Online μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας

[amigos]

Τις προάλλες είδα σεν ένα άλλο φορουμ την δημιουργία μιας ιστορίας όπου κάποιος χρήστης έκανε την αρχή και οι υπόλοιποι συνέχιζαν την ιστορία ο καθένας με την δική του φαντασία.
Στο τέλος έβλεπες μια ίστορία που όυτε ο αρχικός συγγραφέας όυτε οι ανδιάμεσοι ξέραν πως θα εξελιχτεί και πως θα τελειώσει.
Σας προκαλώ να κάνουμε και εδώ κάτι τέτοιο, με την μορφή ενός μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας.
Στις διακοπές μου έανα ένα ξεκίνημα το οποιό δημοσιέυω εδώ και περιμένω από τον καθένα να΄απαντήσει γράφοντας το δικό του κομμάτι.
Προσπαθήστε να γράφετε τουλάχιστον 4-5 γραμμές ώστε να προχωράει η ιστορία και να δίνει πάτημα και στους επόμενους να γράψουν κάτι καλό.
Γράψτε όσες φορές θέλετε.
Τα μηνύματα θα γίνονται moderate και θα αφήνω μόνο αυτά που προχωράνε την ιστορία κατά την κρίση μου (εξουσία!!)
Άντε καλή αρχή και ελπίζω να το εκδώσουμε και σε βιβλίο.

[amigos]

Το απότομο σταμάτημα του στριγγλίσματος του modem και η ένδειξη ‘Σύνδεση Επιτυχής’ επιβεβαίωσαν τη σύνδεση του στο εσωτερικό δίκτυο της COMNET.
Το μόνο που του έμενε ήταν να επιβεβαιώσει, αν ο κώδικος που τυχαία είχε υποκλέψει από το post-it του υπαλλήλου της εταιρείας, που είχε επισκεφτεί πρόσφατα για ένα πρόβλημα στη σύνδεσή του, ήταν σωστό.
Πληκτρολόγησε ένα ένα τα γράμμτα του Username ενώ μια σταγόνα κρύου ιδρώτα έσταξε στο ασύρματο πληκτρολόγιό του, όπως σκάει στο διψασμένο έδαφος η πρώτη στάλα απότομης φθινοπωρινής βροχής.
Μια σκέψη τον πάγωσε. Αν συνέχιζε και οι κωδικοί που είχε στα χέρια του ήταν σωστοί, το νούμερο του τηλεφώνου του θα πρόδιδε αμέσως τον τόπο σύνδεσης, ενώ μέχρι στιγμής θα μπορούσε απλά να είναι μια τυχαία κλήση ενός phone scanner, μία από τις δεκάδες που γινονται καθημρινά από επίδοξους hackers.
Η αγωνία του να συνδεθεί αντισταθμιζόταν από το γεγονός της αποκάλυψης της ταυτότητάς του.
Ο εγκέφαλός του αντέδρασε αστραπιαία και έδωσε εντολή στο μυ του χεριού του να τραβήξει αμέσως το καλώδιο της γραμμής από τον τοίχο διακόπτοντας βίαια τη συνδεσή του με τον server της COMNET.
Μερικά από τα κόκκινα λαμπάκια του modem έσβησαν και μαζί τους έσβησαν τα σήματα κάποιων νευρώνων σε μια απομακρυσμένη περιοχή του εγκεφάλου του που είχε πολύ καιρό να ενεργοποιηθεί (και δικαίως αν αναλογιστεί κανείς την ήρεμη ζωή ρουτίνας που έκανε μέχρι και σήμερα), Η αδρεναλίνη του έπεσε στα φυσιλογικά επίπεδα.
Θα ξαναπροσπαθούσε σίγουρα, φροντίζοντας να έχει καλύψει καλύτερα τα ίχνη του.
H επιθυμία του να επιβεβιαώσει την εγκυρότητα των μυστικών κωδικών έμοιαζε με την επιθυμία ενός μικρού παιδιού να μπει σε ένα ξένο σπίτι στο οποίο βρήκε τα κλειδιά ξεχασμένα στην πόρτα, και να εξερευνήσει το εσωτερικό του, όχι για να κλέψει απλά για να ικανοποιήσει την περιέργειά του.
Μια τέτοια απερισκεψία μπορούσε όμως να του δημιουργήσει σοβαρούς μπελάδες, ειδικά με τον καινούργιο νόμο για τις ασφάλεις των τηλεπικοινωνιών που ήταν αποτέλεσμα του μεγαλύτερου σκανδάλου που έγινε στα χρονικά και που συντάραξε για αρκετούς μήνες την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Η δουλειά του σαν τεχνικός υποστήριξης πελατών Internet σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας του έδινε την άνεση να γνωρίζει και να μπορεί να ασχοληθεί με αρκετές λεπτομέρεις με την ασφάλεια των συνδέσων σε ένα δίκτυο.
Λίγο πριν κλείσουν τα βλέφαρά του ακουμπησμένος πάνω στο γραφείο του, πρόλαβε να δει τα κόκκινα ψηφία του επιτραπέζιου ρολογιού του. Ήταν 4.30 π.μ.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Λίγο πριν κλείσουν τα βλέφαρά του ακουμπησμένος πάνω στο γραφείο του, πρόλαβε να δει τα κόκκινα ψηφία του επιτραπέζιου ρολογιού του. Ήταν 4.30 π.μ.

Πήρε την μεγάλη απόφαση, δεν θα έμενε με την αγωνία θα το δοκίμαζε και γαία πυρί μυχθήτω. Με τρεμάμενα χέρια πληκτρολογεί το νούμερο atdp21088163…, σταματά, ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι από το σκαμένο μέτρωπο του, αλλά συνεχίζει και στα υπόλοιπα δύο.

Ζζζζζζζζζνττττττ το modem και η …

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από xenios Πήρε την μεγάλη απόφαση, δεν θα έμενε με την αγωνία θα το δοκίμαζε και γαία πυρί μυχθήτω. Με τρεμάμενα χέρια πληκτρολογεί το νούμερο atdp21088163…, σταματά, ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι από το σκαμένο μέτρωπο του, αλλά συνεχίζει και στα υπόλοιπα δύο. Ζζζζζζζζζνττττττ το modem και …

o ήχος από το ξυπνητήρι διέλυσε σαν σύννεφο το όνειρό του. Τι παράξενο! είχε ονειρευτεί ότι συνδεόταν στην αγαπημένη του βάση. Πώς τη θυμήθηκε όμως. Η Acrobase είχε σταματήσει να λειτουργεί σε αυτό το νούμερο εδώ και πολλά χρόνια. Κάθε φορά που από συνήθεια προσπαθούσε να συνδεθεί, μια γέρικη φωνή του απαντούσε αντί για το συνιθισμένο ήχο του modem.
Σηκώθηκε αργά, το μάτι του έπεσε στην οθόνη και στο logout screen το οποίο ακόμα έδειχνε το Welcome message της COMNET.
Έβαλε να φτιάξει ένα δυνατό Espresso και μπήκε κάτω από του ντουσ ελπίζοντας ότι το νερό θα ξυπνήσει όλες του τις αισθήσεις.

[Manaras]

Εκείνη την ώρα, 35 χιλιόμετρα πιο μακρυά, ο Νίκος Παπαδάκης είχε ήδη πιεί την πρώτη γουλιά από τον πρωινό καφέ του.

Δούλευε ήδη τέσσερα χρόνια στην Comnet και ομολογουμένως ήταν σε καλύτερη θέση από αρκετούς από τους συναδέλφους με τους οποίους άρχισαν να μαζί να δουλεύουν στην τότε νέα εταιρεία. Είχε προαχθεί σε security system operator πριν από έξι μήνες και ήταν περήφανος που ο νέος μισθός του ήταν σχεδόν διπλάσιος από αυτόν που έπαιρνε όταν ήταν απλός network administrator.
Βέβαια, αυτό σήμαινε ότι πλέον έπρεπε να φοράει καθημερινά γραβάτα και να ενημερώνει κάθε απόγευμα τους "κουστουμάτους" του έκτου. Η εγκατάλειψη των αγαπημένων του t-shirts τον πείραξε στην αρχή, όμως γρήγορα συνειδητοποίησέ ότι τα καθημερινά Security Briefings ήταν μεγαλύτερος πονοκέφαλος από ένα μεταξωτό κόμπο στο λαιμό. Όλοι στην εταιρεία ήξεραν ότι οι άνθρωποι του έκτου ορόφου ασχολούνται με κάτι πολύ σημαντικό, αλλά σχεδόν κανείς δεν είχε ολοκληρωμένη άποψη γι' αυτό. Έξι μήνες τώρα ούτε ο Νίκος είχε καταφέρει να καταλάβει κάτι περισσότερο. Καθημερινά κατέβαινε στο πρώτο υπόγειο, χρησιμοποιούσε το ειδικό ασανσέρ που πήγαινε αποκλειστικά στον έκτο, ακολουθούσε τη διαδικασία ασφαλείας, έμπαινε στον προθάλαμο και απαντούσε στις ίδιες ερωτήσεις του άνδρα με το μαύρο κοστούμι. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τη συνηθισμένη διαδικασία ρουτίνας.

Ήταν 08:45 όταν ο Νίκος σταμάτησε να χαζεύει τις κοπέλες του μάρκετινγκ από το απέναντι γραφείο. Η εσωτερική τζαμαρία και η καλή θέση του γραφείου του, του έδιναν αυτή τη δυνατότητα, αλλά αυτό λειτουργούσε και ανάποδα. Οι περισσότεροι μπορούσαν να τον δουν όταν δε δούλευε στο τερματικό του.
Ακούμπησε στο γραφείο τον μισοτελειωμένο καφέ και άρχισε να χαζεύει μηχανικά τα security logs της περασμένης νύχτας.

[amigos]

Εκτός από τις συνιθισμένες πια απόπειρες διείσδυσης στο δίκτυο της εταιρείας από διάφορες χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ οι οποίες πέφτανε στο κενό χάρη στο εξελιγμένο τοίχος προστασίας που είχε κατασκευάσει μια από τις καλύτερες Αμερικάνικες εταιρείες και κάποιες κλήσεις μέσω τηλεφώνων στον server της εταιρείας που προφανώς προέρχονταν από ανόητους πιτσιρικάδες που θέλαν να μιμηθούν τον πρωταγωνιστή της ταινίας Wargames μιας και χρησιμοποιούσαν σαν password για το root την λέξη joshua δεν είδε κάτι ιδιαίτερο. Αναρωτήθηκε πόσο ανόητος θα μπορούσε να είναι κάποιος για να χρησιμοποιεί τόσο τετριμένα password σαν το παραπάνω ή άλλα αριθμητικά όπως το κλασσικό 12345 ή την ημερομηνία γέννησης του.
Ανόιγοντας την καθημερινή του αλληλογραφία στο αγαπημένο του mail program και αφού έσβησε τα δεκάδες spam που τον παρότρυναν να μεγαλώσει κατά 10 πόντους κάποιο συγκεκριμένο μυ του σωματός του ή να αγοράσει το 3ο διδακτορικό του από κάποιο αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο της Παταγονίας, πρόσεξε ένα μήνυμα υψηλής σημαντικότητας από τον Γενικό Διευθυντή της εταιρείας.
Τα υψηλά ιστάμενα στελέχη της εταιρείας αναφέρονταν σε αυτόν ακόμα και για τα πιο απλά προβλήματα που είχαν με το δίκτυο. Το συγκεκριμένο mail αναφερόταν σε πρόβλημα αναγνώρισης του password καθώς ο χρήστης είχε δοκιμάσει και τα δύο εναλλακτικά του password οπως χαρακτηριστικά έλεγε, τα οποία ήταν ’joshua και ’12345’.
Έκανε reset το password βγάζοντας έναν αναστεναγμό και έριξε μια γρήγορη ματιά στην Σάντρα που καθόταν στην παρακείμενη αίθουσα. Το κόκκινο κραγιόν της τόνιζε ακόμη περισσότερο τα χυμώδη χείλη της ανεβάζοντάς του τα επίπεδα της τεστοστερόνης του σε τιμές που αν υπήρχε ανιχνευτής σεξουαλικής έντασης σίγουρα θα άρχιζε να χτυπάει.
Η σχέση του με την όμορφη ναυπηγό είχε τελειώσει κάπως άδοξα εδώ και 4 μήνες από τη στιγμή που αυτή προτίμησε έναν μεγάλο μισθό στην Κορέα και πλέον όλες οι γυναίκες του φαινόντουσαν εν δυναμει ερωμένες.