O οικονομικός τομέας είναι όντως, ένας λόγος, που τα παιδιά μένουν σπίτι τους.
Όμως από την άλλη, σήμερα τα παιδιά όταν δημιουργήσουν σχέσεις, δεν παντρεύονται άμεσα, προτιμούν να συζήσουν μαζί, για αρκετό καιρό, πριν κάνουν το άλμα του γάμου.
Δεν εκφράζω άποψη, αν είναι κακό ή καλό, αλλά αυτό συμβαίνει. Οι περισσότεροι γάμοι του περιβάλλοντος μου, είναι μεταξύ ανθρώπων, που έχουν συζήσει, επί μακρόν.
Πολλές φορές, ένας γάμος μετά από μία μακρά συμβίωση, είναι πιο πετυχημένος, από ένα πιο παλιών αρχών γάμο, με μικρής διάρκειας γνωριμίας.
Τώρα σε πιο κλειστές κοινωνίες, το περίφημο δόγμα του "τι θα πει ο κόσμος"; Εγώ θα έλεγα ο κόσμος να κοιτάξει τα του οίκου του και να αφήσουν τους νέους ανθρώπους, να ζήσουν όπως θέλουν.
Σημείωση, τον επίλογο του Δημήτρη τον βάζω σε bold :
Καταλαβαίνω ότι κάθε γονιός έχει τις ιδέες του για το πώς είναι η ιδανική ζωή για το παιδί του, αλλά θα πρέπει να θυμάται ότι αφενός το "μικρό" δεν είναι παιδί, αφετέρου η ζωή δεν ανήκει στο γονιό!
|