[marge]

Οἱ τόνοι καὶ τὰ πνεύματα ποὺ καθιερώθηκαν ὡς σημεῖα στὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα ἐδῶ καὶ 2300 χρόνια, σκοπὸ εἶχαν νὰ διασώσουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν συνηχητικὴ πνοὴ τῆς δασείας (παράδειγμα : ἀντι-ἑλληνισμὸς --> ἀνθελληνισμός, ἐπὶ-εὓρεσις --> ἐφεύρεσις) καὶ τὸ μελικὸ σχῆμα τῶν λέξεων, ἀφοῦ : "...καὶ μέλος ἒχουσιν αἱ λέξεις καὶ ῥυθμὸν καὶ μεταβολὴν, ὣστε ἡ ἀκοὴ τέρπεται τοῖς μέλεσιν, ἣδεται τοῖς ῥυθμοῖς, ἀσπάζεται τὰς μεταβολάς..." (Διονύσιος ὁ Ἁλικαρνασσεὺς)