[Liria]

Παραμονή παραμονής απόψε. Σε λίγη ώρα κλείνουν τα μαγαζίά και οι δρόμοι θ' αρχίσουν να αδειάζουν σιγά-σιγά. Μαζευόμαστε στα σπίτια μας. Μικρά - μεγάλα, γεμάτα - λιγότερο γεμάτα, σπίτια φίλων αν όχι δικά μας, όμως είναι αυτά που μας περιμένουν με ανοιχτή αγκαλιά να γιορτάσουν μαζί μας. Μακάρι ανάμεσα σε όσους διαβάσουν αυτές τις γραμμές, να μην υπάρξει ούτε ένας που να κουνήσει μελαγχολικά το κεφάλι. Μακάρι να υπάρχει για όλους μια ανοιχτή πόρτα κι αγκαλιά, στις μέρες που έρχονται.
Στο παρα δέκα των χριστουγέννων, ήθελα να αφιερώσω λίγο χρόνο για να πω σ' όλους όσους δεν γνωρίζω οτι έχω ακούσει πολές εκφράσεις όπως "Αυτό το δωμάτιο, ήταν το σπίτι μου / Οι φίλοι μου όλοι είναι το σπίτι μου / ο άνθρωπος αυτός, είναι το σπιτι μου / η δουλειά μου είναι το σπίτι μου ...". Όλες μπορεί να είναι πέρα για πέρα αληθινές για τον καθένα που τις διατυπώνει.
Η δική μου ευχή κλείνει έτσι: Αρκεί να υπάρχει κάτι ή κάποιος που να είναι "το σπίτι μας". Αρκεί να υπάρχουν πράγματα και άνθρωποι που να μας ζεσταίνουν την ψυχή. Αλλά κι αν δεν υπάρχουν, να μια καλή ευκαιρία να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να ζεστάνουμε εμείς, όσους δεν ξέρουν να το κάνουν.
Χρόνια πολλά παιδιά! Καλά Χριστούγεννα!