...το thread έχει τον τίτλο ''Η Σάρκωσις του Λόγου''. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο (χωρίς να το επιδιώκω) αβίαστα και φυσικά η μη ασυνέχεια του λόγου, μας φέρνει μπροστά στο θαύμα. Δυσπιστία ή απιστία, πάντοτε υπήρχαν, αλλά εδώ και πάλι, το αόρατο ορατοποιείται. Ο Λόγος Σάρξ εγένετο, όχι μόνο τότε τα Χριστούγεννα, που ήθισται να λέγεται, αλλά με συνέχεια, χωρίς ίχνος θεολογικού - φιλοσοφικού κενού. Ένδειξη που μπορεί να μας κάνει πιο στέρεους. Με μεγαλύτερη ελπίδα στον Τριαδικό Θεό και ευχαριστία. Ακόμη και συναίσθηση της χάριτος.
...και όπως ο προφορικός λόγος, ο πρώην αόρατος και αψηλάφητος, μέσω των σημείων (γραμμάτων - στοιχείων) αποτυπούται στο χαρτί και πλέον, ''αφή ψηλαφείται, όψει καταλαμβάνεται'' έτσι και η
παραδεδομένη πίστη δεν παραμένει μόνο στον χώρο τον νοητό, (που μπορεί όμως και να θεωρηθεί από αντίθετους στην γνώμη, φαντασία και υποκειμενική) αλλά
κατέρχεται σε αισθητή παρουσία, (όποτε Ο Κύριος κρίνει αυτό αναγκαίο) για να ανεβάσει/ανεβάζει το νου στο Νου, δια των Μυστηρίων.
Η φωτογραφία χρησιμοποιήθηκε [στο συγκεκριμμένο νήμα όχι φυσικά για προσηλυτισμό, (άλλωστε οι περισσότεροι συνομιλούντες, είμαστε βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί) αλλά] για την (στο μέτρο του δυνατού) αίσθηση του ''άλλου επιπέδου'', που οικονομεί - (και κυρίως) εργάζεται ο καλός Θεός.
Βαπτιζόμαστε με ''ύδωρ και Πνεύμα'' και το μεν ύδωρ ΟΛΟΙ το είδαμε' το Πνεύμα όμως;
έ! η φωτογραφία, υπέχει ρόλο απλού ερεθίσματος
αναγωγής από το ορατό στο αόρατο, από το φαινόμενον στην ουσία, από το έξω στο μέσα, δλδ για την (με ασφαλέστερη πίστη) εσωτερική αναζήτηση του (σεσαρκωμένου) βιώματος του Μυστηρίου, που είναι η ευσπλαγχνική προέκταση της εν ημίν Βασιλείας του Θεού.
...αλλιώς, η μετοχή μας στην Βασιλεία του Θεού, ΔΕΝ θα λάβει ''σάρκα και οστά'' παρατείνοντας ή δεσμεύοντας την παρουσία μας, στον χώρο του φανταστικού και αληθοφανούς, χωρίς ''σημεία'', χωρίς ''Ουσία''. Κρίμα και αλοίμονό μας
.
ΥΓ Όσον αφορά τη φειδωλή χρήση, συμφωνώ απόλυτα, χωρίς συστολή όμως των θαυμασίων του Θεού. Σαν να παραδεχόμαστε τον ήλιο (Ουσία), αποκρύπτοντας όμως (με κάθε φορά και για κάποιον ιδιαίτερο λόγο) τις ακτίνες και την λαμπρότητά Του. Στην προκείμενη περίπτωση, αλλά και στην συνέχεια, εκτιμώ να τηρώ το μέτρο.
σχετικός (βιωματικός από αγιορείτη) δεσμός:
βάπτιση ορθοδόξου