Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 10-10-21, 18:34
Το avatar του χρήστη amigos
amigos Ο χρήστης amigos δεν είναι συνδεδεμένος
Επιζών SysOp
 

Τελευταία φορά Online: 15-03-24 22:58
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Χειρουργείο

Σκέψεις πριν το χειρουργείο.
Γιατί πρέπει να φοράω αυτή την μπλε ρομπίτσα, αυτό το βρακάκι με τα κορδονάκια γιατί δεν το αντικαθιστούν με ένα με λαστιχάκι δεν θα ήταν πιο πρακτικό;
Πήρα τη σωστή απόφαση να κάνω προληπτικά αυτήν την επέμβαση βασιζόμενος στα πρωτόκολλα; Ναι εμπιστεύομαι την επιστήμη.
Θα ξυπνήσω μετά την νάρκωση; θα ξαναδώ τους αγαπημένους μου άραγε;
Α να ήρθαν να με πάρουν με το καρότσι. Μα γιατί αφού περπατάω;
Θα τα πούμε μετά, κλείσιμο του ματιου. 😉
Ασανσερ προς χειρουργεία. Μπαίνει μαζί και η καθαρίστρια στον ενδιάμεσο όροφο.
-1. Χειρουργεία, ένα φορείο με έναν κύριο στην ανάνηψη, ένας τεράστιος αναρροφητήρας δίπλα. 5 χειρουργεία το ένα δίπλα στο άλλο. Κρύο. Το υγειονομικό προσωπικό εκεί, γελάει, κάνει πλάκα μεταξύ του, σαν πάρτυ μου φαίνεται. Εγώ κρυώνω και τρέμω ίσως και από φόβο.
Σηκώνομαι μόνος μου, ξαπλώνω στο κρεβάτι του χειρουργείου με τις λάμπες απο πάνω μου. Ένα καφέ μαξιλαράκι σαν χαλβάς κάτω από το κεφάλι μου. Σε έναν δίσκο καμιά 20αρια εργαλεία που θυμίζουν εργαλεία των βασανιστήριων του μεσαίωνα που έχω δει σε κάτι ταινίες.
Θα σε δέσουμε μου λένε για να μην κλωτσήσεις για την ασφάλειά σου. Η αναισθησιιολόγος με το πολύχρωμο σκουφάκι μου πιάνει την κουβέντα. Μουρλα μου φαίνεται αλλά ευχάριστη. Ο γιατρός έρχεται , ζητάει να μην ξεχάσουν να βάλουν τη μουσική του. Η μελωδία της μουσικής ξεκινάει. Με ροκιές χειρουργείς τον ρωτάω; Έχει και άλλα το ρεπερτόριο μου λέει μην ανυσηχείς.
Από μια πεταλούδα σε κάθε χέρι και ορός. Η αναισθησιολόγος δοκιμαζει μια μάσκα , 8αρα μαλλον θέλεις την ακούω να λέει. Συμφωνώ σιωπηλά. Αναρωτιέμαι αν θα κοιμηθώ έυκολα.
Σκοτάδι, ανυπαρξία.
Ξυπνώ στην ανάνηψη στην ίδια θέση που ήταν ο κύριος που είχα δει πριν. Ένας νοσηλευτής κάτι κάνει δίπλα μου. Τι ώρα είναι τον ρωτάω; Πέρασαν 3 ώρες και εγώ χαμπάρι.
Τι ωραία σκέφτομαι, έτσι ειναι και ο θάνατος, ανυπαρξία ούτε που καταλαβαίνεις που είσαι. Ουφ!
Σε λίγη ώρα στο δωμάτιο. Τα αγαπημένα πρόσωπα εκεί γύρω.
Λίγος πόνος και μια αίσθηση ότι κάποιος εχει γεμίσει χλωροφόρμιο τα ρουθουνια σου που εξατμίζεται σιγά σιγά.
Αυτό ήταν. Η ζωή συνεχίζεται και εμείς μαζέψαμε άλλη μια εμπειρία...
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε
Απάντηση με παράθεση