Αρχική Δημοσίευση από elbereth
νομίζω ότι αυτό το "συνήθως" είναι εντελώς άδικο. Τα απογεύματα στην παιδική χαρά, οι μπαμπάδες (εξίσου ψόφιοι από τη δουλειά) που τρέχουν πίσω από τα πιτσιρίκια είναι όσοι και οι μαμάδες, ίσως και περισσότεροι. Και οι συνήθεις πατεράδες που βλέπω γύρω γύρω ασχολούνται όλο τον ελεύθερο χρόνο τους με τα παιδιά τους.
|
Είπα ότι παραπονούνται. Δεν είπα ότι δεν είναι σημαντικός ο ρόλος τους.
Γι' αυτό άλλωστε ξεκίνησα κι αυτό το θέμα.
Για να δικαιωθεί το πλήθος των μπαμπάδων που βλέπουμε καθημερινά να ασχολούνται ουσιαστικά με τα παιδιά τους με γεωμετρικές αυξητικές τάσεις, και για να "ζηλέψουν" από τα αποτελέσματα κι όσοι εμμένουν πεισματικά να το παίζουν "στην απ' έξω".
Γεγονός είναι πως ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με το δικό του τρόπο κι αυτό ακριβώς ήθελα να τονίσω και να ξυπνήσω τα αίματα.
Κάποτε είχα ακούσει κάτι όμορφο που δεν έχω ξεχάσει ποτέ... "Αν η μητέρα είναι η ασπίδα για το παιδί, ο πατέρας είναι το δόρυ!" (η τρυφερότητα κι η προστασία)
Δεν είχα τη χαρά να το ζήσω αυτό το "δόρυ" προσωπικά, και γι' αυτό χαίρομαι όλους εκείνους τους μπαμπάδες που δίνονται ολοκληρωτικά στα παιδιά τους (και χαίρομαι που έχουμε τέτοιους φίλους στην ακρούλα μας).
Από την άλλη εκνευρίζομαι αφάνταστα με αρκετούς που επιμένουν σε ένα ασύλληπτο - άποψή μου - "αντριλίκι" του τύπου "αυτά είναι γυναικεία θέματα"
Η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι "γυναικείο" θέμα. Είναι θέμα "γονικό"!