ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ
Το νάζι της μια πέρδικα, σε σκέψη μ’ έχει βάλει,
να ξεκρεμάσω λέω τον τσιφτέ, να τον γεμίσω πάλι.
Να παίξω με τα θέλω της, τα φτερουγίσματά της,
ν’ ακούσω τα μεθυστικά, τα κακαρίσματά της.
Να την θωρώ να σπαρταρά απ’ του τσιφτέ τα βόλια
τέλος τα στραταρίσματα σε ξένα περιβόλια.
|