Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία > Τα διηγήματά μας
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Εμφάνιση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: Ποιο διήγημα θα θέλατε να γράψουμε όλοι μαζί;
Του Στέλιου 4 36,36%
Του Θοδωρή 4 36,36%
Και τα δύο 1 9,09%
Κανένα 0 0%
Δεν ξέρω δεν απαντώ 2 18,18%
Ψήφισαν: 11. Η δημοσκόπηση είναι κλειστή

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 12-11-07, 20:16
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Προτάσεις για έναρξη διηγήματος

Επειδή υπήρχε φοβερή σύγχιση στο προηγούμενο θέμα, έφερα εδώ την συζήτηση.

Ψάχνουμε μια εισαγωγή για ένα διήγημα. Στην εισαγωγή σας θα πρέπει να μας δώσετε κάποια στοιχεία για την υπόθεση.

Θα είναι καλό, να υπάρχει σε κάθε πρόταση, 3-4 παράγραφοι, για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε.

Οι προτάσεις σας θα πρέπει να κατατατεθούν μέχρι την προσεχή κυριακή.

Μην δώστε καμιά συνέχεια σε καμία πρόταση, θα μπει σε ψηφοφορία και θα επιλεγεί αυτή που επιλέξαμε.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 12-11-07, 20:16
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Πρόταση 1η

Πρόταση 1η Xenios με συμμετοχή Tertios και Purple Anemone

Η δύναμη της βροχής δεν με άφηνε να δω πιο πολύ από λίγα μέτρα, οι καθαριστήρες του αυτοκινήτου μου, ήταν αδύνατον να διώξουν την ποσότητα του νερού που έπεφτε στο τζάμι.

Είχα μειώσει την ταχύτητα του αυτοκινήτου διακρίνοντας μόλις την άσπρη γραμμη του δρόμου. Ήξερα ότι έχω αργήσει πολύ, αλλά θα ήταν καθαρή αυτοκτονία να τρέξω πιο γρήγορα. Ξαφνικά ένα ζώο πετιέται στον δρόμο, αναγκάζομαι να στρίψω δεξιά και να φρενάρω αμέσως.
Οι προβολείς μου έπεσαν στο χαντάκι του δρόμου και με έκπληξη διέκρινα ένα όγκο σαν σώμα ανθρώπου.

Βάζω την κουκούλα του μπουφάν μου και με ένα φακό κατεβαίνω να δω τι είναι. Πλησιάζω και διακρίνω ότι όντως ήταν άνθρωπος, ένα γέρος. Τον σκουντάω λίγο αλλα δεν ανταποκρίνεται. Πιάνω με το χέρι μου το πρόσωπο του και είδα ότι ήταν ζεστός. Βρίσκω τον σφυγμό του, ασθενής αλλά ήταν σφυγμός και προσπαθώ να τον συνεφέρω.

Το κινητό μου δεν είχε σήμα για να καλέσω βοήθεια. Τον πιάνω με τις μασχάλες και προσπαθώ να τον βάλω στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Η διαδικασία κράτησε αρκετό χρόνο γιατί δεν ήθελα να του προκαλέσω και άλλη ζημιά.

Μουσκεμένος μέχρι το κόκαλο βάζω πάλι μπροστά το αυτοκίνητο ενώ συχνα το χέρι μου ψάχνει το δικό του, για να αναζητήσω τον σφυγμό του.

Τα πρώτα φώτα της πόλης φάνηκαν, επιτέλους είπα....

Με το ενα χέρι ψαχούλεψα το σφυγμό του....ίσα που ένοιωθα ανεπαίσθητα το αίμα να κυλάει με αργό ρυθμό στις φλέβες του...

Σκέφτηκα πως ίσως θα ήταν καλό να σταματήσω και να προσπαθήσω να τον ζεστάνω, μέχρι να νιώσω το σφυγμό του πιο δυνατό. Όμως φοβόμουν μήπως τον χάσω τελείως. Άλλωστε τα φώτα της πόλης ήταν τόσο κοντά...
Συνέχισα την αγωνιώδη πορεία μου λουσμένος στον ιδρώτα, παρά την παγωνιά. Πώς βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος μόνος και ταλαιπωρημένος μες στο βαθύ σκοτάδι; Ποιος ήταν; Γιατί έλαχε σ' εμένα να τον βρω;
Για άλλη μια φορά η ανησυχία των παράξενων συγκυριών ταλάνιζε το μυαλό μου. Ήμουν συνηθισμένος να μου συμβαίνουν παράξενες καταστάσεις, αλλά αυτό, το αισθανόμουν, είχε κάτι το ιδιαίτερα περίεργο.
Είχα βυθιστεί για τα καλά σ' αυτές τις σκέψεις μου, όταν ένας ξέπνοος ήχος με διέκοψε από το πίσω κάθισμα. Διστακτικά γύρισα ελαφρά το κεφάλι και κοίταξα τον άνθρωπο με τη γωνία του ματιού μου. Τα μάτια του γυάλιζαν μες στο σκοτάδι, ένα δάκρυ κυλούσε στο ένα του μάγουλο. Ένας ψίθυρος έβγαινε από το τσακισμένο στήθος του: "το παιδί... το παιδί..."
"Δεν είναι δυνατόν!" σκέφτηκα τρομοκρατημένος. Υπήρχε κάπου ένα παιδί;
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 12-11-07, 22:46
Το avatar του χρήστη papa
papa Ο χρήστης papa δεν είναι συνδεδεμένος
Administratore Symphoroso (Ιταλιστι)
 

Τελευταία φορά Online: 17-10-14 00:05
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
κοιτα να δεις αισχος φιλε μου...τωρα μεταφερει το θεμα και αφηνει τα σκισιματα..

παει τα επαιξε ο συσωψ...


επειδη δεν σκιζω εγω για να τα μεταφερει τα εχασε τελειως
__________________
μιαπαπιαμαποιαπαπια
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 13-11-07, 01:50
Το avatar του χρήστη tertios
tertios Ο χρήστης tertios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 11:47
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Εγω λέω να μεταφέρουμε εσενα στο ...Σχιστό να φυλάς φρουρα, παποναύτη....
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!!
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 13-11-07, 03:57
Το avatar του χρήστη teo64x
teo64x Ο χρήστης teo64x δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 27-05-08 15:49
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από papa Εμφάνιση μηνυμάτων
κοιτα να δεις αισχος φιλε μου...τωρα μεταφερει το θεμα και αφηνει τα σκισιματα..
Άπαικτο!!
__________________
http://www.musicwave.gr/tc64/Scent of the sea, before the waking of the world...
Brings me to thee, into the blue memory...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 13-11-07, 09:34
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Επειδή δεν βλέπω διάθεση να γράψτε μια νέα πρόταση για διήγημα, αύριο το πρωί αν δεν υπάρχει κάτι, πετάμε τα σκισμένα μηνύματα και ξεκινάμε το πρώτο που δηλώθηκε.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 13-11-07, 10:04
Το avatar του χρήστη teo64x
teo64x Ο χρήστης teo64x δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 27-05-08 15:49
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Επειδή δεν βλέπω διάθεση να γράψτε μια νέα πρόταση για διήγημα, αύριο το πρωί αν δεν υπάρχει κάτι, πετάμε τα σκισμένα μηνύματα και ξεκινάμε το πρώτο που δηλώθηκε.
Κοίτα εκεί ο σβήστερ... Πάλι με τα αθώα σκισιματάκια τα έβαλε...
__________________
http://www.musicwave.gr/tc64/Scent of the sea, before the waking of the world...
Brings me to thee, into the blue memory...
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 13-11-07, 10:11
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από teo64x Εμφάνιση μηνυμάτων
Κοίτα εκεί ο σβήστερ... Πάλι με τα αθώα σκισιματάκια τα έβαλε...
Το διήγημα θα πρέπει να έχει μια ροή, ότι γράφεται έξτρα θα το μεταφέρουμε σε παράλληλο θέμα με τίτλο σχόλια για το διήγημα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 13-11-07, 13:26
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Επειδή δεν βλέπω διάθεση να γράψτε μια νέα πρόταση για διήγημα, αύριο το πρωί αν δεν υπάρχει κάτι, πετάμε τα σκισμένα μηνύματα και ξεκινάμε το πρώτο που δηλώθηκε.
Ναι... αλλά είπες στον κόσμο μέχρι την Κυριακή. Άσ' τους ανθρώπους να δημιουργήσουν.
Εγώ δεν θα κάνω νέα πρόταση. Ό,τι παίξει θα συμμετέχω απλώς.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 13-11-07, 13:43
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
Ναι... αλλά είπες στον κόσμο μέχρι την Κυριακή. Άσ' τους ανθρώπους να δημιουργήσουν.)
Αμ δεν συνεχίζουν, σκίζουν.... :-)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 13-11-07, 13:50
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Αμ δεν συνεχίζουν, σκίζουν.... :-)
Έλα μωρέ Στέλιοοο... δεν πειράζει.
Άσ' τους μέχρι την Κυριακή και μετά κάνε εκκαθάριση
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 13-11-07, 13:57
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
Έλα μωρέ Στέλιοοο... δεν πειράζει.
Άσ' τους μέχρι την Κυριακή και μετά κάνε εκκαθάριση
Εντάξει τους δίνω παράταση :-) Αλλα .... περιμένω και δική σου πρόταση....
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 13-11-07, 15:46
Το avatar του χρήστη teo64x
teo64x Ο χρήστης teo64x δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 27-05-08 15:49
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Ορίστε... Πρώτα μας ζητάει προτάσεις ως την Κυριακή, την άλλη μέρα μας κόβει τη φόρα και μας περιορίζει ως την ...άλλη μέρα και μετά μας δίνει παράταση. Πφφφ... Παλιοσύσοπες... Ό,τι θέλουν κάνουν...

Γι' αυτό λοιπόν κι εγώ θα παραθέσω τη δική μου εισαγωγή την οποία ενέκρινε η Ανεμώνη μας και η οποία (η εισαγωγή) όμως σε πείσμα του Μέγα Σβήστερ είναι φαντασίας.

=====

Το γεμάτο φεγγάρι έπλεε στον ουρανό, χλωμό σαν φάντασμα, σαν πλοίο σε μια θάλασσα από σύννεφα. Ο παγωμένος αέρας κυλούσε ανάμεσα στα γυμνά κλαδιά των δέντρων.

Σχεδόν μεσάνυχτα. Κανένας ήχος δεν έφτανε στα αυτιά του, παρά μόνο η βαριά του αναπνοή. Το κρύο ήταν τσουχτερό και σχεδόν έκανε τη σάρκα του να πονάει, αλλά δε θα το έβαζε κάτω. Ήταν η κατάλληλη νύχτα και η κατάλληλη ώρα για να το κάνει. Ήταν ό,τι πιο παράτολμο είχε κάνει ποτέ στη ζωή του, αλλά δε θα τα παρατούσε. Έπρεπε να το κάνει, άξιζε κάθε θυσία.

Στο παγωμένο μάρμαρο του τάφου μπροστά του, διάβασε το όνομα που ήταν χαραγμένο με την πιο σκληρή λεπίδα, βαθιά στην καρδιά του: Μαργαρίτα. Εκείνο το όνομα που ερχόταν συνέχεια στο μυαλό του, που κάθε λέξη τού το θύμιζε. Το όνομα που ψέλλιζε στον ύπνο του, το όνομα του πιο σημαντικού ανθρώπου για εκείνον στον κόσμο.

Κοίταξε το ρολόι του. Δώδεκα ακριβώς. Ξημέρωνε η 24η Νοεμβρίου, αλλά εκείνος δε θα έμενε πολύ ακόμα εδώ, για να δει αυτή τη μέρα. Δεν ήταν σίγουρος για το τί επρόκειτο να συμβεί, μα είτε τα κατάφερνε είτε απλά πέθαινε εδώ, δε θα ζούσε να δει την καινούρια μέρα.

Στο δεξί του χέρι, έσφιξε εκείνα τα μικρά διαμαντάκια, που λαμπύριζαν δειλά στο λευκό φως της Σελήνης. Τα χέρια το άρχιζαν να τρέμουν. Ιδρώτας άρχισε να τρέχει και ένιωσε το πρόσωπό του να φλογίζεται, παρά το κρύο που επικρατούσε γύρω του. Δε σκόπευε, όμως, να κάνει πίσω τώρα πια.

Έβγαλε από την τσέπη του μια τσαλακωμένη φωτογραφία. Δεν είχε καταλάβει γιατί, αλλά ήταν η μόνη φωτογραφία της που είχε κρατήσει. Ήταν μια φωτογραφία της Μαργαρίτας, που είχε τραβηχθεί μόλις λίγους μήνες πριν. Μια φωτογραφία με φόντο μια ερημική παραλία και έναν φλογισμένο ουρανό, που μαρτυρούσε πως ήταν η ώρα της δύσης του ήλιου και μια γλυκιά μορφή που τόσο ξαφνικά και άδικα είχε φύγει από τον κόσμο, λίγες εβδομάδες πριν. Έσκυψε και φίλησε αυτή τη μοναδική φωτογραφία, με την ίδια αγάπη που θα φιλούσε και ένα εικόνισμα.

Ύστερα, γρήγορα, έκρυψε τη φωτογραφία ξανά στην τσέπη του και πλησίασε τον κύκλο που είχε σχεδιάσει λίγο πιο πριν με εκείνη την αλλόκοτη λευκή σκόνη. Η καρδιά του άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά και γρήγορα, σχεδόν σαν να ήθελε να φύγει από το στήθος του και να τον αφήσει μόνο του να αντιμετωπίσει αυτό που επρόκειτο να κάνει. Με μυαλό μουδιασμένο από τις δεκάδες εικόνες και σκέψεις που έπεφταν σαν βροχή και βυθίζονταν μέσα του, περπάτησε ως το κέντρο του κύκλου.

Τα μυστηριώδη διαμαντάκια στο χέρι του έλαμψαν ξανά, όπως τα μάτια ενός μικρού παιδιού που περιμένει με ενθουσιασμό να του ζητήσουν οι γονείς του να δείξει τί ξέρει να κάνει. Έπειτα άπλωσε το χέρι του και τα άφησε προσεκτικά, τελετουργικά, να πέσουν στο χώμα, στρεφόμενος προς τα δεξιά, ώσπου σχημάτισε έναν πλήρη κύκλο. Μόλις το χέρι του είχε πια αδειάσει, γονάτισε, έκλεισε τα μάτια και περίμενε.

Το φεγγάρι συνέχισε τη μυστηριώδη διαδρομή του στον ουρανό. Ο άνεμος συνέχιζε να φυσάει, ανακατεύοντας τα φύλλα που είχαν πέσει από τα δέντρα τις προηγούμενες μέρες.

Σε λίγο, το ένιωσε. Άρχισε να ζαλίζεται. Τα μάτια του δε μπορούσαν πια να ανοίξουν, ακόμα κι αν το ήθελε. Ο ήχος του ανέμου άρχισε να απομακρύνεται από τα αυτιά του, δίνοντας τη θέση του σε μία απόκοσμη σιωπή. Δεν ένιωθε πια το χώμα στο οποίο πατούσε, ούτε τα ίδια τα μέλη του σώματός του. Για μερικές στιγμές, βίωσε το απόλυτο κενό. Είχε έρθει το τέλος του; Είχε αποτύχει;



Ένας διαπεραστικός ήχος τον ξύπνησε. Ασυναίσθητα, άρπαξε το ξυπνητήρι του και το έκλεισε. Ήταν ώρα να πάει στη δουλειά, σκέφτηκε αρχικά. Έπειτα θυμήθηκε. Δεν ήταν εδώ για να πάει στη δουλειά.

Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι και άναψε την τηλεόραση. Μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή προβαλλόταν εκείνη την ώρα. Δεν είχε την υπομονή να κοιτάξει άλλο. Έτρεξε στον υπολογιστή του, τον άναψε και περίμενε. Σε λίγα λεπτά, είχε ανάψει και ήταν έτοιμος για χρήση. Κοίταξε με αγωνία την ημερομηνία. 3η Νοεμβρίου. 3η Νοεμβρίου!!

Τα είχε καταφέρει... Η Μαργαρίτα του ήταν ζωντανή. Κι εκείνος είχε τρεις μέρες για να τη σώσει από το θάνατο.
__________________
http://www.musicwave.gr/tc64/Scent of the sea, before the waking of the world...
Brings me to thee, into the blue memory...
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 13-11-07, 18:29
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μια μικρή συνέχεια και από μένα για να σας βάλω στο δικό μου κλίμα .... :-)

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Πρόταση 1η

Πρόταση 1η Xenios με συμμετοχή Tertios και Purple Anemone

Η δύναμη της βροχής δεν με άφηνε να δω πιο πολύ από λίγα μέτρα, οι καθαριστήρες του αυτοκινήτου μου, ήταν αδύνατον να διώξουν την ποσότητα του νερού που έπεφτε στο τζάμι.

Είχα μειώσει την ταχύτητα του αυτοκινήτου διακρίνοντας μόλις την άσπρη γραμμη του δρόμου. Ήξερα ότι έχω αργήσει πολύ, αλλά θα ήταν καθαρή αυτοκτονία να τρέξω πιο γρήγορα. Ξαφνικά ένα ζώο πετιέται στον δρόμο, αναγκάζομαι να στρίψω δεξιά και να φρενάρω αμέσως.
Οι προβολείς μου έπεσαν στο χαντάκι του δρόμου και με έκπληξη διέκρινα ένα όγκο σαν σώμα ανθρώπου.

Βάζω την κουκούλα του μπουφάν μου και με ένα φακό κατεβαίνω να δω τι είναι. Πλησιάζω και διακρίνω ότι όντως ήταν άνθρωπος, ένα γέρος. Τον σκουντάω λίγο αλλα δεν ανταποκρίνεται. Πιάνω με το χέρι μου το πρόσωπο του και είδα ότι ήταν ζεστός. Βρίσκω τον σφυγμό του, ασθενής αλλά ήταν σφυγμός και προσπαθώ να τον συνεφέρω.

Το κινητό μου δεν είχε σήμα για να καλέσω βοήθεια. Τον πιάνω με τις μασχάλες και προσπαθώ να τον βάλω στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Η διαδικασία κράτησε αρκετό χρόνο γιατί δεν ήθελα να του προκαλέσω και άλλη ζημιά.

Μουσκεμένος μέχρι το κόκαλο βάζω πάλι μπροστά το αυτοκίνητο ενώ συχνα το χέρι μου ψάχνει το δικό του, για να αναζητήσω τον σφυγμό του.

Τα πρώτα φώτα της πόλης φάνηκαν, επιτέλους είπα....

Με το ενα χέρι ψαχούλεψα το σφυγμό του....ίσα που ένοιωθα ανεπαίσθητα το αίμα να κυλάει με αργό ρυθμό στις φλέβες του...

Σκέφτηκα πως ίσως θα ήταν καλό να σταματήσω και να προσπαθήσω να τον ζεστάνω, μέχρι να νιώσω το σφυγμό του πιο δυνατό. Όμως φοβόμουν μήπως τον χάσω τελείως. Άλλωστε τα φώτα της πόλης ήταν τόσο κοντά...
Συνέχισα την αγωνιώδη πορεία μου λουσμένος στον ιδρώτα, παρά την παγωνιά. Πώς βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος μόνος και ταλαιπωρημένος μες στο βαθύ σκοτάδι; Ποιος ήταν; Γιατί έλαχε σ' εμένα να τον βρω;
Για άλλη μια φορά η ανησυχία των παράξενων συγκυριών ταλάνιζε το μυαλό μου. Ήμουν συνηθισμένος να μου συμβαίνουν παράξενες καταστάσεις, αλλά αυτό, το αισθανόμουν, είχε κάτι το ιδιαίτερα περίεργο.
Είχα βυθιστεί για τα καλά σ' αυτές τις σκέψεις μου, όταν ένας ξέπνοος ήχος με διέκοψε από το πίσω κάθισμα. Διστακτικά γύρισα ελαφρά το κεφάλι και κοίταξα τον άνθρωπο με τη γωνία του ματιού μου. Τα μάτια του γυάλιζαν μες στο σκοτάδι, ένα δάκρυ κυλούσε στο ένα του μάγουλο. Ένας ψίθυρος έβγαινε από το τσακισμένο στήθος του: "το παιδί... το παιδί..."
"Δεν είναι δυνατόν!" σκέφτηκα τρομοκρατημένος. Υπήρχε κάπου ένα παιδί;
Πλησιάζοντας την πόλη το κινητό είχε επαφή, κάλεσα την αστυνομία.

-Αργυρίου εδώ δώσε μου τον διοικητή
-Αμέσως αρχηγέ μου

-Αρχηγέ τα σέβη μου
-Στο σημείο Χιλιομόδι του δρόμου προς Βαρυμπόμπη, εντόπισα κτυπημένο άντρα, υπάρχουν υποψίες ότι υπάρχει και ένα παιδί κοντά, σήμανε συναγερμό με ελικόπτερο και επίγειες δυνάμεις. Ειδοποίησε το κέντρο υγείας Βαρυμπόμπης, ότι φέρνω βαριά τραυματισμένο, να κινητοποιηθεί και ελικόπτερο του ΕΚΑΒ αν χρειαστεί.
-Αμέσως αρχηγέ μου

Σκύβω πίσω και τον είδα με ανοικτά μάτια και τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Το φως το φως πήρε το παιδί μου. Ποιο φως τον ρωτάω; Αυτοί από ψηλά με το φως….. και χάνει πάλι τις αισθήσεις του.

Φτάνω στο κέντρο, όλοι είχαν τεθεί σε συναγερμό τον μεταφέρουμε στο φορείο. Τον ακολουθώ …
Ξυπνάει και πάλι οι γιατροί τον γδύνουν και ταυτόχρονα του κάνουν εξετάσεις. Έντρομος φωνάζει και πάλι το παιδί μου το φως, πήραν το παιδί μου. Παραμερίζω τους γιατρούς, του λέω είμαι αστυνόμος εγώ σε μετέφερα, βοήθησε με να βρούμε το παιδί μου. Το πήραν αυτοί ….. ο άνθρωπος και πάλι βυθίζεται και ρωτάω τους γιατρούς τι έχει.
Μου απαντάει ένας ότι δεν υπάρχει πληγή αλλά μόνο κάτι στρογγυλά σημάδια ….καψίματος, πολλά σημάδια. Μου τα δείχνουν όντως ήταν τοπικά εγκαύματα δευτέρου βαθμού σε μέγεθος ενός νομίσματος των 2 ευρώ. Τους ρωτάω μπορείτε να νοσηλευτεί εδώ; Όχι μου λένε είναι καλύτερα να πάνε στο κέντρο εγκαυμάτων του Θριασίου, ενώ ταυτόχρονα με ενημερώνουν ότι έχει έρθει ένα ελικόπτερο του ΕΚΑΒ.
Πριν τον πάρουν παρακαλώ τον γιατρό να κάνει ότι μπορεί μπας και μας πει κάτι παραπάνω. Ο Γιατρός μου είπε ότι ήδη του έκαναν μια ένεση καταστολής για να μπορέσει να μεταφερθεί.

Ζητάω από το κέντρο να έρθει να με παραλάβει ένα ελικόπτερο για να γυρίσω στον χώρο που βρήκα τον άνθρωπο…
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 13-11-07, 20:50
Το avatar του χρήστη Diamond
Diamond Ο χρήστης Diamond δεν είναι συνδεδεμένος
Mika Vyko's Vozht
 

Τελευταία φορά Online: 19-01-21 20:02
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Έχουμε δηλαδής δύο αρχές να διαλέξουμε που η μία έχει και μέση...
Καμιά άλλη αρχή εσείς που κάνατε τραστ;

Μάλλον δεν μας πάει αυτό το διήγημα. Σαν το γεφύρι της Άρτας ένα πράμα. Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ να γκρεμιέται εβαρεθήκανε κι αυτοί και είπαν δε γ****έται;
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ...
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 18:59.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.