[Kiwi]

Στη ζωή υπάρχουν δύο κατάρες. Η μία είναι ο υπερβολικός εγωισμός που επιβάλλεται της πραγματικότητας. Η άλλη είναι η απόλυτη γνώση της πραγματικότητας.

Η πρώτη κατάρα τυφλώνει συναίσθημα και λογική και απομονώνει σε ιδεατούς-ψεύτικους κόσμους και διαστάσεις. Η δεύτερη αναγνωρίζει μεν το συναίσθημα ως προέκταση της λογικής αλλά απομονώνει σε μοναχικές πορείες.

Η πρώτη δίνει την σύντομη χαρά της εξουσίας, ενώ η δεύτερη αναγνωρίζει τη ματαιότητα της εξουσίας.

Η πρώτη τρώει σιγά σιγά το μυαλό μας εις βάρος της πραγματικότητας, ενώ δεύτερη εγγυάται στεναχώριες για τους γύρω μας.

Στην τελική, και οι δύο μοιάζουν πανομοιότυπες αλλά είναι αντιδιαμετρικές και το κέντρο είναι μία πολύ λεπτή ισορροπία. Η απέχθεια στο συνάνθρωπο ή η έλλειψη εμπάθειας μπορεί να βασίζονται σε μία από τις δύο κατάρες αλλά τελικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η διαφορά είναι ότι η πρώτη κατάρα δεν είναι ακριβώς κατάρα... Είναι συνειδητή επιλογή που με το χρόνο τρέφεται από αυτά που συνειδητά την ταΐζουμε. Η δεύτερη, είναι κατάκτηση της πλήρους κατανόησης με το τίμημα της μοναξιάς ως αυτούσιο.