Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 20-06-08, 10:04
Το avatar του χρήστη varthol
varthol Ο χρήστης varthol δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 20-11-20 10:56
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Wink Διήγημα με παραπανω απο πέντε λέξεις,σε δυο λεπτα.

H Aγαπη ειναι ενας ποθος στην καρδια σου,που μονο εσυ o ιδιος ξερης...Η ιστορια της διπλανης πορτας..

Το πρωϊνο Φανταζε σαν ολα τα προηγουμενα.Η μερα ιδια σαν ολες τις Πρωηγουμενες και οι ιδιοι Βιαστικοι ανθρωποι στους γεματους
δρομους.Το Φως της νεας μερας μας αδειαζε της σκληρες αδυσωπητες βραδυνες σκεψεις απο το μυαλλο,λες και αυτο εφτανε.
Τρεχαμε να προφτασουμε αυτο που παντα μας φοβιζε και μας πονουσε και δεν θελαμε να παραδεχθουμε οτι ισως και να μην το θελαμε
τελικα.Σαν σκλαβοι των ορεξεων και των καιρων καθε μερα παμε στην δουλεια και η σκεψη μας ταξιδευη μακρια σε αλλα μερη και σε
αλλες εποχες γεματες ξενοιασα και κεφι.Δεν ξερουμε κατι αλλο καλητερο να κανουμε; Η ζωη μας ξεκοκαλισμενη και μοιρασμενη σε
χιλιαδες αναγκες της οικογενειας,των παιδιων και καμμοια αληθινα δικη μας.Η ζωη που συνεχιζεται μονο για να περναη καθε η μερα
και πιο ιδια,η καθε μερα και πιο αδεια και για να σε πληγωνη ακομα περισσοτερο ξερωντας οτι αυτο δεν θα αλλαξη.Τα χρονια περνανε
και η κατασταση νοιωθης να παγιωνεται και να βγαζη ριζες αντλωντας τη δυναμη και την καθε τελευταια ικμαδα της ζωης σου.
Νοιωθης παγιδευμενος μεσα στις ζωες των αλλων.Νοιωθης οτι παιρνης αδεια για να συνεχισης να προσπαθης να εισαι ανθρωπος με
ξεχωριστες αναγκες που βλεπεις την ζωη σου να κολλαη και να κλωσσογυρναη και τελικα να μην προχωρα και φτανης να βλεπεις
την ιδια την ζωη σου σαν θεατης να περνα σαν ταινια του σινεμα και να συγκυνησε και να κλαις για τον πρωταγωνιστη ξεχνωντας
για λιγο οτι εισαι εσυ.Φτανουμε να αδειαζουμε την ζωη μας εμεις οι ιδιοι και ματαια να προσπαθουμε να την κανουμε να εχη πραγματικο
νοημα.
Και η αγαπη,μια αγαπη που χαθηκε στην αργη κινηση που καθε μερα γινετε και πιο αργη και δειχνη οτι παει για να σταματηση εντελως,
αραγες ποτε;Μια αγαπη με νοημα που περασε μπροστα σου και δεν ειχες την Δυναμη να σταματησης.Μια αγαπη κοκκινη που χαθηκε πολλες
φορες και καθε μερα κλαις για την δυναμη που σου ελειπε τοτες.Ευχεσαι να ειχες γεννηθη τυφλος μονο και μονο για δικαιολογια.
Νοσταλγης αυτα που δεν εζησες ποτε γιατι δεν μπορεσες να κρατησης.Μενεις με την Ατελειωτη μοναξια σου μεσα σε χιλιαδες μοναξιες,
ακομα και ας εχεις χιλαδες ανθρωπους που νοιαζωντε για σενα και τελικα το νοιασυμο γινεται ενα ατελειωτο πριξιμο που μουδιαζη την
ζωη σου την ιδια.
__________________
Varthol On Line

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη varthol : 20-06-08 στις 10:07
Απάντηση με παράθεση