Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 24-03-07, 10:02
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Παλαιά ποιήματα από την AcroBase ΒΒS μέρος 4ο

Με τον τρόπο του Γ.Σ.

'Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κεν-
ταύρου
γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα στην ανηφόρα κι η θάλασσα μ'ακολου-
θούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο θερμομέτρου 5
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.
Στην Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν
ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρό-
πετρες
μου κάρφωσε το χέρι στην κουπαστή
μια σαϊτα τιναγμένη ξαφνικά 10
από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης.
Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θη-
σαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της "Ωραίας
Ελένης του Μενελάου".
Χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα
μ'έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της. 15
Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μυκονο
με χτίκιασαν οι βαρκαρόλες.

Τι θέλουν όλοι αυτοί που λένε
πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
Ο ένας έρχεται από τη Σαλαμίνα και ρωτάει τον
άλλο μήπως "έρχεται εξ Ομονοίας" 20
"Οχι έρχομαι εκ Συντάγματος " απαντά κι ειν' ευχαρι-
στημένος
"βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό".
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει
δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι
όλοι εμείς
δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα
τα καράβια. 25
Περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.

Παράξενος κόσμος που λέει πως βρίσκεται στην Αττική
και δε βρίσκεται πουθενά.
Αγοράσουν κουφέτα για να παντρευτούνε
κρατούν "σωσίτριχα" φωτογραφίζουνται
ο άνθρωπος που είδα σημερα καθισμένος σ'ενα φόντο με
πιτσούνια και με λουλούδια 30
δέχουνταν το χέρι του γερο-φωτογράφου να του στρώνει
τις ρυτίδες
που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του
όλα τα πετεινά τ' ουρανού.


Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν "ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς" 35
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι
με το κολύμπι
εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν
μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ.
Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας
αργάτης 40
καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που
βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ 'άσπρα και στα
χρυσά.

Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Παραπετάσματα βουνων αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓ ΩΝΙΑ 937. 45


Καλοκαίρι 1936
Γ.Σεφέρης


Τίτλος : Μετάφραση του γαλλικού λογοτεχνικού όρου " a la maniere
de..." που σημαίνει συνειδητή μίμηση ύφους και θεμάτων άλλου συγ-
γραφέα.Εδώ όμως τα αρχικά δηλώνουν τον ίδιο τον ποιητή.

στ. 24 ξέμπαρκοι : ναυτικοί στη στεριά ,συνηθως σε αναγκαστική αργία.

στ.29 "σωσίτριχα" : εμπορική ονομασία για φάρμακα που υποτίθεται πως
αναστέλλουν την τριχόπτωση.

στ.35 Αγαμέμνων 659 "Βλέπουμε να ανθίζει νεκρούς το Αιγαίο"

στ.40 αργάτης το μηχάνημα που τυλίγει ή ξετυλίγει την αλυσίδα της
αγκυρας.



ΘΕΜΑ: Σ'ευχαριστώ


Προχωράω απ'το τώρα στου παρελθόντος τις σκιές
στα σκοτεινά και άδεια βράδια,το ατέλειωτο το χτες.
Αρχίζω πάλι να θυμάμαι κρύο το δωμάτιό μου
φάνταζαν τρομακτικά τα όνειρα μέσ'το μυαλό μου.

* Κι όμως έπεσα απ'το γκρεμό κι εσύ με έσωσες
βούλιαξα μέσ'το βυθό κι εσύ μ'ανέβασες
πάτησα πάνω στη γη,μαζί μου δάκρυσες
είχα ξεχάσει τη ζωή κι εσύ μ'αγάπησες. *

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο και του γύριζα την πλάτη
έκανα το βράδυ φίλο και τη μέρα μου αυταπάτη.
Μ'ένα κοντομάνικο κάθισα στο χιόνι
ζούσα μέσ'το άδικο και το θυμάμαι ακόμη.


Ισως τελικά την τέλεια ευτυχία,τη βρίσκεις ενώ έχεις πονέσει κι
υποφέρει.
Τα ασήμαντα και πιο μικρά την έχουν την αξία
κι εγώ τώρα να γράφω τη δική μου ιστορία
με δύναμη κι ελπίδα το έχω καταφέρει.


ΘΕΜΑ: 'Οταν λείπεις

Τα φανάρια στους δρόμους τρελά αναβοσβήνουν
την τελευταία τους πνοή τα γέλια αφήνουν.
Ανοίγουν οι ουρανοί,μιλούν με καταιγίδες
μαζεύονται οι καημοί και στήνουνε παγίδες.

Το χώμα λάσπη γίνεται και πάγος το ποτάμι
το δάκρυ ξαναχύνεται και βρέχει την παλάμη.
Το φως εξαφανίζεται,σκοτάδι πλημμυρίζει
το σπίτι μου,το σώμα μου και την καρδιά γεμίζει.

Τα πάντα γύρω δείχνουνε από γυαλί να γίναν
τα όνειρα γλυστρίσανε και έφυγαν και πήγαν.
Οπου αν γυρίσω,όπου κι αν δω παντού υποκρισία
κανείς δεν είναι αληθινός,δεν έχει πια αξία.

Κι εγώ ψάχνω το χέρι σου και τη ζεστή αγκαλιά σου
να αντέξω και να κρατηθώ,να αναστηθώ κοντά σου.
Οπου κι αν είσαι εγώ είμαι εκεί,σε νιώθω,σε κοιτάω
κι αισθάνομαι απ'την αρχή ξανά να σ'αγαπάω...

ΘΕΜΑ: Δε νομίζω πως χρειάζεται τίτλο

I've been through the road of mystery
through mountains and cold ,flowing rivers
I've seen people looking for honesty
and others who are golden keys keepers.

While heaven is trembling above me
and birds sing unusual songs
young children are running ahead of me
and making with future new bonds.

I've talked with my friends about secrets
that nobody else is aware of
and everyone says to each other
"there's nothing we should be afraid of".

And now I'm impatiently waiting
for sunny and good days to come.
I keep to the whole world reminding:
Our work here isn't yet done...


Ελεύθερη μετάφραση του αγγλικού ποιήματος πιο πάνω από την ίδια

'Εχω βρεθεί σε μυστήριες ράγες
σε παγωμένα ποτάμια και μεγάλα βουνά
γνώρισα ανθρώπους που ψάχνουν για λύσεις
και άλλους που τις έχουν βρει από παλιά.

Κι ενώ ο παράδεισος τρέμει από πάνω μου
και κάποια πουλιά τραγουδάνε με γρίφους
νέα παιδιά τριγυρίζουν μπροστά μου
βρίσκοντας τρόπους να καταρίψουν τους μύθους.

Εγώ κι οι φίλοι μου μοιραζόμαστε πράγματα
που κανείς άλλος στη γη δε γνωρίζει
και δίνει ο ένας στον άλλον κουράγιο
λέγοντας:τίποτα εμάς δε φοβίζει.

Και τώρα δειλά μα ανυπόμονα περιμένω
για κάποιες καλύτερες και γεμάτες μέρες
και δε σταματώ στους ανθρώπους να θυμίζω:
ανταλλάξτε με τη ζωή τις ακριβότερες βέρες.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση