Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #15  
Παλιά 18-01-10, 16:20
George31 Ο χρήστης George31 δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 23-01-10 01:19
Απαντηση σε Ionnaz

Καλησπερα σε ολα τα μελη και μη του forum και απο εμενα. Μολις εκανα εγγραφη αρα ειμαι ο πιο νεος εδω Διαβαζοντας το φορουμ επεσε το ματι μου στην ερωτηση του/της Ionnaz. Καταρχην να πω πως και εγω ξεκινησα θεραπεια για Bipolar Μανιοκαταθλιψη πριν 3 ημερες. Εκει που θελω να εστιασω ομως οσο αναφορα την περιπτωση Ionnaz ειναι πως το ατομο που βιωνει την ασθενεια της μανιοκαταθλιψης και εφοσον ειναι διαγνωσμενη απο καποιον ειδικο (και οχι καποιο κολλητο ή καλο φιλο) τοτε το καλυτερο ειναι να δωσουμε στο ατομο που πασχει να καταλαβει πως αφηνοντας μια κατασταση σαν αυτη να διαιωνιζεται δεν βοηθα καθολου αλλα αντιθετα κανει την κατασταση χειροτερη ως προς τον εαυτο του κατα κυριο λογο και μετα στους γυρω του. Πολλες φορες αυτο ειναι δυσκολο γιατι ο ασθενης συχνα βιωνει την κατασταση αυτη σαν "αυτοτιμωρια" κατι για το οποιο δεν ειμαι ειδικος να αναλυσω γιατι αλλα σαν ιδιοπαθεις ξερω πως ισχυει. Σιγουρα καποια ψευτικη προφαση και καποιου ιδους "κοροιδια" ετσι ωστε να φερουμε τον ασθενη σε επαφη με το γιατρο για μενα θα πρεπει να αποφευγεται γιατι ετσι θα χαθει η εμπιστοσυνη μολις ο ασθενης καταλαβει τι εγινε και επισης αυτο δεν εγκιαται πως θα τον κανει να παει στη δευτερη συνεδρια 'η ακομη να παρει και τα φαρμακα του. Ετσι λοιπον κλεινωντας και παραθετοντας την ταπεινη μου παντα γνωμη ο στοχος θα ελεγα ειναι να κανουμε το ατομο να ξαναβρει εστω και σε πολυ μικρο βαθμο την αυτοεκτιμηση του ( να αγαπησει και να σεβαστει το ατομο του) ετσι ωστε να βρει ενα κινητρο να παει και να ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ να πηγαινει στο γιατρο. Προσωπικα ειμαι απο τα ατομα που για να παει στο γιατρο για οποιοδηπωτε λογο πρεπει να φτασει η κατασταση στο απροχωρητο. Την κατασταση της μανιοκαταθλιψης την βιωνω απο οσο θυμαμαι τον ευατο μου. Δεν ειχα παει ποτε στο γιατρο και ετσι εφτασε στο "αμην" που λεμε για να το παρω αποφαση. Σε αυτο βοηθησε οτι εκατσα και σκεφτηκα πως 1ον ειναι καιρος επι τελους να κανω κατι καλο για τον εαυτο μου και 2ον πως το χρωσταω και στην αρραβωνιαστηκια μου που εχει επιλεξει να ειναι η συντροφος μου τα τελευται 11 χρονια. Σιγουρα της χρωσταω τον καλυτερο μου εαυτο και οχι τον χειροτερο αλλα και απ την αλλη οταν θα ειμαι εγω καλα σιγουρα θα ωφεληθουν και πολλοι αλλοι ανθρωποι απο εμενα. Ολα αυτα ειναι μια αλυσιδα. Δεν θα σας κουρασω αλλο και ελπιζω η τελειως αμερολυπτη γνωμη μου να βοηθησει με τον οποιοδηποτε τροπο. Καλη τυχη Ionnaz.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to George31 For This Useful Post:
looney (23-02-10), melissa (29-01-10)