[Chressida]

Σίγουρα, ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του με τον τρόπο που επιλέγει και που του ταιριάζει. Πειραματίζεται, δοκιμάζει και τελικά υιοθετεί αυτό που βλέπει ότι λειτουργεί καλύτερα.

Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε με ψυχές, νομίζω ότι κάπου - κάπου θα πρέπει να σκεφτόμαστε αυτές τις ίδιες τις ψυχές και όχι το πώς θα αποφύγουμε την επόμενη σκανταλιά ή την επόμενη συμπεριφορά που δε μας αρέσει.

Η σχέση γονιού - παιδιού δε διαφέρει σε τίποτα από τις υπόλοιπες διαπροσωπικές μας σχέσεις. Χτίζεται σιγά- σιγά και ένα από τα ισχυρότερα θεμέλια πάνω στα οποία μπορεί να στηριχτεί είναι η εμπιστοσύνη. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Όσο για τους εφιάλτες, αν έχω την επιλογή να γλιτώσω το παιδί μου από έναν παραπάνω, εγώ προσωπικά σίγουρα θα το κάνω.