Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #12  
Παλιά 04-02-07, 16:54
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Είχα αναφέρει (λίγο πιο πάνω, αλλά και σε άλλα μηνύματα), πως τα γράμματα και οι αριθμοί, σαν σχήματα, συμβολίζουν νοηματικά τον άνθρωπο στις διάφορες καταστάσεις που βιώνει.

Όταν δυο άνθρωποι βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, ο ένας για τον άλλον, είναι μια αμελητέα κουκίδα, κυριολεκτικά, ένα τίποτα. Σε αυτόν τον σκοτεινό χώρο, ισχύει το παράλογο και η αδιαφορία. Όταν επιθυμώντας την συνάντηση, προχωρούν ο ένας προς τον άλλον, σε μέση απόσταση, που ακόμη όμως, ΔΕΝ αναγνωρίζονται, διακρίνουν τον απέναντί τους, λογικά σε σχηματική μορφή. Μόνο με την προσέγγιση και οικειότητα μπορούν να αναγνωριστούν καθαρά, πρόσωπο προς πρόσωπο.
(αναλογικά με Τον Κύριο, περί της οικειότητος:

http://users.otenet.gr/~mystakid/icxc.htm

Αυτή η τελευταία και τελεία υπέρλογη κατάσταση, συμβαίνει μόνο στην πολύ κοντινή απόσταση. Η αναγνώριση, εξαρτάται απόλυτα αφενός από τον υπάρχοντα φωτισμό, γιατί αν απουσιάζει το φως, ΔΕΝ βλέπουμε τίποτα, παρότι συνοδοιπορούντες και συμπλέοντες, αλλά και αφετέρου, από την καλή λειτουργία της όρασης, γιατί και άπλετο φως να υπάρχει, αν κάποιος δεν έχει μάτια, ή τα κλείνει απαξιωτικά προς το συγκεκριμμένο πρόσωπο, πάλι δεν θα Τον δει.

Όλη η λογική παιδειά, έχει στόχο να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στον συνάνθρωπο, οπότε και αναλογικά και με Τον Άνθρωπο.

Είχα φέρει κάποια παραδείγματα. Το 6, ως έμβρυο με την κεφαλή προς τα κάτω, όπως θυμίζει το αυτί (όχι συμπτωματικά ονομαζόμενο ‘’ους’’, κάτι, που ίσως συνειρμικά, το χρειαστείτε αργότερα). Το 9, σαν όρθιο (γεννημένο) με την κεφαλή επάνω + σπονδυλική στήλη. Ο τέλειος Θεός σε μονάδα με τον τέλειο άνθρωπο, στο Πρόσωπο του Ιησού, 8... Το 2, το 5 και το ς, ως κατοπτρικά επίπεδα, ως προς άξονα και ως προς σημείο, ενδεικνύοντας τις καταστάσεις του ανθρώπου, εντός του Λόγου (2), απέναντι (5) και κατέναντι (ς).

Πάλι, τα 1, 4, 7 έχουν κι αυτά αποτυπωμένα με τον κορμό, την κεφαλή και τις επιθυμίες, τις διαδοχικές καταστάσεις του ανθρώπου, αλλά και με ποιο τρόπο επανέρχεται στη μονάδα. (Αν θέλεις Μιχάλη, ή όποιος επιθυμεί, πέστε μου να σας δώσω σχετικό δεσμό ή να γράψω κάποια λιτά για το 1, το 4 και το 7…).

Στα γράμματα, όταν ο άνθρωπος είναι όρθιος, αλλά ακινητεί, φαίνεται σαν Ι. Όταν κινείται φαίνεται σαν λ (λόγος – άνθρωπος). Ανοίγει τα χέρια του σταυρικά; σαν Τ. Είναι αυτά λίγο πιο χαμηλά από την ευθεία του σταυρού; σχηματικά, σαν το σύμβολο της χίπικης ειρήνης, όντας δεσμευμένος, κάτω από την φωτιά του κόσμου. Μπορεί και τα υψώνει; προσεύχεται , επιζητώντας Φως; σχηματίζει το Υ, τείνοντας στο Φ…

Αν μείνουμε στο Λ (κεφαλαίο) Τον Λόγο, και το ακριβώς κάτω (από το παραπέτασμα) λ (μικρό) λόγο – άνθρωπο, συνειρμικά και με τη βοήθεια της ευλογημένης ελληνικής γλώσσας, θα μας δώσει κάποιες λύσεις, στα συζητούμενα θέματα.

Ο κινούμενος άνθρωπος, όταν βαδίζει με ταπεινότητα, ευλογείται από Τον Λόγο, ενώ όταν κινείται με έπαρση, είναι μέσα στο επιτρέπεται και την παραχώρηση, καταστάσεις όλες, πάντα υπό την εποπτεία Του παντογνώστου Λόγου, που ούτε τρίχα δικαίου δεν πέφτει, αν δεν το επιτρέψει Ο Κύριος.

Προστιθέμενη η ευλογία του Λόγου, στον ‘’σύμφωνο λόγο’’, αυτός αντιλαμβάνεται ορθόδοξα την πλήρωση (ελθέ και σκήνωσον) και όχι την κατάργηση του προσώπου, του εαυτού του. Στον ανοδικό συμπληρωματικό δρόμο, βιώνει κατά τάξη, την μεταμόρφωσή του, σε χριστοφόρο. Μεταμορφώνεται από Τον Χριστό, αλλά ΔΕΝ γίνεται ΧΡΙΣΤΟΣ. Γίνεται Χριστο-φόρος. Γίνεται με την χάρι Του Τριαδικού Θεού, ο άνθρωπος θεός κατά χάριν, αλλά όχι κατά φύσιν, παραμένοντας ΕΝΑΣ ΥΙΟΣ ΘΕΟΥ ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ, ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Τα ιδιαίτερα και μοναδικά προσωπικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, ΔΕΝ καταργούνται, αλλά αναβαθμίζονται στο τέλειο. Τέλειο, όπως συνέλαβε Ο Λόγος τον λόγο και τον δημιούργησε, μέσα στην Παναγαθότητά Του, δίνοντάς του όλα τα εφόδια της ζωής, (πάντα σεβόμενος τις επιλογές του πλάσματός του με ελευθερία και όταν αυτιά θα είναι έτοιμα, θα βρεθεί στόμα να τους μιλήσει…) για να φτάσει από το Α στο Ω.



Δεν είναι τυχαίο η παρουσία του αγίου Χριστοφόρου στο στερέωμα των αγίων μας, και η ιδιαιτερότητα του βίου του, που όπως γνωρίζετε, μετέφερε με ταπεινότητα και υπομονή, τους ανθρώπους από τη μία πλευρά του ποταμού, στην άλλη, και μεταξύ αυτών έφερε και ένα ‘’παιδί’’ διαφορετικό, αλλά τόσο χαριτωμένο…. Τον ευλογούντα Κύριο ημών Ιησού Χριστό...



Δεν είναι δύσκολο, να γίνει ο σχηματικός παραλληλισμός με τα πρόσωπα. Διακρίνετε και πάλι, (όπως και στο προηγούμενο μήνυμα με τους αγίους αποστόλους και τον κόσμο…, το Ρ,Σ,Τ,Υ…). Πίσω από τα απρόσωπα σχήματα – σύμβολα στην ευλογημένη ελληνική αλφάβητο, λ (προ και χωρίς Χριστό, άνθρωπος, που μόνο αν προσθέσει (+ ΄) τον Χριστό = άγιος Χριστόφορος), είναι τα χαριτωμένα πρόσωπα της Ορθοδοξίας. Φυσικά η παραπάνω κατάσταση μας συμφέρει να προσεγγίζουμε το Υπέρλογο, ως πρόσωπα οικεία και όχι απόμακρα και σχηματικά. Πέραν όμως αυτού, από τότε που Ο Κύριος έλαβε ανθρώπινη μορφή, ευλόγησε το σχήμα του ανθρώπου ώστε στηριζόμενοι (όποιος το θέλει) και στα λογικά (έστω και απρόσωπα) σχήματα, να εκμεταλλεύεται τα ομόρροπα, με τον αυτό προσανατολισμό.

Χριστοφόρος κατά χάριν, μπορεί να είναι ο καθένας που φέροντας Χριστό, οδηγεί τους ανθρώπους από τη μία στην άλλη όχθη. Την επέκεινα, την πέρα από τα φθαρτά, στα άφθαρτα. ΔΕΝ τους αφήνει στα θολά νερά των αμφιβολιών του τι είναι Ο Μεσσίας Χριστός (τάχαμου ένας καλός ή έξυπνος άνθρωπος ή μύστης ή αγύρτης, ή, ή…), αλλά διττά, όπως και τις 2 φύσεις που έλαβε, λογικά, ανθρώπινα (σχηματικά – συμβολικά, ως οδοδείκτης) και υπέρλογα – θεϊκά (προσωπικά ως Οδός) είναι σαφής, σε μια αρμονική συμπόρευση. ΔΕΝ παρερμηνεύει τα φανερά Ευαγγέλια, ούτε ωθεί τον κόσμο στην θολούρα των αποκρύφων (που ως δόλωμα, είναι πιασάρικο σε ευαίσθητες ψυχούλες που επιζητούν την γνώση, ειδικά την ‘’μυστική’’…).

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, και μόνο, αποκτά ο λόγος ασφαλή, πάνσοφο και παντοδύναμο οδηγό, (προσωπικά κατά ετοιμότητα και συλλογικά με την ανάλογη παιδεία) υποδέχεται ο χους, το νου, επιτρέποντάς τον, αυτός να είναι οδηγός. Συ Κύριε φώτισόν μου το σκότος! οδήγησέ μου την ζωή στην Ζωή και Ανάσταση!

Έτσι, διακρίνουμε τον Ένα δρόμο. Κατ’ αρχάς, προσθέτουμε Τον Κύριο στη ζωή μας, ώστε να γίνουμε χριστοφόροι και μετά, όσο επιτυγχάνεται ο χους (το σώμα) να γίνεται ναός, δια της εγκρατείας και διακρίσεως, τόσο Ο Θεός, κατοικεί και περιπατεί με αυτόν, ως λαό Του, κατά το αγιογραφικό: …διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου…. (Β’Κορ.στ’16).

1. λ ---> χ

2. το κάτω σκέλος του χου, υποδέχεται το νου, (Νου Χριστού)

ν
|
χ

ώστε
3. ναός ---> λαός, κλείνοντας τον σωτήριο κύκλο, επιστρέφοντας ο λόγος στον Λόγο, έχοντας βαδίσει από το Α ως το Ω.

-------

ένα κεφάλαιο για την ελληνική αλφαβήτα.... από τους οδοδείκτες ελληνορθόδοξης παιδείας....

και νους – χνους – χους (πορεία ένωσης εις ένα και άρση του μεσοτοιχείου παραπετάσματος)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 17-01-13 στις 13:38
Απάντηση με παράθεση