Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #97  
Παλιά 05-12-08, 23:14
Το avatar του χρήστη nora
nora Ο χρήστης nora δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 28-01-13 15:38
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Από ένα νέο φίλο έλαβα ένα μήνυμα που σας το μεταφέρω.

Τέλος του Γενάρη το 2004 (δίσεκτο) διαγνώστηκε στη σύζυγό μου Πολλαπλό Μυέλωμα. Τρεις χημειοθεραπείες, και μια αυτόμολη μεταμόσχευση τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου χωρίς νομίζω ιδιαιτέρες παρενέργειες. Ακολούθως για μερικούς μήνες γινόταν συντήρηση με ενέσεις Roferon, ύστερα για τέσσερεις μήνες λαμβάναμε ορρό με Zometa. Ακολούθησε η συντήρηση με 200mg θαλιδομίδης για ένα περίπου χρόνο αλλά λόγω παρενεργειών στους 6 μήνες οι γιατροί το έκαναν 100 mg.

Από τις πρώτες μέρες της εμφάνισης του προβλήματος μας διέλυσε κυριολεκτικά το ψυχολογικό. χωρίς ποτέ να μπορέσει η σύζυγό μου να γίνει ξανά όπως ήταν πριν το πρόβλημα. Με μεγάλη δυσκολία εκτελούσε τα επαγγελματικά της καθήκοντα (εκπαιδευτικός).
Πριν τρείς μήνες (δίσεκτος) ξεκίνησε ένας πόνος πίσω από το στήθος και παρά τις διάφορες αναλύσεις και επισκέψεις σε γιατρούς διάφορων ειδικοτήτων δεν εντοπιζόταν τίποτα. Κατά την 6μηνιαία εξέταση του μυελού το (νομίζω ) εύρημα ήταν 10%... ενώ από ότι γνωρίζω το φυσιολογικό είναι <6. Οι γιατροί το έκριναν σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο πόνος μεγάλωνε και σε πρόσφατη ανάλυση φάνηκε χαμηλή αιμοσφαιρίνη. Φυσικά θα ακολουθήσουμε τις οδηγίες των γιατρών. Φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε κρίσιμο σημείο. Στο διαδίκτυο διάβασα για νέα φάρμακα (lenalidomide και Thalix) αυτά μπορούν να βοηθήσουν ή… Μια άλλη απορία μου, αφού οι γιατροί για δικούς τους λόγους δεν μου εξηγούν, είναι αν μπορούν να επαναληφθούν οι χημειοθεραπείες και οι αυτόλογη μεταμόσχευση. Αν κάποιος ξέρει ας μου απαντήσει.

Τέλος το ωμό ερώτημά μου όμως είναι: εξαντλήσαμε τα προσδόκιμα χρόνια ζωής που δίνουν οι μελέτες ή; να ελπίζουμε ... Τι γίνεται στις περιπτώσεις που επανέρχεται το πρόβλημα;

Δεν θέλω να χάσω την Αγαπητή μου σύζυγο.
Θέλω πολλά να ρωτήσω αλλά αργότερα.

--

Έστειλα την ερώτηση σας εδώ, επειδή εγώ δεν είμαι γιατρός. Εύχομαι όμως ολόψυχα όλα να πάνε κατ ευχήν.

Το μόνο από τα παραπάνω που μπορώ να απαντήσω με σιγουριά είναι το ωμό του ερώτημα για τα προσδόκιμα χρόνια ζωής που δίνουν οι οι μελέτες. Όλοι οι γιατροί με τους όποίους έχουμε έρθει σε επαφή όλο ατυό το καιρό μας λένε πως οι μελέτες μπορεί να δίνουν ένα χρονικό περιθώριο, αλλά δεν πρέπει αυτό να μας επιρεάζει, γιατί κάποιος μπορεί να ζήσει 2 χρόνια λιγότερο και κάποιος 10 χρόνια περισσότερο από τα προσδόκιμα.

Όσο για τον δικό μου μπαμπά ένα πράγμα έχω να πω. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες στο Λαϊκό είναι χάλια. Δε φαντάζεστε πόσο άσχημα μεταχειρίζονται τους ασθενείς. Δε ξέρω μήπως φταίει το φακελάκι!!! Άν είναι αυτό τότε πρέπει να χρυσόσουμε όλο το νοσοκομείο. Τέλος πάντων, ας πάνε καλά τα πράγματα. Μόνο αυτό έχει σημασία.
Απάντηση με παράθεση