Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Ανατολή ήλιου: 6:19πμ
Δύση ήλιου: 6:41μμ
Πανσέληνος: σε 14 ημέρες
Η Επέτειος της Εθνικής Παλιγεννεσίας
Δερμάτινο σελάχι με πιστόλες και μαχαιρακι.
Γιαρτάζει : Ο Βαγγέλης η Ευαγγελία και οι
Έλληνες
Σαν σήμερα : Η επίσημη ημερομηνία έναρξης της Επαναστάσεως του 1821, όπως είχε οριστεί με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα στις 15 Μαρτίου του 1838, μάλλον με την έννοια της συμπύκνωσης στην ημέρα αυτή των επαναστατικών γεγονότων των ημερών.
Είπαν : Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.
Ρήγας Φεραίος από τον Θούριο
Πιστόλα ή Μπιστόλα (ρόκες)
Ήξερες ότι : Στην αρχαία Ελλάδα, είχαμε μια περίπτωση θυσίας για ένα σκοπό, αυτό του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες.
Το 1821, προγενέστερα και μεταγενέστερα, είχαμε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις αυτοθυσίας, Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα, Παπαφλέσσας στο Μανιάκι, ο Ηγούμενος Σαμουήλ στο Σούλι, ο Ηγούμενος Γαβριήλ στ' Αρκάδι.
Γιαταγάνι (Yatagan)
Το ποίημα της ημέρας
Στέλιος Σπεράντζας
1821
Ακρίτα στης Ευρώπης τους πυλώνες
η Μοίρα σ' έχει τάξει, Μάννα Ελλάδα,
τη λευτεριά να διαφεντεύεις στους αιώνες.
Χαρά σου, όταν Φειδίες με λαμπεράδα
στη γή σου πελεκούνε Παρθενώνες
κι Αισχύλοι ανάβουν θεία ανέσπερη λαμπάδα
Μα ο πόνος σου βαθύς, όταν βαραίνει
τυράννων μαύρη σκιά τ' άγιο σου χώμα
και της ελπίδας τους ανθούς αργομαραίνη.
Κακό όμοιο εκράτει κάποτε -κι ακόμα
πιο ασήκωτο- την όψη σου θλιμμένη.
Κι ήταν πικρόχολο, που σώπαινε το στόμα
Μια αυγή όμως -της φυλής την αμαρτία
το πλήρωμα του χρόνου είχε ξεπλύνει-
το βλέμμα ρίχνοντας στην που έσβηνεν εστία,
Τινάχτης, Κι ήταν Μάρτης, οι άσπροι κρίνοι
ευώδιαζαν. Τινάχτης την αιτία
για να μετρήσης του κακού, που φρένα λύνει
Κι ως στάθηκες ψηλά στο μετερίζι,
με ορμή, που ξεπερνούσε και του ανέμου,
το κοφτερό έσυρες σπαθί σου, που σπιθίζει.
Και φώναξες τρανά "Καιρός πολέμου.
Με ανθούς του ονείρου η γη ξαναγεμίζει.
Ανάστα τώρα με την άνοιξη, λαέ μου".
Η φωτογραφία της ημέρας
Eugene Delacroix (Ευγενίου Ντελακρουά) : Η καταστροφή της Χίου
Χρόνια Πολλά και καλημέρας σας