Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #5  
Παλιά 06-06-07, 01:06
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Έτσι ήταν η οικογένεια εκείνα τα ωραία χρόνια των αναμνήσεων. Τα έβλεπε τώρα πάλι η Αλεξάνδρα... τα όνειρα να ταξιδεύουν με τα σκυθρωπά σύννεφα και να χάνονται στην αχλή του άχρωμου δειλινού. Τα έβλεπε να φεύγουν μαζί με τη ζωή της που έφυγε τόσο ανόητα. Καταστράφηκε κι αυτή σαν τα χρώματα στο φθαρμένο ρούχο, σαν τα θολό χρώμα στα μάτια του Σταύρου της.
Ναι, πάντα έτσι ήταν η οικογένεια τότε... Ποτέ δε λείπαν οι χαρές, ο καλός ο λόγος, τα δώρα, η προσμονή. Ήταν η αγαπημένη του πριγκιπέσσα. Ποτέ δεν της χαλούσε χατίρι ο πατέρας. Πρώτος πρώτα από τη σκέψη της, πρώτος πριν από κάθε της επιθυμία. Κι εκείνη μεγάλωνε και τράνευε. Και γινόταν μια πανέμορφη κοπέλα...

- Και τι είπαμε πως θα γίνεις άμα μεγαλώσεις; τη ρωτούσε πάντα γελαστά.
- Καπετάνισσα! βροντοφώναζε εκείνη γεμάτη καμάρι

Ο πατέρας ήταν το πρότυπο και το πρόσωπο το πιο αγαπημένο. Ήταν η δύναμη, η προστασία, ο δρόμος της φυγής...

- Καπετάνισσα και θα γυρίζω όλα τα πέλαγα, ακόμα κι εκείνα που εσύ δεν έχεις δει!
- Μα δεν είν' για κορίτσια το καπετανιλίκι, της έλεγε εκείνος ενώ η καρδιά του πετάριζε από χαρά με τη δύναμη της κοπελιάς του.
- Δεν είν' για τ' άλλα κορίτσια πατέρα! Εγώ είμαι η κόρη του καπετάν Κωνσταντή!
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση