Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #5  
Παλιά 07-06-11, 14:26
Το avatar του χρήστη pazo
pazo Ο χρήστης pazo είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: Σήμερα 10:49
Φύλο: Άντρας
Η Laurie Anderson στο Badminton



Η ιέρεια της ηλεκτρονικής μουσικής Laurie Anderson έρχεται μετά από 4 χρόνια στην Αθήνα με το νέο multimedia project Delusion, μια νέα δημιουργία μουσικών και εικόνων, που εξερευνά την ανάμνηση, την ταυτότητα και τη νοσταλγία. Η παγκόσμια πρεμιέρα του Delusion έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ το 2010, ενώ πρόσφατα παρουσιάστηκε στο Cal Performances του Berkeley της Καλιφόρνια, το Barbican Centre του Λονδίνου και το Brooklyn Academy of Music στη Νέα Υόρκη.

Το Delusion είναι ένας διαλογισμός πάνω στη ζωή και τη γλώσσα που μεταπηδά ανάμεσα στην καθημερινότητα και το μύθο και η αρχική του σύλληψη αποτελείται από μια σειρά μικρών θεατρικών έργων μυστηρίου. Με το συνδυασμό βιολιού, ηλεκτρονικού κουκλοθέατρου, μουσικής και εικαστικών, το Delusion αφηγείται την ιστορία του στη χρωματιστή και ποιητική γλώσσα, το σήμα κατατεθέν της Anderson.

Οι ιστορίες στο Delusion προέρχονται από πολλούς κόσμους –τεχνικό, επιστημονικό, προσωπικό και μυθικό – και από διάφορες καταστάσεις συνείδησης, ονείρου και διαλογισμού. Η δομή του Delusion μιμείται την περιπλανώμενη φύση των προσωπικών σκέψεων, εξερευνά θέματα από την πολιτική έως την προσωπική απώλεια – και αγγίζοντας θέματα που συμπεριλαμβάνουν την παρακμή της Αμερικανικής αυτοκρατορίας, το χρόνο, το μυστικισμό του διαστημικού προγράμματος της Ρωσίας, τον ελβετικό «σούπερ επιταχυντή», τη στίξη, την κληρονομιά – συγκεντρώνει τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο σε ένα μυστικιστικό σύνολο.

Το μουσικό στίγμα του Delusion καθορίζεται από Θιβετιανά πνευστά, Αραβικά έγχορδα που παίζει η Anderson στο ηλεκτρονικά updated βιολί της, ένα σύνολο βιρτουόζων μουσικών και ατμοσφαιρικά projection και βίντεο. Η Anderson αλλάζει φωνές, από τη δική της σ' εκείνη μιας αρσενικής επίπλαστης προσωπικότητας

«Η ηλεκτρονικά αλλοιωμένη φωνή που χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια, αυτή που κάνει τη φωνή μου ανδρική, εξελίχθηκε σταδιακά και απέκτησε απόχρωση, καθώς και το όνομα Fenway Bergamot. Το Delusion αποτελεί τη συζήτηση μεταξύ αυτής της φωνής και της δικής μου».

Τα εντυπωσιακά εικαστικά στοιχεία του Delusion περιλαμβάνουν βίντεο κινουμένων σχεδίων από κρητιδογραφία που σχεδίασε η Amy Khoshbin και κινηματογραφικές σεκάνς από τους διακεκριμένους κινηματογραφιστές Maryse Alberti και Toshiaki Ozawa.

Οι Financial Times είπαν: «Η Anderson κάνει τα μαγικά της, και το έργο, με τις αντιφάσεις, τη διορατικότητα και τα θραύσματα σοφίας του, παραμένει μέσα σας και μετά την παράσταση, σαν ένα ισχυρό όνειρο». Η San Francisco Chronicle σχολίασε, «Όσο γοητευτική κι αν είναι η παρουσία και η δημιουργικότητα της Anderson, η ένταση ανάμεσα στις παιχνιδιάρικες και μελαγχολικές πλευρές του Delusion είναι εκείνη που προσδίδει στο έργο το διαπεραστικό του βάρος».

Η Laurie Anderson, η κορυφαία σύγχρονη καλλιτέχνης της Αμερικής, είναι γνωστή κυρίως για τις multimedia παραστάσεις της. Εχει δώσει στον εαυτό της διαφορετικούς ρόλους, όπως εκείνους της εικαστικού, της συνθέτριας, της ποιήτριας, της φωτογράφου, της κινηματογραφίστριας, της ειδικού στην ηλεκτρονική μουσική, της τραγουδίστριας και της οργανοπαίκτριας. Η Anderson έχει περιοδεύσει στις ΗΠΑ και το εξωτερικό με παραστάσεις που κυμαίνονται από απλές ερμηνείες πρόζας μέχρι πολύπλοκες παρουσιάσεις multimedia. Τα κυριότερα έργα της περιλαμβάνουν τα United States: Parts I-IV (1983, Spring Season), Empty Places (1989 Next Wave), The Nerve Bible (1995), και Songs and Stories from Moby Dick (1999 Next Wave)—μια multimedia σκηνική ερμηνεία με βάση το μυθιστόρημα του Herman Melville. Το φθινόπωρο του 2001, η Anderson περιόδευσε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη με μια τριμελή μπάντα, ερμηνεύοντας μουσικές από το άλμπουμ Life on a String. Έχει επίσης παρουσιάσει πολλές σόλο δουλειές της, όπως το Happiness που έκανε πρεμιέρα το 2001 και περιόδευσε διεθνώς μέχρι την άνοιξη του 2003. Το 2002, η Anderson έγινε η πρώτη τιμώμενη καλλιτέχνης της ΝΑΣΑ, όπου και ανέπτυξε τη σόλο ερμηνεία της The End of the Moon (2005 Spring Season).

Η μουσική που συνέθεσε για το περίφημο έργο της Trisha Brown O zlozony/O composite (2009 Next Wave), έκανε πρεμιέρα στην Opera Garnier στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 2004. Η Anderson υπήρξε επίσης μέλος της δημιουργικής ομάδας της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 της Αθήνας. Πρόσφατα, η Anderson με τον Lou Reed ήταν οι παρουσιαστές του Vivid Live Festival στο Opera House του Σίδνεϊ. Το Homeland, η πρώτη ηχογράφηση της Anderson μετά από 10 χρόνια, κυκλοφόρησε από την Nonesuch Records στις 22 Ιουνίου. Δύο κομμάτια του "Delusion" έχουν παρθεί από την πρόσφατη κυκλοφορία του φημισμένου άλμπουμ της Anderson, «Homeland». Μια μεγάλη αναδρομική έκθεση της εικαστικής της δουλειάς θα ανοίξει στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ενώ ένα βιβλίο με τiς ιστορίες της θα εκδοθεί το 2011.

Το Delusion ήταν παραγγελία από την ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ VANCOUVER 2010

Πηγή: ΕΡΤ



Σχόλια: όποιος τυχερός προλάβει! δυστυχώς, εγώ το πήρα είδηση σήμερα το πρωϊ, τυχαία, από μια αφίσα στο δρόμο. Ακόμα όμως κι αν υπήρχαν ελεύθερες θέσεις, αύριο το απόγευμα είναι η σχολική γιορτή του Γιώργου στις 19:30. Η Laurie Anderson είναι το «κρυφό» φετιχ μου, στη μουσική γενικότερα. Η ποίησή της (γιατί πρόκειται ΚΑΙ για ποιήτρια), καθώς και ο καθαρός, σχεδόν abstract ήχος των συνθέσεών της, δρα πάνω μου ψυχαναλυτικά ( ακούς σύντροφε; ). Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να «προσαρμοστεί» κανείς στ' ακούσματα αυτά, αλλά πρόκειται για κάτι διαφορετικό και εντελώς (ψυχο)καθαρτικό. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως σύντροφός της είναι ο Lou Reed κι έχει συνεργαστεί με τεράστια ονόματα της progressive μουσικής, όπως o Peter Gabriel (πρώην Genesis).

Δείτε εδώ, περί τίνος πρόκειται, απ' τη μακρινή δεκαετία του '80 (HOME OF THE BRAVE 1984):

LAURIE ANDERSON - EXCELLENT BIRDS





LAURIE ANDERSON - LANGUAGE IS A VIRUS





LAURIE ANDERSON - O SUPERMAN (as displayed in the MOMA, New York, 1981)





Τα λόγια απ' το O Superman:

O Superman. O judge. O Mom and Dad. Mom and Dad.
O Superman. O judge. O Mom and Dad. Mom and Dad.
Hi. I'm not home right now. But if you want to leave a
message, just start talking at the sound of the tone.
Hello? This is your Mother. Are you there? Are you
coming home?
Hello? Is anybody home? Well, you don't know me,
but I know you.
And I've got a message to give to you.
Here come the planes.
So you better get ready. Ready to go.
You can come
as you are, but pay as you go. Pay as you go.

And I said: OK. Who is this really? And the voice said:
This is the hand, the hand that takes. This is the
hand, the hand that takes.
This is the hand, the hand that takes. ( <--- 3:14 )
Here come the planes.
They're American planes. Made in America.

Smoking or non-smoking?
And the voice said: Neither snow nor rain nor gloom
of night shall stay these couriers from the swift
completion of their appointed rounds.

'Cause when love is gone, there's always justice.
And when justive is gone, there's always force.

And when force is gone, there's always Mom. Hi Mom!

So hold me, Mom, in your long arms. So hold me,
Mom, in your long arms.
In your automatic arms. Your electronic arms.
In your arms.
So hold me, Mom, in your long arms.
Your petrochemical arms. Your military arms.

In your electronic arms.

Σχόλια: και λίγη συνομοσιολογία... προσέξτε τί λέει στο 3:14'' (τα bold, δικά μου). Σας θυμίζει κάτι;

__________________
VmF Skisters of Mercy ©
An eye for an eye, will make us all blind... Mahatma Ghandi
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην pazo για αυτό το μήνυμα:
Xenios (07-06-11)