Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #7  
Παλιά 19-07-11, 17:22
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Φαίνεται πως ξεχάσατε τη συνέχεια και είπα να σας το θυμίσω…
__________________________________________________ ____________

Κυρ παντελή εσύ είσαι καλός άνθρωπος, βοήθησε με, ένα σωρό παλιά δίχτυα είναι μπλεγμένα στο σώμα του, απομεινάρια από συρτές και τράτες, δεν είναι τα δικά σου, πεθαίνει…
Άστο να πεθάνει μου είπε πάλι και ετοιμάστηκε να φύγει.
Κυρ παντελή σε παρακαλώ κάντο για μένα, δες τα μάτια του πως σε κοιτάζουν…
Εντάξει για σένα λοιπόν, πιάσε αυτό το μαχαίρι, εσύ είσαι καλός στις βουτιές, θα το κρατάω στην επιφάνεια εγώ, τι περιμένεις, καταδύσου και κόψε τα δίχτυα…

Περάσανε τα χρόνια μεγαλώσαμε και τώρα παρέα με τις αναμνήσεις μας.
Στο ταβερνάκι μας στο μικρό λιμάνι κάθε βράδυ οι ιστορίες ατέλειωτες.

Εγώ σας το λέω και ορκίζομαι στον άη Νικόλα, αυτό το δελφίνι ήταν, το γνώρισα σας λέω, ήταν αυτό που ελευθερώσαμε μαζί με τον Νικολή και δεν θα ξεχάσω τα μάτια του.

Μα αυτός είναι ο γέρο καπετάνιος ο Παντελής, είπα μέσα μου, για ποιο δελφίνι άραγε μιλάει;

Πώς να ξεχάσω εκείνη τη μέρα ξεχνιέται; Είχα άρρωστο τον γιο μου τον Σταύρο, χρειαζόμουνα φάρμακα και η θάλασσα άγρια, έπρεπε όμως να πάω στη χώρα, το παιδί ψηνόταν στον πυρετό.

Το καΐκι μου χόρευε πάνω στα πελώρια αφρισμένα κύματα, η καταιγίδα δεν έλεγε να κοπάσει, κύματα που δεν είχα δει ποτέ μου όρμισαν κάποια στιγμή και με πέταξαν μακριά, το καΐκι μου σκόρπισε λες κι’ ήταν χάρτινο.
Αη Νικόλα μου βοήθα με έλεγα με φωνή που έσβηνε από τον αφόρητο πόνο, το δεξί μου χέρι φαίνεται πως είχε σπάσει, ήξερα πως το τέλος της ζωής μου είχε φτάσει, το ξερονήσι του προφήτη Ηλία ήταν κοντά μα πώς να παλέψω με ένα χέρι και με τέτοιο καιρό, αυτό ήταν είπα και εικόνες πολλές έφταναν στο μυαλό μου όταν μέσα στο χαλασμό ένοιωσα πως δεν ήμουνα μόνος μου, κάτι με ακούμπησε, τρόμαξα, κάποιος καρχαρίας θα είναι σκέφτηκα και το αίμα μου πάγωσε. Μα αυτό ήταν δελφίνι είδα τα μάτια του καθαρά έκανε δυο κύκλους γύρω μου και άρχισε να με ανασηκώνει ενώ ταυτόχρονα με έσπρωχνε.

Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε μα κάποια στιγμή είδα μπροστά μου βράχια το ξερονήσι του προφήτη Ηλία, σώθηκα είπα και προσπάθησα να κάνω το σταυρό μου…

Φαίνεται πως εκεί πάνω στα βράχια κοιμόμουνα ώρες, ο ήλιος βασίλευε και η καταιγίδα είχε τελειώσει μα το δελφίνι δεν είχε απομακρυνθεί ίσως να ήθελε να με δει ζωντανό. Το κοίταζα που έπαιζε πηδώντας πάνω από το νερό μα διέκρινα και τα σημάδια από τις πληγές που του είχαν κάνει εκείνα τα δίχτυα.
Αυτό ήταν βρε παιδιά το ορκίζομαι, το ορκίζομαι στον αη Νικόλα…

Ά και να μην το ξεχάσω, την Κυριακή μετά την λειτουργία είστε όλοι καλεσμένοι μου στο λιμάνι, το καινούργιο μου τρεχαντήρι το ``δελφίνι`` είναι έτοιμο να πέσει στο νερό, εύχομαι στο γιο μου και σε εκείνο καλά ταξίδια…

Έφυγα αθόρυβα από την ταβέρνα μα την Κυριακή θα την ποιό την τσικουδιά…
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 19-07-11 στις 18:13
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Nikoscot (19-07-11)