Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #2012  
Παλιά 04-07-17, 01:57
Το avatar του χρήστη stathakis
stathakis Ο χρήστης stathakis δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 24-09-21 17:02
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Anastasia1990 Εμφάνιση μηνυμάτων
Καλησπέρα είμαι η Αναστασία 27 ετων και μόλις πριν απο 4 μερες μετα απο μια κολονοσκόπηση και μια καλπροτεκτινη κοπράνων 760 (Φ.Τ <=50) ο γιατρος με ενημερωσε ότι πάσχω από νόσο του Crohn. Κάτι που απευχόμουν καθώς πολύ γνωστή σε εμένα αφού εδώ και 6+ χρόνια νοσεί η αδελφή μου. Ακόμα δεν μου έχει δώσει κάποια θεραπεία καθώς περιμένουμε να βγουν οι βιοψίες, μου είπε πολύ φευγαλέα ότι θα ακολουθήσουμε θεραπεια με κορτιζόνη, κάτι το οποίο με τρομαζει, καθώς η κορτιζόνη ως γνωστων σε πρίζει καθως και επιρρεάζει ψυχολογια κτλ. Απο την στιγμη της διαγνωσης οι πόνοι στην κοιλια και οι επισκέψεις στην τουαλέτα αυξήθηκαν συμαντικά, μου είναι πολύ δύσκολο να το δεχτώ και να το διαχειρηστώ. Ακούω ιστορίες άλλων και όλοι μου λένε ότι υπάρχουν και χειρότερα, αλλά καθόλου απίθανο τα χειρότερα να με περιμένουν και εμένα. Πώς καταφέρατε να δεχτείτε αυτήν την κατάσταση και να την αντιμετωπίσετε? ποιες ήταν οι δικές πρώτες σκέψεις όταν διαγνωστήκατε με την Νόσο? Εγώ αντιμετωπίζω την κατάσταση με υπερβολή ή είναι όντως δύσκολο για όλους? Φοβάμαι στην συνέχεια τι θα πρέπει να αντιμετωπίσω, φοβαμαι τα φαρμακα, τους γιατρους, τις ενεσεις όλα!
Γεια σου Αναστασία. Σε καταλαβαίνω απόλυτα πως νιώθεις μιας και ΟΛΟΙ έχουμε περάσει απο αυτό το στάδιο που περνάς τώρα όταν πρωτο-διαγνωστήκαμε με τη νόσο. Κι εγώ με κορτιζόνη είχα ξεκινήσει (αζα*****νη) και τώρα πλέον κάνω βιολογικό παράγοντα (ορός στο νοσοκομείο). Τα χαπάκια που θα παίρνεις πίστεψε με είναι πολύ μικρή ταλαιπωρία σε σχέση με το να κάνεις ορό σε δημόσιο νοσοκομείο (γραφειοκρατία, αναμονή κλπ). Εμένα πάντως δεν με "πείραξε" σε τίποτα η κορτιζόνη, δεν με έπιασε γενικώς και γι' αυτό πήγα σε βιολογικό παράγοντα. Όλοι απο 'κει ξεκινάμε, κι αν δεν μας πιάσει, το επόμενο βήμα είναι ο βιολογικός. Η ψυχολογία είναι το παν σε αυτή τη νόσο. Προσπάθησε να το αποδεχτείς όσο πιο γρήγορα γίνεται γιατί θα ενταχθεί στον τρόπο ζωής σου απο 'δω και πέρα. Με το να αγχώνεσαι και να φοβάσαι για όλα κλπ κλπ μόνο κακό στον εαυτό σου θα κάνεις. Είμαι σίγουρος θα έρθει στιγμή που πλέον θα είναι όλα τυπικά για σένα και θα σου φύγει το άγχος, όπως άλλωστε και σε όλους μας στην αρχή της νόσου. Θα μάθεις να ζεις με αυτήν. Θα τρως τα πάντα και ότι σε πειράζει θα το βγάζεις απο την διατροφή σου, θα κάνεις την θεραπεία σου και θα κάνεις τις εξετάσεις σου. Απλά όλα αυτά θα πρέπει να τα συνδυάσεις κάπως και με την δουλειά και την προσωπική σου ζωή γιατί όλα θα επηρεαστούν, έστω και λίγο. Όντως όπως είπες υπάρχουν και πολύ χειρότερες καταστάσεις, απλά εσύ προσπάθησε να το αποδεχτείς όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Απάντηση με παράθεση