Ελάτη Τρικάλων
Φωτογραφία Βαγγέλη Γιάγια
Κόζιακας, Νεράιδα, Λουπάτα, Μαρόσα, Αυγό, Τριγγία, Κακαρδίτσα. Επιβλητικές κορυφές της Πίνδου, του κυριότερου ορεινού όγκου της Ελλάδας, όλες πάνω ή κοντά στα 2000 μέτρα. Κι ανάμεσά τους, διαμαντάκια πραγματικά, στολίδια φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι, το Περτούλι, η Ελάτη, η Πύλη, η Πύρρα, το Νεραϊδοχώρι και δεκάδες άλλα χωριά, πέτρινα γεφύρια, μοναστήρια, κρήνες, ξωκλήσια και ονειρεμένες διαδρομές.
Φωτογραφία Βαγγέλη Γιάγια
Ότι και να πει κανείς για τα μέρη αυτά, είναι λίγο... Πραγματικά τα λατρεύουμε και μαζί μας εμάς τα τελευταία χρόνια δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Ελλάδα. Απίστευτη βλάστηση, ωραία σπίτια, διασκέδαση, χιονοδρομικό κέντρο και η φύση... σε μεγάλα κέφια! Απολαύστε την!
Φωτογραφία Βαγγέλη Γιάγια
Ακολουθώντας τον ανηφορικό δρόμο στις πλαγιές του Κόζιακα 13 χιλιόμετρα μετά την Πύλη και σε υψόμετρο 900 μέτρων φτάνουμε στην Ελάτη , το μεγαλύτερο από τα ορεινά χωριά του νομού Τρικάλων και το πιο τουριστικά ανεπτυγμένο. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν μέχρι το 1955, ήταν Τύρνα. Μεταξύ μας, οι ντόπιοι αποκλειστικά Τύρνα της αποκαλούν... Πιθανολογείται ότι ιδρύθηκε μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Φωτογραφία Βαγγέλη Γιάγια
Χτισμένη κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο , η Ελάτη διαθέτει σήμερα όλες εκείνες τις υποδομές και προδιαγραφές που την αναδεικνύουν ως τουριστικό προορισμό «πρώτης γραμμής» για όλες τις εποχές του έτους. Παρέχει στον επισκέπτη ένα μοναδικού κάλους φυσικό περιβάλλον, φιλοξενία σε άφθονα γραφικά καταλύματα , και ανεπανάληπτους για τις παραδοσιακές γεύσεις τους χώρους εστίασης. Είναι το ορμητήριο για μοναδικές σε ομορφιά διαδρομές, μέσα στο πυκνό ελατόδασος , για οδηγούς και πεζοπόρους.
Φωτογραφία Βαγγέλη Γιάγια
Για τους φίλους του σκι σε απόσταση μόλις 7 χιλιομέτρων λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο Περτουλίου, ενώ για τους φίλους της αναρρίχησης σε μικρή απόσταση από το χωριό στην θέση Κόκκινος Βράχος βρίσκονται τρεις αναρριχητικές διαδρομές.
Κάτω από την ψηλότερη κορυφή του Κόζιακα σε ύψος 1738 μ. βρίσκεται το καταφύγιο Χατζηπέτρος. Η Ελάτη προσφέρει άφθονο χιόνι το χειμώνα και δροσερό και υγιεινό κλίμα το καλοκαίρι, δεν έχει δε τίποτε να ζηλέψει από τους πιο φημισμένους προορισμούς των Άλπεων.
Δύο φορές πήγα στην Ελάτη, την μία ήταν Πάσχα, ένα από τα πιο ωραία που πέρασα ποτέ. Η άλλη ήταν φθινόπωρο, προς μεγάλη μας έκπληξη στην τελευταία μας στροφή πριν το χωριό, ξαφνικά όλα έγιναν από πράσινα άσπρα. Τόσο εντυπωσιακή αλλαγή εικόνας δεν έχω ξαναζήσει και ήταν μόλις τέλη Σεπτεμβρίου. Τα υπέροχα έλατα, ήταν φορτωμένα φρέσκο χιόνι. Στις πλαγιές ξεχωρίζαμε πατημασιές από λαγούς και άλλα ζωάκια.
Αυτό που με πλημμύριζε στην Ελάτη, είναι η μυρωδιά του καθαρού φρέσκου αέρα, του τόσου σπάνιου πλέον στις μέρες μας. Όσοι έχουν περπατήσει σε ελατόδασος, το έχουν βιώσει.
Να σας πω και μία αμαρτία που είχαμε κάνει εκεί με τον αδελφό μου. Ήταν απογευματόβραδο του Μεγάλου Σαββάτου, με τον αδελφό μου είχαμε κατέβει και τσιμπάγαμε ένα νηστησιμομεζέ με συνοδεία τσίπουρου.
Έλα που ο διάολος μεταμορφωμένος στον Μπαμπά Θανάση, έκανε το κοκορέτσι.... Κοιτάω τον αδελφό μου με κοιτάζει και αυτός, φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη, παραγγείλαμε έτσι για την λιγούρα λίγο κοκορετσάκι.
Λίγο πριν την Αναστάσιμη λειτουργία μας βρήκαν οι της υπόλοιπης παρέας, να άδουμε το δημώδες άσμα «40 παλικάρια από την Λιβαδειά» και με το μισό κοκορέτσι φαγωμένο και 7-8 άδεια μπουκαλάκια τσίπουρο στο τραπέζι.