Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #15  
Παλιά 14-06-17, 00:56
Το avatar του χρήστη Moai
Moai Ο χρήστης Moai δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 11-06-23 21:17
Lightbulb

Πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Εδώ και καιρό ήθελα να σχολιάσω.

Ειναι γνωστή αυτή η ανέκδοτη διαφωνία μεταξύ επιστήμης και των θεωριών που συναντά κανείς σε πατριωτικούς κύκλους (βλ. περιοδικό Δαυλός, Ελλήνων Ιστορία, συγγράματα της κας. Τζιροπούλου-Ευσταθίου, του κου Τσατσόμοιρου, διάφορα blogs κ.ο.κ.). Η επίσημη επιστήμη δεν αποδέχεται τις θεωρίες αυτές σαν επιστημονικές, ενώ οι συγγραφείς αυτοί θεωρούν τις αντίπαλες θεωρίες ως προδοτικές και ανθελληνικές, οπότε δεν έχει νόημα κάποιος διάλογος σε επιστημονικό επίπεδο.

Αυτο που μπορει να γίνει κατα τη γνώμη μου, είναι να ενημερωθούμε κατα πόσο η κάθε θεωρία είναι πιθανή και εαν οντως έχει η καθε μία να κάνει με πατριωτισμό ή ανθελληνισμό.

Η αρχή του θέματος έχει να κάνει με την ομοιότητα μεταξύ γλωσσών. Οι ομοιότητες έχουν τις εξής εξηγήσεις:
  • Δάνειο: Αυτό είναι μάλλον το πιο προφανές και έχει να κάνει με πολιτισμούς που ήρθαν σε επαφή
  • Γενετική συγγένεια: λέξεις διαφορετικών γλωσσών ή διαλέκτων που, σε βάθος χρόνου, προέρχονται απο μια αρχαιότερη.
  • Απλή σύμπτωση: Μέσα στους άπειρους συνδυασμους φθόγγων και εννοιών όλων των γλωσσών παγκοσμίως, είναι πιθανό μια λέξη μιας γλώσσας να τύχει να ομοιάζει με μια λέξη μιας άλλης γλώσσας, με ίδια ή παρόμοια σημασία.

Πολλές φορες είναι ευκολο να διαπιστώσουμε τα παραπάνω, αφου στη γραμματεία μιας αρχαίας γλώσσας μπορουμε να δουμε την εξελιξη μιας λέξης ή και ολόκληρης της γλώσσας.
Την Ελληνική μπορούμε να την παρατηρήσουμε απο τις επιγραφές της Γραμμικής Β' μέχρι σήμερα, και να φτιάξουμε το γενεαλογικό δέντρο των διαλέκτων. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία οτι τα Κρητικά και τα Κυπριακά είναι διάλεκτοι της ίδιας γλώσσας. Ούτε οτι τα Ιταλικά και τα Ισπανικά έχουν γενετική συγγένεια (=κατάγονται απο τα Λατινικά) αφου όλη η διαδρομή τους είναι παρατηρήσιμη.

Τί συμβαίνει όμως πιο πριν, όταν δεν υπήρχε γραφή; Ακομα και η παλαιότερη μορφή των Ελληνικών που ξέρουμε, η Μυκηναϊκή, είχε αρχαιότερες μορφές που ομιλούντο απο πρωτόγονες φυλές αιώνες πριν καταγραφεί στη Γραμμική Β'.

Το ίδιο ισχύει με πολιτισμους που απέκτησαν γραφή πολύ αργότερα, οπως τα Κελτικά, τα Γερμανικά, ή τα Σλαβικά φύλα. Ενώ δηλαδή μπορούμε να συγκρίνουμε τις λατινογενείς γλώσσες με τον πρόγονό τους, δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο με τις κελτικές ή τις γερμανικές γλώσσες, αφου ο κοινός πρόγονός τους, δεν έχει καταγραφεί. Ή ακόμα πιο πρόσφατα, οι ιθαγενείς λαοί της Αμερικής ή του Ειρηνικού. Επι αιώνες είχαν προφορικό πολιτισμό μέχρι που οι γλώσσες τους καταγράφηκαν απο τους ιεραποστόλους και τους αποίκους, πολύ πρόσφατα.

Απο εκείνο το σκοτεινό σημείο και πέρα, μπορεί ο καθένας να κάνει κάθε είδους υποθέσεις. Αυτό που ο πολύς κόσμος βλέπει, είναι τα εξής δεδομένα:
  • Ξέρουμε οτι κατα τη Μυκηναϊκή και την Αρχαϊκή περίοδο η Ελλάδα είχε ισχυρή παρουσία στη Μεσόγειο, με αποικίες και εμπόριο. Η επιροή αυτή έφτανε μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Β. Ευρώπη (εχει βρεθει ενα Μυκηναϊκο σπαθι σε αρχαίο αγγλικό τύμβο).
  • Η κλασσική γλώσσα έδωσε πολλά δάνεια στα Λατινικά, και οι δυο μαζί έδωσαν στις γλώσσες του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Διεθνείς ορολογίες έχουν τη ρίζα τους στα Ελληνικά και μπορούμε να τις βρούμε και σε γλώσσες που δεν καταλαβαίνουμε. Πρβ. Αραβικά falsafa (φιλοσοφία) ή Σουαχίλι jiometri (γεωμετρία). Απο την οπτική γωνία του Έλληνα λοιπον, μια αναγνωρίσιμη λέξη φέρνει στο νου την έννοια του δανείου.
  • Κοιτάζοντας την ιστορία της Ελλάδας, πάλι απο τη δική μας οπτική γωνία, θεωρούμε ως φυσιολογικό το εξής μοτίβο: οτι οι πολιτισμοί κατάγονται απο έναν ισχυρότερο και ενδοξότερο. Ο φίλος Χάος επίσης εκφράζει μια ενδιαφέρουσα άποψη, οτι ο ισχυρός πολιτισμός πάντα δίνει στον "κατώτερο", αφού ο ισχυρός δεν έχει κανένα λόγο, ή απαξιεί ρατσιστικά, να πάρει απο τον "κατώτερο".

Πώς εξηγείται λοιπόν, οτι, όπως με πολλές συγγενικές γλώσσες, υπάρχουν κοινά στοιχεία σε αρχαίες και φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους γλώσσες; Έχουμε λοιπόν στα Ελληνικά πατήρ, και Λατινικά pater, Αγγλικά father, Γερμανικά Vater, Ιρλανδικά 'athair, Περσικά pedar. Ή στα Ελληνικά δύο, Λατινικά duo, Αγγλικά two, Ιρλανδικά dhá, Ρωσσικά dva, Αλβανικά dy κ.ο.κ. Υπάρχουν φυσικά οι συμπτώσεις, αλλά σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά σε πυρηνικό λεξιλόγιο (μέλη της οικογένειας, μέλη του σώματος, αντωνυμίες, φυσικά φαινόμενα, αριθμοί 1-10) παρατηρείται μια μεγάλη στατιστικά συσχέτιση.

Αυτό λοιπόν που εντικτωδώς τείνει να πιστέψει ο μέσος Έλληνας, είναι οτι σε κάποιο μη καταγεγραμμένο σημείο της αρχαϊκής εποχής, οι Έλληνες έμποροι ή άποικοι, με τον ανώτερό τους πολιτισμό, επηρέασαν τη ζωή των πρωτόγονων ιθαγενών. Μπορούμε να φανταστούμε οτι ένας Έλληνας άποικος της Ιταλίας συνάντησε μέλη των λατινικών φύλων που μιλούσαν μια εντελώς άσχετη και βάρβαρη γλώσσα. Το πατήρ το έκαναν pater στην πρωτόγονη γλώσσα τους, το έν(ας) το έκαναν unus, το δύο το έκαναν duo κ.ο.κ. Είναι ένα σενάριο που ταιριάζει πολύ με την κοσμοθεωρία που έχει ο μέσος Έλληνας για τη σχέση του με τους άλλους λαούς.

Αυτή όμως η ερμηνεία προσωπικά δεν με πείθει. Οι ομοιότητες δεν υπάρχουν μόνο στις γλώσσες της Μεσογείου ή της Ευρώπης, αλλά και της Ασίας, όπως τα αρχαία Περσικά και τα Σανσκριτικά, στις οποίες ο πατέρας είναι pedar και pitr αντίστοιχα. Να υποθέσουμε οτι σε εκείνο το σκοτεινό άγνωστο παρελθόν οι Πελασγοί πήγαν μέχρι τα βάθη της Ασίας να σπείρουν τη γλώσσα τους στους εκεί βαρβάρους; Ή μήπως οι ομοιότητες αυτες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ειναι προϊόν συμπτώσεως;

Ένας άλλος λόγος που δεν με πείθει αυτή η θεωρία, είναι οτι οι λέξεις στις οποίες παρατηρούμε αυτές τις ομοιότητες, είναι, όπως είπα, επι το πλείστον πυρηνικό λεξιλόγιο, δλδ καθημερινών εννοιών. Αντιθέτως, τα δάνεια γίνονται υπο συγκεκριμένες πολιτισμικές συνθήκες και προϋποθέσεις, όπως το εμπόριο, ή εκτενή πολιτισμική ανταλλαγή ή μακραίωνη γειτνίαση/συνύπαρξη. Αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να γίνουν δάνεια σε καθημερινές λέξεις όπως "πατέρας", "δύο", "χέρι", "ποιός", "νερό". Αυτό πρέπει να είναι προφανές σε εμάς τους Έλληνες που υπερηφανευόμαστε οτι σπείραμε τόσες τεχνικές λέξεις υψηλού διανοητικού επιπέδου. Διάβασα παραπάνω οτι δήθεν η λέξη water προέρχεται από το ύδωρ. Προφανώς αυτός που συνέταξε τη θεωρία αυτή θεώρησε οτι οι προϊστορικοί βάρβαροι πρόγονοι των σημερινών Βρετανών συνάντησαν εμπόρους ή αποίκους της ανώτερης αρχαϊκής Ελλάδας, και επειδη δεν... γνώριζαν το νερό, έπρεπε να δανειστούν τη λέξη απο την ανώτερη γλώσσα των ξένων!

Παρόμοιο με το παραπάνω, οι ομοιότητες μεταξύ των Ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, γλωσσών, υπάρχουν στη γραμματική και τη μορφολογία, που δεν γίνεταινα αποτελούν δάνεια. Για παράδειγμα η δική μας κατάληξη -ος, -ον με των Λατινικών -us, -um. Το ίδιο βλέπουμε με τη μορφολογία ρημάτων όπως το δικό μας εστί με Λατινικά est, Γερμανικά ist, Περσικά ast, Σανσκριτικά asti. Ακόμα και αν δεχτούμε τα δάνεια στο πυρηνικό λεξιλόγιο, η μορφολογία ιας γλώσσας επηρεάζεται μόνο μετά απο μακραίωνη και καταπιεστική αποίκηση ή κατάκτηση. Ακόμα και αν δεχτούμε οτι υπήρχε αυτή η επιρροή με τους γειτονικούς μας Λατίνους, δεν υπάρχει κάποιο αρχαιολογικό εύρημα που να δείχνει οτι είχαμε τέτοια εξάπλωση και τέτοια στενή σχέση με τόσους λαούς ταυτόχρονα.

Επίσης, ας λάβουμε υπόψη οτι κάποιες γλώσσες έχουν κοινά στοιχεία μεταξύ τους που δεν εμφανίζονται στα Ελληνικα. Για παράδειγμα Αγγλικά door και Περσικά dar. Έχουμε τη δική μας θύρα, αλλά αν τα Αγγλικά προήλθαν απο τα Ελληνικά, τότε γιατί μοιάζουν πιο πολύ με τα Περσικά; Ή Αγγλικά chin και Περσικά chaneh. Ή Λατινικά mortus και Περσικά morduh.

Τέλος, όσοι διατείνονται τη θεωρία των αρχαϊκων δανείων, πρέπει να συνθέσουν ένα περίπλοκο παζλ ομαλών και επαναλαμβανόμενων αλλαγών. Η δήθεν θεωρία πατήρ = father, πούς = foot μας δείχνει οτι το ελληνικό π θα έπρεπε να γίνεται f στα Αγγλικά. Όμως η λίστα παραπάνω μας δείχνει οτι πόττις = boss. Γιατί όχι "foss";



Ένα τόσο μεγάλο και συνεχές μωσαϊκό ομοιοτήτων δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων αλλά ούτε και δανείων απο κάποια δήθεν προκατακλυσμιαία μορφή των Ελληνικών. Επομένως η μόνη άλλη εξήγηση είναι οτι πρόκειται για γενετική συγγένεια, που ξεκινάει και πάλι απο κάποιο σημείο του σκοτεινού παρελθόντος (= πριν την εφεύρεση της γραφής). Όπως λοιπόν οι λατινογενείς γλώσσες έχουν σημείο εκκίνησης την αρχαία Λατινική γλώσσα, όπως οι σλαβικές γλώσσες διακλαδίζονται απο την άγνωστη πρωτο-σλαβική γλώσσα, έτσι και όλες αυτές, μαζί με τα Ελληνικά, κατάγονται απο μια πρωτόγονη γλώσσα της προϊστορίας.

Για όποιον ενδιαφερεται, αυτό το βίντεο είναι αρκετά ευχάριστο και διαφωτιστικό.
https://www.youtube.com/watch?v=SqK7XXvfiXs
__________________
"E pala ma'a, 'ae lē pala 'upu"-Πολυνησιακή παροιμία
Οι πέτρες φθείρονται, οι λέξεις δε σβήνουν ποτέ

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Moai : 04-07-17 στις 12:54
Απάντηση με παράθεση