα, με μια μικρή δικαιολογία, πάντα με την σύνθεση κάπως δυσκολότερη απότι την αντίθεση, όπως η οικοδομή (εν προκειμένου εμπιστοσύνης), από το γκρέμισμά της ή άρνησης.

Για να μην μεγενθύνω πλέον το παρόν, ενδεικτικό, περί ζωής και ένωσης αντιθέτων… πιθανόν να το ανεβάσω αλλού.... συγγνώμη....
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 17:58.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.