Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #15  
Παλιά 12-12-06, 15:12
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
περί φυσιογνωμικής και διαφοράς γνώσεως και Γνώσεως, αγάπης και Αγάπης και του τρόπου μετάβασης από τη μία κατάσταση στην άλλη...

Η φυσιογνωμική, ως πρακτική καταγραφή δεδομένων σχέσεων επιφάνειας - βαθύτητος, αμέσως τείνει προς κατάκτηση του τίτλου της επιστήμης, παρότι ο κύριος κορμός του, είναι στα παρά, και όσο αυτή κινείται από το σκοτάδι της άγνοιας, στο φως της γνώσης. Θα ευχόμουν να αναλάβει τα ηνία μελετών η επιστήμη, αν θα ήμουν σίγουρος ότι αυτή η γνώση θα χρησιμοποιηθεί προς το καλύτερο και προς αντικειμενική πρόοδο και ωφέλεια των ανθρώπων.

Ότι το μέρος φέρνει την ταυτότητα του όλου και ότι πίσω από κάποιο απομονωμένο ‘’σημείο’’ κρύβεται μια ολόκληρη αλήθεια, δεν είναι στόχος μόνο των ασχολουμένων (κατά τον Μιχάλη, παρα-) αγυρτών, απατεωνίσκων, προ και υπογείως συνεννοουμένων για να δείξουν ότι τάχαμου κατέχουν μυστικές γνώσεις και δυνάμεις… αλλά και της επιστήμης.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα μέρους και Όλου:

Αν αναγνωρισθεί/κατανοηθεί η διαφορά του ολογραφήματος από την δισδιάστατη, ακόμη και τρισδιάστατη απεικόνιση ενός αντικειμένου, αυτή η διαφορά, προτείνει στον άνθρωπο που επιθυμεί την γνώση, να ακολουθήσει την ‘’σύνθεση’’, παρά να αναλίσκεται σε ‘’αποκομμένες αναλύσεις’’.

Μπορεί και η αναλυτική μέθοδος και η συνθετική να είναι επιστημονικές, αλλά αν ‘’πλησιάζουμε’’ το αντικείμενο με την αναλυτική μέθοδο απλά θα το δούμε (μεγεθύνοντας το) από πιο κοντά, ίσως pixel by pixel, ενώ με την συνθετική, πάλι ‘’πλησιάζοντας’’ το, θα αντικρύσουμε το όλον μέσα στο οποίο ανήκει το μέρος. Μοιάζει με την αναλυτική μεθοδολογία να εξοστρακιζόμαστε στα αποκομμένα άκρα, ενώ με την συνθετική, να τα συνθέτουμε κεντρομόλα, στην πανενότητα και συνέχεια των λόγων, σε εξάρτιση εκ Του Λόγου.

Πρακτικά, στην ιατρική, η ιριδοσκοπία, μετά από πάμπολλες μελέτες και καταγραφές, σε ασθενείς διαφόρων παθήσεων, έχει εντοπίσει ‘’σημεία’’ ενδεικτικά, αποδεικνύοντας και ακαδημαϊκά ότι το μέρος, φέρνει την ταυτότητα του όλου, μέσα στο οποίο ανήκει.


Έτσι, με τον τίτλο του θέματος, ήθελα να διαχωρίσω την γνώση με μικρό (γ) ως το αποτέλεσμα της αναλυτικής μεθόδου, που κινείται προς την γνώση του αποκομμένου μέρους και την Γνώση με κεφαλαίο, την συνθετική, όπου και τα κρύφια και μη φανερά ‘’σημεία’’ στην οπτική γωνία του παρατηρούντος (ακόμη και γνώστη) ανθρώπου δεν παραμένουν στο σκοτάδι, αλλά γνωρίζονται υπερβατικά, καθώς γνωρίζονται όχι μόνο τα φανερά, αλλά και τα κρύφια.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν κάποιος πλησιάζει έναν συνάνθρωπό του και βλέπει (ας πούμε διακρίνει) κάποιο δηλωτικό σημείο του χαρακτήρα του. Αυτό που βλέπει, αυτό που αισθάνεται ως γνώση, είναι μερική γνώση και δεν αντικαθιστά την όλη Γνώση, καθώς θα μπορούσε να υπάρχει άλλο σημείο, μη ορατό στον φυσιογνωμιστή, που αφού του διαφεύγει, δεν συμπληρώνει την όλη εικόνα, παραμένοντας ελλειπής.

Ακριβώς το ίδιο ισχύει σε όλο το εύρος της επιστημονικής προσέγγισης του ανθρώπου. Πάντοτε θα γνωρίζεται μέρος του όλου.

Από πολλά διαβάσματα, μα περισσότερο μετά από πολύ εμπειρία, και κάτω από την γενική αρχή: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ, είδα πως ισχύει ότι κάθε ελίτσα στον άνθρωπο όπου συμπυκνώνεται ενέργεια, είναι ένας ήλιος στον μικρόκοσμό του. Κάθε τομή από τραύμα, όπου χάθηκε ζωτική ενέργεια (αίμα) είναι κάτι σαν μαύρη τρύπα του διαστήματός του… και ο όλος άνθρωπος, μια μικρογραφία ενός σύμπαντος μοναδικού, όσο μοναδικό όν, είναι ο άνθρωπος.

Αν τώρα κινηθούμε να ‘’γνωρίσουμε’’ τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, δλδ όλον αυτόν τον έναστρο ουρανό, υπάρχει μία ικανή και αναγκαία συνθήκη… να τον ‘’γνωρίσουμε’’.

Η ικανή και αναγκαία συνθήκη, διέπεται από τους ίδιους ‘’αναλογικούς’’ νόμους της φύσης. Όπως στον μακρόκοσμο, έτσι και στον μικρόκοσμο. Πως είναι δυνατόν, να ‘’δούμε’’ τα άστρα του ουρανού με γυμνό οφθαλμό; (πλην ορισμένων εμφανών) ΜΟΝΟ ΑΝ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ!

Θα τολμούσε μάλιστα κάποιος να πει, πως για να ‘’γνωρίσω’’ τον άλλον, υπό την έννοια του αποκομμένου και της γνώσης της πίσω από το παραπέτασμα, (όχι της θεόσδοτης, αλλά της ανθρώπινης επίτευξης με μέσα και τεχνικές κλπ...) θα πρέπει να απουσιάζει η ‘’αγάπη’’ που είναι το Φως, και κατ’ αναλογία το ηλιακό φως, σε σύγκριση με το φως των άστρων.

Όπως λοιπόν ερχόμενο το φως του ήλιου, παρότι τα αστέρια συνεχίζουν και υπάρχουν και ακτινοβολούν… αυτή τους η φωταγωγία, είναι τόσο αμυδρή και ανίκανη να ‘’φωτίσει’’ τον άνθρωπο, έτσι και ο άνθρωπος, ο οποίος φωτίζεται πλέον από ΑΓΑΠΗ και όχι από την μερική ΓΝΩΣΗ, περνά από τον φωτισμό που προσφέρουν τα άστρα και οι πλανήτες, της πολυθεϊας, στον Φωτισμό εκ του Ενός Άδυτου Ήλιου, Του με ακρίβεια θεολογική ορθοδόξως γνωριζόμενου - βιούμενου, Τριαδικού Θεού.

Έτσι περνά ο άνθρωπος από την γνώση στην Γνώση και από την συναισθηματική αγάπη στην κατά Θεόν Αγάπη, από τα μικρά στα κεφαλαία και πραγματικά κεφάλαια παρακαταθήκης που προσθέτει Ο Κύριος με τον ερχομό Του…

…Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τώ κόσμω, τό φώς τό τής γνώσεως, εν αυτή γάρ οι τοίς άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σέ προσκυνείν, τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.



Είναι αυτή η μόνη Γέννησις που αναγάγει τους ακολουθούντες λόγους αυτόν τον Δρόμο, από το κατέναντι (6) (και τον φωτισμό – γνώση εκ των άστρων και του αποκομμένου μέρους, το της αναλύσεως) στο απέναντι (5 - πεμπτουσία, της συνθέσεως) και από εκεί στο εντός του Λόγου Γνώση και Δύναμη και Αγάπη (2 – θεόσδοτη Χάρις).

Αμήν, να σημάνουν κάτι περισσότερο τα φετινά Χριστούγεννα για όλον τον κόσμο, προσφέροντας κι εμείς με την σειρά μας ο καθένας ό,τι δώρο θέλει, στον Υπεράνω χώρου και χρόνου, ενσαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, Ιησού Χριστό!

Δώρο τιμής και ευχαριστίας και προσκύνησης, που αναπεμπόμενη η δόξα εν υψίστοις Θεώ, απολαμβάνουμε το (πολυποθέστατον) επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία. Αμήν γένοιτο!
Απάντηση με παράθεση