Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
#2
|
|
||||
Πάρα πολύ όμορφο Χριστίνα, σ' ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας και φυσικά περιμένουμε τις συνέχειες.
Θα σου πρότεινα να το μεταφέρομαι στο Club, Ελληνική παράδοση & Λαογραφία.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#3
|
|
||||
Το έβαλα στην κουβέντα με τη σκέψη όποιος θέλει να γράψει μνήμες από παλιότερα χρόνια άλλα και σημερινές ασχολίες. Θα το συνεχίσω και με άλλα βιβλία, άλλα μέρη, ανάλογα την εποχή και όποιος άλλος έχει διαβάσει κάτι ας το βάλει |
#4
|
|
|||
χμμμ.... μιας και ακόμα δεν υπάρχει ένα ρομποτάκι για αυτή τη δουλειά, κάποιος πρέπει να μαζέψει τα καλοκαιρινά ρούχα και να βγάλει τα χειμωνιάτικα...
επίσης κάποιος πρέπει να μεριμνήσει ότι όλα τα λούκια είναι ανοιχτά, μην πλημμυρίσουμε κιόλας, |
#5
|
|
||||
Έτσι όπως τα παιδάκια στο νότιο ημισφαίριο μαθαίνουν για τα λευκά Χριστούγεννα από βιβλία, κάρτες και τηλεόραση, με τον ίδιο τρόπο έμαθα κι εγώ για το φθινόπωρο. Βέβαια το είχα ταυτίσει τόσο πολύ με την εποχή που αρχίζει το σχολείο, που νόμιζα ότι πράγματι είχαμε κι εμείς φθινόπωρο παρ 'όλο που φύλλα πεσμένα δεν έβλεπα, βροχές δεν είχαμε ιδιαίτερα και οι κρύες μέρες αργούσαν να μας επισκεφτούν.
Ώσπου μια μέρα πήρα τα συμπράγκαλά μου και βρέθηκα πρώτη φορά στην Ελλάδα Οκτώβριο μήνα. Έτσι κατάλαβα το "εγκυκλοπαιδικό" της γνώσης μου για τις τέσσερις (κι όχι δύο) εποχές του χρόνου. Από τότε το φθινόπωρο είναι η αγαπημένη μου εποχή. Την βρίσκω παραμυθένια, με τα φύλλα να σκεπάζουν το έδαφος, τα ποτάμια να ρέουν γοργά, με τις βροχές και τους ανέμους (αχ ο άνεμος... πόσο μου λείπει...), τα χρώματα του δάσους να ποικίλουν... Δεν ξέρω για πόσα χρόνια ακόμα θα μας επιτρέψει το κλίμα να χαρούμε το φθινόπωρο. Παντού ακούμε ότι οι εποχές θα γίνουν δύο, και πολύ φοβάμαι ότι δε θα αντιστοιχούν με αυτές που γνώριζα μικρή. Καλού κακού, ας κρατήσουμε καμία εικόνα για τις πιθανές "εγκυκλοπαιδικές" γνώσεις των επόμενων γενιών.
__________________
On my own |
#6
|
|
||||
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ .Εποχή του τρύγου για την περιοχή μας, τώρα όμως αν δεν ασχολείσαι με αυτή
Την δουλειά δεν καταλαβαίνεις τη ακριβώς γίνεται ελάχιστα χιλιόμετρα γύρω σου.. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός αυτή την εποχή δεν υπήρχε γειτονιά που να μην ήταν έντονη η μυρωδιά του πραγματικού μούστου. Όλα τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα από άδεια ξύλινα βαγένια ,που οι ιδιοκτήτες τους τα είχαν Βγάλει και τα έπλεναν για να είναι έτοιμα όταν θα τους έφερναν τον μούστο. Παντού νερά, και οι άνθρωποι σκυμμένοι να τρίβουν με τις ξύστρες το εσωτερικό των βαγενιών. Χαιρετούσες κάποιον και όταν τον ρωτούσες τι κάνει, η ατάκα ήταν ίδια από όλους , <<θέρος ,τρύγος πόλεμος.>> Στα γύρω χωριά που ήταν τα αμπέλια ,εκεί γίνονταν πραγματική μάχη από εκατοντάδες ανθρώπους , να μπορέσουν να τρυγήσουν όσο ποιο γρήγορα μπορούσαν να μην βρέξει και χαμηλώσει ο γράδος του μούστου .Έξω από τα μπακάλικα την τιμητική τους την είχαν οι ρέγκες, δεκάδες τα άδεια ξυλοκιβώτια….. Δυστυχώς τώρα όλα έχουν απλοποιηθεί, βλέπεις εδώ εκεί μόνο κανένα πλαστικό βαρέλι που σε λίγα λεπτά είναι έτοιμο να δεχτεί το έτοιμο κρασί από αλκοόλη και άλλα χημικά.. |
#7
|
|
||||
@kanaria:
Έχω μια φίλη απο Κύπρο η οποία δεν είχε δει ποτέ φύλλα κιτρινισμένα και πεσμένα στο έδαφος μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα! Της είχε κάνει μεγάλη εντύπωση διότι στην Κύπρο δεν υπάρχει αυτό! Όσο ήταν εδώ τα απολάμβανε! Μετά, κάποιες φορές της στέλναμε φθινοπωρινά φύλλα!!! @giannis: Έτσι ήταν ο τρύγος και στα δικά μας μέρη! Τότε που ο κόσμος ασχολούνταν με τα αγροτικά πιο πολύ. Οι οικογένειες, φίλοι, συγγενείς μαζεύονταν και τρυγούσαν με τη σειρά τα αμπέλια όλων και πατούσαν όλοι μαζί για κρασί. Τώρα όσοι εξακολουθούν, έχουν εργάτες, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εμείς έχουμε μικρή παραγωγή "ξερικού" σταφυλιού (δηλ δεν ποτίζεται το καλοκαιρι) οπότε δεν έχουν βάρος ούτε τιμή. Φροντίζουμε να βάζουμε κρασί κάθε χρόνο - σε ξύλινο βαρέλι! Αυτές τις μέρες περιμένουμε να σταματήσει ο βρασμός για να το κλείσουμε. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο με την αλλαγή του καιρού, ο βρασμός έκοψε λίγο. @elbereth: Ολόκληρη επιχείρηση, να μαζευτούν καλοκαιρινά και να κατέβουν φθινοπωρινά και χειμωνιάτικα!! Περίπου του Αγίου Δημητρίου στρώνουμε και χαλιά, αν και τα τελευταία χρόνια ο ζεστός καιρός πάει πίσω αυτή τη δουλειά. |
#8
|
|
||||
@giannis:
Έτσι ήταν ο τρύγος και στα δικά μας μέρη! Τότε που ο κόσμος ασχολούνταν με τα αγροτικά πιο πολύ. Οι οικογένειες, φίλοι, συγγενείς μαζεύονταν και τρυγούσαν με τη σειρά τα αμπέλια όλων και πατούσαν όλοι μαζί για κρασί. Τώρα όσοι εξακολουθούν, έχουν εργάτες, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Εμείς έχουμε μικρή παραγωγή "ξερικού" σταφυλιού (δηλ δεν ποτίζεται το καλοκαιρι) οπότε δεν έχουν βάρος ούτε τιμή. Φροντίζουμε να βάζουμε κρασί κάθε χρόνο - σε ξύλινο βαρέλι! Αυτές τις μέρες περιμένουμε να σταματήσει ο βρασμός για να το κλείσουμε. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο με την αλλαγή του καιρού, ο βρασμός έκοψε λίγο. Κάπως έτσι το κάναμε και στα μέρη μας .. Και εγώ έχω ένα κτήμα έτσι για χόμπι, και έχω αμπέλι, σχετικά μικρό, 9 χρόνων.. Εμείς το άλλο σαββατοκύριακο θα τρυγήσουμε αν δεν βρέξει πάλι…. Καλά θα περάσουμε.. |
#9
|
|
||||
Η αγορά των σχολικών ήταν μια πολύ όμορφη διαδικασία που σηματοδοτούσε την αρχή του φθινοπώρου και για μένα. Μάλιστα λέω να την αναβιώσω και στην ενήλικη ζωή μου, τώρα, αλλά απ' την άλλη αγοράζω τόσο συχνά χαρτικά/ήδη αλληλογραφίας κτλ. επειδή έχω μανία μ' αυτά που δεν ξέρω πόσο νόημα θα έχει.
Γενικά πάντως, είτε μιλάμε για τελετουργίες/συνήθειες που σηματοδοτούν τις εποχές, είτε γενικά για έθιμα, θεωρώ πως είναι σημαντικό να υπάρχουν. Κι αν δεν αρέσουν σε κάποιον τα καθιερωμένα της κοινωνίας του, ή αν κι αυτά έχουν ατονήσει, καλό είναι να εφεύρει δικά του, δικές του μαγικές στιγμές. Μιας και μόνο εμείς μετράμε το χρόνο, ας τον μετράμε με ομορφιά... Εξ άλλου οι αναμνήσεις είναι απ' τα πιο γλυκά πράγματα στον κόσμο, και όλα αυτά τα πράγματα δημιουργούν ισχυρές, μυρωδάτες αναμνήσεις. Έχω παρατηρήσει ότι τα διάφορα πράγματα που επαναλαμβάνονταν περιοδικά στο σπίτι μου όσο ήμουν μικρή είναι χαραγμένα βαθύτερα στο μυαλό μου από τα μεμονωμένα περιστατικά. Η δύναμη της συνήθειας είναι... δύναμη. Δεν είναι μόνο αρνητικό πράγμα η συνήθεια.
__________________
[Sola fide.] Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land. |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|