Αρχική Δημοσίευση από ΑΡΤΕΜΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Εξαφανίστηκα...Ήθελα και θέλω ακόμη να βρω μια γωνιά σκοτεινή και μυστική για να χωθώ εκεί μέσα...χθες έκανα το 40ήμερο μνημόσυνο της μητέρας μου... 63 χρόνων..
....
Γιατί ακούω και μαθαίνω ότι όσοι πάσχουν από την συγκεκριμμένη νόσο ζουν(με ταλαιπωρίες, βέβαια), αλλά ζουν χρόνια. Η μαμά μου γιατί έφυγε?
|
Η ιατρική είναι μια ατελής επιστήμη. Ποτέ δεν ξέρουμε γιατί ένας ασθενής εξελίσσεται διαφορετικά απο έναν άλλο με την ίδια πάθηση. Ίσως σε μια 20ετία με την κατανόηση του γονιδιώματος να είναι τα πράγματα διαφορετικά.
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι οτι από τη στιγμή που εμφανίζεται νεφρική ανεπάρκεια η πρόγνωση είναι πάρα πολύ συγκρατημένη και οι προοπτικές ελάχιστες. Μ'αλλα λόγια, χωρίς απαραίτητα να έγινε κάτι λάθος από την πλευρά τη δική σου ή των γιατρών, από τη στιγμή που βρέθηκε σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια η ασθένεια είναι πολύ προχωρημένη και ο έλεγχος της εξαιρετικά δύσκολος.
Το σημαντικότερο είναι να ξέρεις οτι κάνατε όλα όσα μπορούσατε για αυτήν και οτι με τα σημερινά δεδομένα δε φαντάζομαι οτι θα εξελισσόταν πολύ διαφορετικά όποια προσπάθεια και αν κάνατε. Ελπίζω να έφυγε ευτυχισμένη και εύχομαι να τη θυμάσαι με τον καλύτερο τρόπο.
Φιλικά,
Πέτρος