[amigos]

Ονομάζομαι Οδυσσέας Στεφάνου, πώς μπορώ να εξυπηρετήσω?
Την φράση αυτή επαναλάμβανε μηχανικά 90 φορές κατά μεσό όρο την ημέρα, εδώ και 2 χρόνια που δούλευε στο helpdesk της Capital Bank. Η σημερινή του απογευματινή βάρδια πέρασε με το μυαλό του καρφωμένο στην πρωινή σκηνή έξω από το Ιντερνετ καφέ. Για να υπήρξε αυτή η κινηματογραφική απαγωγή στον νεαρό που καθόταν στη θέση του σημαίνει ότι κάποιους είχε ενοχλήσει η απόπειρα διείσδυσης
στο δίκτυο της COMNET. Αλλά και πάλι η αντίδραση, από όποιον και αν προερχόταν, του φαινόταν υπερβολική για ένα απλό login στο δίκτυο της εταιρείας.
Θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός πλέον.
'Δεν μπορώ να κάνω login', 'Δεν μπορώ να κάνω login', 'με ακούτε?'. Τις σκέψεις του διέλυσε η επαναλαμβανόμενη απορία
στο ακουστικό του που προερχόταν από έναν αρκετά υπομονετικό πελάτη της τράπεζας.
'Ποιό είναι το password που χρησιμοποιείται ?' ρώτησε μισοζαλισμένος σαν να ξύπνησε από έναν βαθύ
μεσημεριανό καλοκαιριάτικο ύπνο.
'021174, δεν το ξεχνάω ποτέ, είναι η ημερομηνία γέννησής μου απάντησε ο υπομονετικός πελάτης'.
'Μισό λεπτό να σας το κάνω reset και να ξαναδοκιμάσετε' απάντησε ο Οδυσσέας κουτουλώντας το κεφάλι του
στο ξύλινο διαχωριστικό του γραφείου του.
Η νύχτα του φάνηκε πολύ μεγάλη καθώς μέτρησε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς από τις κόκκινες πάυλες που σχημάτιζαν τα ψηφία του επιτραπέζιου ρολογιού του. Ο Μορφέας φαινόταν σαν να είχε ξεχαστεί σε κάποιο ξέφωτο παρέα με μια όμορφη μούσα. Τον θυμήθηκε μόλις ο ήλιος έκανε δειλά δειλά την εμφάνιση του στον ουρανό της Αθήνας.