Σήμερα ήταν μια μέρα χωρίς υποχρεώσεις εξωτερικές και θα έμενα σπίτι και στην ακρούλα.
Κατά τις 11:30 ντριν το κουδούνι
Ορίστε
Ξέρετε είμαστε τα παιδιά;
Παιδιά;
Εννοούμε είμαστε τα παιδιά του αυτοκινήτου
Ποίου αυτοκινήτου λέω, εγώ δεν έχω αυτοκίνητο με οδηγό, δεν έχω καν αυτοκίνητο
Είμαστε το αυτοκίνητο περισυλλογής απορριμμάτων.
Α είπα κάτι έδωσα και μου έδωσαν αυτό :
E τι να κάνουμε είναι δουλειά που κάνουν οι άνθρωποι;
Σε λίγο ντριννν το κουδούνι, άντε πάλι.
Καλημέρα σας
Εδώ μπήκα με το πρώτο ήταν δύο κορίτσια με τις κονκάρδες του Ερυθρού Σταυρού για τον Έρανο, με λίγα λόγια και τραλαλα εισέπραξα ένα :
Το είχε η μέρα σήμερα γιατί σε λίγο ήταν η οδοκαθαριστής του δρόμου χωρίς χαρτάκια αυτή.
Ε την τέταρτη φορά που κτύπησε το κουδούνι τα είχα πάρει στο κρανίο.
Ανοίγω την πόρτα και τον ξαφνιάζω.
Εσύ πάλι τι θες;
Φοβισμένος εκείνος ψέλλισε : Η πίτσα
Ποια πίτσα;
Η πίτσα που παραγγείλατε;
Α ναι η Πίτσα συγνώμη...
Έτσι τελείωσε ένα ευχάριστο πρωινό στο σπίτι, τώρα συγνώμη να μην μου κρυώσει ε;