Αρχική Δημοσίευση από Nikoscot
Αν κάποιος γονέας που κακοποιεί τα παιδιά του δέρνοντάς τα, προκαλώντας τους ψυχολογική και σωματική ζημιά (σπασμένα κόκκαλα κλπ), θεωρείται κακώς γονέας (και λίγο λέω),
τότε και ο γονέας που οδηγεί το παιδί του στον διαβήτη τύπου 2, στο να μην μπορεί το παιδί να ανασάνει μετά από πέντε βήματα, το να το κοροϊδεύουν στο σχολείο, δημιουργώντας του έτσι ψυχολογικά προβλήματα, να ντρέπεται για τον εαυτό του, καρδιολογικά προβλήματα κλπ. είναι το ίδιο κακός.
|
Η διαφορά στις περιπτώσεις που αναφέρεις είναι ότι ο γονέας που δέρνει το παιδί του , ασκεί βία ενώ στην δεύτερη περίπτωση ο γονέας απλά μένει απαθής σε κάτι που το ίδιο το παιδί προκαλεί στον εαυτό του . Αντίστοιχο παράδειγμα είναι και οι γονείς των ναρκωμανών ή όσων κάνουν δραστηριότητες που καθίστανται επικίνδυνες για την υγεία και την σωματική ακεραιότητα.
Η απάθεια των γονέων στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να είναι προιόν άγνοιας και όχι αδιαφορίας ή ΄μπορεί να έχουν γίνει προσπάθειες αλλά το παιδί να επιμένει να ακολουθεί τον κακό τρόπο διατροφής του (ή πχ να συνεχιζει να παίρνει ναρκωτικά) και να έχει αναπτύξει οξεία αντιδραστική συμπεριφορά . Ακόμα, θα μπορούσαν να γίνουν και επισκέψεις από ψυχολόγους/κοινωνικούς λειτουργούς κτλ ώστε να διαπιστώσουν το αίτιο δημιουργίας της κατάστασης αυτής.
Καλύτερα οι άνθρωποι αυτοί να λάβουν γνώσεις και πρακτικές αντιμετώπισης του προβλήματος και όχι να έχουν την ίδια μεταχείριση με κάποιον εγκληματία.