Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > AcroBase > Χαλαρή κουβεντούλα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 13-09-10, 10:58
HelenA Ο χρήστης HelenA δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 19-02-13 14:12
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
πόσο εύκολα κλαίτε;

Πολλές φορές αναρρωτήθηκα αν το ότι συγκινούμαι ή κλαίω πολύ εύκολα, είναι
φυσιολογικό ή όχι.
Συγκινούμαι όταν βλέπω μια τρυφερή ταινία, ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό μου.
Όταν διαβάζω ένα όμορφο ποίημα, όταν ακούω μια γλυκειά μουσική.
Συγκινούμαι όταν ακούω τον πόνο του άλλου, ότα νοσταλγώ ανθρώπους που αγαπώ. Δεν μπορώ να μη γίνω κομμάτια και να μη δακρύσω όταν βλέπω παιδιά στα νοσοκομεία να υποφέρουν από ανίατες ασθένειες.
Όταν βλέπω ανθρώπους δυστυχισμένους που έχουνε χάσει παιδιά και
τότε λέω ήμαρτον Θεέ μου που γογγίζω για τα δικά μου προβλήματα όποια κι αν είναι αυτά.
Και ενώ δακρύζω ή κλαίω στις περιπτώσεις που προανέφερα μου συμβαίνει το εξής παράξενο.
Πάντα στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου μένω ψύχραιμη λες και δεν συμβαίνει σε μένα αυτό.
Μέχρι να το συνειδητοποιήσω Ο πολύς, ο αβάσταχτος πόνος ,έχει αρχίσει να καταλαγιάζει.
Σχετικά με το κλάμα είπε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ"Το κλάμα βαραίνει το βάθος της ψυχής"
και ο Βίκτωρ Ουγκώ"Τα μάτια δεν βλέπουν καθαρά τον Θεό παρά μόνον
μέσα από τα δάκρυα.
Θέλω να κάνουμε μια κουβεντούλα για το θέμα αυτό, κλαίτε ή συγκινείστε εύκολα; το κλάμα σας ανακουφίζει ή όχι ;
Απάντηση με παράθεση
The Following 3 Users Say Thank You to HelenA For This Useful Post:
μαρια ψαθα (13-09-10), konstantin@ (13-09-10), maralin (13-09-10)
  #2  
Παλιά 13-09-10, 15:10
Το avatar του χρήστη maralin
maralin Ο χρήστης maralin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 25-03-24 17:33
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
υπαρχει αραγε περιπτωση ανθρωπου επι γης που αν κλαψει να μην ανακουφιζεται?
.....

αρκει να μη κλαιμε ερημην....ή δηθεν...
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας......
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 13-09-10, 18:00
Το avatar του χρήστη konstantin@
konstantin@ Ο χρήστης konstantin@ δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 12-06-14 11:59
Φύλο: Γυναίκα
Aπο μικρό παιδί θυμάμαι τον ευατό μου να κλαίω και να στεναχωριέμαι με το παραμικρό.
Αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι και τώρα ,που έχουν περάσει μερικά χρόνια.Κλαιω απο μια ταινία που βλέπω στην τηλεοραση....μεχρι την άσχημη συμπεριφορά που έχουν ορισμένοι άνθρωποι.Το πώς αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπο τους ,πως γυρνάνε το κεφάλι στην δυστηχία παιδιών που τα εκμεταλευονται (άνθρωποι),στεναχωριέμαι για τα βασανιστήρια που κάνουν σε αδέσποτα ζώα,κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους με ένα χάδι και μετά τα κλωτσάνε,στεναχωριέμαι όταν βλέπω αδέσποτα ζώα χτυπημένα στην άσφαλτο,κλαίω για την ζήλια ορισμένων ανθρώπων και λεω γιατί??
Υπάρχουν και άλλες πολλές περιπτώσεις που θα με κάνουν να κλάψω.Και φυσικά όταν έφυγε η γιαγιά μου ...αν και έχει περασει 1 μισης χρόνος απο τότε δεν υπάρχει μέρα που να μην την σκεφτω και να μην δακρύσω.
Το κλάμα με ανακουφίζει εκείνη την στιγμη ...μετα ....
__________________
Την ουσία δεν την βλέπεις με τα μάτια,
την βλέπεις με την καρδιά.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 13-09-10, 18:51
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από konstantin@ Εμφάνιση μηνυμάτων
Aπο μικρό παιδί θυμάμαι τον ευατό μου να κλαίω και να στεναχωριέμαι με το παραμικρό.
Αυτή είναι ακραία κατάσταση, να κλαις με το παραμικρό.

Κλαίω και εγώ, όταν υπάρχει λόγος.

Θα μπορούσα να κατηγοριοποιήσω το κλάμα.

Κλάμα απώλειας, είναι ένας πραγματικός σπαραγμός, άσχετα αν εμφανίζεται με δάκρυα ή όχι.

Στις χειρότερες περιπτώσεις αυτής την κατηγορίας, δεν μπόρεσα να κλάψω άμεσα. Στην πρώτη γιατί είχα τον Πατέρα μου, μετά τον θάνατο της Μητέρας μου, την οποία λάτρευα σαν θεά μου.

Στην δεύτερη περίπτωση, στην απώλεια της 33χρονης νύφης μου, γιατί έπρεπε να στηρίξω τον αδελφό μου και τα τρία μικρά κοριτσάκια τους.

Κλάμα χαράς και συγκίνησης, συναίσθημα που βγαίνει μόνο του, σε στιγμές που σε δικαιώνουν, σαν τα δύο παιδιά από την AcroBase, που γνωρίστηκαν εδώ και ξεπέρασαν δεκάδες εμπόδια, για να κλάψω από συγκίνηση στον γάμο τους.

Κλάμα αβάσταχτης δυσκολίας και αδιεξόδου, όταν νοιώθεις ότι όλες οι πόρτες είναι κλειστές και δεν κάθε ελπίδα έχει χαθεί.
Μια τέτοια κατάσταση βίωσα πριν μερικά χρόνια.

Κλάμα ευγνωμοσύνης. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι οι φίλοι σου ή ο αδελφός σου, είναι δίπλα σου, έτοιμοι να σε στηρίξουν, μ' ότι έχουν και δεν έχουν κάνοντας με τρόπο, που αποκλείει να νοιώσεις μειονεκτικά, ότι γίνεσαι επαίτης.

Κλάμα όταν συνειδητοποιείς, ότι κάτι εκεί ψηλά, είναι δίπλα σου και σε προστατεύει και αυτό το ένοιωσα τρεις φορές στην ζωή μου.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 13-09-10, 19:01
Το avatar του χρήστη konstantin@
konstantin@ Ο χρήστης konstantin@ δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 12-06-14 11:59
Φύλο: Γυναίκα
Δυστηχώς ...παραείμαι ευαισθητη.Εκδηλώνω τα συναισθήματα μου όποια και αν ειναι αυτα.Θυμός ,στεναχώρια ,λύπη ,χαρά...
Εγραψα αυτά που ένιωθα και νιώθω.
Μερικές φορές πληρώνω το τίμημα...αλλά δεν με πειράζει.
__________________
Την ουσία δεν την βλέπεις με τα μάτια,
την βλέπεις με την καρδιά.
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 13-09-10, 19:06
Το avatar του χρήστη Nelly
Nelly Ο χρήστης Nelly δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-12 11:04
Φύλο: Γυναίκα
Αρχική Δημοσίευση από konstantin@ Εμφάνιση μηνυμάτων
Δυστηχώς ...παραείμαι ευαισθητη.Εκδηλώνω τα συναισθήματα μου όποια και αν ειναι αυτα.
Η ευαισθησία δε μετριέται με τα δάκρυα που χύνει κανείς.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα:
Xenios (13-09-10)
  #7  
Παλιά 13-09-10, 23:16
Το avatar του χρήστη μαρια ψαθα
μαρια ψαθα Ο χρήστης μαρια ψαθα δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 06-03-12 09:59
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Γενικά θεωρούμαι ήρεμος και δυνατός άνθρωπος .

Για αυτό το λόγο πάω κόντρα στο κατεστημένο αφήνοντας τα ζουμια να τρέξουν

στις εξής περιπτώσεις (ναι , είναι συγκεκριμένες) :

1 . όταν τραγουδάμε η μαμά μου,η αδερφή μου κ εγώ.

2. όταν μου λένε οι φίλοι που έχω απο μικρή πόσο με αγαπάνε .

3. όταν βλέπω ένα ανήμπορο ζωάκι στον δρόμο,στην τηλεόραση,στον ύπνο μου.

4. κάθε μικρή χαζη στιγμή που με κάνει να νοιώθω ευγνώμων για αυτό το

δώρο που λέγεται ζωή.

και μην με αποκαλέσει κανείς κλαψιάρα....ευαίσθητος άνθρωπος γαρ...θα κλάυσω....
__________________
Άν το σκεφτείς πολύ θα τρελαθείς . . . αν το ζήσεις θα πιάσεις ουρανό ! ! !
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 15-09-10, 12:20
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Δάκρυ

Κανένας μας δεν ζει χωρίς τα δάκρυα, είναι τα μαργαριτάρια μας, η απόδειξη της ύπαρξης μας.

Φεύγεις και σφίγγω τη καρδιά, το δάκρυ μη προβάλλει
για να το βγάλω στη χαρά όταν γυρίσεις πάλι.

Άγγιξε δάκρυ του κεριού να δεις πως χοχλακίζει
μοιάζει μ' αυτό του χωρισμού στα μάτια οντέ πορίζει

Θέμα και στην ποίηση.

Ένας φίλος, μια αγάπη, ένας πόνος.

Δεν είναι ήλιος ούτε φεγγάρι μα ούτε λουλούδι,
είναι η χαρά είναι η συγκίνηση μα και τραγούδι.
Δεν είναι αστέρι, ούτε χρυσάφι, μα ούτε διαμάντι,
Είναι ο πόνος, η πίκρα, η αδικία, μα κι’ η απάτη.

Μέσα απ’ τα σπάργανά του, συχνά δραπετεύει,
στα πλούτη, μα και στη φτώχεια,
την τρικυμία ψάχνει και ταξιδεύει.
Με της ζωής τα καπρίτσια, αυτό μεθάει,
τα κατατόπια ξέρει, κρυφά γλιστράει.

Τη μάνα απ’ όλους περίσσια αγαπάει,
μαζί της κι’ εκείνο σκληρά πολεμάει.
Στης γαλανόλευκης τ’ ανάβλεμμα ραγίζει,
και τις γραμμές στα χέρια με νάμα γεμίζει.
Στις σαϊτιές του έρωτα παρέα μας κάνει,
και το αλμύρισμά του στα χείλη φτάνει.
Τα μάγουλά μας με πόνο, συχνά ζωγραφίζει,
μέχρι οι πηγές του ν’ αδειάσουν το χώμα ποτίζει.

Είναι μια στάλα μα με σοφία πολύ μεγάλη,
τα συναισθήματά μας πάντα προβάλλει.
Στο τέλος του δρόμου, σ’ ένα ξωκλήσι,
στης Παναγιάς τα πόδια με μια συγνώμη,
θα ξεψυχήσει.

Και ένα σχετικό άρθρο Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ Από την Ελευθεροτυπία.
10/10/2009

Στο ζωικό βασίλειο υπάρχουν αναρίθμητες αξιοπερίεργες και ανεξήγητες συμπεριφορές, καμία όμως από αυτές δεν συγκρίνεται με το ανθρώπινο κλάμα ή το γέλιο, που δικαίως θεωρούνται οι πιο αινιγματικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου συναισθηματικού-νοητικού κόσμου. Πράγματι, τόσο το σαρδόνιο μειδίαμα ή το ηχηρό γέλιο όσο και ο γοερός θρήνος μετά δακρύων παίζουν αποφασιστικό επικοινωνιακό ρόλο στην κοινωνική μας ζωή. Γιατί όμως μόνο οι άνθρωποι, μεταξύ όλων των ζώων, μπορούν να εξωτερικεύουν τη χαρά τους με το γέλιο και τη λύπη ή την απελπισία τους με ποταμούς δακρύων; Και ποια είναι η βιολογική προέλευση και η ψυχολογική λειτουργία αυτών των πολύ ιδιαίτερων εκδηλώσεων του ανθρώπινου ψυχισμού; Οι απαντήσεις της σύγχρονης επιστήμης σε αυτά τα θεμελιώδη, για την ανθρώπινη αυτογνωσία, ερωτήματα ούτε προφανείς είναι ούτε, βέβαια, μονοδιάστατες
Από την άλλη πλευρά, η χαρά και η θλίψη, το γέλιο και το κλάμα συνοδεύουν σταθερά και αμετάκλητα όλα τα στάδια της ανθρώπινης ανάπτυξης. Ερχόμαστε στον κόσμο με ένα κλάμα και με το κλάμα, ελλείψει άλλου επικοινωνιακού μέσου, δηλώνουν τα νεογέννητα τις ανάγκες τους. Πολύ πριν μάθουν να γελάνε ή να μιλάνε, τα βρέφη στέλνουν διάφορα μηνύματα μέσω του επίμονου κλάματος: με αυτό εκδηλώνουν την ανάγκη τους για τροφή, τον πόνο ή την ενόχλησή τους, τη διαμαρτυρία τους επειδή νιώθουν μόνα ή εγκαταλειμμένα από τους γονείς τους. Και οι ταλαίπωροι γονείς μαθαίνουν σταδιακά να ξεχωρίζουν από τις διαβαθμίσεις του κλάματος τις ανάγκες των μωρών. Η αποκωδικοποίηση όμως των βρεφικών μηνυμάτων δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, αφού προϋποθέτει ότι οι γονείς κατανοούν και αξιολογούν το στοιχειώδες «λεξιλόγιο» των κλαυθμυρισμών.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι οι σύνθετες εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς βασίζονται κατά κανόνα σε απλές ζωικές συμπεριφορές: όπως και τα περισσότερα ζώα, τα ανθρώπινα βρέφη κλαψουρίζουν ή κλαίνε γοερά για να εκφράσουν τον πόνο, τη δυσαρέσκειά τους ή τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Πολύ πριν μάθουν να μιλάνε, να γελάνε και να χειρονομούν, τα παιδιά χρησιμοποιούν το κλάμα για να εκδηλώνουν τις ανάγκες τους. Ίσως γι' αυτό τα βρέφη κλαίνε τόσο συχνά. Μόνο μετά τον πρώτο χρόνο ζωής τους η συχνότητα του κλάματος μειώνεται και αρχίζουν να υιοθετούν άλλα, περισσότερο σαφή μέσα επικοινωνίας και έκφρασης των επιθυμιών τους.
Η ανάγκη προσφυγής στο κλάμα μειώνεται με το πέρασμα των χρόνων, αλλά δεν εξαλείφεται ποτέ. Τα πιο σύνθετα συναισθήματα που εμφανίζονται σταδιακά με την ενηλικίωση του ατόμου αποτελούν εκδηλώσεις πιο σύνθετων ατομικών και κοινωνικών αναγκών, που πάνε πέρα από την ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών. Το γεγονός αυτό δεν ισοδυναμεί καθόλου με εξάλειψη ή υπέρβαση των προγενέστερων εκδηλώσεων της ανθρώπινης φυσιολογίας. Αντίθετα, το κλάμα εξακολουθεί να έχει σημαντικό ρόλο στη ζωή των ενηλίκων, αφού σηματοδοτεί την ένταση των συναισθημάτων που βιώνουν οι ίδιοι ή επιθυμούν να εκφράσουν στους άλλους.
Το αγχολυτικό κοκτέιλ δακρύων
Ύστερα από πολυετείς έρευνες γύρω από τη φυσιολογία και τη βιοχημεία των δακρύων, οι ειδικοί κατέληξαν σε ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα. Πρώτον, οι άνθρωποι εκκρίνουν τρεις διαφορετικούς τύπους δακρύων, που διαφοροποιούνται ανάλογα με τη λειτουργία και την προέλευσή τους. Υπάρχουν τα λεγόμενα «βασικά» ή «συνεχή» δάκρυα που ενυδατώνουν και καθαρίζουν ασταμάτητα τα μάτια μας. Η πιθανή αδυναμία έκκρισης αυτού του τύπου δακρύων από τους δακρυγόνους αδένες των ματιών έχει σοβαρές συνέπειες και οδηγεί ενδεχομένως σε τύφλωση.
Κατόπιν υπάρχουν τα «αντανακλαστικά» δάκρυα που εκκρίνονται ως απάντηση στον έντονο ερεθισμό, όταν π.χ. εξωτερικοί παράγοντες τραυματίζουν ή ερεθίζουν την επιφάνεια των ματιών μας. Η σκόνη, ο ελαφρύς τραυματισμός ή απλώς... το ξεφλούδισμα κρεμμυδιών είναι κάποια από τα εξωτερικά ερεθίσματα που προκαλούν την παραγωγή των αντανακλαστικών δακρύων.
Τέλος, υπάρχουν και τα μυστηριώδη «συναισθηματικά» δάκρυα. Αυτά τα τελευταία, σε αντίθεση με τους δύο πρώτους τύπους δακρύων που εμφανίζονται σε πολλά είδη ζώων, αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο των ανθρώπων. Μόνο αυτός ο τρίτος τύπος δακρύων συνδέεται με τις έντονες και περίπλοκες συναισθηματικές καταστάσεις που εκδηλώνουν οι άνθρωποι! Και όπως ανακάλυψε ο William Η. Frey και η ερευνητική του ομάδα στις ΗΠΑ, τα συναισθηματικά δάκρυα διαφοροποιούνται σημαντικά από τους δύο κοινούς τύπους δακρύων, όχι μόνο ως προς τη λειτουργία αλλά και ως προς τη βιοχημική τους σύσταση.
Πράγματι, χάρη στις πρωτοποριακές έρευνες του W. Frey, έγινε γνωστό ότι τα συναισθηματικά δάκρυα περιέχουν 20-25% περισσότερες πρωτεΐνες, τέσσερις φορές περισσότερο κάλιο και 30% περισσότερο μαγγάνιο. Επιπλέον, περιέχουν πολύ υψηλή συγκέντρωση ορμονών, όπως η αδενοκορτικοτροπίνη (ACTH) που εκκρίνεται σε συνθήκες στρες και η προλακτίνη που ρυθμίζει τους υποδοχείς των νευροδιαβιβαστών στους δακρυγόνους αδένες.
Οπως ισχυρίζεται ο William Frey, «ενδέχεται τα συναισθηματικά δάκρυα να επιλέχθηκαν κατά την ανθρώπινη εξέλιξη επειδή καταπραΰνουν την έντονη συναισθηματική φόρτιση». Στο διάσημο βιβλίο του «Crying: The Mystery of Tears», ο W. Frey προτείνει την περίφημη «ομοιοστατική υπόθεση» σχετικά με τη λειτουργία των δακρύων στον άνθρωπο.
Σύμφωνα με αυτή την ενδιαφέρουσα θεωρία, τα συναισθηματικά δάκρυα, όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν από εκατομμύρια χρόνια σε κάποιον πρόγονό μας, επιλέχθηκαν και ενισχύθηκαν από τη φυσική επιλογή επειδή συνέβαλαν στην εξάλειψη κάποιων χημικών ουσιών που συσσωρεύονται στον ανθρώπινο οργανισμό όταν βρίσκεται σε καταστάσεις μεγάλης συναισθηματικής πίεσης. Και αυτή η ιδιαίτερα εκτονωτική και εξισορροπητική λειτουργία του κλάματος επιβεβαιώνεται από πλήθος ερευνών. Οπως τονίζει στο βιβλίο του ο διάσημος Αμερικανός βιοχημικός: «Περίπου το 85% των γυναικών και το 73% των ανδρών δηλώνει (σε σχετικές στατιστικές έρευνες) ότι αισθάνεται πολύ καλύτερα μετά από ένα καλό κλάμα. Ενδέχεται λοιπόν να είναι τα ίδια τα δάκρυα που προκαλούν αυτή τη συναισθηματική ευεξία».
Είναι γνωστό από καιρό ότι το παρατεταμένο καθεστώς άγχους (συνεχές επαγγελματικό ή οικογενειακό στρες) μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα: καρδιοαγγειακές παθήσεις, αύξηση της πίεσης του αίματος, μειωμένες ανοσοποιητικές αντιδράσεις, συμπτώματα πρόωρης γήρανσης κ.ά. Συνεπώς θα πρέπει να ευνοήθηκαν εξελικτικά όλοι εκείνοι οι φυσιολογικοί μηχανισμοί που συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των καταστάσεων έντονου στρες.
Και όπως απέδειξε ο William Frey, η υψηλή συγκέντρωση προλακτίνης και αδενοκορτικοτροπίνης στα συναισθηματικά δάκρυα δρα αγχολυτικά σε καταστάσεις έντονου στρες. Μάλιστα, κάποιες μετέπειτα έρευνες έδειξαν ότι το κλάμα των γυναικών περιέχει σχεδόν διπλάσια συγκέντρωση προλακτίνης από το κλάμα των ανδρών. Γεγονός που υποτίθεται ότι εξηγεί γιατί οι γυναίκες έχουν την τάση να κλαίνε περισσότερο και συχνότερα από τους άνδρες!
Περιττό να τονίσουμε ότι τέτοιες απλοϊκές «εξηγήσεις» που τείνουν να ανάγουν τα πάντα στη δράση κάποιων σχεδόν «μαγικών» μορίων ή γονιδίων δεν εξηγούν καθόλου τα σύνθετα κοινωνικά και ψυχολογικά αίτια που διαφοροποιούν τη συμπεριφορά των δύο φύλων. Ισως γι' αυτό αρκετοί ερευνητές δεν έχουν καθόλου πεισθεί ότι η πρωταρχική λειτουργία του κλάματος στον άνθρωπο είναι απλώς εκτονωτική ή ομοιοστατική. Αντίθετα, ισχυρίζονται ότι η πρωταρχική λειτουργία ήταν και είναι επικοινωνιακή, αφού το κλάμα συμβάλλει στην κοινοποίηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και συνεπώς εξυπηρετεί πρωτίστως κοινωνικές και επικοινωνιακές μας ανάγκες. Με άλλα λόγια, δεν κλαίμε επειδή είμαστε ταραγμένοι, αλλά επειδή προσπαθούμε να συνέλθουμε από ό,τι μας έχει ταράξει. Οι περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις απαιτούν περίπλοκες μορφές επικοινωνίας, και τα δάκρυα, όταν δεν είναι κροκοδείλια, αυτόν ακριβώς τον σκοπό εξυπηρετούν.
Οι άντρες δεν κλαίνε;
Τα συναισθηματικά δάκρυα ενδέχεται να αποτελούν την εξωτερίκευση ψυχικού πόνου, ανακούφισης ή και χαράς. Εναλλακτικά, γεγονός που συμβαίνει κατά κανόνα, μπορεί κάποιος να «κρατά τα πάντα μέσα του», παρατείνοντας σιωπηρά την περίοδο που υποφέρει, χωρίς αυτό να γίνεται φανερό στους άλλους. Και όμως θα μπορούσε θαυμάσια να χαλαρώσει και να επιτρέψει στον εαυτό του να εκδηλώσει σε ένα απελευθερωτικό κλάμα όλα τα αλγογόνα συναισθήματα που βιώνει.
Ωστόσο, αντίθετα με ό,τι μας διδάσκουν από την πιο τρυφερή μας ηλικία, το να κλαίει κάποιος δεν είναι καθόλου δείγμα αδυναμίας. Αντίθετα, μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά ωφέλιμο για την ψυχοσωματική μας υγεία. Αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται και από τις πρωτοποριακές έρευνες του Αμερικανού ψυχολόγου Jonathan Rottenberg, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια μελετά αυτό το εξαιρετικά δύσκολο και καυτό αντικείμενο έρευνας.
«Η ικανότητα να κλαίμε αποτελεί συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης μας», υποστηρίζει ο Rottenberg. «Το κλάμα μάς συνοδεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από τη βρεφική ηλικία μέχρι τις πιο σημαντικές στιγμές μας ως ενήλικα άτομα, όπως γάμοι, γεννήσεις, θρήνος για τον θάνατο κάποιου αγαπημένου πρόσωπου». Και προσθέτει ότι δεν υπάρχει επαρκής ιατρική βιβλιογραφία επειδή όλες οι έρευνες επικεντρώνονταν κυρίως στο παιδικό κλάμα. Ετσι αποφάσισε να διερευνήσει αν το κλάμα έχει ευεργετικές συνέπειες και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Την έρευνα αυτή πραγματοποίησε σε συνεργασία με τους Lauren Bylsma και Ad Vingerhoets, δύο ερευνητές που εργάζονται στο Πανεπιστήμιο Tilburg της Ολλανδίας.
Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα των ερευνών τους είναι ότι το κλάμα αναμφίβολα έχει θεραπευτικές ιδιότητες σε όλες τις ηλικίες! Η εκτενής έρευνα έγινε πάνω σε 3.000.000 εθελοντές από 30 διαφορετικές χώρες. Το 60-70% των ερωτηθέντων απάντησε ότι το κλάμα είχε πάντα ευεργετική επίδραση, ενώ μόνο ένας στους δέκα ανέφερε πως τα δάκρυα επιδείνωναν την ήδη κακή τους διάθεση. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια προφανής εξήγηση είναι ότι όποιος κλαίει τραβά την προσοχή πάνω του, ωθώντας τον να αναζητήσει λύση στο πρόβλημά του. «Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για τους άντρες που κλαίνε. Οταν ένας άντρας επιτρέπει στον εαυτό του να κλαίει, σημαίνει ότι αντιμετωπίζει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Αυτό μας προβληματίζει και μας αναγκάζει να αναζητήσουμε κάποια λύση», υποστηρίζει ο J. Rottenberg. Επομένως, το καλά εδραιωμένο αξίωμα ότι «οι πραγματικοί άντρες δεν κλαίνε» μόνο καταστροφικές συνέπειες έχει για τους άντρες.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 15-09-10 στις 12:35
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
HelenA (15-09-10), konstantin@ (15-09-10)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 09:26.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.