|
Προφανώς αν πάρεις μια συλλαβή από κάθε γράμμα, προσθαφαιρέσεις όσες συλλαβές «λείπουν», αγνοήσεις μερικά γράμματα, προσθέσεις άλλα, και λάβεις και μερικές αυθαίρετες υποθέσεις όταν κάτι δε χωράει καλά στη θεωρία σου, τότε βγαίνει (ω του θαύματος) αυτό που χρειάζεσαι.
Όλοι οι αριθμοί (αν προσθαφαιρέσουμε ένα «ασήμαντο σφάλμα») είναι ακέραια πολλαπλάσια του 666.
Αν δούμε στο χάρτη όλα τα περίπτερα της Αθήνας (αφού μετακινήσουμε μερικά που αποτελούν «ασήμαντο σφάλμα», θα δούμε την εικόνα του έναστρου ουρανού όπως αυτός φαινόταν την 25η Μαρτίου 10320 πΧ.
Αν προτίθεσαι να αγνοήσεις τα δεδομένα σου, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να αποδείξεις ο,τιδήποτε.
Θα ήθελα πραγματικά να μάθω πώς ακριβώς διαμορφώνεται αυτή η θεωρία δεδομένων των διαφορετικών ελληνικών αλφαβήτων που υπήρξαν σε χρήση ανά τους αιώνες (πχ, πού είναι το δίγαμμα, το κόππα και το σαμπί);
Επίσης, πώς βρέθηκε το στίγμα στην αλφάβητο; Το στίγμα είναι λιγατούρα (σ + τ = ς, άλλωστε φαίνεται αν το κοιτάξετε), όχι ανεξάρτητο γράμμα (όπως στα αγγλικά οι συνδυασμοί ff, fi, ffl είναι λιγατούρες και στην τυπογραφία γράφονται με ένα γλύφο το καθένα — δείτε από κοντά ένα αγγλικό βιβλίο αν δεν το πιστεύετε). Το στίγμα χρησιμοποιείται μόνο στο αριθμητικό σύστημα μετά την έλευση της Κοινής (οπότε και το αρχικό 6, το δίγαμμα, είχε εξαφανιστεί από τη γλώσσα, και το στίγμα, που έμοιαζε λίγο με το δίγαμμα, το αντικατέστησε από παραδρομή).
Όπως όλα τα πράγματα που χρησιμοποιούνται, η γραφή δεν είναι σαν φωτογραφία, αλλά σαν οργανισμός. Ποια έκδοση αλφαβήτου έχει το κρυφό μήνυμα; Η αρχαϊκή; Η ανατολική μορφή της αρχαϊκής; Η δυτική μορφή της; Η κλασσική; Μια από τις ενδιάμεσες μορφές; (και πάει λέγοντας)
|