[Xenios]

Για να μην υπάρχουν χρονοτριβές ξεκινάω ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Συνεχίστε εσείς, εγώ θα συντονίζω τα θέματα σας, ελπίζοντας να έχω και την βοήθεια της Άννας.

Καλό είναι ο καθένας να μην αλλάζει το νόημα, να μην εμφανιστούν ιπτάμενοι δίσκοι και ο ΕΤ, ας προσπαθήσουμε να το ολοκληρώσουμε μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων. Μπορείτε κάθε φορά να γράφετε από 1 έως 3 παραγράφους.

Μια φορά και ένα καιρό, σε ένα άλλο τόπο και σε ένα άλλο χρόνο, ζούσε μια πολυμελής οικογένεια, στην άκρη ενός χωριού.

Δίπλα στο μικρό σπίτι υπήρχε το μικρό εργαστήριο του πατέρα που ήταν ξυλουργός. Τεχνίτης άριστος, έβγαζε το ψωμί του τίμια, φτιάχνοντας ή επισκευάζοντας όλα τα ξύλινα έπιπλα του χωριού και μερικές φορές μάλιστα, τον καλούσαν και από το σπίτι του άρχοντα Τσεπάκογλου, να κάνει επισκευές και διορθώσεις.

Ο μάστρο Παντελής και η κυρά Δέσποινα είχαν 3 αγόρια και 2 κορίτσια. Τον Γιακουμή 15 ετών και βασικό βοηθό του πατέρα του, τον Γιάγκο 13 ετών και ασκούμενο στο εργαστήριο, την Μυρτώ 10 ετών, την Θηρεσία 7 ετών και τον μικρούλη Χρήστο 4 ετών. Τα τρία μικρότερα παιδιά πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο του χωριού.

Το χωριό ήταν φτωχό, τα έσοδα που είχε ο μαστροΠαντελής ήταν ελάχιστα, μόλις αρκούσαν για να αγοράσουν τα απαραίτητα, καλλιεργώντας τα ζαρζαβατικά και τα λαχανικά τους σε ένα κηπάκο, δουλειά που είχε αναλάβει η κυρά Δέσποινα.

Όλοι ήταν χρεωμένοι στον άρχοντα Τσεπάκογλου, με αποτέλεσμα η σοδειά τους να πηγαίνει σχεδόν όλη για τους τόκους που ζητούσε.

Ο χειμώνας ήρθε βαρύς και από τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου ένα μέτρο χιόνι σκέπαζε τα πάντα. Οι μετακινήσεις δύσκολες ως αδύνατες. Η οικογένεια τα έβγαζε δύσκολα τρώγοντας τα όσπρια που είχαν μαζέψει το καλοκαίρι. Τα παιδιά παρά τα χιόνια μετέφεραν ξυπόλητα ξύλα για τις σόμπες του χωριού, προσθέτοντας λίγες δεκάρες στις μικρές οικονομίες της οικογένειας, που μόλις αρκούσαν για λίγα δράμια λάδι.

Παραγγελίες δεν υπήρχαν και τα Χριστούγεννα πλησίαζαν.