Ή ακόμα καλύτερα, θα αγόραζα την επιχείρηση, θα απέλυα το παλιό μου αφεντικό και θα πούλαγα τις μετοχές στους πρώην συναδέλφους με ένα καλό ποσοστό κέρδους.
Όσο για το πλευρό που θα κοιμόμουν, θα το έβρισκα στην πορεία στην υπέριπλη κρεβατάρα μου, ενόσω θα μου τακτοποιούσαν οι καμαριέρες τα φρεσκοπλυμένα μοσχομυριστά μου σεντόνια.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
|