Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #11  
Παλιά 30-01-07, 16:58
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Με αφορμή την αίτηση απλών και εύκολων νοημάτων, (από τον Μιχάλη) αλλά και της απαιτούμενης βάσης, για να μην μένουν αστήρικτα, τα δεδομένα που ανεβάζω, σκέφτηκα πως, αφού η αλφαβήτα, είναι κάποιου είδους βάση της γλώσσας μας, θα μπορούσε να γίνει ένα ευσταθές πνευματικό στήριγμα και μια καλή αρχή. Πέραν όμως της αλφαβήτας, ουσιώδη και λειτουργικό ρόλο στη ζωή, είναι το ‘’θέλημα’’, η επιθυμία και η παιδειά αυτής.

Μια πορεία ζωής, πολλές φορές διαγράφεται σαν κίνηση από την ανατολή έως τη δύση, από το Α έως το Ω, η οποία πορεία, ΔΕΝ είναι μόνο κίνηση βιολογική, αλλά πρωτίστως συνειδησιακή και πνευματική, από την καλή λίαν αφετηρία, προς την αντικειμενική τελειότητα.

Α και Ω, όμως, αυτοαποκλήθηκε ο Κύριος και συγχρόνως, εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή (Ιωαν. ια’25), δια της οποίας Οδού και Ζωής, δίνεται νόημα στην πορεία της ζωής μας.

Το φιλοσοφικά ζητούμενο, είναι τι μας προσφέρει ο κόσμος από μόνος του, με τον κοσμοκράτορα (666), τι μας αντιπροτείνει ο Παντοκράτορας (888), ποια η αρχική πύλη εισόδου και αφετηρίας της εν λόγω προτεινόμενης ζωής, ποια τα χρησιμοποιούμενα εφόδια, ποιο το άνω όριο (του κάθε κόσμου), ποιος ο τελικός σκοπός, και τα οποία ΟΛΑ, είναι καταγεγραμμένα συμβολικά στην αλφαβήτα μας, όπως θα αποδειχθεί, λίγο παρακάτω.

Η ζωντανή ελληνική γλώσσα, με τη μη συμπτωματικά, 24γράμματη αλφαβήτα, είναι το τέλειο όχημα - σχήμα, που μεταφέρει την ουσία των νοουμένων, κι είναι ΤΕΛΕΙΑ, συγκρινόμενη με την κολοβωμένη κατά το Α και Ω, δλδ σε Αλήθεια, Αγάπη και τελείωση, 22γράμματη εβραϊκή, όπως καταγράφτηκε στην εξήγηση του ‘’θεόσδοτου ονόματος ΙΩΑΝΝΗΣ’’.

Εκτιμώ πως μπορούμε να διακρίνουμε μια συνάντηση Υπερφυσικής Ουσίας (ΙΗΣΟΥΣ = 888, με 3Χ8 = 24), και λογικού σχήματος (24γράμματης ελληνικής αλφαβήτας). Σε αυτήν την σχέση, Ο Κύριος δια της ελληνικής γλώσσας, μας χειραγωγεί και συμπορεύεται φυσικά και πνευματικά, από την αρχή ως το τέλος μας, εξαρτώμενη αυτή η ευλογημένη από Τον Λόγο, συνοδοιπορία μας, από τη δική μας ‘’επιθυμία’’. Εάν τις θέλει…

Σημείο εισόδου είναι η επιθυμία. το 6=ς. Παρατηρούμε πως στην σειρά των γραμμάτων της αλφαβήτου μας, α,β,γ,δ,ε,ζ,η,θ,ι,κ… παραχωρείται χώρος μεταξύ του ε και του ζ, ώστε να εισαχθεί το στ=6, και να λάβει υπόσταση. Αφού εισέλθει, αρχίζει να πραγματώνεται ακολουθώντας την προσωπική πορεία ζωής του, πρακτικά και θεωρητικά που επιθυμεί. Την άνω ή την κάτω. Την πίσω από το παραπέτασμα, ή εντός του σπηλαίου όπως θα έλεγε ο Πλάτων, με θεωρία τις σκιές που προβάλλουν τα αντικείμενα, νομιζόμενα, παρότι αληθοφανή, ως αληθινά, ή την έξοδό του, στο Φως.

Η αληθινή αιτία που διαφοροποιεί τον κόσμο των σκιών (μέσα στο σπήλαιο) που βλέπουμε (σαν μέσα από μήτρα) και τον καινό και φωτεινό κόσμου του Θεού, δια της αναγεννήσεως, είναι η επιθυμία. Αν πάνω από κάθετι κοσμικό προσθέσουμε με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας, της ψυχής μας και της διανοίας μας, την επιθυμία του Θεού, το άθροισμα, είναι απλό και σαφές: τρία 6άρια + 6=24. Επιθυμώντας το θείο, αρχίζει και ενεργεί και πραγματώνεται, κατά τάξη η τελείωσις, Ω, αφού καλυφθούν επιτυχώς, τα μεσοστάδια, της κάθαρσης και της φώτισης.



Από το παραπάνω σκαρίφημα, εντοπίζουμε μετά την είσοδο του 6 στη θέση στ=ς, μεταξύ ε και ζ, (και στα μικρά και στα κεφαλαία), το δωδέκατο γράμμα να είναι το Μ και το δέκατο όγδοο, να είναι το Σ.

Ο κόσμος και ο κοσμοκράτορας, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να προσφέρουν το τέλειο. Θα φτάσουν έως το κοσμικό πυρ, θα αναλωθεί η ενέργεια των ανθρώπων στην εκτέλεση των κοσμικών – σαρκικών επιθυμιών τους και εκεί θα είναι το τέρμα αυτής της κάτω από το πέπλο (χωρίς Ουσία, αλλά με σκιές και σύμβολα Αυτής) πορείας της ζωής, όσων επιλέγουν συνειδητά να ζήσουν χωρίς Χριστό.

Ο άνθρωπος, που έχει ως άξονα ζωής, το με αποφυγή του Σταυρού (χξστ’ = χριστός ξένος σταυρού) ‘’γενηθήτω το θέλημά μου’’ θα είναι γεμάτος από επιθυμίες (6), στα όρια της ψυχικής του αυτοκριτικής, θα μεταμελεί (μ=12) για τις αστοχίες του, και στο τέλος, θα αισθάνεται την συμμετοχή του στο κοσμικό πυρ (18=3, 6αρια) που σηματοδοτεί την απομάκρυνσή του (με κεφαλή προς κάτω, συμβολικά το 6), την αποστασιοποίησή του σώματι, ψυχή τε και πνεύματι, από τον: ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ = 999.

Από την άλλη πλευρά, στον χώρο των αιτιών, η επιθυμία Θεού, και η πορεία με άξονα το σταυρικό ‘’γενηθήτω το θέλημά Σου’’, γεννά στον άνθρωπο την μετάνοια, η οποία σαν Μυστήριο (Ιερά Εξομολόγησις) από τους έχοντες την αποστολική διαδοχή συνέχεια της χάριτος του αφιέναι αμαρτίες, (Ιωαν.κ’21) (…καθώς με απέστειλεν ο Πατήρ, και εγώ πέμπω εσάς. Και τούτο ειπών, ενεφύσησε και λέγει προς αυτούς• Λάβετε Πνεύμα Άγιον.
Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς, αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι…).


Τότε και μόνο τότε αίρεται από την πύλη του παραδείσου η πύρινη στρεφόμενη ρομφαία, που μετά την πτώση απαγόρευε την είσοδο, ενώ τώρα, με την συγχωρετική ευχή, επιτρέπει τον άνθρωπο να βαδίσει προς Θεία Κοινωνία, συγ-χωρείται, προς μετοχή του θείου πυρός (αλλοιώνοντάς τον θεϊκά).

Τον καθαρίζει και λαμπρύνει ως ήλιο (Η=8) του προσθέτει το οικείον φως της αποκαλύψεως το Π της πίστης +ατμός, πνεύμα = Πάτμος, Π=16) με σκοπό να τον τελειώσει και ολοκληρώσει, κατατάσσοντάς τον στην χωρεία που προετοίμασε απ’ αιώνων στους αγαπώντες Τον. Να συμπαρίσταται ο άνθρωπος μετά του Θεού, Ο+Ο=Ω.

Κι αν αυτά είναι υπέρ του μέτρου των δυνατοτήτων μας αντίληψης, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να ανοίξει για μας η πύλη, και να διατίθενται προς οδοιπορία και βίωμα, εκείνα τα στοιχεία, που ενώ ο κόσμος ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει, (λόγω ορίου 666 = Σ) η 24γράμματη ευλογημένη ελληνική γλώσσα, (η θεία εποπτεία δομηθείσα, ΤΕΛΕΙΑ ΓΛΩΣΣΑ, γλώσσα των αγγέλων και πύρινη της Πεντηκοστής) έχει ήδη για χάριν μας, αποτυπώσει την Οδό, με τα μεστά πνευματικής αξίας, τελευταία 6 γράμματά της, μετά το Σ και το αδιέξοδο κοσμικό πυρ. Τ, Υ, Φ, Χ, Ψ και Ω.

Σε άλλο μήνυμα, είχα αναφέρει, πως τα γράμματα και οι αριθμοί, ενδεικνύουν τον άνθρωπο συμβολικά, σε μέση απόσταση, όπου ο άνθρωπος, ούτε αντιμετωπίζεται ως αμελητέα ποσότητα και μια μικρή (χωρίς αξία) κουκίδα, αλλά ούτε και είναι τόσο κοντά, ώστε να αναγνωρίζεται και να επικοινωνεί πρόσωπο προς πρόσωπο. Κάπως έτσι θεωρείται το 6, ως έμβρυο με την κεφαλή προς τα κάτω. Το 9, σαν όρθιο (γεννημένο) με την κεφαλή επάνω + σπονδυλική στήλη. Τα 1, 4, 7 έχουν κι αυτά αποτυπωμένα τον κορμό, την κεφαλή και τις επιθυμίες. Το 2, το 5 και το ς, ως κατοπτρικά ως προς άξονα και ως προς σημείο, ενδεικνύοντας τις καταστάσεις του εντός του Λόγου (2), απέναντι (5) και κατέναντι (ς).



Στα γράμματα, αν δούμε έναν άνθρωπο που ΔΕΝ τον θεωρούμε ως κουκίδα, ή ένα μικρό μηδενικό, (υποτιμώντας – απαξιώνοντάς τον) αλλά δυστυχώς, δεν είναι τόσο κοντά μας, ώστε να αναγνωρίζουμε το πρόσωπό του, εκεί στην μέση απόσταση, τον βλέπουμε σχηματικά. Όρθιος; φαίνεται σαν Ι. Ανοίγει τα χέρια; σαν Τ. Είναι αυτά λίγο πιο χαμηλά από την ευθεία του σταυρού; σχηματικά, σαν το σύμβολο της χίπικης ειρήνης (που φαίνεται πιο κάτω, κάτω από την φωτιά του κόσμου. Μπορεί και τα υψώνει; προσεύχεται; σχηματίζει το Υ.



Θυμηθείτε τον Μωυσή, όταν πάνω στον λόφο προσπαθούσε να κρατήσει τα χέρια του στον τύπο του σταυρού. Από την κούραση, ήταν λογικό και ανθρώπινο να πέφτουν. Κι όσο αυτά ΔΕΝ σχημάτιζαν ορθώς, το σημείο του σταυρού, νικούσαν οι αμαληκίτες.

Σκέφτεστε αν η έκβαση του αγώνα κρινόταν υπέρ του Αμαλήκ; φυσικά και θα είχε ειρήνη, (όπως το χίπικο σύμβολο) αλλά ειρήνη ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! ειρήνη, που ΔΕΝ συμφέρει. Γιαυτό ήλθε ο Α και Ω Ιησούς Χριστός, στον τύπο του Ααρών και του Ωρ, (στον Νόμο) και στον τύπο της ελληνικής αλφαβήτας (στην πνευματική γνώση των λόγων της Φύσης, όπως ερμηνεύεται με το παρόν) για να στηρίξει και ανεβάσει τον άνθρωπο του κόσμου, που φλέγεται υπό την φωτιά του κόσμου, να φλέγεται πλέον με το αγιοπνευματικό πυρ, που καθαρίζει, φωτίζει και τελειοποιεί κατά τάξη τους ανθρώπους, χρίζοντάς τους, αποστόλους (πάντες γαρ απόστολοι)... και ως συνέχεια του ομόρροπου, πλατωνικού πνεύματος, πως αν κάποιος εξέλθει του σπηλαίου προς το Φως, αν θέλει επιστρέφει και βοηθά τους υπολοίπους συνανθρώπους του, προς την αποδέσμευσή τους, τις αληθοφανείς σκιές, προς την Αλήθεια.



Εκτιμώ, πως δεν είναι δυσνόητο να συνδυαστούν τα παραπάνω απρόσωπα σχήματα – σύμβολα της ελληνικής αλφαβήτου, (όπως έγινε και με το 6, 9, Ι, Τ, Υ, το παρεμβαλλόμενο πυρ με τις δύο όψεις…) με την ορθόδοξη εικόνα των προσώπων, πιστεύοντας, πως ο άνθρωπος, με το μεν, (ελληνική παιδεία) κατα-νοεί, με το δε, (ορθόδοξη παιδεία) γλυκαίνεται πνευματικώς και ανέρχεται στο Νου.

Όπως όμως λέει η λαϊκή ρήση, κοντά στο νου κι η γνώση, σε μας εναπόκειται να προσεύχεται ο νους στο Νου, να ποθεί τον φωτισμό, να κολλά αυτοσυγκεντρωνόμενος, προσηλούμενος στον Υπέρτατο Αγαθό, ώστε να ομολογεί: κοντά στο Νου κι η Γνώση, διακρίνοντας (αφού πλέον είναι κεφαλαία), την ΓΝΩΣΗ, από την ΓΝΩΜΗ.

Είναι θέμα προσανατολισμού του κάθε αναγνώστη (ξεχωριστά) το πώς θα βλέπει το Μ και το Σ, ώστε να μην μπερδεύει την γνώμη με την γνώση, ή αντίθετα, να θεωρεί την γνώση κάποιου, ως απλά γνώμη του… Είναι θέμα προσανατολισμού, και στάσης ζωής, με πρώτη αφετηρία την επιθυμία.

Εκτιμώ πως η διάκριση εκείνης της γνώμης που εμπεριέχει ή όχι την γνώση του Θεού, την γνώση της Αληθείας, σε υψηλή περιεκτικότητα και αξιόλογη, ή πιο άτονη (αλλά πάντα συνδεδεμένη, έστω και χαλαρά με την όλη Αλήθεια) είναι το ζητούμενο. Ζητούμενο καθώς είναι ο καθ’ ύλην αλλά κρυμμένος από τα μάτια των αμύητων θησαυρός Αληθείας, όντας Αυτή είναι που, αν κάποιος Την γνωρίζει, τον ελευθερώνει… και τον πλουτίζει (…γνώσεσθε την Αλήθειαν και αυτή θέλει ελευθερώσει υμάς…), αλλιώς; στην ερώτηση του Πιλάτου, του δικαστού και σταυρωτού Του Κυρίου, στην ερώτηση τι είναι Αλήθεια; ο Κύριος εσιώπα…

Αφού τέλος η διάκριση και αποδοχής της γνώσης μέσα στην γνώμη, ή αντίθετα, της απαξίωσης της γνώμης, μη διακρίνοντας την εσωτερική της γνώση, είναι θέμα προσανατολισμού Μ και Σ, τα ονόματα που δόθηκαν σε αυτές τις δύο έννοιες, ΔΕΝ είναι συμπτωματικό, (άρα κάνει λάθος ο απαξιωτής των κεκρυμμένων εννοιών μέσα στις λέξεις, φιλόσοφος). Να το πει για το opinion και knowledge, μπορεί να ισχύει. Για το ΓΝΩΣΗ και ΓΝΩΜΗ… ΟΧΙ.

Όλη η ευλογημένη 24 γράμματη γλώσσα, ως ζωντανή, συμπνέει υπό τις επιταγές της Ζωής, της Ουσίας του Τριαδικού Θεού, που εφέρετο και φέρεται διαχρονικά επί των υδάτων… όπως αγιογραφικά καταχωρείται, από τον πρώτο κιόλας στίχο της Γενέσεως.
3 (Πνεύμα Θεού) + 24 = 27, κατά το ελληνικότατον, φιλοσοφικά και θεολογικά ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ=999, τρία 9άρια = 27… Αυτή είναι η βάση της ελληνορθόδοξης παιδείας, με πνευματικό θησαυρό, ανεκτίμητο!!!

Αμήν, οι άγιοι τρεις Ιεράρχες, οι προστάτες των γραμμάτων, να πρεσβεύουν και ευλογούν - διανοίγουν πνευματικά τον δρόμο από τα γράμματα στην Υπερούσια Ουσία, για να αναγεννηθούμε εν Χριστώ.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 19-05-09 στις 21:32
Απάντηση με παράθεση