Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#31
|
|
||||
φυσικά ως skistress.
__________________
Βρε βρε τα παιδιά...... |
#32
|
|
||||
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#33
|
#34
|
|
||||
για κοίτα που γίνονται και πολλοί...
ναι, αλήθεια, μια χαρά τα λέτε. από θεωρία σκίζετε όντως! (με μια βρεμμένη σανίδα θα στρώσετε, θα πείτε και την αλήθεια )
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#35
|
|
||||
Οι έξω από το χορό, χορεύουν;
Άρα γιατί μιλάς εσύ για σανίδες; Και νομίζω, πως πέρα από εμένα που απάντησα γενικοφιλοσοφομαλ*** -κως, δοθήκανε πολύ συγκεκριμένες απαντήσεις. Απορώ~!
__________________
Ό,τι προλάβουμε |
#36
|
|
||||
__________________
Βρε βρε τα παιδιά...... |
#37
|
|
||||
Μιλάω για το άλλο ενδιαφερόμενο μέρος της ερώτησης
(καλά, την απάντησή σου να μην τη σχολιάσω καλύτερα... για μάθημα διπλωματίας είναι ) Εν ολίγοις... πολλά διαβάζω, είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Όμως νιώθω πως δεν έχω ακούσει ακόμα "όλη την αλήθεια" Κάπου εκεί στο ανάμεσα ψιλοδιαφαίνεται γιατί κάποιοι τολμήσαν να πούνε κάτι, αλλά όλα τα άλλα είναι λίγο "θολά" στον ορίζοντα.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#38
|
|
||||
Οκ... δηλαδή... αν στο τέλος των καταγραφών ημέρας... φτιάξω ένα πινακάκι με τις προτιμήσεις του καθενός... και στο στείλω, θα είσαι ικανοποιημένη από την εξέλιξη του θέματος;
Τσπ... ο καθένας γράφει για την πάρτη του και όχι για το τι θα πει ή περιμένει να δει ο οποιοσδήποτε άλλος. Επομένως... σου ευχομαι να ξεκαθαρίσουν όλα τα θολά!
__________________
Ό,τι προλάβουμε |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα: | ||
mimo (23-10-08) |
#39
|
|
||||
Αφιερωμένο στην κουβέντα σας για όποιον έχει δει το έργο.
Paul Simon Simon & Garfunkel Mrs. Robinson
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα: | ||
mimo (23-10-08) |
#40
|
|
||||
__________________
Βρε βρε τα παιδιά...... |
#41
|
|
||||
(ο προϊστάμενός σου εν τω μεταξύ έχει ξεραθεί στα ευχαριστήρια μηνύματα ) λοιπόν, επειδή αρκετά το σκίσαμε, σα δέκτης τώρα όλης αυτής της κατάστασης, όντας σε μια ηλικία που το θέμα με αφορά γιατί τυχαίνει να είμαι μία από τις ενδεχόμενες πλευρές αυτής της ιστορίας... α) δε μπορώ να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης, όχι γιατί δεν έχω άποψη αλλά γιατί προτιμώ σε αυτή τουλάχιστον τη φάση της συζήτησης να την κρατήσω για τον εαυτό μου. απλά να σημειώσω εδώ ότι είναι παρατηρημένο "γενικά" μιλώντας, ότι με όση άνεση ένας άντρας - ή αγόρι αν το προτιμάτε - "καμαρώνει" για τις μεγαλύτερες που "κατάφερε" και για το πού υπάρχει το "ζουμί", με άλλη τόση άνεση (τονίζω γενικά μιλώντας, δεν αναφέρομαι στους συγκεκριμένους μετέχοντες), αν μια γυναίκα παραδεχθεί "ναι, θα πήγαινα με μικρότερους"... στις περισσότερες περιπτώσεις θα χαρακτηριζόταν.... κάπως! β) πέρα από τις παχιές και όμορφες - αλήθεια - θεωρίες της συνεννόησης κλπ κλπ κλπ... η πράξη συνήθως (σε γενικές γραμμές πάλι - μην παρεξηγηθούμε) αποδεικνύει το εξής: "επειδή πέφτουν"!... -και είναι αυτό που συνήθως αναμένεται σε μια τέτοια σχέση.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#42
|
|
||||
Δηλαδή θα σε ενοχλούσε να πάρεις λίγο ενέργεια από κανένα πιπινάκι;
__________________
Ό,τι προλάβουμε |
#43
|
|
||||
Λοιπόν... για να μη νομίζεις ότι είμαι φυγόπονη και κολλάω ν' απαντήσω
Ας το δούμε σοβαρά το θέμα κι ας το πιάσουμε λίγο από την αρχή. Θ' αναγκαστώ ίσως να πολυλογήσω κάπως για να εξηγηθούμε και να μην παρεξηγηθούμε Είχα ένα γάμο 15 ετών με έναν άνδρα παρά κάτι ψιλά 2 χρόνια νεότερό μου. Εκείνος με πολιόρκησε, εκείνος με κατέκτησε, παρ' όλα αυτά με άφησε εκτεθειμένη να μου "χρεωθεί" αυτή η "σπουδαία" διαφορά, κι όχι μόνο δε στήριξε την επιλογή του αλλά πολλάκις μου το χρέωνε κι ο ίδιος, προφανώς για να καλύψει δικά του εσωτερικά προβλήματα. Οκ, δεν θα το κρίνω τώρα, but that was it! Όταν λοιπόν - καλώς ή κακώς, είναι άσχετο επί της παρούσης - επήλθε ο χωρισμός, έλεγα στον εαυτό μου πως ΑΝ κάποια στιγμή ξανάφτιαχνα κάτι στη ζωή μου, θα ήθελα να είναι με έναν άνδρα μεγαλύτερό μου, να μου προσφέρει αν μη τι άλλο τρυφερότητα, αγάπη, ασφάλεια, έναν ώμο και μια αγκαλιά να μπορώ να γείρω μετά από μια δύσκολη μέρα, και να νιώσω όμορφα. Για λόγους και γεγονότα που δεν μπορώ - και δεν έχει σημασία - να αναλύσω αυτή τη στιγμή, διαπίστωσα με πίκρα πως στις μεγαλύτερες ηλικίες υπάρχουν μωρότεροι κι ανευθυνότεροι απ΄ όσο μπορεί να πίστευα. Ήρθαμε λοιπόν σε ένα τεράστιο δίλημμα... Συνομήλικος (που θεωρητικά είναι η προηγούμενη διαφορά των 2 ετών) ή μεγαλύτερος, δεν είχε καμιά απολύτως σημασία, αφού τα πάντα είναι στο πάνω μέρος του εγκεφάλου που είτε είναι είτε δεν είναι ακατοίκητο (μέση κατάσταση δεν έχει)! Ναι, τα πάντα είναι στο χαρακτήρα, στο πώς ταιριάζεις, στο πώς νιώθεις, κλπ κλπ... ποιος δίνει σημασία στην εποχή μας... και όλα αυτά τα ωραία που έχετε πει τέλος πάντων. Όμως... Ναι... όπως το πες Προφανώς δε θα με χαλούσε ένα "πιπινάκι" όπως λες χαριτολογώντας (στο κάτω κάτω της γραφής δεν είμαι και η Ακρόπολη!), αλλά... Να είμαστε ειλικρινής: Τι μπορεί να μου προσφέρει; Αυτός θα βλέπει σ' εμένα μια Mrs Robinson (που πιθανόν δεν είμαι), κι εγώ θα βλέπω τι; Έναν ωραίο, φρέσκο άνδρα, γεμάτο διάθεση και όρεξη για ζωή - και όχι μόνο! Όλα καλά λοιπόν. Βάζουμε στην άκρη όλες τις "ιδεατές" θεωρίες περί "ταιριάσματος" και τα τοιαύτα, τα βρίσκουμε, και περνάμε ζάχαρη με τον κατά 5 ή 10 ή όσα χρόνια νεότερο. Κι αν τύχει να έχει και μυαλό, δραστηριότητες, ποιότητα χαρακτήρα... μια χαρά! Βγαίνουμε, γελάμε, καλοπερνάμε, μοιραζόμαστε τα χόμπυ μας, πάμε στα μπαράκια μας, τις εκδρομές μας, δεν κουράζεται ποτέ, κι έχουμε και τον "προσωπικό μας χώρο" ταυτόχρονα γιατί η σχέση δεν ενέχει ούτε γάμους, ούτε παιδιά, ούτε άλλα "ζαβά". Μοιάζει τέλειο ε; Και ξαφνικά ο κύριος τάδε των 5 ή 10 ή όσων χρόνων νεότερος, θυμάται πως μεγάλωσε αρκετά και ήρθε η ώρα να κάνει οικογένεια. Και βρίσκει μια ομορφούλα, καλούλα - ή ό,τι άλλο τέλος πάντων - και στρέφει 180 μοίρες και την κάνει με ελαφρά. Και καλά και σοφά κάνει γιατί έτσι πρέπει. Άλλωστε η κυρία "εγώ" ή όποια άλλη, κάπου στο βάθος το ξέρει και το περιμένει (εξ' ου και το "μη τέλειον") και το αποδέχεται με στωικότητα και κατανόηση. Κι από δω παν κι άλλοι... Και ξεκινάμε από την αρχή; Πόσες φορές μπορείς να το κάνεις στη ζωή σου αυτό γμτ;;;; Και τι κενά αφήνει πίσω του; (ειδικά αν ΔΕΝ είσαι η μετανσάρκωση της Mrs Robinson...) Γι' αυτό σου λέω... Μην το ψάχνεις... Και τώρα θες να τολμήσω να είμαι και ειλικρινής στην ερώτηση; ΝΑΙ! Στο κάτω κάτω της γραφής δεν έχω πουθενά να λογοδοτήσω, έτσι δεν είναι; Όμως αν σκεφτώ όοοολα τα ανωτέρω...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην purple anemone για αυτό το μήνυμα: | ||
Gildor (24-10-08) |
#44
|
|
||||
Θεωρώ ρατσιστικό το θέμα (είτε αναφέρεται σε κυρίους ή σε κυρίες, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη ηλικία), γιατί "βάζει" διαχωρισμούς, στεγανά και γενικεύσεις.
__________________
«Όποιος έχει το πόδι του έξω από τη φωτιά, μπορεί εύκολα να δώσει συμβουλές σ' αυτούς που καίγονται» Αισχύλος |
#45
|
|
||||
Ανταλλαγή απόψεων κάνουμε. (Κι εγώ έλεγα πως θα πεις κάτι να τους κάνουμε σκόνη! Μου την έκανες )
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|