Άγγελμα…
«Στο Ρόδο μου»
(από τις ανέκδοτες τις ψυχής σκέψεις στο χρόνο)
Το άγγελμα σου, απαύγασμα της ψυχής, μυροβόλο.
Φιγούρα αγνή στων ματιών μου το θόλωμα.
Κι’ άγγιξα τη βροχή κι’ αγκάλιασα τον αέρα,
χάιδεψα τον ήλιο, την καταιγίδα φίλησα.
Βρήκα τον ίσκιο του θεού κι’ ήταν κοντά,
μέσα στο άγγελμά σου.
Με τα φτερά τα δικά σου πέταξα ψηλά.
Στις ομίχλες τις γκρίζες όραμα λευκό.
«Άσμα ιερό» ρόδο μου, μου χάρισες
κι’ ήπια άγια δάκρυα, νάμα, ακριβό.
Yiannis H.
(Απρίλιος 2004)
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
|