[Xenios]

Η σκέψη ταξιδεύει, σαν τα παλιά σκουριασμένα και γερασμένα σκαριά στο καρνάγιο.

Ένα όμορφο σπίτι, μια αυλή με οπωροφόρα δέντρα και ένα κορίτσι με φιόγκους στα δύο κοτσιδάκια της, χοροπηδάει όλο χαρά.

Είχε γυρίσει ο Πατέρας της ο καπετάν Κωνσταντής, από μακρινό ταξίδι σε θάλασσες άγνωστες στους πολλούς κάτω εκεί στην Μπαρμπαριά. Τι της είχε φέρει; Τι να πρωτοπεί κανείς, φουστανάκια από μεταξωτό κινέζικο, που κύλαγε από το χέρια σου, μια κούκλα Βενετσιάνική που φόραγε ένα φόρεμα με δαντέλες και είχε μακριές πλεξούδες από αληθινό μαλλί.

Δώρα δώρα που έκανε τα ματάκια της να λάμπουν σαν το ήλιο μετά την βροχή.